Ξημέρωσε και στο Αμστερνταμ αν και αργεί σε σχέση με την Αθήνα μας που έχει πάντα ήλιο. Μέχρι το απόγευμα τα παιδιά μας και όσοι ταξιδέψαμε μαζί θα είμαστε, πρώτα ο Θεός, στην Αθήνα και κάποια στιγμή μέχρι την Κυριακή θα έχουν επιστρέψει στην έδρα τους όσοι έφτασαν εδώ στην πόλη που δεν κοιμάται ποτέ για να σταθούν δίπλα στην ομάδα σε αυτή την ιστορική στιγμή. Αυτό τον υπέροχο κόσμο που επέστρεψε κι αυτός μαζί με την ομάδα εκεί που ανήκει. Στις πρωτεύουσες της ποδοσφαιρικής ελίτ. Και πήρε άριστα… Εδωσαν χρώμα στην πόλη και το γήπεδο. Ηταν παντού. Για την ΑΕΚ που ήρθε για να μείνει στην κορυφαια διοργάνωση κι ας ήταν η αρχή πικρή με τρία γκολ και ένα δεύτερο ημίχρονο που ούτε ο πιο απαισιόδοξος δεν το πέρίμενε έτσι όταν οι ομάδες πήγαν στα αποδυτήρια στην ανάπαυλα.

Σε ένα γήπεδο - ναό μπροστά σε ενα κοινό που λατρεύει το ποδόσφαιρο και τον Αγιαξ την ομάδα μύθο που είναι σταθερά καμιά πενηνταριά χρόνια μπροστά σε όλα, το πρώτο ημίχρονο κύλησε με μηδενικό άγχος και με την ΑΕΚ να χάνει την μεγαλύτερη ευκαιρία του πρώτου σαρανταπεντάλεπτου με τον Σιμόες. Οταν παίζεις με καλύτερο αντίπαλο που ότι κι αν γίνει. όσα χρόνια κι αν περάσουν, όσους παίκτες κι αν χάσει αυτός και πάρεις εσύ πάντα θα είναι καλύτερος τότε μόνο μέσα από την ομαδική δουλειά, από το σωστό πλάνο και την απόλυτη συγκέντρωση μπορείς να μειώσεις την διαφορά και να πετύχεις κάτι σε αυτό τον μαγικό κόσμο του ποδοσφαίρου που μέχρι και η Εθνική Ελλάδος πήρε Euro. Ετσι πήγε καλά στο πρώτο, με τον αντίθετο τρόπο έγινε σάκος του μποξ στο δεύτερο. Γιατί όντως το 3-0 είναι ένα κλικ πάνω από αυτό που άξιζε στην ΑΕΚ χθες όμως να θυμίσω πως πολύ νωρίτερα από το 77 η μεγαλύτερη ευκαιρία του Αγιαξ δεν έγινε γκολ χάρη στην εκπληκτική επέμβαση του Μπάρκα στο εξ επαφής σουτ του Ταλιαφίκο. Μια και είπα Μπάρκας, ήταν ο μόνος παίκτης της χθεσινής ομάδας που θα μπορούσε να είναι στην εντεκάδα του Αγιαξ. Αφου βέβαια τον είχαν εκπαιδεύσει να παίζει ακόμη καλύτερα με τα πόδια που για Ελλάδα είναι ίσως ο καλύτερος και σε αυτό. Κανείς άλλος και το ίδιο θα ίσχυε αν η ΑΕΚ είχε νικήσει 0-1 με το γκολ του Σιμόες και είχε αντέξει στο δεύτερο ημίχρονο. Αυτή είναι η διαφορά της ΑΕΚ από τον Αγιαξ αλλά και από την Μπενφίκα και μετά την Μπάγερν.

