Πριν από περίπου έναν χρόνο ο Ντιέγκο Σιμεόνε φαινόταν πως θα φύγει από την αγαπημένη του Ατλέτικο. Οι «ροχιμπλάνκος» ήταν εκτός της πρώτης τετράδας της La Liga, με τους πιο άμεσους αντιπάλους τους να είναι η Ρεάλ Μπέτις και όχι η Ρεάλ Μαδρίτης.
Δεν ήταν απλά εκτός Champions League, αλλά είχαν τερματίσει τελευταίοι σε έναν όμιλο, στον οποίο ήταν φαβορί στην αρχή. Είχαν αποκλειστεί από το Copa del Rey από τη Ρεάλ. Αλλά κάτι έκανε κλικ προς τα τέλη Ιανουαρίου. Η Ατλέτικο έχασε μόνο δύο ακόμη παιχνίδια πρωταθλήματος στο υπόλοιπο της σεζόν και τερμάτισε στη τρίτη θέση, μόλις ένα βαθμό πίσω από τη «Βασίλισσα».
Φέτος, η φόρμα των «ροχιμπλάνκος» εντός συνόρων δεν είναι τόσο «καυτή» (4η θέση και μακριά από την πρώτη δυάδα), αλλά βρίσκονται στα προημιτελικά του Champions League και έχουν την ευκαιρία να προκριθούν στους «4» της διοργάνωσης, καθώς θα αντιμετωπίσουν μια προβληματική Μπορούσια Ντόρτμουντ. Τον Νοέμβριο, ο Αργεντινός τεχνικός υπέγραψε νέο τριετές συμβόλαιο με την ομάδα της καρδιάς του, που περιελάμβανε σημαντική μείωση μισθού.
Αν ο Σιμεόνε μείνει μέχρι το τέλος αυτής της συμφωνίας, θα είναι στην Ατλέτικο για 16 χρόνια! Είναι ήδη ο μακροβιότερος προπονητής στην ιστορία του συλλόγου και με κάποια απόσταση από τον δεύτερο, ο μακροβιότερος προπονητής στην La Liga τα τελευταία χρόνια.
Στα πέντε κορυφαία πρωταθλήματα είναι μόνο πίσω από τον Φρανκ Σμιτ, ο οποίος βρίσκεται στη Χάιντενχαϊμ από το 2007. Όλα αυτά είναι ακόμη πιο αξιοσημείωτα, δεδομένου ότι είχε έξι διαφορετικές δουλειές σε πέντε χρόνια πριν μετακομίσει στη Μαδρίτη για να αναλάβει την Ατλέτικο.
Αυτό το είδος «μακροζωίας» είναι σπάνιο σε κορυφαίους ευρωπαϊκούς συλλόγους, σίγουρα στα χρόνια μετά τον Αρσέν Βενγκέρ και τον Σερ Άλεξ Φέργκιουσον και σίγουρα στις κορυφαίες ισπανικές ομάδες. Ο μακροβιότερος προπονητής της Μπαρτσελόνα ήταν ο Τζακ Γκρίνγουελ και οι 10 σεζόν του στους «μπλαουγκράνα» ήρθαν τη δεκαετία του 1910. Από τότε, μόνο ο Γιόχαν Κρόιφ άντεξε παραπάνω απο πέντε σεζόν.
Ο Μιγκέλ Μουνιόθ διηύθυνε τη Ρεάλ Μαδρίτης για 14 χρόνια, αλλά από τότε που έφυγε το 1974, τα τέσσερα χρόνια του Βιθέντε Ντελ Μπόσκε ήταν η μεγαλύτερη περίοδος που έκατσε κάποιος προπονητής στον πάγκο της «Βασίλισσας».
Η πίεση που είχαν αυτοί ήταν σίγουρα μεγαλύτερη από ότι του «Τσόλο» στους «ροχιμπλάνκος», αλλά ο Αργεντινός έχει ουσιαστικά δημιουργήσει τέτοιες καταστάσεις για τον εαυτό του. Όταν έφτασε το 2011, η Ατλέτικο ήταν απλώς ένας μεγάλος σύλλογος του οποίου οι ημέρες δόξας ανήκαν στο παρελθόν.
