Η σημαντική αποκάλυψη του Ματίας και οι διεθνείς που… θα ταίριαζαν

Η αλήθεια είναι πως η συνέντευξη του Ματίας Αλμέιδα στο «ΤΝΤ Sports» της Αργεντινής , πέρασε στα… ψηλά. Μια συνέντευξη, μέσω της οποίας, προχώρησε σε μια αποκάλυψη σημαντική, σχετικά με το μέλλον του. «Είχα προτάσεις από συλλόγους που έπαιξα αλλά το απολαμβάνω στην ΑΕΚ και θέλω να εκπληρώσω το συμβόλαιο μου», είπε μεταξύ άλλων. Δεν ξέρω αν είναι δήλωση πίστης και αφοσίωσης, γιατί είναι δύο πράγματα δεδομένα και δεν χρειάζεται να μας τα… πει για να μας πείσει πως νιώθει μαζί μας. Άλλωστε, οι πράξεις του τα λένε όλα εδώ και δύο περίπου χρόνια. Το βέβαιο είναι πως πρόκειται για μια δήλωση ιδιαίτερα σημαντική. Ίσως μια από τις σημαντικότερες που έχει κάνει όλο αυτό το διάστημα. Μια δήλωση που επιβεβαιώνει πως το δέσιμο του με την ΑΕΚ ξεφεύγει πλέον από το καθαρά επαγγελματικό κομμάτι και επεκτείνεται βαθύτερα, σε πιο ανθρώπινα και συναισθηματικά επίπεδα.  Κόντρα στην επαγγελματοποίηση των εποχών που ζούμε. 

Ένα δέσιμο, που προφανώς έχει να κάνει και με τον Δημήτρη Μελισσανίδη και της σχέσης εκτίμησης, σεβασμού και αγάπης που έχουν αναπτύξει οι δυο τους. Πάντως για την ιστορία και για να επανέλθουμε στην αποκάλυψη του Ματίας, αν βάλουμε κάτω τις ομάδες που αγωνίστηκε ως ποδοσφαιριστής, αυτές είναι οι: Ρίβερ Πλέιτ, Σεβίλλη, Λάτσιο, Πάρμα, Ίντερ, Μπρέσια, Κίλμες, Λιν, Φένιξ. Όλοι αντιλαμβανόμαστε επομένως, ποιες θα μπορούσαν να τον προσεγγίσουν λόγω της κατάστασης στην οποία βρέθηκαν με αλλαγές προπονητών κλπ όπως όλοι αντιλαμβανόμαστε και το μέγεθος κάποιων εξ αυτών και το επίπεδο των πρωταθλημάτων στα οποία συμμετέχουν. Στην προκειμένη πάντως, δεν έχει σημασία τίποτα απ’ ολα αυτά και το μόνο που μετρά είναι τα «θέλω» του Αλμέιδα. Και τα σχέδια του, τα οποία είναι δεμένα με την ΑΕΚ, στοχεύοντας όπως είπε να εκπληρώσει το συμβόλαιο που υπέγραψε μέχρι το 2028 και τον κρατά δεμένο στη Νέα Φιλαδέλφεια. 

Τώρα που είπα Νέα Φιλαδέλφεια… Το πιστεύω, πως το γήπεδο έπαιξε το δικό του ρόλο για να εξελιχθούν τα πράγματα τόσο εύκολα για την εθνική μας ομάδα. Δεν ήταν το… καμίνι που έχουμε συνηθίσει, αλλά έβλεπες τους Καζάκους να είναι ψαρωμένοι μπροστά σε περίπου 30.000 κόσμο. Το καταλάβαινες, ακόμα και στους συμπαθείς φιλάθλους του Καζακστάν (έτυχε να κάτσω μάλιστα πολύ κοντά τους) ότι ένιωθαν ένα δέος. Από την πρώτη στιγμή που πάτησαν το πόδι τους, μέχρι και που αποχώρησαν. Μαζεύοντας ο καθ’ ένας τα σκουπίδια του. Σε μια ένδειξη σεβασμού, πολιτισμού και αγάπης προς τον χώρο που τους φιλοξένησε. Κλείνοντας, να πω το εξής.  Προφανώς υπάρχουν διεθνείς που θα ταίριαζαν στη φιλοσοφία της ΑΕΚ. Σίγουρα ο Γιαννούλης που δεν αγωνίστηκε, είναι ένας τέτοιος λόγω των χαρακτηριστικών που έχει ως πλάγιος μπακ και δεδομένα μια περίπτωση που θα την παλέψει η ΑΕΚ, αν αποφασίσει ο ίδιος να γυρίσει στην Ελλάδα. Όπως επίσης και ο Μπάλντοκ που είναι άλλου τύπου συγκριτικά με τον Ρότα, αλλά εξίσου χρήσιμος λόγω της ποιότητας του επιθετικά με την μπάλα στα πόδια. Θα ξεχώριζα και την περίπτωση Μασούρα, για τη δουλειά που κάνει μέσα στο γήπεδο, τον τρόπο που λειτουργεί και όσα προσφέρει ως ακραίος επιθετικά με γκολ και ασίστ αλλά και ανασταλτικά όπου είναι πάντα εκεί πιστός τακτικά να βοηθήσει στην πίεση και στο μαρκάρισμα.  Anyway… 

Να ευχηθούμε όλοι μαζί καλή επιτυχία στην Εθνική μας ομάδα στον τελικό της Τρίτης απέναντι στην Γεωργία. Είναι μια χρυσή ευκαιρία να επιστρέψουμε στις μεγάλες διοργανώσεις μετά από χρόνια και αυτό το γκρουπ, έχει αποδείξει πως αξίζει τη στήριξη μας και μπορεί να τα καταφέρει!