Είναι λίγες οι τέσσερις ώρες διαφορά αλλά το να κοιμάσαι 9 το βράδυ και να ξυπνάς στις 4 το πρωί μετά κι από τόση κούραση μοιάζει λίγο με τζετ λανγκ. Μικρό βέβαια. Είναι όμως μια καλή ώρα για γράψιμο. Η ομάδα ξεκουράστηκε, προπονήθηκε, ήρθαν και οι αντίπαλοι που είχαν πιο κοντινό ταξίδι όλοι και μπαίνουμε στον ρυθμό του τροπαίου που διεκδικεί η ΑΕΚ τον Φεβρουάριο. Πέρυσι ήταν το κύπελλο Ελλάδος που το κατέκτησε, φέτος το Διηπειρωτικό. Προχωράμε μπροστά. Σε λίγο φτάνει κι ο άνθρωπος που επανέφερε την ΑΕΚ πρώτα στην αξιοπρέπεια, μετά στην κανονικότητα, στους τίτλους και έχει ο Θεός ακόμη. Πάντα μπροστά. Ενα βήμα την φορά αλλά και στα δύο δεν λέμε όχι. Ποτέ πίσω.

Τα πιο ενδιαφέροντα νέα από την πατρίδα ήταν πάλι από το μπάσκετ. Να πω την αλήθεια είδα μόνο το πρώτο ημίχρονο γιατί μετά ήρθε ο φίλος ο Νίκος που μένει σχεδόν 60 χρόνια στο Ρίο και είναι ΑΕΚάρα. Χάρη στους αδελφούς Αγγελόπουλους βέβαια όλοι το πρώτο ημίχρονο είδαν. Απόλαυσα όμως μετά τους “πέστε κάτω” να υποδέχονται σαν ήρωες τους παίκτες και τον προπονητή που έφυγαν στο ημίχρονο έχοντας ήδη χάσει το ματς. Ειχε ξεχαστεί το ότι το 79 δεν κατέβηκαν να παίξουν μπαράζ πρωταθλήματος με την ΑΕΚ οπότε καλή είναι μια υπενθύμιση για το σπίτι του… κρεμασμένου.

Το “πέστε κάτω” με ενοχλεί πάρα πολύ. Γιατί είναι μια τεραστια απάτη και στεναχωριέμαι περισσότερο γιατί υπάρχουν πολλοί ΑΕΚτζήδες αλλά και οπαδοί άλλων ομάδων που έχουν πιστέψει την εξωφρενική ιστορία αυτών που κατέστρεψαν 20 χρόνια το Ελληνικό ποδόσφαιρο και τα δύο τελευταία χρόνια ασχολούνται με… κλάψα και καλή μπάλα. Οτι δηλαδή οι παίκτες της ΑΕΚ επεσαν κάτω για να σταματήσουν τον… μεγάλο Ολυμπιακό και να γλυτωσουν την ήττα ή την συντριβή. Μια από τις πιο ξεδιάντροπες σφαγές της μαύρης εικοσαετίας που τα δύο τελευταία χρόνια μας έχει ζαλισει με την κλάψα και την καλή μπάλα μετατράπηκε από έναν ολόκληρο μηχανισμό που υποστήριζε αυτούς που έκαναν… επενδύσεις και έφερναν παικταράδες σε νύχτα ντροπής όχι για αυτούς και τους θεσμούς του ποδοσφαίρου αλλά για το θυμα. Την ΑΕΚ. Το πέτυχαν κι αυτό οι δυνάστες της εικοσαετίας που δυο χρόνια τώρα μας έχουν ζαλίσει με την κλάψα. Οι ίδιοι είναι. Με την προπαγάνδα βγήκαν κι από πάνω και έγιναν και μάγκες και οι άλλοι, τα θύματα, κατηγορούνται ότι και καλά τρους φοβήθηκαν…

