Φτάσαμε 19 Απριλίου και η σεζόν… αρχίζει. Δεν διαγράφεται βέβαια ότι έγινε μέχρι τώρα σε πρωτάθλημα και κύπελλο όμως η αλήθεια είναι πως πάρα πολλά θα κριθούν στα επόμενα 9 παιχνίδια. Και λέω 9 γιατί δεν μπορώ να σκεφτώ ότι θα λείπει ο τελικός. Οτι κι αν έχει γίνει θετικό ή αρνητικό η αλήθεια είναι πως από αύριο μέχρι τα τέλη Μαϊου που θα τελειώσουν τα πλέι οφ η ιστορία της φετινής σεζόν… ξαναγράφεται. Το ότι η ΑΕΚ μπορεί και το κύπελλο να πάρει και στα πλέι οφ να τερματίσει πρώτη είναι δεδομένο. Ο ίδιος προπονητής και ο ίδιος παίκτης έχουν νικήσει όλες τις ομάδες που θα βρουν μπροστά τους μέχρι το τέλος. Με εξαίρεση τον Ατρόμητο που βέβαια είναι μια επικίνδυνη ομάδα που της αξίζει σεβασμός γιατί έχει νικήσει δίκαια την ΑΕΚ στην έδρα της όμως είναι δεδομένο πως αφού η ΑΕΚ έχει νικήσει τις πέντε πρώτες ομάδες του πρωταθλήματος μπορεί φυικά να νικήσει και να αποκλείσει και τον Ατρόμητο.
Αρχίζουμε λοιπόν. Αύριο. Τέλειωσαν οι τιμωρίες, ενώ και τραυματισμοί δεν υπάρχουν. Είναι δεδομένο λοιπόν πως ο Πογιέτ θα επιστρέψει στο σχήμα με το οποίο η ΑΕΚ έκανε ένα πολύ καλό σερί και πήρε όλα τα μεγάλα παιχνίδια. Αλλωστε αν βγήκε ένα συμπέρασμα τις Κυριακές της πτώσης είναι πως κανείς από αυτούς που δεν έπαιξαν πολύ δεν δικαιολογείται να έχει παράπονο. Πλην του Ανέστη που όμως είναι σε μια ειδική θέση που παίζει πάντα και μόνο ένας όλοι οι άλλοι πήραν ευκαιρίες και κανείς δεν τις άρπαξε. Η πιο σοβαρή επιστροφή είναι βέβαια ο Σιμόες που όπως είδαμε έχει κάνει πολλούς μάγκες. Και μπροστά του και πίσω του. Παρεμπιπτόντως και μόνο ο τρόπος με τον οποίο ο Πογιέτ αρχικά “διέσωσε” και μετά αξιοποίησε και ανέβασε τον Σιμόες αρκεί για να κάνει απόσβεση τα χρηματα που πήρε για την φετινή σεζόν. Γύρω από τον Σιμόες λοιπόν θα χτιστεί η ΑΕΚ που αύριο θα πρέπει να βάλει τα θεμέλια της πρόκρισης. Δεν πρέπει να κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλο μας. Η κατάσταση δεν είναι καλή. Οι λεπτομέρειες είναι σε βάρος της ΑΕΚ σε όλα σχεδόν τα τελευταία παιχνίδια όπως ήταν υπέρ της στα προηγούμενα. Και δεν είναι τυχαίο. Οταν χάνεται η συγκέντρωση, όταν παύει να υπάρχει η διάθεση αυτοθυσίας του ενός για τον άλλον, όταν για διάφορους λόγους μπαίνει η αμφισβήτηση τα αποτελέσματα θα φανούν ακόμη και σε παιχνίδια με πιο αδύναμες ομάδες που είναι και αδιάφορες. Η ομάδα δεν μπορεί να γίνει με το πάτημα ενός κουμπιού όπως ήταν τον Γενάρη και τον Φεβρουάριο. Ομως ο Πογιέτ και οι παίκτες έχουν την ευκαιρία για ένα κλείσιμο της σεζόν που θα δώσει χαρά στον κόσμο και θα ανεβάσει και τις δικές τους μετοχές. Εχουν υποχρέωση να το κάνουν. Και βέβαια πρέπει να έχουν στο μυαλό τους πως όλοι κρίνονται… Σε ότι αφορά τον Πογιέτ η αναβολή των οριστικών εξελίξεων για το τέλος της σεζόν δεν σημαίνει 100% ότι φεύγει. Οταν έχεις μπροστά μια… σεζόν σε 9 ματς και εφόσον κι αυτός δεν έχει κλείσει αλλού τίποτα δεν μπορεί να θεωρηθεί οριστικό. Ομως κακά τα ψέμματα και το είχαμε πει εδώ και καιρό, όσο καθυστερεί η ανανέωση τόσο λιγοστεύουν οι πιθανότητες.
Ο Μελισσανίδης δεδομένα είχε πρόθεση να υπογράψει τον Πογιέτ για τα επόμενα δύο χρόνια στα τέλη Μαρτίου μετά την διακοπή για τις Εθνικές ομάδες. Ειχαν γίνει συναντήσεις και συζητήσεις των δυο τους, είχε υπάρξει συμφωνία στον σχεδιασμό και στην οργάνωση του ποδοσφαιρικού τμήματος και απέμενε ουσιαστικά η αμοιβη του Πογιέτ και των βοηθών του. Κάπου εκεί ο Πογιέτ χωρίς να έχει συζητηθεί καθόλου το οικονομικό άρχισε να δείχνει μια τάση καθυστέρησης που προφανώς είχε να κάνει με δικά του θέματα αφού ο Μελισσανίδης δεν του είχε αρνηθεί τίποτα. Ούτε τις μεταγραφές που θα ανεβάσουν την ποιότητα της ομάδας, ούτε βέβαια τις οργανωτικές αλλαγές.
Σαφώς και έπαιξε ρόλο η κατάσταση στο Ελληνικό ποδόσφαιρο που σαφώς δεν είναι η πιο ελκυστική για έναν φιλόδοξο επαγγελματία που έχει ζήσει την επαγγελματική του ζωή στο άκρως αντίθετο περιβάλλον. Η καθυστέρηση αυτή έφερε μια ψυχρότητα που βέβαια βοηθήθηκε από τα άσχημα αποτελέσματα και φτάσαμε ως εδώ. Ολα μπορούν βέβαια να αλλάξουν και πάλι. Ομως τα δεδομένα είναι δύο. Το πρώτο πως ο Πογιέτ είναι προπονητής επιπέδου ΑΕΚ και εγγύηση για ένα καλύτερο μέλλον. Το δεύτερο πως κι ο καλύτερος προπονητής του κόσμου δεν μπορεί να πετύχει κάπου αν δεν είναι 100% με την καρδιά του και δεν είναι προσηλωμένος στο έργο του. Το έχουμε δει στο παρελθόν και στην ΑΕΚ. Κάπου εδώ κλείνει η συζήτηση. Και περιμένουμε τα αποτελέσματα.
