Ζούμε στον… αστερισμό της μπουλντόζας, αλλά έχουμε και δουλειές. Βασικά παίζουμε ποδόσφαιρο, αν και είναι φανερό από την πρώτη μέρα πως αυτά τα δυο χρόνια, πρώτα ο Θεός, θα κυλήσουν διαφορετικά. Θα είναι μοναδικά. Ζούμε την ιστορία να γράφεται κι όπως συμβαίνει συνήθως, δεν καταλαβαίνεις το μέγεθος των στιγμών όταν τις ζεις. Αν για χιλιάδες ανθρώπους πολλών γενεών το γκολ του Τάκη και το αυτογκόλ του Μπουγαϊδη είναι ΟΙ ΣΤΙΓΜΕΣ, είναι σίγουρο πως όσο περνάνε τα χρόνια αποκτούν και μια μυθική υπόσταση. Πόσο λοιπόν το (ξανα)χτίσιμο ενός γηπέδου. Το γήπεδο του 21ου αιώνα για την ΑΕΚ που θα υπάρχει και μετά από εμάς. Ας το απολαύσουμε, λοιπόν. Η αναμονή και ο πόλεμος που δέχτηκε το έκαναν ακόμη πιο ποθητό. Κι όσο μπορούμε ας ζήσουμε στιγμές. Γιατί θα έρθει η στιγμή για όλους μας να τις διηγηθούμε. Ακόμη κι εσείς που είσαστε μικροί. Περνάνε τα χρόνια και δεν το λέω απαισιόδοξα, απλά έτσι είναι.

Μια υπέροχη ιστορία, λοιπόν, που έμαθα σήμερα έχει να κάνει με τον Σπύρο. Οχι τον φίλο μας που δοκιμάζεται και μακάρι ο Θεός να δώσει ώστε να ξαναγελάσουμε με το απίστευτο χιούμορ του, που βγαίνει κατευθείαν από την χρυσή του καρδιά. Αλλά για έναν άλλο Σπύρο που κι αυτός περίμενε στωικά όλα αυτά τα χρόνια και λίγες μέρες πριν την υπέροχη νύχτα της Πέμπτης είχε ένα σοβαρό ατύχημα, χωρίς να φταίει, με την μηχανή. Εσπασε πλευρά και την κλείδα του. Βγήκε από το νοσοκομείο για κάποιες μέρες και θα επιστρέψει για να εγχειριστεί στην κλείδα. Και ο μεγαλύτερος πόνος ήταν πως δεν τον άφησαν να πάει την Πέμπτη στον Αγιασμό με… σπασμένη κλείδα και πλευρά. Αναγκάστηκε από τους δικούς του ανθρώπους να το δεί από την μετάδοση της ΑΕΚ. Όμως την επόμενη μέρα πήρε την… ρεβάνς. Τους ανάγκασε και τον πήγαν να δει τις… μπουντόζες να σκάβουν εκεί που ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΝΑΟΣ. Και τώρα θα μπει στο χειρουργείο… ικανοποιημένος. Γερά αδερφέ. Ραντεβού στα… μπουλντοζάδικα και μετά στο σπίτι μας.

Το παιχνίδι στη Μόσχα δεν ξέρω αν θα το διηγηθούμε κάποτε. Μακάρι γιατί θα σημαίνει ότι κάτι μεγαλειώδες θα έχει γίνει. Αλλά κι αν ακόμη επιβεβαιωθούν όλα τα προγνωστικά και η ΑΕΚ αποκλειστεί, είναι ένα ματς που κάτι πρέπει να δείξει. Ο πρώτος αγώνας δεν ήταν τόσο απογοητευτικός, όμως άνοιξε θέματα. Και ούτως ή άλλως μετά τη ρεβάνς και ενόψει του επόμενου γύρου, σε όποια διοργάνωση κι αν είναι, θα πρέπει να γίνουν πράγματα. Να ξεκαθαρίσουν καταστάσεις να έρθει και να φύγει κόσμος. Οχι πολύς… Προέχει, όμως, η ΑΕΚ να μας δείξει κάτι καλύτερο στη Μόσχα. Στα δύσκολα. Είναι αγώνας ειδικών συνθηκών, οπότε και η διαφαινόμενη πρόθεση του Μανόλο να παίξει με τρεις κεντρικούς αμυντικούς είναι αποδεκτή. Αρκεί να πάει καλά και αυτό το πείραμα και όλη η ομάδα. Πιο πολύ να σας πω την αλήθεια με ενδιαφέρει η… 18αδα.

