Δεύτερη νίκη σερί δεν ήρθε ούτε στην… Καρδίτσα. Σε ένα ματς που είχε λήξει και… ζωντάνεψε ξανά με ντεζαβού από εκείνο το μοιραίο Σάββατο με τον Ατρόμητο ένα φτηνό πρώτο γκολ, κι ένα “by Anestis” το δεύτερο. Κι ας μείνουμε λίγο στον Ανέστη αφού ούτως ή άλλως μόνο ατομικά μπορείς να μιλήσεις για αυτό το παιχνίδι όπου έπαιξε μια εντεκάδα που δεν θα ξαναπαίξει ποτέ σε ένα τερέν που επίσης δεν θα ξαναπαίξει ποτέ η ομάδα φέτος. Ο Ανέστης είναι ένας τερματοφύλακας με προσόντα. Τα έδειξε και χθες πριν τα γκολ, τα έδειξε ακόμη και μετά την καταστροφή που προκάλεσε με τον Ατρόμητο όταν έσωσε στο τετ α τετ με τον Λημνιό που είχε φύγει στην πλάτη του Κολοβέτσιου. Επίσης είναι ένα καλό παιδί και επαγγελματίας. Θυμάμαι όμως όταν τον είχαμε πάρει είχα δει εκτεταμένα στιγμιότυπα από τους αγώνες του Πανιωνίου που είχε παίξει και μου είχαν κάνει εντύπωση δύο πράγματα. Το πόσο καλός για το ύψος του είναι στα χαμηλά σουτ και πόσο καλά ρεφλέξ είχε και από την άλλη το ότι ή δεν έκανε έξοδο ή δεν έβγαινε πετυχημένα. Κι έλεγα πως αν το φτιάξει αυτό με τις εξόδους τότε θα γίνει μεγάλος τερματοφύλακας. Ο Πανιώνιος τον έφτασε μέχρι ένα σημείο χωρίς να έχει και την …πολυτέλεια της Β Εθνικής που είχε η ΑΕΚ για να του δώσει απεριόριστες συμμετοχές και να τον ετοιμάσει για την Α Εθνική. Σε αυτό το σημείο είναι… ακόμη. Οτι είχα δει τότε, τον Γενάρη του 2014 που τον έκλεισε η ΑΕΚ, το είδα και χθες στην Καρδίτσα. Καθόλου δεν έχει βοηθήσει η ΑΕΚ αυτό το παιδί. Φυσιολογικά και κατά την γνώμη μου αργά έχασε την θέση του όμως για να είναι πιο έτοιμος όταν ξαναχρειαστεί πρέπει ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ να δουλέψει πάνω στις αδυναμιες του. Πρέπει όμως και η ΑΕΚ να φροντίσει για αυτό. Σε ένα άθλημα όπως το ποδόσφαιρο που το αποτέλεσμα είναι πάνω από όλα είναι απίστευτο το ότι στην βελτίωση των τερματοφυλάκων της η ΑΕΚ δεν ασχολείται με το αποτέλεσμα.
Πάμε παρακάτω. Στα ευχάριστα. Ο Τζανετόπουλος ξανάπαιξε σέντερ μπακ και έτσι όλοι είδαν πως η ΑΕΚ πρέπει ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ να πάρει σέντερ μπακ γιατί μετα την φυγή του Λέσκοτ εχει τρία σέντερ μπακ. Η περίπτωση του Τζανετόπουλου είναι πολύ διδακτική για την ΑΕΚ και την διοίκηση της που όσο ζει θα μαθαίνει γιατί έτσι είναι το ποδόσφαιρο. Αποδείχτηκε περίτρανα πως ένας προπονητής με εμμονή να βγάλει έναν παίκτη για να δείξει πολύπλευρο έργο, ένας αποτυχημένος, πρώην πλέον, μάνατζερ με πρόσβαση στον τύπο κι ένας δημοσιεσχεσίστας βοηθός προπονητή που έγινε υπηρεσιακός για 1-2 αγώνες στην Εθνική μπορούν να μετατρέψουν ένα παιδί που έχει βουνό μπροστά του για να γίνει παίκτης σε χοτ όνομα παρασύροντας τον κόσμο να απαιτήσει και τελικά να πετύχει το να πάρει ένα συμβόλαιο εντελώς δυσανάλογο με την αξία και την προοπτική του. Προς τα πάνω…
