Για άλλη μια φορά φτάσαμε στην πηγή… Νερό δεν ήπιαμε. Η μεγάλη νίκη γοήτρου δεν ήρθε ούτε αυτή την φορά για την Βασίλισσα. Τόσο κοντά εφτασε η ομάδα και πέρυσι τότε με τον Ολυμπιακό, πάλι δεν μπήκε η κρίσιμη βολή όπως πέρυσι έστω μία από τις δύο του Παπαντωνίου, πάλι στην δεύτερη παράταση η ΑΕΚ δεν μπόρεσε να αντέξει. Υπήρχαν δύο μεγάλες διαφορές. Φέτος το παιχνίδι, με τον ΠΑΟ, ήταν μόνο γοήτρου και για τους δύο. Ο Ολυμπιακός αν έχανε πέρυσι τελικά το παιχνίδι των δύο παρατάσεων θα έχανε το πλεονέκτημα έδρας ενώ φέτος στο ΑΕΚ- ΠΑΟ δεν παιζόταν τίποτα. Κι όμως χθες με τον ΠΑΟ έπαιξε καθοριστικό ρόλο για να χάσει η ΑΕΚ η διαιτησία. Αυτά τα δύο συνδέονται και μεταξύ τους. Και έρχεται το μεγάλο ερώτημα. Μα πως είναι δυνατόν ακόμη και σε παιχνίδι χωρίς καμία σημασία παρά μόνο για το γόητρο όπως το χθεσινό να υπάρχει τέτοια διαιτησία…

Εχω μεγάλο σεβασμό και στον Παναθηναϊκό και στον Ολυμπιακό. Είναι δύο τεράστιες ομάδες στο μπάσκετ, σίγουρα στις 5-6 καλύτερες της Ευρώπης. Επίσης υπάρχει μια καθοριστική διαφορά σε σχέση με τον ποδοσφαιρικό Ολυμπιακό όταν μιλάμε για διαιτησία που κακά τα ψέμματα και στο μπάσκετ παίζει τους δύο και ιδίως τον ΠΑΟ. Δεν υπάρχει οικονομικό διακύβευμα. Μέχρι πέρυσι όποιος έβγαινε Ευρωλίγκα ακόμη και όποιος έπαιρνε την Ευρωλίγκα οικονομικά έβγαινε… χαμένος. Καμία σχέση με τα εγγυημένα 25 εκατομμύρια και βέβαια τα παράπλευρα κέρδη από τις πωλήσεις παικτών που στο μπάσκετ δεν υπάρχουν ούτε κατά διάνοια. Εκεί όποιος έπαιρνε την Ευρωλίγκα… έχανε γιατί το έπαθλο ήταν κάποιες χιλιάδες που ήταν σίγουρα χαμηλότερο από τα πρίμ Ευρωλίγκας που έπαιρναν όλοι οι παίκτες με τους όρους που είχαν στα συμβόλαια του. Εδώ όλα γίνονται για το γόητρο. Για αυτό και δεν λέμε για εγκληματική οργάνωση στο μπάσκετ αφού απουσιάζει το βασικό κίνητρο. Το οικονομικό κέρδος που μετατρέπεται σε… επενδύσεις και καταλήγει σε άνοιγμα της ψαλίδας μεταξύ του ενός και των… κορόιδων. Στο μπάσκετ οι επενδύσεις στην Ελλάδα έχουν να κάνουν μόνο με το πορτοφόλι και την τρέλα των ιδιοκτητών των ομάδων. Η εύνοια τους δεν έχει να κάνει με οικονομικά υπερκέρδη. Ε για αυτό τώρα που προσπαθεί άλλος ένας σοβαρός άνθρωπος, επιχειρηματίας και επενδυτής, ο Μάκης Αγγελόπουλος να μπει στο μπάσκετ ανασταίνωντας, κυριολεκτικά, μια μεγάλη ομάδα όπως η ΑΕΚ δεν είναι ανάγκη να τον… πιστολιάζει ο κάθε Διαμαντής και μάλιστα σε παιχνίδι που δεν κρίνει ΑΠΟΛΥΤΩΣ τίποτα. Και να απογοητεύει 6.000 κοσμο που είναι πολύ μεγάλο νούμερο για ματς της ΑΕΚ χωρίς σημασία πέραν του γοήτρου. Από εκεί και πέρα ο δρόμος για να ανέβει η ΑΕΚ στο επίπεδο των αντιπάλων της είναι πολύ μεγάλος. Αν νικούσε χθες θα έγραφα ακριβώς το ίδιο. Φέτος πρέπει να κρατήσει την τρίτη θέση που πέρυσι ήταν μεγάλη επιτυχία η κατάκτηση της στα πλέι οφ όπως εξελίχθηκε η σεζόν και να είναι πιο ανταγωνιστική στα ημιτελικά με τον Παναθηναϊκό. Και του χρόνου σε συνδυασμό με το γήπεδο ΤΗΣ που θα φτιάχνεται να δοθεί ακόμη μεγαλύτερο όραμα με μια ακόμη πιο ανταγωνιστική ομάδα. Από χθες δύο πράγματα εντέλει θα κρατήσω που για μένα λένε πολλά. Ο τρόπος που ο εξαιρετικός του προπονητής διαχειρίστηκε τον αγώνα με ροτέισον 9 παικτών παρά την κούραση και λύσσα για τη νίκη και μετά το σημερινό πρωτοσέλιδο της Πράσινης που από τότε που έχει εκδοθεί η εφημερίδα μόνο για νίκη επί του Ολυμπιακού έχει βάλει τέτοια. Σε καλό δρόμο είμαστε ΣΙΓΟΥΡΑ.Το μεγάλο στοίχημα είναι ο Σωτήρης Μανωλόπουλος. Εχει ξεκινήσει καλά. Μακάρι να αποδειχθεί αυτό που πιστεύει ο Αγγελόπουλος και του έδωσε τα κλειδιά. Οτι είναι η στιγμή του. Η Ρώμη δεν χτίστηκε σε μια μέρα. Και μπορεί η Βασίλισσα να μοιάζει σαν τον Σίσσυφο που πάντα όταν φτάνει στην κορυφή η πέτρα… φεύγει από την άλλη πλευρά (ήττες στις λεπτομέρειες από ΟΣΦΠ, ΠΑΟ, αποκλεισμός στο τελευταίο σουτ από τον τελικό κυπέλλου, κλήρωση με την Μονακό και αποκλεισμός όταν έχουν πάει στοςυ 8 τουλάχιστον 6 ομάδες υποδεέστερες της ΑΕΚ) όμως υπάρχει πάθος και πλάνο. Κι ότι κι αν γίνει στην πορεία Θα τον σταθεροποιήσουμε τον βράχο στην κορυφή του βουνού! Και δεν θα είναι εφήμερο. Ερχονται τα καλύτερα.