Η ζωη κυλάει όμορφα και πως να μην είναι έτσι όταν βλέπεις τις εφημερίδες και την προπαγάνδα του Ολυμπιακού μετά από καιρό να βρίσκουν αφορμή και να πανηγυρίζουν για τον… Ντογιάκο και την ίδια στιγμή το χυδαίο ραμόλι να κλαίγεται για τις πρακτικές του Μελισσανίδη. Πάνω από 20 χρόνια πίσω μας γύρισαν τους παλιούς οι κλάψες του ξεκούτη. Τότε που δεν τον άφηναν βέβαια να είναι τόσο χυδαίος όμως ο πόνος ήταν ο ίδιος. Και έρχονται και τα καλύτερα. Για εμάς. Για να έρθουν όμως τα καλύτερα πρέπει και η ΑΕΚ να είναι προσεχτική και έτοιμη. Παντού και πάντα. Ερχεται ο αγώνας του Σαββάτου. Το δεύτερο παιχνίδι στη Βέροια που πλέον έχει πολλές περισσότερες ελπίδες να συνεχίσει στο πρωτάθλημα από ότι την προηγούμενη Κυριακή όταν όλοι πίστευαν πως στο Καραϊσκάκη θα έπαιζε το πρώτο και το τελευταίο της παιχνίδι. Παρεμπιπτόντως μακάρι να μείνει γιατί Σούπερ Λιγκ με… ρεπό δεν λέει. Ο Αλμέιδα δεν χάνει τον αγώνα με τίποτα, το καταλαβαίναμε και πριν να προπονηθεί κανονικά από την δίψα που την λες και… καύλα για ποδόσφαιρο και γκολ που έχει από την πρώτη μέρα που ήρθε ο Πορτογάλος. Και αυτή ακριβώς είναι η μεγάλη επιτυχία της ΑΕΚ στην συγκεκριμένη μεταγραφή. Το ότι απέκτησε έναν ποδοσφαιριστή μεγάλης κλάσης και αξίας που μετά από δύο κακές σεζόν ήρθε διψασμένος για απαντήσεις σε όλους και κυρίως στο εαυτό του. Δίψα που ο Πορτογάλος δείχνει από την πρώτη μέρα στην πράξη. Με έργα. Γιατί οτιδήποτε άλλο δεν έχει αξία. Περιμένουμε λοιπόν το επόμενο έργο του. Στην κατακίτρινη Βέροια που μας περιμένει το Σάββατο. Βλέποντας και το τρίτο και σπουδαιότερο παιχνίδι της Βασίλισσας στο ΟΑΚΑ έχω πάρει πλέον μια επαρκή… δόση. Μπορώ να πω με σιγουριά χωρίς να κάνω τον γκουρού του μπάσκετ πως η φετινή ομάδα είναι πολύ καλύτερη από την περυσινή. Ανεξάρτητα από την σύγκριση παικτών που ήρθαν με αυτούς που έφυγαν. Πολύ απλά η φετινή ομάδα που στα τρία αυτά παιχνίδια και συνολικά από την αρχή της προετοιμασίας δεν είχε και τρεις σημαντικούς παίκτες έχει στηθεί πολύ πιο ορθολογικά από την περυσινή. Και τώρα που θα έρθουν οι τρεις θα είναι υπερπλήρης. Τόσο πλήρης που μαζί με τον Ατιτς που είδαμε χθες το ροτέισον ανοίγει πάρα πολύ ιδίως στην Ευρώπη που θα παίζει κι ο μικρός. Ενα παιδί που πραγματικά δεν έχει ταβάνι. Δεν ξέρω που θα φτάσει κι αν θα καταφέρει να γίνει τοπ με την φανέλα της ΑΕΚ ή αργότερα όμως χαίρομαι πραγματικά που η ΑΕΚ έκανε δικό της έναν τέτοιο παίκτη με μακροχρόνιο συμβόλαιο. Και μάλιστα από το εξωτερικό. Ο παίκτης άρπαξε την ευκαιρία ΜΟΝΟΣ του. Την κατάλληλη στιγμή. Εδειξε πως μπορεί να σταθεί σε αυτό το επίπεδο γιατί όσο κι αν μας τρέλανε με τα βιντεάκια από παιχνίδια Εθνικών Νεών που είδαμε όταν τον πήραμε η μετάβαση στο… αντρικό επίπεδο δεν είναι απλή. Παράδειγμα ο Μωραϊτης που θεωρείται από τα μεγαλύτερα ταλέντα της ηλικίας του στην Ευρώπη όμως ακόμη δεν δείχνει έτοιμος. Είναι βέβαια 2 χρόνια μικρότερος από τον Ατιτς και στα 19 του αν δεν αρχίζε και… τελειώνει τα ματς θα είναι αποτυχία. Και της ΑΕΚ και του ίδιου. Εχει όμως δρόμο. Ο Ατιτς τον βάδισε. Οπως πολύ δρόμο έχει και η ΑΕΚ για να γίνει υπολογίσημη σε Ελλάδα και Ευρώπη. Γιατί μπορεί να γίνεται κάθε χρόνο και καλύτερη και να σκαραφαλώνει στην βαθμολογία αλλά και να προοδεύει στην Ευρώπη όμως για να αρχίσει να μετράει πρέπει και ο κόσμος στο γήπεδο να είναι ανάλογος του μεγέθους ΑΕΚ. Ο ΠΑΟΚ και ο Αρης είχαν 5000 κόσμο με την ΤΣΣΚΑ και η ΑΕΚ ούτε τους μισούς. Μιλάμε για δυο ομάδες που πέρυσι τερμάτησαν κάτω από την ΑΕΚ χάνοντας και οι δύο στα πλέι οφ και βέβαια φέτος όλοι οι αντικειμενικοί κριτές βλέπουν την ΑΕΚ ψηλότερα σε Ελλάδα και Ευρώπη βάσει ρόστερ και συνολικής επένδυσης που έχει γίνει. Μια δικαιολογία είναι ότι ο Αρης δεν υπάρχει στο ποδόσφαιρο. Ο ΠΑΟΚ όμως υπάρχει ενώ στο μπάσκετ έχει ξεκάθαρο ταβάνι την πέμπτη θέση. Ο δε Αρης σχεδόν σε κάθε ματς γεμίζει το Παλέ οπότε μην λέμε ότι θέλουμε. Επίσης ο ΠΑΟΚ αν και απογοητευτικός πέρυσι μάζευε περισσότερο κόσμο. Ούτε 2000 ΑΕΚτζήδες δεν είχαν την ανυπομονησία να δουν την ομάδα μας απέναντι στην πρωταθλήτρια Ευρώπης. Να απολαύσουν την Βασίλισσα που έχει αναγεννηθεί όσο δεν μπορούσε να ονειρευτεί ούτε ο πιο αισιόδοξος όχι όταν πέφταμε ή δεν μπορούσαμε να ανέβουμε από την Α2 αλλά ούτε την χρονιά της επιστροφής πριν εμφανιστεί ο απο μηχανής Θεός Αγγελόπουλος. Δυστυχώς ο Αρης και ο ΠΑΟΚ είναι ακόμη πιο πάνω παρότι η ΑΕΚ τους ξεπέρασε σε αθλητική δυναμική. Μακάρι να καταφέρουμε να περάσουμε αυτούς σε συνολική δυναμική και μετά βλέπουμε για τους παραδοσιακούς αντιπάλους.