Αυτή είναι η διαφορά όλων των Ελληνικών ομάδων με αυτούς και νομίζω από τους βασικούς ανταγωνιστές στο πρωτάθλημα δεν θα είχε ελπίδες να παίζει στον Αγιαξ ούτε ένας παίκτης. Ετσι είναι τα πράγματα. Και όταν είσαι η ΑΕΚ αλλά με εγκλήματα έχεις μείνει ουσιαστικά εκτός Ευρώπης πέντε χρόνια και φυτοζωείς πριν για άλλα πέντε δεν μπορείς να περιμένεις τίποτα καλύτερο όταν επιστρέφεις στην ελίτ παρά μια κλήρωση με τρεις πιο δυνατούς από σένα αντιπάλους. Δεν υπάρχει Καζινό Σάλτσμπουργκ η Γκενκ, ούτε καν Λιλ και Αντερλεχτ σε αυτό τον όμιλο. Οχι ότι τους είχες νικήσει βέβαια κι αυτούς, πλην Λιλ με το… μπομπόνι, αλλά είχες πιο πολλές ελπίδες μετά την κλήρωση ρε παιδί μου. Αυτός τώρα είναι όμιλος με τρεις ομάδες διαχρονικά καλύτερες από την ΑΕΚ που παρεμπιπτόντως έχουν πάρει και οι τρεις κύπελλα πρωταθλητριών, συνολικά 11, και έχουν χάσει και κάποια σε τελικούς. Οπως είχα πει και την ημέρα της κλήρωσης η ΑΕΚ ξεκινάει ως τέταρτη και ότι πετύχει παραπάνω θα είναι άθλος. Δυστυχώς χθες η προσπάθεια έμεινε στη μέση, το σκορ ήταν ένα κλικ πάνω από αυτό που άξιζε ακόμη και με το κάκιστο δεύτερο ημίχρονο κι αυτό πονάει. Ενα λάθος του καλύτερου παίκτη του πρώτου ημιχρόνου πριν γυρίσουν πολλοί στη θέση τους από το μπαρ ή την τουαλέτα έφερε το 1-0. Ηταν ένα χτύπημα. Ομως δεν έπρεπε να εξελιχτεί σε νοκ άουτ. Η ΑΕΚ έδειξε αυτό που δείχνουν πολλές Ελληνικές ομάδες όταν παίζουν με ανώτερους αντιπάλους. Ηταν άψογα προετοιμασμένη και στημένη για να κρατήσει το μηδέν όμως όταν ήρθε το λάθος που δεν είναι αναμενόμενο αλλά και καθόλου απίθανο και έγινε το 1-0 δεν υπήρξε καμία αντίδραση. Και δεν είναι μόνο θέμα νοοτροπίας. Είναι και καθαρά ποδοσφαιρικό το θέμα.

Η ΑΕΚ κατέβηκε χθες μόνο για να αμυνθεί και να προσπαθήσει να χτυπήσει με κανένα γκολ… αντάρτικο στην κόντρα ή με κανένα στημένο που πλέον έχει πάψει να είναι κίνδυνος θάνατος στην άμυνα και… αδιάφορο στην επίθεση. Οταν της ήρθε εκεί που δεν το περίμενε η ευθύνη του να παίξει δημιουργικά για να φτάσει στο γκολ μπερδεύτηκε, εγκλωβίστηκε και εκνευρίστηκε. Χαρακτηριστική η φάση με τον Μάνταλο στην τελευταία καλή επίθεση πριν το 2-0, εκεί που κάτι θα μπορούσε να αλλάξει, όταν έβαλε το κεφάλι κατω και προσπάθησε να φτάσει όσο πιο κοντά στην περιοχή για να πάρει εκεί το φάουλ ωστε να το χτυπήσει απευθείας ή να προλάβει να τελειώσει την φάση με ένα σουτ. Είχε καλές επιλογές και δεξιά και αριστερά να σπάσει την μπάλα. Δεν το έκανε. Του έκαναν και το φάουλ νωρίτερα από ότι… ήθελε και ο εκνευρισμός χτύπησε κόκκινο. Τσαμπουκάς που ψάχνεις να βρεις τον λόγο που έγινε δείχνει ότι το καθαρό μυαλό πλέον είναι μια έννοια άγνωστη. Και το τελευταίο δεκαπεντάλεπτο που ακολούθησε με άλλα δύο γκολ και την τελειωτική παράδοση το έδειξε αυτό. Αναφέρω το παράδειγμα του Μάνταλου γιατί όταν είσαι ο πιο ποιοτικός, ο πιο καλοπληρωμένος και βέβαια ο αρχηγός στην ΑΕΚ η ευθύνη είναι τεράστια και πάντα γίνεσαι το παράδειγμα. Και το πάράδειγμα δυστυχώς δεν είναι πάντα καλό Και βέβαια ο αρχηγος ιδίως στις ήττες που πονάνε φεύγει τελευταίος από το χορτάρι και όχι πρώτος χωρις να χαιρετήσει κανέναν σε αγωνιστικό χώρο και εξέδρα. Επειδή έρχονται δυσκολότερα παιχνίδια πρέπει να γίνει δουλειά σε αυτό το κομμάτι της διαχείρισης της… στραβής. Οταν στραβώνει το παιχνίδι δεν τελειώνει. Γιατί αν στραβώσει κανένα παιχνίδι μέσα στο Μόναχο πιο νωρίς και η αντίδραση ειναι ίδια τότε μπορεί να γραφτεί ιστορία.Με την… κακή έννοια. Ας υπάρξει βελτίωση λοιπόν και θα έρθει και η τύχη που χθες δεν μας έκλεισε ούτε μια φορά το μάτι.