Σε ένα παιχνίδι που ο Ποντίκης έκανε το απόλυτο και αξεπέραστο ρεκόρ αφού στην ίδια φάση κατάφερε να σταματήσει την ΑΕΚ από το 2-0 με ένα ανύπαρκτο φάουλ και να την αφήσει και με 9 παίκτες αποβάλοντας για διαμαρτυρίες(!) δυο παίκτες. Οχι όποιους κι όποιους. Τον Ντέμη και τον Ζήκο! Ηταν τόσο ανύπαρκτος τότε στη Φιλαδέλφεια ο Ολυμπιακός των… επεδύσεων που χρειάστηκε 15 λεπτά από τις δύο αποβολές μέχρι να ισοφαρίσει. Με δυο παίκτες παραπάνω έκανε το 1-1 ο Νινιάδης θυμάμαι και πανηγύριζε με τόση περηφάνια μπροστά στον κόσμο του Ολυμπιακού στην 21. Από την άλλη πλευρά η πόρτα εκεί στο κέντρο του κάγκελου μπροστά από την Σκεπαστή είχε σπάσει. Το ντου ήταν ζήτημα χρόνου, το θυμάμαι καλά γιατί είχα παγώσει βλέποντας από το κουβούκλιο στην 3. Ηταν το αποκορύφωμα της ντροπής και της κλεψιάς από ένα καθεστώς που βίασε το ποδόσφαιρο αλλάζοντας βίαια το στάτους και ποτέ δεν είχα ξαναδεί τον κόσμο έτσι στη Φιλαδέλφεια. Μικροί και μεγάλοι ήταν έτοιμοι για όλα, η οργή είχε ξεχειλίσει. Δεν θέλω να σκέφτομαι τι θα γινόταν αν το ματς δεν έληγε έτσι. Μπορεί χρόνια να έκραζα τον Στάθη μέχρι που έφυγε για πάρα πολλά πράγματα όμως θεωρώ ότι εκείνη η απόφαση ήταν σωστή. Ηταν σωτηρια για τον σύλλογο ΑΕΚ και για την αποστολή του Ολυμπιακού, τους οπαδούς του και τον Ποντίκη. Αυτό λοιπόν το έκαναν σημαία ισχύος του Ολυμπιακού και ντροπής της ΑΕΚ αντί να μείνει στην ιστορία ως το υπόδειγμα τριτοκοσμικής επιβολής ισχύος με βρώμικα μέσα ανάλογης της εποχής ο Πάμπλο Εσκομπάρ είχε την Νασιονάλ του Μεντεγίν. Αντί να μείνει στην ιστορία της ντροπής η ομάδα που το εργαλείο της έκανε αυτά τα αίσχη, επιτεύχθηκε από την αισχή προπαγάνδα και το γελοίο αυτό σύνθημα να μείνει για απαράδεκτα πολλούς και όχι μόνο, δυστυχώς, ολυμπιακούς η βραδιά αυτή σαν η βραδιά που η ΑΕΚ έφυγε για να γλυτώσει. Με 20 μόνο λεπτά να μένουν πρέπει να είσαι ηλίθιος για να πιστεύεις ότι μια ομάδα προτίμησε να χάσει με 0-3 και να της αφαιρεθούν και βαθμοί από το να χάσει με 3-1 σου λέω εγώ αν δεχτούμε ότι αυτοί που μόνο με Ποντίκηδες και Δημητρόπουλος γλυτωναν στη Φιλαδέλφεια θα έβαζαν άλλα δύο γκολ. Κι όμως το πιστεύουν και καμαρώνουν κιόλας για την μαγκιά τους αντί να λένε ένα “ευχαριστώ” που εκείνο τπ βράδυ η αποστολή του Ολυμπιακού γύρισε στο Ρέντη σώα και αβλαβή όπως και όλοι όσοι πήγαν στο γήπεδο.

Χθες έφυγαν λοιπόν. Στο ημίχρονο κι ενώ έχαναν με 15 πόντους διαφορά. Για να διευκολύνω την συζήτηση θα σημειώσω πως πράγματι εδώ και χρόνια ο Παναθηναϊκός είναι ο πιο δυνατός στα κέντρα αποφάσεων του μπασκετ. Υπάρχει όμως μια μεγάλη διαφορά μεταξύ ποδοσφαίρου και μπάσκετ και δεν θα πω για τα έξι Ευρωπαϊκά κτλ. Οτι κι αν γίνεται στο μπάσκετ δεν συγκρίνεται με το ποδόσφαιρο από τι 1996 και μετά για έναν απλό λόγο. Στο μπάσκετ όσα περισσότερα τρόπαια κερδίζεις τόσα λεφτά… χάνεις! Πριν 3-4 χρόνια ο νικητής του τελικού της Ευρωλίγκα έπαιρνε 500 χιλιάρικα όσα δηλαδή έδινε μια… ισοπαλία σε όμιλο Τσάμπιονς Λιγκ χωρίς να υπολογίσουμε τα εγγυημένα κέρδη των 20-25-30 εκατομμυρίων στο ποδόσφαιρο που στο μπάσκετ δεν υπήρχαν ή ήταν το πολύ 1-2 εκατομμύρια από τηλεοπτικά κτλ. Αν από τα χρήματα του κατακτητή της Ευρωλίγκα αφαιρούσες τα πριμ κατάκτησης που είχαν οι παίκτες στα συμβόλαια τους τότε όποιος έπαιρνε την Ευρωλίγκα έμπαινε πολύ πιο μέσα από αυτόν που έχανε στον τελικό!

