Πήραμε την γερή δόση μας το Σάββατο και παμε για μια ήρεμη Κυριακή. Πέντε ώρες στο ΟΑΚΑ είναι πάντα η καλύτερη επιλογή για το Σαββάτο μας. Το ποδόσφαιρο βέβαια ήταν, ευτυχώς, για λίγους ενώ στο μπάσκετ μπορεί να μην ήταν πάρα πολλοί αλλά είχε πολύ ωραίο κόσμο και κυρίως πολλά παιδάκια που στο ημίχρονο μας χαλάρωσαν τόσο πολύ με το αγνό τους παιχνίδι που λες κι αυτή η αύρα απλοποίησε τα πράγματα στο δεύτερο ημίχρονο και για την ομάδα που φέτος ζορίστηκεγια πρώτη φορά στο ΟΑΚΑ με Ελληνική ομάδα.
Η ομάδα μπάσκετ της ΑΕΚ φτιάχνει τον χαρακτήρα της μέσα από όλες τις καταστάσεις που προκύπτουν στα συνεχόμενα παιχνίδια. Καλές και κακές. Δεν βρίσκει πάντα λύσεις, έχει χάσει παιχνίδια και θα χάσει κι άλλα, όμως ήδη έχει φτιάξει έναν χαρακτήρα που σε κάνει σίγουρο πως η πορεία της δεν θα είναι χειρότερη από τις πραγματικές της δυνατότητες. Και αυτό που μπορώ να πω με σιγουριά μέχρι τώρα είναι ότι στην ΑΕΚ δεν υπάρχει παίκτης βαρόμετρο. Κι αυτό είναι ότι το καλύτερο για τα δικά μου τουλάχιστον κριτήρια. Γιατί χθες που ο Ούκιτς ήταν άλλος παίκτης και όχι αυτός που καθοδηγεί την ομάδα από την αρχή της σεζόν και ο Ντίξον δεν έβαλε τρίποντο σε έξι προσπάθειες, η ΑΕΚ βρήκε πάλι τον τρόπο και τους πρωταγωνιστές για να νικήσει. Και όλοι ξέρουμε ότι ο Ντίξον με τον Ούκιτς μπορούν άνετα να είναι αυτοί που θα καθαρίσουν με την Παρτιζάν την Τετάρτη. Η ομάδα είναι πάνω από τον κάθε παίκτη χωριστά και αυτό είναι το πιο δυνατό της χαρτί φέτος.
Μπορεί οι παίκτες, σχεδόν όλοι, να πιστεύουν ότι θα μπορούσαν να έχουν πολύ καλύτερα ατομικά στατιστικά και ίσως και περισσότερο χρόνο όμως η ουσία είναι ότι η ομάδα ακόμη και από αυτή την… δυσαρέσκεια κάποιων, ή όλων, βγαίνει ωφελημένη. Γιατί o καθένας μπορεί να διακρίνει την διάθεση όποιου μπαίνει στο παρκέ να αποδείξει πράγματα παίζοντας στο 100%. Σε συνδυασμό με την ενθάρρυνση και την επιβράβευση της ομαδικότητας και την… “τιμωρία” των εγωιστικών ενεργειών η ΑΕΚ έχει αποκτήσει αρχές. Που είναι αυτές που θα την κρατάνε ζωντανή στα δύσκολα και σίγουρα θα φέρνουν νίκες ακόμη και σε μέτριες ή και κακές μέρες. Γιατί οι δουλεμένες ομάδες με αρχές στις… κακές μέρες φαίνονται. Οταν μπαίνουν όλα ή όταν οι αντίπαλοι δεν βάζουν τίποτα ακόμη κι αν είναι μόνοι τότε τα πράγματα είναι απλά. Οταν όμως τα πράγματα δυσκολεύουν οι καλές ομάδες επιβιώνουν με τις αρχές τους. Ετσι έγινε χθες.
Ετσι δεν γίνεται στο ποδόσφαιρο μέχρι τώρα. Για το χθεσινό παιχνίδι το μόνο που μπορείς να πεις είναι ότι ευτυχώς δεν ήταν επίσημο και αυτυχώς δεν το… έδειχνε η τηλεόραση. Από εκεί και πέρα τα μόνα καλά που ξεχώρισα ήταν οι δύο μικροί (Γαλανόπουλος, Τσέλιος) και ότι τα στημένα πλέον δεν εκτελούνται στην τύχη. Και περιμένω με τον Πλατανιά νίκη και απαρχή της ανάκαμψης. Καλή Κυριακή να έχουμε…
