Ποσο εύκολα ξυπνάς πριν ξημερώσει όταν η ΑΕΚ επιστρέφει 12 χρόνια μετά εκείνο το βράδυ στις Βρυξέλες που η πίκρα και η περηφάνια έπαιξαν και έχασε η πρώτη. Επιστρέφουμε κι εμείς και η χαρά είναι μεγάλη. Μόνοι για έξι Τρίτες και Τετάρτες. Μέχρι κοντά στα Χριστούγεννα η ΑΕΚ θα μας κάνει συντροφια εκεί που κοιτάει όλος ο πλανήτης. Και θα μας κάνει περήφανους. Τίποτα δεν θα είναι ίδιο όμως πάλι 11 παιδιά με κίτρινες φανέλες θα κάθονται προσοχή την ώρα που το σεντόνι θα τεντώνει και ο ύμνος του Τσάμπιονς Λιγκ θα ακούγεται. Η πρώτη Ελληνική ομάδα που έπαιξε σε όμιλο Τσάμπιονς Λιγκ επιστρέφει. Απέναντι στον μεγάλο Αγιαξ που είναι η πιο εντυπωσιακή ομάδα που έχω δει φέτος σε εκείνο το απίστευτο παίχνίδι μέσα στο Κίεβο που αντί για 0-5 έληξε 0-0! Πραγματικά χάθηκε η μπάλα. Αθλητικότητα, τεχνική, ομαδικότητα, πλάνο. Ολα μαζί. Και τρομακτική έλλειψη του γκολ ακόμη και σε εκτέλεση πέναλτι.

Μακάρι να έχουμε την τύχη της Ντιναμό εκείνο το βράδυ και την τύχη που δεν είχαμε εμείς πέρυσι στο Κίεβο. Μια τρομερή νεανική ομάδα με λίγους έμπειρους παίκτες κλειδιά κι έναν προπονητή που κερδίζει στοίχημα περίπου όπως ο Μαρίνος που κάνει κι αυτός ντεμπούτο όπως και τα περισσότερα παιδιά μας, πλην Τσιγκρίνσκι, στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση. Η ΑΕΚ και η φανέλα της όμως γνωρίζονται και με την διοργάνωση και με τον Αγιαξ. Την καλύτερη ομάδα που έχω δει ζωντανά στην ζωη μου εκείνο το βράδυ στη Νέα Φιλαδέλφεια. Οταν ο Τόνι έκανε το 1-0 και σχεδόν όλοι πανηγυρίσαμε όπως… αυτός. Δηλαδή κάναμε τον σταύρο μας. Γιατί φαινόταν πως καμία ομάδα ακόμη κι εκείνη η τεράστια ΑΕΚ δεν θα μπορούσε να αντισταθεί αυτό το βράδυ στα “τρελά μωρά” του Φαν Χαλ που τον Μάιο σήκωσαν την κούπα στον τελικό με την άλλη ομάδα του ομιλου, την Μίλαν, που την είδαμε κι αυτή στην Φιλαδέλφεια και μπροστά σε εκείνο τον Αγιαξ ήταν μια απλά δυνατή ομάδα που εύκολα θα μπορούσε να είχε χάσει αν μέτραγε το κανονικό γκολ του Σαραβάκου.

Τρέχει το μυαλό προς τα πίσω. Και σκέφτομαι όλα αυτά τα χρόνια πόσα χάσαμε όχι μόνο με δική μας ευθήνη. Για αυτό η αγωνιστική εκδίκηση δεν έχει ολοκληρωθεί. Για την ακρίβεια έχει μόλις αρχίσει. Ομως όταν σε περιμένουν τα αστέρια μαζί με τις άλλες 31 κορυφαίες ομάδες της Ευρώπης δεν σκέφτεσαι αυτά. Ιδίως όταν για να φτάσεις εκει έχεις πάρει το πιο αντρικό πρωτάθλημα των τελευταίων 25 χρόνων και έχεις προκριθεί αφήνοντας έξω μια ομάδα σαν την Σέλτικ. Πάμε λοιπόν. Καλό ταξίδι και καλή επιστροφή να έχουμε πάνω από όλα. Πάρε ένα… κασκόλ και έλα. Ετσι κι αλλιώς κι εκεί όλοι μαζί θα έιμαστε…