Κάτι τέτοια βράδια όπως είσαι “πεθαμένος” παίρνεις δύναμη για το μέλλον. Επειδή δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς. Εχουμε προλάβει να δούμε πολλά φέτος, το είδαμε κι αυτό. Με μία ευκαιρία, κι αυτή από λάθος και αδράνια όλης της άμυνας η ΑΕΚ σε πέντε λεπτά έφαγε δύο γκολ. Σε ένα παιχνίδι που είχε γίνει πάρτι για πρώτη φορά φέτος. Επειδή δεν μου αρέσει ποτέ να κρίνω εκ του αποτελέσματος, το ίδιο θα κάνω και σήμερα. Η ΑΕΚ μπορούσε στο 70 να είναι ακόμη και 4-0 μπροστά στο σκορ και όποιος δεν είδε ή δεν θυμάται το παιχνίδι μπορεί να δει μόνο τα χάι λάιτς. Υπάρχει μόνο μια ευκαιρία του Ατρομήτου, που την δίνει ο επόπτης στην τελευταία φάση του πρώτου ημιχρόνου. Το 4-4-2 αν και ξεχασμένο για την ΑΕΚ δούλεψε. Ο Μάνταλος σαν κεντρικός χαφ σκόραρε, οι ακραίοι μεσοεπιθετικοί δημιούργησαν και έβαλαν με συνδυασμόκαι εκτέλεση το δεύτερο γκολ, ο Γκάλο ήταν ο περυσινός και τα φορ είχαν καλό συγχρονισμό. Αυτό το ματς δεν χανόταν με τίποτα και φάνηκε όταν αμέσως μετά την ομαδική αδράνεια που έφερε το 2-1 κατευθείαν η ΑΕΚ πήγε για το 3 αλλά ο Αραβίδης που πάλαιψε έκανε πάλι το ίδιο λάθος ξεχνώντας να τραβηχτεί και έτσι έμεινε οφσάιντ και απέκρουσε και την μπάλα που πήγαινε μέσα! Αλλά όλα τα λάθη δεν μπορούν να συγκριθούν με το έγκλημα που έκανε ο Ανέστης. Ξεπέρασε ακόμη και το περυσινό με τον Λεβαδειακό όταν και πάλι ένα παιχνίδι που πήγαινε προς μια εύκολη νίκη με μοναδικό ζητούμενο το τελικό σκορ το μετέτρεψε σε κηδεία. Γιατί αυτό του Ούμπιντες το έβγαζε και με το κεφάλι. Οποιος δει την φάση θα συμφωνήσει. Είναι ένα απίθανο γκολ που για μια ομάδα που παίζει με την πλάτη στον τοίχο ήταν πραγματική καταστροφή. Και δεν ξέρω τι όνειρα έχει η ΑΕΚ για τον Ανέστη αλλά πιστεύω πως δεν μπορεί στη Λεωφόρο να τον έχει κάτω από τα δοκάρια της. Ούτε μετά φυσικά γιατί νομίζω πως ήρθε η ώρα του Μπάρκα. Είναι νέος αλλά πέρυσι ήταν ο καλύτερος τερματοφύλακας στον δεύτερο γύρο του πρωταθλήματος και μαζί η πιο ακριβή μεταγραφή Ελληνα παίκτη στην Σούπερ Λιγκ. Ηρθε η ώρα λοιπόν. Σε μια ομάδα πρωταθλητισμού ο τερματοφύλακας είναι η βάση. Να μπούμε στη θέση των υπόλοιπων παικτών μετά το 75 που από την μία έπρεπε να ξανακερδίσουν ένα παιχνίδι που είχαν ήδη κερδίσει και από την άλλη να ξέρουν πως πίσω είχαν ένα τερματοφύλακα που έχει φάει αυτό το γκολ. Μετά το πεντάλεπτο της καταστροφής που έμοιαζε σαν ψέμα έχασε την ψυχραιμία του και ο Μοράις. Η έξοδος του Λάζαρου για να μπει ο Πέκχαρτ ήταν μια τελείως λάθος αλλαγή που βέβαια αν ήταν λίγα πιο εκατοστά μπροστά ο Τσέχος στη φάση με τον Βάργκας στο 93 θα γίνονταν και οι δύο μάγκες. Αλλά ήταν λάθος. Ξεκάθαρα. Το