Και το φοβερό είναι ότι δεν έγινε κάποια… συνωμοσία με σκοπό το οικονομικό κέρδος. Ο Δέλλας ήθελε απλά να “πουλήσει” το ότι πήρε ένα παιδι από το πουθενά και το έκανε παίκτη και είναι τέτοιος χαρακτήρας που ούτε για αστείο δεν μπορεί να ειπωθεί ότι είχε σκοπό να… κονομήσει κι ο Τσάρτας… απολύθηκε από τον Τζανετόπουλο πριν υπογράψει νέο συμβόλαιο. Η ΑΕΚ όμως το πλήρωσε πολύ ακριβά οικονομικά ενώ ήταν και ο πρώτος λόγος, χωρίς να φταίει σε καμία περιπτωση το παιδί που σαν χαρακτήρας είναι από τους καλύτερους στην ΑΕΚ, για εσωστρέφεια με την επιστροφή στην Α Εθνική. Θυμάστε τότε τέλη Αυγούστου που έσκασε και η πρόταση (γέλια) από την Σεβίλλη και έγινε ένας πανικός για το παιδί που έπαιζε με 1000 ευρώ και η ΑΕΚ θα τον έχανε επειδή θα τον έπαιρναν οι κάτοχοι του… Europa League προφανώς για να πάνε ένα βήμα μπροστά στο… Τσάμπιονς Λιγκ… Είναι ένα καλό μάθημα για όλους αυτό και περισσότερο για την ομάδα που πρέπει να έχει έναν μηχανισμό αξιολόγησης πέρα και πάνω από το εκάστοτε τεχνικό τιμ και κυρίως να μην παρασύρεται ούτε από δημοσιεύματα, ούτε από οργισμένα μηνύματα του κόσμου της.
Πάμε παρακάτω. Βλέποντας τον Μανωλά με όλο τον σεβασμό στο παιδί και την προσπάθεια που έχει κάνει σου έδινε την εντύπωση πως βρέθηκε να παίζει σε αυτό το παιχνίδι με την φανέλα της ΑΕΚ μεσα από κάποια διαδικασία τύπου “κάνε μια ευχή”. Το όνειρο έγινε πραγματικότητα αλλά ούτε στο όνειρο δεν μπορείς να δεις μέλλον επιπέδου ΑΕΚ για αυτό το παιδί. Για την θέση που έπαιξε γιατί έχω ένα προαίσθημα πως αν έπαιζε σέντερ μπακ στην θέση του Τζανετόπουλου μπορεί να ήταν και καλύτερος από την άποψη πως σίγουρα θα είναι δυνατός στις προσωπικές μονομαχίες. Οχι επιπέδου ΑΕΚ όμως σε καμία περίπτωση. Για τον Ζόριτς το μόνο που προκαλεί απορία είναι ότι η ΑΕΚ του έκανε ολόκληρο καψώνι για να τον πείσει να ανανεώσει. Μαζί με την άλλη διαχρονική απορία για το πως ο μόνος παίκτης που ήρθε στην ομάδα από την Βοσνία είναι ο συγκεκριμένος όταν είναι μια χώρα με μεγάλη παραγωγή ποδοσφαιριστών την οποία λογικά θα έπρεπε να ελέγχει απολύτως ο Μπάγεβιτς που για την χώρα είναι κάτι σαν τον συχγωρεμένο τον Κρόιφ για την Ολλανδία ή τον Μπλαχίν για την Ουκρανία π.χ.. Απογοήτευση για άλλη μια φορά και ο Μπακάκης. Ενα παιδί που επίσης η ΑΕΚ δεν έχει βελτιώσει καθόλου και σε τίποτα από την ημέρα που ήρθε και η πρώτη φορά που άκουσα πως έμεινε μετά από προπόνηση για να κάνει σέντρες είναι τώρα πρόσφατα με τον Μοράις. Πρέπει όμως κι αυτός κάποια στιγμή αντί να παραπονιέται όπως κάνει εδώ και… χρόνια που δεν παίζει να κάνει ότι πρέπει για να παίξει. Εχει τα προσόντα να γίνει βασικός στην ΑΕΚ, στην Εθνική και να πάει και σε καλή ομάδα του εξωτερικού. Αλλά πρέπει να κάνει κάτι για αυτό αντί να τα βάζει με την ατυχία του, που πράγματι υπήρξε σε καίριο σημείο της καριέρας του, και όλους τους προπονητές. Μερικές φορές τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά από ότι φαίνονται. Προσπαθείς, παλεύεις, παίζεις…
