Πολλές είναι οι στιγμές που θυμάμαι από τον Σωκράτη Παπασταθόπουλο. Δύο όμως μου έχουν μείνει περισσότερο. Η πρώτη στην συνέντευξη που μας είχε δώσει στην προετοιμασία του 2006 στην Αυστρια, την καλύτερη ever με Φερέρ, είχε πει έχοντας μόλις γυρίσει από τον δανεισμό στην Νίκη Βόλου με αφοπλιστική άνεση μόλις στα 18 του χρόνια: “Ο προπονητής μας είπε ότι όλοι ξεκινάμε από μηδενική βάση και μας βλέπει όλους βασικούς. Αρα ξεκινάω με την φιλοδοξία να γίνω βασικός” Σε λίγους μήνες ήταν βασικός, σε ηλικία 18 ετων και κάτι μηνών όχι μόνο σε αγώνες πρωταθλήματο αλλά και στο Τσάμπιονς Λιγκ. Ακόμη βασικός είναι από τότε αν εξαιρέσεις το διαστημα στη Μίλαν. Αλλά ποιός άλλος θα μπορούσε να είναι στη Μίλαν; Από εκεί φάνηκε η αυτοπεποίθηση του που δεν ήταν στα λόγια αλλά στην πράξη. Ηταν έτοιμος όταν δεν το ήξερε κανείς. Αρκεί που το ήξερε ο ίδιος.

Η δεύτερη στιγμή ήταν διαφορετική. Σε μια προπόνηση στους Θρακομακεδόνες όταν ο Σωκράτης είχε αρχίσει ήδη να είναι σημαντικός για την ΑΕΚ είχα δει να παρακολουθεί την προπόνηση τον κυρ Γιάννη τον Κορωνέλο. Ενας παραδοσιακός προπονητής Γ ΕΘνικής - Ερασιτεχνικού, ένας αγωνιστής του ποδοσφαίρου. Τον ηξερα απο τις παλιές καλές μέρες, τον χαιρέτησα και τον ρώτησα τι κάνει εκεί. Ελαμψε το πρόσωπο του: “Με κάλεσε ο Σωκράτης. Τον είχα παίκτη και του το είχα πει ότι αν δουλέψει και είναι σοβαρός θα πάει ψηλά. Είναι φοβερό παιδί”. Μετά το τέλςο της προπόνησης ο Σωκράτης βγήκε, μίλαγαν οι δυο τους πολύ ώρα και το φοβερό δεν ήταν με πόση αγάπη τον κοίταζε ο κυρ Γιάννης αλλά με πόσο σεβασμό τον άκουγε ο Σωκράτης. Δεν θα το ξεχάσω ποτέ. Μιλάμε για έναν προπονητή που τον είχε όταν τον ήξερε μόνο το… χωριό του και που σίγουρα δεν θα τον ξαναέβρισκε πουθενά σε δουλειά. Κι όμως. Ο σεβασμός δεν ήταν δήθεν. Κανείς δεν θα μάθαινε ότι τον κάλεσε, ούτε θα πρόσεχε το ότι μίλαγαν τόση ώρα. Αν δεν ήξερα τον κυρ Γιάννη θα έμενε μεταξύ τους όλο αυτό. Για αυτό έχει τεράστια αξία. Και βέβαια ένα παιδί με τόσα προσόντα, αυτοεποίθηση και σεβασμό δεν έχει ταβάνι.

Για αυτό από το απόγευμα της Δευτέρας είναι ο πιο ακριβοπληρωμένος Ελληνας παίκτης στην ιστορία με την φανέλα της μεγάλης Αρσεναλ. Κι εκεί που έφτασε όμως δεν έχει ξεχάσει από που ξεκίνησε. Οπως τότε έδειξε στον κυρ Γιάννη το πόσο εκτίμησε το ότι έκανε για αυτόν έτσι κάνει και για την ΑΕΚ όποτε τον ρωτησουν. Και το κάνει όταν δεν έχει καμία ανάγκη να το κάνει. Γιατί πολλοί θυμούνται πόσο αγαπάνε την ΑΕΚ όταν την… χρειάζονται. Οχι αυτός. Ο Θεός να τον έχει καλά. Εϊναι παράδειγμα για όλους. Μακάρι να βγάλει κι άλλα τέτοια παιδιά η ΑΕΚ. Που να μας κάνουν ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ περήφανους. Καλή επιτυχία φίλε. Υγεία να έχουμε και θα κάνουμε υπομονή. Μέχρι να σε δούμε στο ΝΑΟ!