Η αλήθεια είναι ότι σε αυτά τα κλειστά ευχαριστιέσαι πιο πολύ. Όπως σε εκείνο στου Παπάγου που είχαμε πάθει την μεγάλη την κηδεία με χειρουργείο υπέρ.. τρίτου βέβαια. Όπως στο Αιγάλεω ή στου Ιεροθέου πιο παλιά για ψαγμένους. Ηταν απόλαυση στην Κηφισιά. Εντάξει δεν χάρηκα όσο πέρυσι στο ίδιο ματς που ήταν η αρχή της αντεπίθεσης, η σφραγίδα της επερχόμενης Αναγέννησης. Αλλά κι αυτό ήταν μαγικό γιατί πραγματικά το φοβόμουν όσο κανένα μέχρι τώρα στην Α1.
Ως συνήθως έπεσα… μέσα. Όπως και με τον Αρμστεντ που τον έφτιαξα και βέβαια δεν μετανιώνω για αυτά που έγραψα, αφού ήταν ακριβώς έτσι. Όμως δεν είχα υπολογίσει ότι εχθρός του καλού είναι το καλύτερο, αλλά και του καλύτερου το… καλυτερότερο. Και ο Ντί Τζέι Κούπερ είναι ό,τι καλύτερο μπορούσε να συμβεί στην ΑΕΚ. Αλλά και σε κάθε ομάδα πιστεύω. Μια εκπληκτική μεταγραφή, που πραγματικά αλλάζει επίπεδο την ομάδα και εκτός από τον Σάκοτα, κάνει σίγουρα ευτυχισμένους και τους άλλους παίκτες της ομάδας, που ξέρουν πως η ζωή τους πλέον θα γίνει πιο εύκολη με τον μάγο της ασίστ.
Αλλά ας κάνουμε υπομονή μέχρι το Σάββατο για να απολαύσουμε πρώτη φορά, πρώτα ο Θεός πάντα, τον Ντί Τζέι κι ας μείνουμε στα παιδιά μας που έχουν πάρει φόρα. Εγραψα την Τετάρτη πως στέρεψαν τα επίθετα θαυμασμού για τον Λουκά. Μετά το χθεσινό τι να πεις; Το μόνο που μπορείς να πεις είναι ότι ήταν πεπρωμένο. Και για την ΑΕΚ στην προσπάθεια της να φτιάξει τις προϋποθέσεις για να επιστρέψει στην κορυφή και για τον Λουκά που πάντα ήταν παικταράς, αλλά εδώ είναι και ηγέτης μαζί. Είναι το νούμερο 1. Αυτό ήθελε και είχε το μυαλό να καταλάβει ότι το βρήκε. Και προτίμησε την ΑΕΚ από την Ευρωλίγκα. Και κάπου εδώ λυπάμαι για τον Νίκο Ζήση. Γιατί λείπει από εδώ. Εχασε την ευκαιρία.
Ο Λουκάς είναι ο πρώτος, αλλά δεν είναι μόνος. Χάρηκα πολύ με τον Σκραμπ που για δεύτερο συνεχόμενο παιχνίδι και με πολύ περισσότερο χρόνο έδειξε πως άξιζε η αναμονή. Η πίστη δεν χάθηκε ποτέ ούτως ή άλλως. Ειχαμε γράψει πως αν δινόταν δανεικός θα γινόταν πριν επέκταση συμβολαίου για άλλα δύο χρόνια. Ο Καναδός με τον Αγγλικό διαβατήριο είναι παίκτης επένδυση. Ακόμη και τώρα αν δοθεί δανεικός θα είναι για σπουδαίο λόγο. Αλλά το μέλλον του είναι στην ΑΕΚ. Όπως και του Δημητράκη που έκανε το ντεμπούτο του στην Κηφισιά. Με τάπα. Ετσι πρέπει. Ο δύσκολος δρόμος είναι αυτός που οδηγεί στην κορυφή. Πάμε τώρα για το επόμενο ραντεβού. Με πολύ λιγότερα μπλε, κίτρινα και λευκά καθίσματα.
Πιο πριν έχουμε βέβαια διπλό στην κατακίτρινη Κομοτηνή. Για την Λεωφόρο δεν έχω να πω πολλά. Για άλλη μια φορά εφαρμόστηκε ο νόμος υπέρ του Ολυμπιακού. Να δούμε πότε θα εφαρμοστεί και κατά του. Όχι όπως στη Βέροια που το παιχνίδι δεν θα έπρεπε να λήξει ποτέ, αλλά ο διαιτητής μάλλον μπέρδεψε τις φωτοβολίδες με… πυγολαμπίδες. Φέτος πάντως ήταν καλύτερα προετοιμασμένος κι ο Ολυμπιακός. Πέρυσι κέρδισε μόνο τους -3 του ΠΑΟ. Φέτος πήρε και τους τρεις τους δικούς του. Είμαι κατά της ΒΙΑΣ. Είμαι υπέρ του νόμου. Αλλά είμαι και υπέρ της ΙΣΟΝΟΜΙΑΣ.
Η αδικία γεννάει ΒΙΑ. Όχι σε αυτό το ματς. Δεν υπήρχε άλλωστε, αφού ο Ολυμπιακός σπάνια ευνοείται σε ματς όταν αυτά δεν… γίνονται. Εδώ και 20 χρόνια. Υπάρχουν κι άλλοι νόμοι. Και πρέπει ΟΛΟΙ ΝΑ ΕΦΑΡΜΟΣΤΟΥΝ. Από διαιτητές αλλά και από ΔΙΚΑΣΤΕΣ. Καλή Κυριακή να έχουμε. Βάμος Γκουστάβο, Βάμος ΑΕΚάρα.