Υπήρχαν και ευχάριστα χθες. Ο Πατίτο έδωσε μάχες μέσα στην λάσπη δίνοντας στο παιχνίδι σημασία που δεν έδωσαν άλλοι που υποτίθεται θα έδειχναν στον προπονητή τους ότι αξίζουν να παίξουν. Ο Πέκχαρτ έβαλε δύο γκολ που ανεξάρτητα από τον αντίπαλο είναι δύο γκολ. Το ένα γκολάρα, το άλλο σεντερφορίσιο. Τελεία και περιμένουμε την συνέχεια από τον Τσέχο. Αν υπάρξει. Και το καλύτερο από όλα οι τρεις μικροί. Ο Γιανούτσος είναι ο λιγότερο έτοιμος αλλά σε σύγκριση με επαγγελματίες 3-4 ετών σαν τον Τζανετόπουλο, τον Μανωλά, τον Ζόριτς ήταν πολύ πιο υποσχόμενος. Τα άλλα δύο παιδιά μου έφτιαξαν το απόγευμα… Ο Γαλανόπουλος ήταν πάλι αυτό που έχουμε πλέον καταλάβει. Σε ένα κακό γήπεδο με πολύ τάση για ξύλο ήταν ο γνωστός πολεμιστής που βλέπουμε όποτε μπαίνει μέσα. Και σίγουρα θα μπαίνει συχνότερα. Ο Τσέλιος ήταν η ευχάριστη έκπληξη που εκτός των άλλων απέδειξε πως οι δικαιολογίες είναι απλά για να λέγονται μέχρι κάποιος να αποδείξεις πως δεν ισχύουν. Σίγουρα όταν μπήκαν οι ομάδες στο γήπεδο όλοι απορούσαν πως ένα παιδί της Κ20 με όχι σωματικά προσόντα θα μπορέσει να τα βγάλει πέρα. Και το… τυπάκι όχι απλά τα εβγαλε πέρα αλλά ήταν από τους 3-4 που έπαιξαν κανονικό ποδόσφαιρο. Με μυαλό, με καλή τεχνική αλλά κυρίως τσαγανό, διάθεση για πρέσινγκ, θράσσος και το κυριότερο… Χωρίς καμία διάθεση να κρυφτεί. Αντίθετα ζητούσε την μπάλα με κάθε ευκαιρία και πάντα με σκοπό την δημιουργία. Επιτέλους. Δύο παιδιά των ακαδημιών που πραγματικά αν τους δεις έτοιμους στην γραμμη να μπουν στο γήπεδο σε οποιοδήποτε αγώνα δεν θα κάνεις τον… σταυρό σου. Μέχρι εκει όμως. Χαμηλά την μπάλα και υπομονή. Τα παραδείγματα για παιδιά με ταλέντο που είχαν και αβάντες είναι πολλά ακόμη και δίπλα τους. Τώρα που μπήκαν στον χάρτη είναι που πρέπει να δουλέψουν περισσότερο. Πάνω από ολα όμως να μην χάσουν αυτό το θράσσος και την “πείνα” να παίξουν μπάλα στην ΑΕΚ.
Για την ήττα της Βασίλισσας δεν είναι να λέμε πολλά. Τα πράγματα ήταν ξεκάθαρα και κατά την γνώμη μου δεν είχαν σε καμία περίπτωση να κάνουν με το ότι η ΑΕΚ σούταρε πολλά τρίποντα. Μια χαρά ήταν τα τρίποντα με ποσοστό πάνω από 30% και 14 εύστοχα. Το μεγάλο πρόβλημα ήταν ότι φάνηκε η απουσία του Μαυροειδή που αυτό το παιχνίδι ήταν στα μέτρα του. Με τους δικούς του 10-12 πόντους που εκτός των άλλων θα ανάγκαζαν τον αντίπαλο προπονητή να έχει καλύτερους αμυντικούς ψηλούς μέσα, που δεν θα σκόραραν βέβαια και στην επίθεση, η ΑΕΚ θα είχε παρει το παιχνίδι κι ας είχε τόσο κακούς την ίδια μέρα τους Φάλκερ, Μιλόσεβιτς, Γουίλιαμς και Ιβάνοβιτς. Απλά. Μπήκαμε σε περιπέτεια αλλά φέτος δεν θα την πατήσουμε όπως πέρυσι. Τέλος. Κι ότι χρειαστεί να γίνει θα γίνει ώστε η ομάδα όταν έρθουν τα δυσκολότερα να είναι έτοιμη και όπως πρέπει.
