Το Μιλάνο δεν είναι η πιο όμορφη πόλη της Ιταλίας. Εχοντας πάει Ρώμη πιστεύεις πως είναι άλλη χώρα. Φαντάζομαι η Νάπολι θα είναι μια τρίτη χωρα επίσης. Πλάκα πλάκα βγαίνοντας από την Ελλάδα καταλαβαίνεις πως μπορεί να έχουμε 1000 κακά αλλά από την Ορεστιάδα μέχρι την Γαύδο είμαστε ΜΙΑ χώρα. κανείς δεν μπερδεύεται. Το Μιλάνο μπορεί να μην είναι τόσο όμορφη πόλη αλλά είναι η μοναδική μαζί με το Μπουένος Αιρες που έχει δύο τόσο μεγάλες ομάδες. Σεβαστή η Σίτι αλλά η Γιουνάιτεντ είναι η μεγάλη ομάδα της πόλης. Δυνατή η Ατλέτικο αλλά η Ρεάλ είναι η Βασίλισσα. Η Τορίνο μπορεί να έχει πιο πολύ κόσμο μέσα στην πόλη αλλά η Γιούβε είναι το μεγάλο όνομα. Το Μιλάνο λοιπόν είναι η πόλη που το ποδόσφαιρο τον έχει κάνει γνωστή σε όλο τον πλανήτη. Με δύο τεράστιες ομάδες. Την Μίλαν των 7 πρωταθλητριών και την grande Ιντερ των 6 Ευρωπαϊκών (3+3). Και μπορεί να μην είναι και ο καλύτερος τουριστικός προορισμός όμως είναι μια “Ιερουσαλήμ” του ποδοσφαίρου. Μια ιερή πόλη της μπάλας. Και αισθάνομαι τυχερός που αύριο θα προσκυνήσω για τέταρτη φορά στο Ναό του Σαν Σίρο και του Μεάτσα. Του μοναδικού γηπέδου που κάποιοι μπερδεύονται και νομίζουν πως είναι διαφορετικά…
Ενα γήπεδο που κάθε ποδοσφαριστής που παίζει ποδόσφαιρο στην Ευρώπη θέλει σίγουρα να παίξει σε αυτό και σίγουρα δεν θα το ξεχάσει ποτέ. Αυτή την εμπειρία θα έχουν τα παιδιά μας αύριο το βράδυ. Τις δύο προηγούμενες φορές, τις πρόσφατες που παρακολούθησα, η ΑΕΚ έχασε 3-1 από την Ιντερ και 3-0 από την Μίλαν σε δύο παιχνίδια τελείως διαφορετικά. Με την Ιντερ στάθηκε σαν ίση προς ίση, με τη Μίλαν το ματς τελείωσε πριν αρχίσει. Η αποστολή είναι πολύ δύσκολη. Αλλά η ΑΕΚ έχει μόνο να κερδίσει και είναι από τις φορές που τα κλισέ ισχύουν. Αυτός ο αγώνας είναι σαν ένα διάλειμμα για τα ψυχοβγαλτικά ματς που πέρασαν κι αυτά που έρχονται, εκεί που το λάθος δεν συγχωρείται. Το πληρώνεις και η ΑΕΚ έχει πληρώσει. Αύριο είναι αλλιώς. Είναι το πιο εύκολο αλλά και το πιο μεγάλο παιχνίδι της χρονιάς. Και ένα πράγμα πρέπει να έχουν όλοι στο μυαλό τους οσοι παίξουν και όχι μόνο. Οτι αύριο έχουν την ευκαιρία να παίξουν εκεί που έχει γραφτεί ένα μεγάλο κομμάτι της ιστορίας του Ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Και μπορεί να γίνουν μέρος της κι αυτοί. Η πόλη είναι ήδη κίτρινη. Σε ευχαριστώ Θεέ μου που επιστρέψαμε στην κανονικότητα. Εσένα και όσους το έκαναν αυτό. Γιατί δεν είναι εύκολο. Αποδείχτηκε περίτρανα ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο. Πρέπει ποτέ να μην το ξεχνάμε αυτό. Για να πάμε ψηλότερα…
Στη Βενετία δεν ήταν έτσι. Κι εκεί η ΑΕΚ ήταν αουτσάιντερ απέναντι στην πρωταθλήτρια Ιταλίαςμετά από δύο κακές εμφανίσεις, του Αλεξάνδρειου χειρότερη, και δύο ήττες εκτός προγράμματος. Ομως όπως λέγαμε και χθες δυο ώρες πριν τον αγώνα παρότι η ΑΕΚ δεν ήταν φαβορί είχε υποχρέωση να νικήσει γιατί μόνο με μια τέτοια νίκη θα μπορούσε να αλλάξει τις εντυπώσεις αλλά και την πορεία του ομίλου στο Τσάμπιονς Λιγκ. ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕ. Η νίκη ήταν τεράστια. Από αυτες που όσα χρόνια κι αν περάσουν δεν τις ξεχνας ποτέ... Από αυτές που φέρνουν τα πάνω κάτω. Που γεννάνε ήρωες. Που βάζουν παίκτες στις καρδιές των οπαδών.
Ο Μάικ Γκριν σε μια βραδιά έγινε ο ηγέτης που περιμέναμε. Ο άνθρωπος που όταν η μπάλα καίει αισθάνεται καλύτερα. Και θα έχουμε πολλά τέτοια φέτος. Η ομάδα πήρε βαθειά ανάσα. Ρέφαρε την ήττα από την Εστουντιάντες που θα μπορούσε να είναι μοιραία αλλά το κυριότερο κατάλαβε, η ίδια η ομάδα, ποια είναι η αξία της. Στο Αλεξάνδρειο έχασε ένα ματς που θα έπρεπε να είναι 20 πόντων υπέρ της. Η αξία της δεν είναι να χάνει από τον Αρη που τρώει 30αρα από Τσέχικη ομάδα! Είναια υτή που έδειξε χθες. Ερχεται κι ο Γκριν. Ερχεται κι ο Καββαδάς. Και πάμε παρακάτω. ΤΟ Σάββατο το Ρέθυμνο και την Τρίτη η Μπανβιτ. Ολα τα λεφτά αυτό το ματς. Ακόμη και για την πρώτη θέση. Κι ας είναι νωρίς. Το ΟΑΚΑ θα παίξει μπαλάρα σε αυτό το ματς. Το αισθάνομαι…
