Το Μουντιάλ τελείωσε για την Αργεντινή με ένα παιχνίδι που δεν… τελείωνε. Και για όποιον δεν πρόσεξε η τελευταία φάση του αγωνα είναι τρομερή ευκαιρία για την Αργεντινή. Που έμεινε στο παιχνίδι μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο για κάποιο απροσδιόριστο λόγο. Που ίσως έχει να κάνει με την αγάπη και το πάθος γι αυτή την φανέλα. Ενα παιχνίδι για 4-0 έληξε 4-3 και αν άφηνε o Πέρεζ την μπάλα να περάσει στον Φάτσιο που ήταν ένα μέτρο από το τέρμα μπορεί να γινόταν 4-4. Και να είχαμε κι άλλα. Από την άλλη πλευρά η Γαλλία ήταν τόσο καλύτερη σε όλα αλλά με την τάση να δίνει δικαιώματα και να μην τελειώνει το παιχνίδι ακόμη και στο 4-2. Και με έναν Ντεσάμπ στον πάγκο να κάνει αλλαγές για χειροκρότημα βγάζοντας ακόμη και τον Μπαπέ, αυτό το φαινόμενο που μπορούσε καπάκι να παίξει και στο… Ουρουγουάη - Πορτογαλία, οταν έχει απέναντι του την Αργεντινή. Θα μπορούσε να παίξει παράταση χωρίς Μπαπέ και Γκριενζμάν. Eτσι είναι το ποδόσφαιρο. Απαιτεί τον απόλυτο σεβασμό. Στο ίδιο το άθλημα. Η Αργεντινή στο σύνολο του τουρνουά δεν σεβάστηκε βασικές αρχές του ποδοσφαίρου. Και το πλήρωσε. Επέστρεψε σπίτι. Και για εμάς τους άρρωστους το Μουντιάλ δεν θα είναι πια ίδιο. Θα συνεχίσει όμως να είναι απόλαυση. Και μετά πάλι 4 χρόνια αναμονή και υπομονή. Για το χειμωνιάτικο Μουντιάλ του Κατάρ. Να αρρωστήσουμε ξανά με την μεγάλη Αργεντινή. Σίγουροι ξανά ότι θα το σηκώσουμε.
Οπως παντα από το 1986 και μετά όταν ο Θεός έκανε τα θαύματα του. Ευτυχώς τέλειωσα το σχολείο και δεν θα έχω θέματα το 22. Υγεία να έχουμε μόνο… Εχασε κι ο Φερνάντο μας μετά. Βέβαια η αλήθεια είναι πως θα ήταν κρίμα να αποκλειστεί αυτή η Ουρουγουάη. Σε ποια ομάδα δεν θα έπαιζαν ο Καβάνι κι ο Σοάρες; Ποια ομάδα έχει καλύτερο δίδυμο κεντρικών αμυντικών από το Γοδίν - Χιμένες; Σε εμάς που γνωρίσαμε και αγαπήσαμε την Ουρουγουάη στο Μουντιαλίτο του 1980-81 όταν η τάφρος γύρω από τον αγωνιστικό χώρο στο “Σεντεναριο” του Μοντεβιδέο είχε μέσα… νερό, για την αποφυγή… παρεξηγήσεων, μας ξενίζει λίγο η χαμηλή συγκομιδή… κίτρινων και κόκκινων καρτών, αλλά η ψυχή, η σκληράδα και η ενότητα δεν λείπουν από αυτή την ομάδα. Που έχει στον πάγκο έναν άνθρωπο που κανονικά θα έπρεπε να είναι σε κέντρο αποκατάστασης ή μάλλον συντήρησης σε μια υποφερτή κατάσταση της ανίατης ασθενειας του. Αλλά είναι εκεί. Στην μάχη. Επειδή είναι μεγάλο παλικάρι και επειδή στα δύσκολα δεν τον άδειασαν μετά τιμής η ομοσπονδία ή τα παιδιά του. Οταν σηκώνεται με το μπαστούνι για να φωνάξει δεν υπάρχει μεγαλύτερη διαφήμιση για το ποδόσφαιρο. Το αγνό ποδόσφαιρο που κάθε τέσσερα χρόνια ενώνει όλο τον πλανήτη μπροστά σε δισεκατομμύρια τηλεοράσεις. Πλούσιος, φτωχούς, ελεύθερους, φυλακισμένους, υγιείς και ασθενείς… Μπράβο στην Ουρουγουάη. Παραδίδει μαθήματα του τι σημαίνει ΟΜΑΔΑ. Μαθήματα ζωής. Από αυτή τη χώρα που έχει λιγότερο πληθυσμό από την… Αθήνα όμως ανήκει δικαιωματικά εκεί ψηλά στην παγκόσμια ελίτ του ποδοσφαίρου όπου οι θέσεις είναι λίγες και μόνιμες. Εκεί που όπως είχε πει ένας παλιός παίζουν μπάλα και τα… σκυλιά. Με αυτά τα σκυλιά θα είμαστε στην συνέχεια.
Και μια συμβουλή με αγάπη. Χωρίς να κάνω τον έξυπνο. Παίξτε λιγότερο στοίχημα και απολαύστε περισσότερο ποδόσφαιρο στο Μουντιάλ. Μην χαλάτε την χαρά και την ηρεμία σας με μεγάλα ποσά και τυφλό τζόγο. Η χαρά και η λύπη να είναι μόνο ποδοσφαιρικές. Είμαστε τυχεροί που το ζούμε…
