Το ότι η ομάδα χρειάζεται δύο μεταγραφές είναι δεδομένο κι από την στιγμή που το λέει ο προπονητής δεν χρειάζεται να λέμε συνέχεια ότι η ΑΕΚ παίζει… χάλια μήπως και πείσουμε να γίνουν. Θα γίνουν. Το ποιες θα είναι θα το δούμε και θα κρίνουμε. Γιατί η ΑΕΚ δεν παίζει χάλια. Κι αν το παιχνίδι πρωταθλήματος με τον Λεβαδειακό είχε την φυσιολογική εξέλιξη βάσει της εικόνας των δυο ομάδων, δηλαδή μια εύκολη νίκη σαν αυτή της Τετάρτης, τότε από τον αγώνα με την Τρίπολη και μετά η ομάδα θα είχε το απόλυτο, μόνο με νίκες και την ισοπαλία στη Νέα Σμύρνη με 10 παίκτες. Η ΑΕΚ πήρε την πρόκριση όπως έπρεπε. Με άνεση που προερχόταν από την σοβαρότητα που κάποιοι την είδαν… αγγαρία. Δεν υπήρχε καμία αγγαρία. Μπορεί κάποιοι παίκτες να ήταν νευρικοί. Αλλοι να ήταν αγχωμένοι για να δείξουν. Κάποιοι να μην ήταν σε καλή μέρα. Ομως αγγαρία δεν υπήρχε. Και βέβαια όταν μια ομάδα μένει 90 λεπτά οργανωμένη και αντιμετωπίζει ένα παιχνίδι που για τους πιο πολλούς από εμάς είχε λήξει από την προηγούμενη Τετάρτη με τόσο σεβασμό ποτέ δεν μπορείς να την πεις κακή. Ο Πογιέτ από την πρώτη μέρα έχει πιάσει το νόημα και προσπαθεί να φτιάξει μια όσο περνάει ο καιρός καλύτερη ομάδα με τα απλά του ποδοσφαίρου. “Κρύβοντας” τις αδυναμίες και εκμεταλευόμενος τα δυνατά σημεία της ομάδας. Ο στόχος είναι ξεκάθαρα να κάνει ο αντίπαλος μηδέν τελικές προσπάθειες. Δεν συμβαίνει βέβαια πάντα και σπάνια μπορεί να περιοριστεί. Ομως έχοντας στόχο το μηδέν στην άμυνα, όχι σε γκολ αλλά σε ευκαιρίες του αντιπάλου, είναι δεδομένο πως θα τον περιορισεις σε 1-2. Εκεί πρέπει να μιλήσει ο τερματοφύλακας, όπως μιλάει στους τελευταίους αγώνες ο Ανέστης, οι αμυντικοί, όπως ο Μπακάκης στο δύο με έναν χθες, ή ακόμη και η τύχη. Για να κρατήσεις στο μηδέν. Στον Πλατανιά για παράδειγμα… παραμίλησε η τύχη, ιδίως στις φάσεις του δευτέρου ημιχρόνου, και για αυτό κατά την γνώμη από εκεί φάνηκε πως η ΑΕΚ χρειάζεται ένα καλύτερο σέντερ μπακ από αυτά που έχει. Τα έχουμε πει όμως αυτά. Η ομάδα λοιπόν έχει αρχή, μέση και τέλος. Εχει πιο παραγωγική κατοχή μπάλας κι αν ο Μάνταλος είχε χθες έστω 30-40% επιτυχία στις πάσες και τα στημένα του είναι δεδομένο πως θα είχαμε δει περισσότερα γκολ. Παρόλα αυτά ο Πέτρος σε αυτό το ματς συμμετείχε στο παιχνίδι περισσότερο από τις τελευταίες φορές που τον είδαμε. Πήρε πρωτοβουλίες έψαξε την πάσα, έκανε σουτ, χτύπησε πάρα πολλά στημένα. Δεν γράφω συνέχεια για τον Μάνταλο γιατί δεν ανησυχώ. Θα βρει τον ρυθμό του και σταδιακά θα γίνει αυτός που ξέραμε και καλύτερος. Κι όσο λιγότερο ασχολούμαστε τόσο το καλύτερο. Σε κάθε περίπτωση σε αυτή την τριάδα του κέντρου που είναι το μυστικό όχι μόνο της ΑΕΚ αλλά γενικά όποιας ομάδας παίζει 4-3-3 αφού δίνει την ισορροπία μεταξύ ανασταλτικής και επιθετικής λειτουργίας ο Μάνταλος είναι απαραίτητος. Είναι ο μόνος δημιουργικός παίκτης της ομάδας που μπορεί να παίξει τόσο καλά στο ανασταλτικό κομμάτι εκεί. Το ότι δεν μπορεί να παίξει εκεί είναι υποτιμητικό για έναν παίκτη σαν τον Μάνταλο. Θέμα χρόνου ειναι και εμπιστοσύνης. Την εμπιστοσύνη την έχει και τον χρόνο τον κερδίζει μέσα από την προσπάθεια όλης της ομάδας. Σε ότι αφορά τον Μπακάκη νομίζω πως είναι θέμα χρόνου να πάρει θέση στην ενδεκάδα. Πιστεύω πως υπάρχουν τουλάχιστον δύο θέσεις που μπορεί να καλύψει. Εκτός από δεξί μπακ, όπου βέβαια υπάρχει ο σταθερά καλός αλλά όχι τοσο πληθωρικός Γκάλο, μπορεί σίγουρα να παίξει και στην τριάδα του κέντρου. Κατά την γνώμη μου και στις τρεις θέσεις. Οχι οτι θα βγει κάποιος αλλά αν χρειαστεί κάποια στιγμή. Στο δεξί άκρο της άμυνας αργά ή γρήγορα θα την πάρει την θέση. Το παιδί είναι για πολύ μεγάλα πράγματα. Και για πολλά χρόνια. Αυτά. Προχωράμε με 4 στα 4 κι ένα γκολ παθητικό στο 2016. Πολυ… χάλια. Σαν τον… Μπουονανότε που έφτασε ήδη τα 10 γκολ με 50 λεπτα μεσο όρο συμμετοχής. Αν έχουμε τέτοιους αναπληρωματικούς δεν το λες και… άσχημο. Καλή συνέχεια.