Με την ευκαιρία της πρότασης της Τουλούζ για τον Γιόχανσον, να πούμε δυο λόγια για τον Σουηδό και όχι μόνο. Πλέον μέρα που περνάει δεν ξαναπερνάει. Σε λιγότερο από ένα χρόνο ο Γιόχανσον θα μπορεί να παίζει σε άλλη ομάδα, ενώ σε πέντε μήνες θα μπορεί να υπογράψει και να περάσει ένα ακόμη πεντάμηνο αναμονής στην ΑΕΚ για την επόμενη ομάδα. Αποψή μου είναι ότι η ΑΕΚ άργησε. Ο Γιόχανσον θα έπρεπε να έχει υπογράψει τον Γενάρη του 2017. Νέο συμβόλαιο με μεγάλη ρήτρα και φυσικά αυξημένες αποδοχές. Για το δικό της το συμφέρον, βέβαια, ώστε αν ερχόταν η κάθε Τουλούζ με πρόταση 2 εκατομμύρια να της έκλειναν το τηλέφωνο με… μίσος. Δεν το έκανε, δεν πρέπει να ξαναγίνει. Ο οδηγός είναι ο Σιμόες. Για όλα. Και για την ΑΕΚ και τους χειρισμούς της και για τον ίδιο τον Γιόχανσον, όμως. Θυμίζω ότι ο Γιόχανσον ήρθε στην ΑΕΚ της Β' Εθνικής ως ελεύθερος τέλη Δεκεμβρίου, ενώ ήταν αρκετές μέρες ήδη χωρίς συμβόλαιο.

Καλός παίκτης, πολύ καλό παιδί, άριστος επαγγελματίας. Όμως μπορεί η Γκέτεμποργκ να τον εκπαίδευσε, αλλά η ΑΕΚ τον έκανε αυτό που έγινε. Ο Σιμόες για παράδειγμα αφού η ΑΕΚ κινήθηκε αστραπιαία και τον έκλεισε, είχε μετά προτάσεις από σοβαρές ομάδες. Η ΑΕΚ τον έκλεισε τέλη Δεκεμβρίου με συμβόλαιο από 2 Ιανουαρίου και αρχή το καλοκαίρι και μετά 1-2 μήνες είδαμε δημοσιεύματα στην Πορτογαλία για ενδιαφέρον της Σπόρτινγκ, αλλά και άλλων ομάδων, καθώς και μιας ομάδας του εξωτερικού. Επαναλαμβάνω. ΜΕΤΑ τις υπογραφές στην ΑΕΚ, οπότε μόνο… μανατζεριλίκια δεν ήταν. Ο Σιμόες, όμως, έχοντας άλλο ένα χρόνο συμβόλαιο και με δεδομένη για πρώτη φορά την έξοδο στην Ευρώπη που και με δύο ματς γνωστότερο θα τον έκανε, ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα της ΑΕΚ και υπέγραψε νέο συμβόλαιο. Η συμφωνία έγινε Φεβρουάριο - Μάρτιο και όχι Ιούλιο. Η ΑΕΚ είχε κινηθεί πιο γρήγορα. Αλλά κι ο παίκτης ήταν πολύ σωστός. Πήρε τα χρήματα που ήθελε και δικαιούταν και υπέγραψε. Δεν έγινε ποτέ σήριαλ και ουδέποτε δήλωσε ότι δεν βιάζεται και περνάει… υπέροχα στην Αθήνα και την ΑΕΚ.

Είμαι βέβαιος πως η ΑΕΚ θα προσφέρει μετά το ματς με την ΤΣΣΚΑ ένα συμβόλαιο που αρμόζει σε παίκτη που φέρνει πρόταση 2.000.000 ευρώ, αλλά περιμένω κι από τον Γιόχανσον να δείξει την εκτίμηση του σε όσα έκανε η ΑΕΚ για αυτόν. Αλλωστε, αν έρθει μια πρόταση που να αρμόζει στην αξία του το επόμενο καλοκαίρι, είναι δεδομένο ότι η ΑΕΚ δεν θα σταθεί εμπόδιο. Αν, όμως, ο Γιόχανσον συνεχίσει να δηλώνει ευτυχισμένος χωρίς να θέλει να επεκτείνει την… ευτυχία του και οι προτάσεις συνεχίζουν να είναι επιπέδου Τουλούζ, τότε η ΑΕΚ θα πρέπει να πάρει μια απόφαση.

Ο χειρισμός της υπόθεσης Γιόχανσον θα δείξει και τις προθέσεις της ΑΕΚ για το μέλλον και για τις παρόμοιες υποθέσεις που έρχονται και θα έρθουν, αφού η ομάδα παίρνει κάθε φορά και καλύτερους παίκτες που κάποιοι από αυτούς θα εξελιχτούν και θα έρθει η ώρα που τα συμβόλαια τους θα φτάσουν ενάμιση χρόνο πριν την λήξη τους. Ηδη έχει τέτοιους και θα αποκτήσει σίγουρα κι άλλους. Ο Γιόχανσον ευγενικά αποφεύγει και αναβάλλει την συζήτηση. Άργησε αλλά τέλος πάντων, μετά την επιστροφή από την Ρωσία πρέπει να γίνει η κουβέντα και να έχει αποτέλεσμα. Αν δεν έχει; Θα δείξει. Αλλά δεν πιστεύω πως θα είναι καλό μήνυμα προς όλους το να προετοιμάσει η ΑΕΚ τον Γιόχανσον για το Μουντιάλ και την… επόμενη ομάδα του. Εκτός του ότι θα είναι άδικο. Για την ίδια την ομάδα. Είδωμεν. Προηγείται η… Μόσχα.