Δεν πάω κάθε χρόνο στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ, μακάρι να μπορούσα. Από όσους έχω πάει πάντως είναι η πρώτη φορά που από Πέμπτη γίνεται αυτός ο χαμός. Και σήμερα παραμονή του αγώνα πιστεύω η πόλη της Βασίλισσας θα βουλιάξει. Οτι κι αν είναι οι Αγγλοι είναι σίγουρο πως εκεί που παίζουν αυτοί το ευχαριστιέσαι λίγο παραπάνω. Και ο αγώνας αρχίζει πολύ νωρίτερα. Ενα πράγμα πρέπει να προσέχεις. Μην έχεις μαζί σου το… εισιτήριο. Ανετα σε… απαγάγουν μαζί του Είναι μια από τις μικροαπολαύσεις της ζωής να μπορείς να παρακολουθήσεις έναν τόσο μεγάλο αγώνα χωρίς να έχεις άγχος για τον τελικό νικητή. Βέβαια ας πάει η ΑΕΚ σε ένα τελικό κυπέλου Ευρώπης κι ας έχουμε… άγχος. Εδώ έχουμε αγχωθεί για άλλα κι άλλα. Μέχρι τότε όμως υπάρχει το “σήμερα”. Δεν ήμουν στην παρουσίαση του Μιγκέλ Καρντόσο. Ετσι δεν έχω νιώσει την ατμόσφαιρα, την ενέργεια της συνέντευξης τύπου. Την παρακολούθησα όμως. Απευθείας. Και τώρα που γράφω την ακούω πάλι και ανακαλύπτω καινούργια πράγματα. Καιρό είχα να απολαύσω έτσι παρουσίαση προπονητή έστω κι από μακριά. Ο Φερέρ ήταν ο προηγούμενος…

Αν σιγουρεύτηκα για κάτι λοιπόν παρακολουθόντας την παρουσίαση είναι πως δεν θα χάσω συνέντευξη τύπου του Καρντόσο παρά μόνο για λόγους ανωτέρας βίας. Είναι ωραία να ακούς να μιλάει για ποδόσφαιρο. Μακάρι να τον ακούμε για πολύ καιρό γιατί αυτό θα σημαίνει πως θα έχει πετύχει στην ΑΕΚ. Αν μπορέσει να φτιάξει την ομάδα που θέλει τόσο γρήγορα όσο έμαθε πράγματα για την ΑΕΚ, όχι μόνο στο ποδοσφαιρικό κομμάτι, τότε η επιτυχία είναι δεδομένη. Ομως στο ποδόσφαιρο ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος για το αποτέλεσμα αν δεν το δείς. Σίγουρα όμως ο Μιγκέλ Καρντόσο έδειξε από την πρώτη μέρα, από την πρώτη επαφή, πως είναι ένας προπονητής με ξεκάθαρο πλάνο. Στο πως να χτίσει την ομάδα του και στο πως θα την κάνει να αγωνίζεται. Οπότε θα ομολογήσω πως αυτό το καλοκαίρι δεν έχω ιδιαίτερο άγχος για τις μεταγραφές. Πιστεύω πως θα γίνουν όσες πρέπει και όπως πρέπει μέσα από πολλές επιλογές και, το κυριότερο, με τα χαρακτηριστικά που χρειάζεται η ομάδα για να παίξει αυτό που θέλει. Γιατί έχω ξαναγράψει αρκετές φορές πως η ΑΕΚ ένα λάθος που κάνει συχνά στις μεταγραφές είναι πως πρώτα κοιτάει αν της αρέσει ο παίκτης και μετά αν της ταιριάζει. Είχε και έτσι επιτυχίες. Αν το πάρει λίγο… αλλιώς θα έχει περισσότερες. Και νομίζω πως αυτό θα δούμε φέτος το καλοκαίρι.

To “κόψιμο” του Χολμέν για τον οποίο υπήρχε επί της ουσίας συμφωνία της ΑΕΚ με τον μάνατζερ του είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα. Καλός παίκτης αλλά όχι αυτό που χρειάζεται η ΑΕΚ σύμφωνα με τον άνθρωπο που είναι υπεύθυνος για την ομάδα επίσημα πλέον. Κι ο ίδιος είχε πει στην πρώτη συνάντηση πως είναι ενδιαφέρουσα περίπτωση, έδωσε το πράσινο φως να προχωρήσει η διαπραγμάτεση μέχρι ενός σημείου, όμως αποφάσισε τελικά να ζητήσει από την ομάδα να πάει για άλλα. Και βέβαια όπως ήταν λογικό και το είχαμε πει πριν το πει… επίσημα δεν θέλει να ρισκάρει με τον Βράνιες. Ας περιμένουμε να δούμε την δική του επιλογή. Γενικά μέσα από τις δικες του επιλογές θα μπορέσουμε να σχηματίσουμε σιγά σιγά μια άποψη για το πως θα είναι η ομάδα. Μέχρι να την δούμε…