Τώρα, είναι μια από τις μεγάλες δυνάμεις του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, βρίσκεται σταθερά στο Champions League (το 2023-24 είναι η 11η συνεχόμενη σεζόν της σε αυτό), είναι διεκδικήτρια της La Liga (δεν έχει τερματίσει ποτέ κάτω από την τρίτη θέση από την πρώτη του σεζόν) και, σύμφωνα με την Deloitte Money League είναι ο 15ος πλουσιότερος σύλλογος στην Ευρώπη.
Ο Σιμεόνε είναι η Ατλέτικο και η Ατλέτικο είναι ο Σιμεόνε. Για μεγάλα διαστήματα των 13 χρόνων του, η ομάδα αντανακλούσε την προσωπικότητά του: έντονη, επιθετική, όχι πάντα ελκυστική αλλά συχνά αποτελεσματική. Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς το ένα χωρίς το άλλο.
Και όμως, υπήρξε κάποτε μια εποχή που ήταν περιζήτητος σε όλη την Ευρώπη. Η Τσέλσι ήταν πρόθυμη να τον αποκτήσει σε διάφορα χρονικά σημεία. Η Μάντσεστερ Σίτι ενδιαφέρθηκε για αυτόν προτού τελικά πορευτεί με τον Πεπ Γκουαρδιόλα. Οι σύλλογοι που έπαιξε ως ποδοσφαιριστής στη Serie A(Λάτσιο και Ίντερ) ήταν πιθανοί προορισμοί. Έχει μιλήσει για το ότι θέλει επίσης να καθίσει στον πάγκο της Αργεντινής κάποια στιγμή.
Αυτές τις μέρες, όμως, το όνομά του τείνει να μην αναφέρεται σε σχέση με άλλες δουλειές. Αυτό δεν συμβαίνει επειδή η μετοχή του έχει πέσει, αλλά επειδή υπάρχει μια αποδοχή από τον ευρύτερο ποδοσφαιρικό κόσμο ότι είναι άνθρωπος της Ατλέτικο και όταν φύγει θα είναι με τους όρους του. Το νέο συμβόλαιο δείχνει ότι δεν θα αποχωρήσει σύντομα. «Είμαι 12 χρόνια σε αυτόν τον σύλλογο και εξακολουθώ να έχω το ίδιο συναίσθημα με ένα παιδί που πηγαίνει να προπονήσει την ομάδα», είπε πέρυσι.
Τα κολοσσιαία συμβόλαια τον βοήθησαν τουλάχιστον να παραμείνει εκεί. Πέρα από τα πραγματικά χρήματα, τα συγχαρητήρια του να είσαι το πιο ακριβοπληρωμένο άτομο στον κόσμο σε οποιονδήποτε τομέα είναι μια αρκετά ισχυρή ώθηση του εγώ για να κρατήσει οποιονδήποτε σε μια δουλειά. Ο Σιμεόνε δεν έμεινε αμιγώς στην Ατλέτικο επειδή απολαμβάνει μια συναισθηματική ιστορία και πηγαίνει ενάντια στις σύγχρονες ποδοσφαιρικές τάσεις.
Αλλά είναι δελεαστικό να σκεφτεί κανείς τι θα μπορούσε να είχε συμβεί αν είχε πάει αλλού κάποια στιγμή την τελευταία δεκαετία. Όμως, μήπως είναι πολύ αργά τώρα; Θα είχε νόημα μια άλλη δουλειά για τον Σιμεόνε μετά από τόσο καιρό σε έναν σύλλογο; Οι προπονητές που περνούν τόσο πολύ καιρό σε ένα μέρος ουσιαστικά δεν κάνουν ποτέ τίποτα άλλο. Ο Φέργκιουσον αποσύρθηκε. Ο Βενγκέρ πιθανότατα ήθελε να συνεχίσει να προπονεί, αλλά πλέον έχει γίνει σύμβουλος της UEFA. Ο Γκάι Ρουξ, ο οποίος ήταν στην Οσέρ για 36 χρόνια, άντεξε μόνο τέσσερα παιχνίδια στη Λανς.
Ο «Τσόλο» δεν είναι μοναδικός όσον αφορά το πόσο συνυφασμένος με έναν μόνο σύλλογο έχει γίνει. Ο Πεπ Γκουαρδιόλα βρίσκεται στη Μάντσεστερ Σίτι εδώ και οκτώ χρόνια. Ο Γιούργκεν Κλοπ φεύγει από τη Λίβερπουλ μετά από εννέα. Ο Μαξ Αλέγκρι είναι προπονητής της Γιουβέντους για οκτώ χρόνια σε δύο περιόδους. Ο Μικέλ Αρτέτα και ο Σιμόνε Ιντζάγκι δεν βρίσκονται στην Άρσεναλ και την Ίντερ για τόσα χρόνια, αλλά έχουν γίνει πολύ αγαπητοί από τους οπαδούς.
