Καλό Σαββατοκύριακο και κυρίως καλή Κυριακή να έχουμε. Καλά τα φιλικά, ωραίο το κύπελλο, αλλά κακά τα ψέματα, την Κυριακή αρχίζει στα αλήθεια η χρονιά. Πρεμιέρα με δύο έκτος έδρας αγώνες στην Πελλοπόνησο για την ομάδα ποδοσφαίρου και την ομάδα μπάσκετ. Την ίδια μέρα και με μια ώρα διαφορά. Δύο ομάδες πολύ διαφορετικές, με άλλους στόχους, αλλά με το ίδιο καθήκον απέναντι στην ΑΕΚ και στον λαό της. Που ποτέ δεν θα τους αφήσει μόνους. Κι ας απαγορεύτηκε η μετακίνηση και στα δύο ματς. Η εξέδρα μας και στα δύο γήπεδα θα είναι φανταστική.

Ξεκινάει, λοιπόν, η τελευταία περίεργη σαιζόν. Και είναι τελευταία γιατί η ΑΕΚ έχει ανέβει ήδη, από πέρυσι τον Μάιο, και δεν θα ξαναπέσει, βέβαια, ποτέ. Η ΑΕΚ θα ανέβει, αλλά πρέπει να ανέβει φωνάζοντας ΕΡΧΟΜΑΙ» και βέβαια να κρατήσει αρκετά πράγματα από φέτος για την επόμενη σαιζόν. Εναν κορμό τουλάχιστον Ελλήνων παικτών και βέβαια έναν τρόπο παιχνιδιού. Η ΑΕΚ δεν πρέπει και το επόμενο καλοκαίρι να ξεκινήσει από το μηδέν όπως έγινε φέτος μετά την πρώτη σαιζόν στη Γ Εθνική. Από ότι έχουμε δει μέχρι τώρα το αγωνιστικό στοίχημα είναι να λειτουργήσει αυτό το 4-6-0 που παίζει στην ουσία η ΑΕΚ χωρίς να είμαι βέβαιος αν το ήθελε ή έτσι προέκυψε. Ο Αραβίδης δεν είναι κλασικός φορ περιοχής, όμως είναι μέχρι τώρα ο πιο βασικός παίκτης της ΑΕΚ σε αυτή την θέση. Στα περισσότερα παιχνίδια έχει καταφέρει να παίξει καλά με τους παίκτες που έρχονται από πίσω και ουσιαστικά φτιάχνουν μια επιθετική πεντάδα όταν και ο Ανάκογλου παίρνει μέτρα στο γήπεδο και ανεβαίνει μέχρι την αντίπαλη περιοχή. Σε αυτή την πεντάδα ποντάρει η ΑΕΚ για να ξεκινήσει από αύριο χωρίς εμπόδια και προβλήματα το ταξίδι της επιστροφής.

Αυτό είναι, λοιπόν, το αγωνιστικό στοίχημα. Να λειτουργήσει η ομάδα χωρίς φορ περιοχής, χωρίς γκολτζή και με το επιθετικό παιχνίδι να γίνεται κυρίως από τους μεσοεπιθετικούς. Το μεγάλο στοίχημα, όμως, της ΑΕΚ παραμένει το ίδιο με πέρυσι τέτοια εποχή. Ο Δέλλλας. Το αν θα καταφέρει η ομάδα να βγάλει ένα δικό της παιδί προπονητή. Ο Τράι πήρε μια δεύτερη ευκαιρία παρότι φαινόταν να την έχει χάσει. Υπήρχε βέβαια και αυτή η πολυτέλεια. Του χρόνου το καλοκαίρι δεν θα υπάρχει. Ο Δέλλας σε αυτή την δεύτερη χρονιά του πρέπει να δείξει ότι έχει όλο το πακέτο να πάρει πάνω του μια τόσο μεγάλη ευθύνη. Είναι δεδομένο πως όλοι θέλουν να πετύχει και αυτό είναι ένα μεγάλο όπλο που σπάνια το έχει κάποιος προπονητής. Επίσης είναι σε μια ομάδα που λειτουργεί άψογα και χωρίς κανένα από τα γνωστά προβλήματα που βασανίζουν την πλειοψηφία των ομάδων, αλλά και την ΑΕΚ στην προ Μελισσανίδη εποχή. Είναι όλα υπέρ του λοιπόν. Μακάρι να είναι και η τύχη, και όλα τα άλλα να τα έχει φτιάξει μόνος του...

Την Κυριακή ξεκινάει και η Βασίλισσα μας. Η επιστροφή σφραγίζεται. Η ομάδα που έμαθε το μπάσκετ στους Ελληνες είναι στη φυσική της θέση και τα σημάδια που έχει δώσει μέχρι τώρα είναι ενθαρρυντικά. Δεν ήρθε απλά για να μείνει, αλλά για να είναι ΑΕΚ. Το παιχνίδι με τον Κόροιβο είναι τρομερά κρίσιμο. Εχει φτιαχτεί μια αγαπησιάρικη ομάδα που αν δείξει πως μπορεί να παίρνει και τέτοια παιχνίδια θεωρώ δεδομένο πως θα κάνει το μεγάλο μπαμ μαζεύοντας πολύ περισσότερο κόσμο από όσο θα περιμένουν και οι πιο αισιόδοξοι. Πάμε δυνατά, λοιπόν. Καλή Κυριακή να έχουμε.