Τα 2-3 τελευταία χρόνια με τη νέα μορφή της Ευρωλίγκα που έγινε ακόμη πιο κλειστό κλαμπ έχουν ανεβεί αρκετά τα έσοδα αλλά δεν έχουν καμία σχέση με τα αγωνιστικά αποτελέσματα στα εγχώρια πρωταθλήματα. Είτε πρώτος βγει ο Ολυμπιακός είτε δεύτερος, είτε δέκατος στην Ευρωλίγκα θα παίξει. Ισχύει για 11 ομάδες. Δεν είμαι ούτε Παναθηναϊκός ουτε Ολυμπιακός αλλά σίγουρα είναι διαφορετικά να στήσεις μια χούντα για να βγάζεις 20-25-30 ΕΓΓΥΗΜΕΝΑ εκατομμύρια περισσότερα από τον δεύτερο και τον τρίτο του εγχώριου πρωταθλήματος κι άλλο να το κάνεις για να κερδίζεις τίτλους αλλά να χάνεις λεφτά. Σε όλα τα εγκλήματα το κίνητρο και το παραγώμενο αποτέλεσμα παίζουν βασικό ρόλο στην ποινή.

Φυσικά δεν επικροτώ την αδικία οπουδήποτε και ξέρω κι ότι η ΑΕΚ όποτε παίζει με τον ΠΑΟ στο μπάσκετ δεν θα έχει καλή αντιμετώπιση αλλά αυτό που έγινε στο Ελληνικό ποδόσφαιρο από το 1996 και για 20 χρόνια μέχρι να βρεθούν ταυτόχρονα σε μεγάλες ομάδες 2-3 άνθρωποι με ισχύ και διάθεση σύγκρουσης κι ένας υπουργός, ο Κοντωνής, που δεν υπολόγισε το πολιτικό κόστος δεν συγκρίνεται με τίποτα. Ολα τα άλλα είναι απλές οδοντόκρεμες. Ολες οι Ελληνικές ομάδες στο ποδόσφαιρο θα έπρεπε να έχουν αποχωρήσει καμιά δεκαριά φορές. Και όχι εκ του ασφαλούς βέβαια όπως η χθεσινή παράσταση του Ολυμπιακού. Σε ενα ματς που είχε κριθεί και πιθανότατα δεν νοιάζει και τόσο τους ιδιοκτήτες του που όλο και κάποιο πριμ κυπέλλου γλυτώνουν πράγμα σημαντικο όπως μάθαμε από τον ίδιο τον… υπαρχηγό της ομάδας αλλά κι από την ΔΕΗ. Νομίζω πως θα έχουμε και συνέχεια. Ο μπασκετικός Ολυμπιακος έκανε την χάρη στο πιο σκληροπυρηνικό κομμάτι της κερκίδας του που αδυνατεί να δεχτεί ότι υπάρχει φυσιολογική ήττα γιατί έτσι τον έμαθαν οι ποντίκηδες και αυτοί που εμπνεύστηκαν το “πέστε κάτω”. Και από ότι βλέπω παροτρύνονται να φύγουν κι από το πρωτάθλημα. Οσο κι αν φαίνεται εξωφρενικό πιστεύω πως είναι πολύ πιθανόνθα το κάνουν. Δεν τους ενδιαφέρει. Αφού έτσι όπως τα κατάφερε η Ευρωλίγκα τα Εθνικά πρωταθλήματα δεν παίζουν κανένα ρόλο στα λεφτά που όταν αρχίζουν και στερεύουν οι πηγές είναι τα πιο σημαντικά. Τα έσοδα θα είναι ίδια, το συμβόλαιο τους με τον Μπερτομεου είναι εγγυημένο για 10 χρόνια και είτε παίζουν στην Ελλάδα είτε στην Αλβανική Λίγκα ή στο Μαυροβούνιο το χρήμα θα πέφτει. Θα το δουν τεχνοκρατικά τώρα πιυ έχουν και στην στήριξη του κόσμου. Μόνο λεφτά και… τρόπαια χάνουν στην Ελλάδα. Αφού το θέλει κι ο λαός τους βλέπω να αποχωρούν και να παίζουν με ΤΣΣΚΑ και Κανάρια νησιά. Λιγότερα ταξίδια, λιγότερη κούραση και λιγότερα έξοδα αφού όλο και κάτι θα κόβουν οι απλήρωτοι για να παίζουν μόνο Ευρώπη. Στο καλό παιδιά. Αλλά μην το παίζετε και ήρωες…