Πριν μπω στο… facebook και διαβάσω και τα σχόλια του aek365 ειλικρινά νόμιζα πως είχα δει ένα φανταστικό παιχνίδι και μετά από χρόνια είχα ευχαριστηθεί τόσο πολύ που δεν με πείραξε και μια ήττα και μάλιστα τόσο άδικη, με ένα ανύπαρκτο φάουλ υπέρ των Ρώσων κι ένα δικό μας καλάθι που δεν μέτρησε για ένα δέκατο του δευτερολέπτου. Γιατί αν μέτραγε είχαμε βγάλει έξω και τον Μίτσελ και το ματς θα το πέρναμε αφού ήταν έτοιμος να μπει να παίξει και ο… πρόεδρος - παίκτης. Και όσους έβλεπα δίπλα μου κάπως έτσι έφευγαν. Μετά από χρόνια ξαναείδαμε την ομάδα μας στην Ευρώπη. Κι ας μην ήμασταν πάρα πολλοί. Μια χαρά ήμασταν. Κι αν έλειπαν κι αυτοί που πέταξαν τα μπουκάλια θα ήταν ακόμη καλύτερα. Κι αν κερδίζαμε θα ήταν όλα τέλεια. Ολα αυτά βέβαια πριν διαβάσω τα σχόλια όσων έβλεπαν το παιχνίδι από την τηλεόραση. Οπότε μάλλον δεν κατάλαβα καλά τι είδα. Ή τα πράγματα είναι αλλιώς στον πραγματικό κόσμο κι αλλιώς στα σόσιαλ. Ή κάτι ενδιάμεσο, τέλος πάντων.
Είναι πολλά τα χρόνια της στέρησης. Από τότε που ο Φιλίππου πήρε χαμπαρι πως δεν θα μπορούσε να φτιαξει το γήπεδο και το εμπορικό στη Φιλαδέλφεια και διέλυσε την ομάδα που ο ίδιος είχε φτιάξει και μάλιστα με ένα πρότζεκτ εκπληκτικό με νέα παιδιά πάνω που θα του απέδιδε καρμπούς μέχρι την Αγια μέρα που αποφάσισε να πάρει την ομάδα ο Μάκης Αγγελόπουλος κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι. Και δεν ήταν καθαρό. Ούτε γάργαρο. Πίκρα, σφαλιάρες και κατρακύλα. Η ΑΕΚ όχι απλά έπεσε αλλά δεν ανέβηκε καν την πρώτη χρονιά. Δεν βρέθηκε ο αντίστοιχος Μελισσανίδης στο μπάσκετ να κάνει τα πάντα να φαίνονται τόσο έυκολα ώστε κάποιοι πουθενάδες να φτάνουν να λένε πως δεν έγινε και τίποτα και πως κι αυτοί, αν ήταν στη θέση του Τίγρη, θα είχαν πετύχει το ίδιο. Το ίδιο νόμιζε κι ο Γεωργαντζόγλου στην Α2 και μείναμε τέταρτοι πίσω από την Ελευσίνα, την Πάτρα και τον Ικαρο Σερρών.
Μετα ηρθε η Β Εθνική, ξανά η Α2 και ευτυχώς ο Αλεξίου, ο Κοτσάτος και ο Ζιάγκος αυτό που υποσχέθηκαν το καλοκαίρι του 2012 το έκαναν. Οτι κι αν έγινε στο τέλος. Αυτά τα τρία χρόνια όμως και όσα είχαν προηγηθεί και οδήγησαν στον αργό θάνατο έχουν κάνει μεγάλη ζημιά. κακά τα ψέμματα. Ξεχάσαμε όλοι το μπάσκετ. Και ποτιστήκαμε μιζέρια. Μας έμεινε. Ενα απλό παράδειγμα. Με τον ΠΑΟΚ δεν έφτανε η διαφορά των 12 πόντων από την τρίτη ομάδα στην Ελλάδα στο προηγούμενο πρωτάθλημα επειδή έχει μικρότερο μπάτζετ. Χθες με τους Ρώσους που έχουν διπλάσιο και βάλε μπάτζετ δεν είναι δικαιολογία γιατί είναι… νεόκοπη ομάδα. Και παίζει άναρχα. Και άλλα πολλά, αλλά όλα είναι αποτελέσματα της μιζέριας που μας έχει ποτίσει. Και έτσι έχουμε όλοι δίκιο και όλοι άδικο μαζί. Ολα θα φτιάξουν, ειμαι σίγουρος για αυτό. Και ο κόσμος θα έρθει στο γήπεδο.
Επιμένω ότι η ομάδα θα τον φέρει στο γήπεδο. Ολα θα γίνουν. Αρκεί να είναι ζεστός και δυνατός ο Μάκης Αγγελόπουλος. Το αθλητικό πρότζεκτ που ουσιαστικά ξεκίνησε το καλοκαίρι θα φτάσει στο τέλος και θα φέρει επιτυχίες. Οτι κι αν χρειαστεί να γίνει στην πορεία. Ενα είναι το σίγουρο. Χθες χάθηκε μια μάχη. Αλλά γεννήθηκε ένας έρωτας. Ο Λουκάς Μαυροκεφαλίδης είναι ο νέος ΑΔΕΡΦΟΣ μας που θα μας οδηγήσει. Ο παίκτης που θέλουμε να του δίνουμε την μπάλα. Για να τους παίζει όπως θέλει αυτός μετά από πολλά πολλά χρόνια. Πρώτη φορα μου συνέβη και κάτι άλλο χθες. Σε νίκη και σε ήττα είχα έτοιμο και έβαλα στο aek365 τον ίδιο τίτλο. Τίποτα δεν μπόρεσε να το αλλάξει αυτό. Ούτε καν η διαιτητική σφαγή που πάντα είναι πιο εμπορική και ιντριγκαδόρικη. Κι αυτό ήταν η μεγαλύτερη νίκη. Του Λουκά…