Πέρυσι στο Μιλάνο η ΑΕΚ έπαιξε με τον… Τζανετόπουλο και χθες έμεινε στον πάγκο μέχρι το 90 χωρίς πρόβλημα ο Τσιγκρίνσκι. Ομως η Μίλαν με 10 ευκαιρίες έμεινε στο μηδέν και ο Αγιαξ με 5 ευκαιρίες έβαλε 3. Αν αλλάξει η ομάδα σε πράγματα που μπορεί τότε μπορεί να αλλάξει κι τύχη της. Αυτό που δεν μπορεί να αλλάξει είναι η μή απόκτηση ενός ακόμη αμυντικού χαφ που ήθελε ο προπονητής και θα μας ακολουθεί τουλάχιστον μέχρι τις 2 Ιανουαρίου. Δεν αλλάζει. Οπως δεν μπορούν ο Αλεφ και ο Γαλανόπουλος να γίνουν παίκτες Τσάμπιονς Λιγκ με το ζόρι και από την πρώτη τους εμφάνιση σε όμιλο. Το θετικό είναι ότι ο Γαλανόπουλος είναι καλύτερος και το κυριότερο ουσιαστικότερος φέτος από πέρυσι μέχρι τώρα και ο Αλεφ έχει δείξει πως μπορεί να δώσει πράγματα ενώ έχει πολύ ψηλό ταβάνι. Καλύτερο και για αυτούς θα ήταν να κάθονταν και οι δύο χθες στον πάγκο. Και για την ομάδα επίσης να έχει έναν πιο έμεπειρο και πιο ποιοτικό, τουλάχιστον τώρα ανεξάρτητα της προοπτικής, αλλά όχι βέβαια τόσο ώστε να ήταν μόνο από αυτή την διαφορά άλλο το αποτέλεσμα. Δεν είναι η διαφορά της ΑΕΚ με τον Αγιαξ ένας ή δύο παίκτες που ούτως ή άλλως αν τους τους… έδινες δεν θα τους έβαζαν γιατί οι δικοί τους είναι καλύτεροι.

Είπαμε μόνο ως ομάδα μπορεί η ΑΕΚ να πετύχει κάτι με αυτούς. Με 11 που θα κάνουν καλά την δουλειά τους απέναντι σε άλλους 11 πιο ποιοτικούς που όμως θα έχουν μπλοκάρει αν οι παίκτες της ΑΕΚ το καταφέρουν όπως το έκαναν άψογα στο πρώτο ημίχρονο όταν λειτούργησε τόσο καλά το Τσόσιτς - Μπακάκης δεξιά που ανάγκασε τον προπονητή τους να φέρει τον Τάντιτς από την άλλη πλευρά. Πιο πολύ από αμυντικό χαφ έλειψε χθες σίγουρα ο Λιβάγια που πρέπει να έσπασε κανένα… σκαμπό στην Γλυφάδα. Η δημιουργικότητα του κυρίως αφού και ο Πόνσε και ο Κλωναρίδης ήταν σε μέρα για να κάνουν καλύτερα πράγματα αλλά οι φορές που πήραν την μπάλα στοιχειωδώς καλά ήταν ελάχιστες.

Τώρα ότι και να λέμε δεν αλλάζει ούτε αυτό… Θα τον έχουμε, τον Λιβάγια, στην Τούμπα. Εκεί πάμε τώρα. Σε ένα παιχνίδι που δεν κρίνει τίποτα όπως κανένα ματς Σεπτέμβρη μήνα και που φυσικά η ΑΕΚ δεν έχει τίποτα να φοβηθεί. Πέρυσι άνετα πήρε το Χ, που το έκανε διπλό ο Ιβάν ο τρομερός, εκεί μέσα χωρίς ουσιαστικά να κινδυνεύσει πάνω από δυο φορές σε ένα ματς που έκρινε πρωτάθλημα και δεν θυμάμαι πότε ήταν η τελευταία φορά που η ΑΕΚ έχασε στην Τούμπα χωρίς να βάλει το χεράκι του διαιτητής ή επόπτης, με κανένα πεναλτακι που εξαφανιστηκε ή με άουτ που έγινε κόρνερ. Πιστεύω με τον Φινλανδό δεν θα έχουμε τέτοια θέματα και ο Φινλανδός… Ποντίκης αν υπάρχει οφσάιντ δεν θα φοβηθεί να σηκώσει την σημαία και δεν θα το υποδείξει από την… ενδοσυνενόηση. Τίποτα δεν μπορεί να φοβηθεί η ΑΕΚ στην Ελλάδα. Εχει να χάσει από πέρυσι τον Οκτώβριο στο πρωτάθλημα και έκανε την πρώτη της ήττα από πέρυσι τον Αύγουστο μετά από 14 ματς στην Ευρώπη.

Μην… ξεψαρώνετε. Κατά τα άλλα εννοείται δεκτή η καζούρα από τους φίλους των άλλων ομάδων. Αυτά είναι τα ωραία της μπάλας. Αλλωστε αν δεν σου κάνει πλακίτσα ο Ολυμπιακός που 20 χρόνια δεν έχει φάει ποτέ… 3 στο Τσάμπιονς Λιγκ, αφού είχε έφεση στα 5 και τα 7, και ο ΠΑΟΚ που παραμένει αήττητος από το 1992, που ιδρύθηκε ο θεσμός, στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ, ποιος θα σε δουλέψει; Ο… ξένος;