Επίσης πιστεύω πως θα γινουν γρήγορα οι μεταγραφικές κινήσεις. Ο προπονητής φαίνεται έτοιμος και κατασταλαγμένος. Επίσης ξεκαθάρισε πως γνωρίζει ακριβώς το που και πως μπορεί να κινηθεί η ομάδα οπότε δεν θα χαθεί χρόνος για πράγματα που δεν γίνονται. Και στο τέλος βέβαια ανάλογα πως θα έχουν πάει τα πράγματα και στα προκριματικά της Ευρώπης είμαι σίγουρος πως δεν θα γίνει το περυσινό τεράστιο λάθος και αν χρειάζεται 1-2 παίκτες στο κλείσιμο της μεταγραφικής περιόδου η ομάδα θα τους αποκτήσει. Θα μπορεί και θα το κάνει. Κρίσιμο είναι όμως και το ποιοι θα μείνουν. Ο προπονητής ήταν ξεκάθαρος ότι δεν θέλει παίκτες που πιστεύει ότι δεν μπορούν να υπηρετήσουν το πλάνο της ομάδας του. Χωρίς να γνωρίζουμε ποιοι είναι είμαι βέβαιος πως κάποιοι από αυτούς θα είναι… έκπληξη. Και σε αυτές τις αποφάσεις θα πρέπει να στηριχτει ακόμη κι αν υπάρχουν διαφωνίες. Οταν παίρνεις έναν προπονητή που υπηρετεί ένα συγκεκριμένο τρόπο παιχνιδιού και του δίνεις τα κλειδιά πρέπει να πάρεις και επώδυνες αποφάσεις. Αυτό σημαίνει εμπιστοσύνη.

Παρεμπιπτόντως απόλυτα σεβαστό και… επωφελές οικονομικά για εμάς το να μην επιτραπεί σε δημοσιογράφους η παρακολουθηση της προετοιμασίας. Κακό για την δουλειά μας βέβαια αλλά πολύ φοβάμαι πως αν μπορούσε ο Καρντόσο να ξέρει από τώρα το πως θα παρουσιάζεται η δουλειά που θα κάνει στην Πολωνία από αυτούς που θα δίνουν το ρεπορτάζ από εκεί, και βέβαια δεν εννοώ το γραφείο τύπου, θα ζήταγε ο ίδιος να υπάρχουν απεσταλμένοι και στην… αποθεραπεία στο ξενοδοχείο όχι μόνο στις προπονήσεις. Και προσοχή δεν μιλάω για κάποιου είδους… ρεβάνς των δημοσιογράφων ή οτιδήποτε τέτοιο. Ούτε ότι θα βγαίνουν αρνητικά πράγματα. Σίγουρα όμως όλα θα είναι περασμένα από το προσωπικό και φυσιολογικά υποκειμενικό φίλτρο αυτού που θα δίνει το ρεπορτάζ. Και σίγουρα δεν θα το δίνει ο Καρντόσο με τους βοηθούς του ή οι συνοδοί της αποστολής. Αλλά έτσι είναι η ζωή. Οσο ζεις μαθαίνεις.

Σε ότι αφορά το όχι και τόσο μακρινό μέλλον, η ΑΕΚ σε 70 μέρες θα δώσει το πρώτο επίσημο παιχνίδι της, θα δανειστώ ένα απόσπασμα από ένα θαυμασιο αφιέρωμα που έκανε στις 111 μέρες του Καρντόσο στη Ναντ ένας από τους πιο καταρτισμένους Ελληνες δημοσιογράφους, ο Γιαννίκος Δούσκας, στο σάιτ της Novasports. Διαβάστε το και καλό Σαββατοκύριακο σε όλους:

Πρέπει να γίνει αντιληπτό πως αυτό το στυλ ποδοσφαίρου που θέλει να εφαρμόσει ο Καρντόσο απαιτεί χρόνο» τονίζει σε συνέντευξή του στη L’ Equipe, ο Ελί Μποπ, άλλοτε προπονητής της Ναντ και νυν σχολιαστής του τηλεοπτικού δικτύου beIN Sports. Είναι πιο εύκολο να παίζεις αμυντικά και να βγαίνεις στην αντεπίθεση. Όταν επιζητούμε την κατοχή, αυτό απαιτεί κινήσεις δίχως την μπάλα, συγχρονισμό στα ανεβάσματα, δηλαδή πολλούς αυτοματισμούς, οι οποίοι δεν έρχονται από τη μία ημέρα στην άλλη. Επίσης αυτή η τακτική απαιτεί παίκτες με ταχύτητα στην εκτέλεση. Η Ναντ δεν έχει τέτοιους. Είτε πρέπει να τους αγοράσει, αλλά κοστίζουν, είτε πρέπει να τους βγάλει από τις Ακαδημίες της. Ο Μιγκέλ Καρντόσο δρομολογεί κάτι φιλόδοξο, το οποίο θα αποδειχθεί ευεργετικό μακροπρόθεσμα. Ας τον αφήσουμε να δουλέψει στην ησυχία του» ζητούσε ο Μποπ.