ότι η ΑΕΚ έκανε δυο ευκαιρίες μεγάλες μετά από αυτό το σοκ είναι κάτι. Ομως εκεί Ούγκο Αλμέιδα το βάζεις το γκολ. Για αυτό είσαι εκεί, για αυτό είσαι στην ΑΕΚ για να βάλεις αυτό ακριβώς το γκολ. Οχι το οφσάιντ, το άλλο… Το 3-2. Βέβαια μετά το 75 η ΑΕΚ θα μπορούσε και να χάσει. Με άλλο ένα οφσάιντ που το έστειλε άουτ ο Λε Ταλέκ, αλλά και με το άλλο που έσωσε ο Ανέστης στα όρια της περιοχής. Από το 2-2 και μετά η ΑΕΚ ήταν πανικόβλητη όπως δεν πρέπει να είναι μια μεγάλη ομάδα πρωταθλητισμού που έχει υποχρέωση να ξεπερνάει ακόμη και τέτοιο σοκ. Ομως η ουσία είναι πως ένα δικό της παιχνίδι που άρεσε στον κόσμο που για πρώτη φορά είχε στήσει πάρτι στην εξέδρα βλέποντας επιτέλους την ομάδα να παίζει καλό ποδόσφαιρο και να νικάει εύκολα έληξε ισόπαλο. Η ΑΕΚ πήρε ένα βαθμό από μια ομάδα που ο Ολυμπιακός την προηγούμενη εβδομάδα πήρε τρεις με 100-0 διαιτησία και με μία ευκαιρία. Τώρα πραγματικά δεν μπορείς να πεις τίποτα. Μόνο σιωπή και κανένα ντεπόν για το κεφάλι που πάει να σπάσει. Αν τα υπόλοιπα παιχνίδια είχαν πάει φυσιολογικά και η ΑΕΚ είχε νικήσει Ηρακλή και Πανιώνιο και έπαιρνε και το Χ στην Τούμπα τότε με 5 βαθμούς παραπάνω θα μπορούσε να διαχειριστεί αλλιώς αυτό το απόλυτο σοκ. Τώρα η διαχείριση είναι πάρα πολύ δύσκολη. Αλλά εδώ θα δείξει η ομάδα. Ολη. Εννοώ εσωτερικά γιατί ο οπαδός το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να βρίσει και να γιουχάρει για να ξεσπάσει. Και καλά έκανε. Δεν μιλάω βέβαια για τα ελάχιστα σκουλήκια που δεν πατάνε ποτέ γήπεδο και απλά από το σπίτι περιμένουν την καταστροφή για να πανηγυρίσουν και να κάνουν πλάκα με όσους στεναχωριούνται όταν δεν νικάει η ΑΕΚ ανεξάρτητα από το ποιος είναι πρόεδρος ή προπονητής. Είναι λίγοι και δεν είναι και ΑΕΚτζήδες. Οσοι ήταν χθες στο ΟΑΚΑ και οι χιλιάδες που έβλεπαν από το σπίτι και τους χάλασαν το Σαββατόβραδο αυτά τα πέντε καταραμένα λεπτά μπορούν να πουν και να εκφραστούν όπως θέλουν. Γιατί ΑΕΚ σημαίνει πίεση. Οποιος δεν την αντέχει πάει σπίτι του ή σε καμιά άλλη ομάδα. Δικαιολογημένο είναι ότι κι αν ειπωθεί από τους πάρα πολλούς που που περίμεναν κάτι πολύ καλύτερο για φέτος και δεν τον βλέπουν. Το μόνο σίγουρο είναι πως θα συνεχίσουμε να μιλάμε για αυτά που γίνονται. Γιατί το ποδόσφαιρο πρέπει να καθαρίσει κι ας αποτύχει η ΑΕΚ. Να έχει αποτύχει όμως μόνη της χωρίς βοήθεια. Η τρομοκρατία των λαμόγιων δεν θα περάσει. Και οι διαιτητές που πρέπει να πάνε σπίτι θα πάνε. Οτι κι αν κάνουν τα πιστόλια της Ε.Ο. Αυτά. Για την Βασίλισσα να πω απλά ραντεβού την Τρίτη. Σήμερα περάσαμε με άριστα 10 και το τεστ χαρακτήρα. Ραντεβού εκεί. Στις 9 το βράδυ της Τρίτης.