Ενα παιχνίδι που ξεχνιέται γρήγορα ήταν αυτό στην Τρίπολη. Ακόμη και τώρα που γράφω λίγα πράγματα μπορώ να θυμηθώ. Το πέναλτι μαρς που δεν έδωσε στον Λαμπρόπουλο, το ότι ο Ιγκλέσιας τελείωσε το παιχνίδι, το ότι ο Γιόχανσον για να βγει από το παιχνίδι έπρεπε να μην μπορεί ούτε να περπατάει και ο Σιμόες να είναι σε κάθε γωνιά του γηπέδου. Επίσης η γωνιά με τους δικούς μας σε ένα ματς που υπήρχε απαγόρευση μετακίνησης οργανωμένων και μεμονωμένων. Και βέβαια όλη η… ζωή του Τζιμπούρ σε μια φάση, την τελευταία. Δεν μπορείς να πεις πολλά πράγματα. Μόνο το ότι κανένα αποτέλεσμα δεν φέρνει πανικό στην ΑΕΚ και επίσης ότι κάποια στιγμή, μια φορά στα τρία ματς, τρώμε κι ένα γκολ. Επειδή έρχεται ο Πανθρακικός μπορεί να πάει ένα στα τέσσερα, στα πέντε μπορεί και κανένα στα άλλα πέντε μέχρι το τέλος. Εχουν μπει βάσεις στην ομάδα, έχουν μπει αρχές και δεν χάνονται ανεξάρτητα με το ποιοι παίζουν και το αν η ομάδα είναι σε καλή ή κακή μέρα. Τους βαθμούς δεν μπορείς να τους παίρνεις πάντα όλους. Το σημαντικό είναι να έχεις μια ομάδα με αρχή, μέση και τέλος και χωρίς πολλά σκαμπανεβάσματα. Με τον τρόπο αυτό είναι δεδομένο πως σε βάθος χρόνου επικρατείς. Μέχρι η ΑΕΚ να φτάσει στο αποκορύφωμα της το 95-96 και να παίξει διαστημική μπάλα, αυτές οι σταθερές που είχε από την αρχή η ομάδα ήταν το μεγάλο μυστικό της χρυσής οκταετίας. Μαζί με το ότι ο οργανισμός ΑΕΚ ξεπερνούσε χωρις πολλα πολλά οποιοδήποτε αποτέλεσμα. Και προοδευτικά έβαζε ποιότητα παικτών και νέα πράγματα. Βέβαια οι εποχές ήταν οι άλλες, οι ξένοι ήταν μόνο τρεις και την μεγάλη διαφορά την έκαναν οι Ελληνες. Και βέβαια ο προπονητής. Δεν ονειρεύομαι νέα εποχή Μπάγεβιτς με τον Πογιέτ. Βλέπω όμως έναν προπονητή που με τα απλά και τα βασικά μπορεί να φτιάξει μια ομάδα που να νικάει ακόμη συχνότερα από όσο το κάνει από τότε που ήρθε χάρη στην καλύτερη ποδοσφαιρική κίνηση του Μελισσανίδη από τότε που επέστρεψε. Και σε κάτι τέτοια παιχνίδια σαν το χθεσινό πείθομαι ακόμη περισσότερο. Και από το πριν και από τον αγώνα και από το μετά.

Πεπεισμένος ότι η ΑΕΚ έχει κάνει την καλύτερη επιλογή προπονητή είμαι και για το μπάσκετ. ΕΙναι μεγάλη τύχη για την ΑΕΚ που όμως όπως και στο ποδόσφαιρο δεν έγινε τυχαία. Χωρίς Μελισσανίδη και Αγγελόπουλο δεν… τυχαίνει να έχεις αυτούς τοςυ προπονητές… Σέβομαι πάντα τον Ντράγκαν Σάκοτα για όσα πρόσφερε και για τις γνωσεις του στο άθλημα όμως ο Γιούρε είναι άλλο πράγμα. Μέσα από τον δύσκολο δρόμο είμαι πεπεισμένος ότι θα φτιάξει την ομάδα που ονειρευόμαστε. Μετά την χθεσινή συνέντευξη - εμπειρία δεν έχω καμία αμφιβολία. Μετράω τις ώρες για το ντέρμπι της Κυριακής με τον Ολυμπιακό. Μετράω τις μέρες για τα πλέι οφ. Οτι κι αν γίνει στην πορεία το σίγουρο είναι ένα. Θα την φτιάξει την ομάδα. Συμπληρώνεται το παζλ με τον αθλητικό ψηλό που λείπει και φύγαμε… Ο ουρανός είναι το όριο.