Ωστόσο, η σχέση του Αργεντινού με τους «ροχιμπλάνκος» είναι διαφορετική. Αυτός και η Ατλέτικο είναι τόσο δεμένοι μαζί που είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις πού τελειώνει ο ένας και πού αρχίζει ο άλλος. Αυτή η μακροζωία επιτρέπει σε κάποιον να εξελιχθεί επίσης. Το στυλ παιχνιδιού της Ατλέτικο έχει αλλάξει ελαφρώς. Η ομάδα βασίζεται λίγο περισσότερο στην κατοχή, από ότι στην σφιχτή άμυνα με 11 παίκτες πίσω από την μπάλα, όπως συνέβαινε στα μέσα της δεκαετίας του 2010. Ο ίδιος ο Σιμεόνε έχει αλλάξει, επίσης.
Οπότε ίσως δεν πρέπει να αναρωτιόμαστε τι θα μπορούσε να είχε πετύχει σε άλλο σύλλογο. Αντί να κάνουμε εικασίες για το αν θα έπρεπε να είχε μετακομίσει κάπου αλλού ή θα μπορούσε ακόμα να μετακομίσει κάπου αλλού, ίσως θα έπρεπε να γιορτάζουμε το γεγονός ότι έμεινε τόσο καιρό, κάτι που είναι σπάνιο τώρα. Τα πάντα στο ποδόσφαιρο είναι παροδικά: παίκτες, πρόεδροι, στάδια. Ένας σύλλογος συνήθως θα φαίνεται εντελώς διαφορετικός σε πέντε χρόνια, πόσο μάλλον σε 13.
Ο Σιμεόνε έχει κατακτήσει δύο τίτλους La Liga με την Ατλέτικο σε μια εποχή του ισπανικού ποδοσφαίρου, όπου η διαφορά ποιότητας των Μπαρτσελόνα-Ρεάλ Μαδρίτης με τις υπόλοιπες ομάδες είναι τεράστια. Είναι, επίσης, υπεύθυνος για δύο από τα τέσσερα ευρωπαϊκά τρόπαια των «ροχιμπλάνκος» και για δύο από τους τρεις τελικούς σε Champions League / Ευρωπαϊκού Κυπέλλου. Είναι αναμφισβήτητα η πιο σημαντική φιγούρα στην ιστορία του συλλόγου.
Αυτή η γενιά οπαδών του ποδοσφαίρου είχε την τύχη να είναι κοντά σε μερικούς από τους μεγαλύτερους παίκτες και προπονητές που έχει δει ποτέ το παιχνίδι. Ίσως ο Σιμεόνε να μην είναι ακριβώς σε αυτό το επίπεδο, αλλά η ιστορία του με την Ατλέτικο είναι.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΑΣΣΟΠΟΥΛΟΣ
ΠΗΓΗ: The Athletic
Novibet ΕΠΑΘΑ με Super Προσφορά* Γνωριμίας* 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ
SEAJETS Ταξιδεύουμε μαζί με το μεγαλύτερο στόλο ταχύπλοων παγκοσμίως σε 50 προορισμούς του Αιγαίου!
Πάντα ήθελα στην ΑΕΚ έναν (Σιμεόνε) τέτοιο προπονητή. Να μείνει για χρόνια και ας μην πέρνει κάθε χρόνο πρωτάθλημα. Να πρωταγωνιστεί παντου. Να δεθεί με την ομάδα, να είναι η ομάδα όπως τα λέει και ο φίλος του άρθρου. 'Ισως στον Ματίας να βλέπω έναν Σιμεόνε της ΑΕΚ, έχω αυτό το προαίσθημα (από την πρώτη μέρα που τον είδα στην Αθήνα). Δε ξέρω θα δείξει η πορεία, όμως η μέχρι τώρα εικόνα μου το δημιουργεί και δε μου βγαίνει απο το μυαλό και μακάρι να γίνει πραγματικότητα γιατί πάνω απόλα... ΣΥΝΕΧΕΙΑ είναι και άνθρωπος.