Μια από τις μεγαλύτερες ευρωπαϊκές ευκαιρίες της ΑΕΚ χάθηκε σαν σήμερα πριν από 26 χρόνια στην παγωμένη Μόσχα. Ο αποκλεισμός από τη Λοκομοτίβ στις καθυστερήσεις της ρεβάνς των προημιτελικών του Κυπέλλου Κυπελλούχων 1997-98 δεν στέρησε μόνο τη συμετοχή σε έναν δεύτερο ημιτελικο (μετά από αυτόν του ΟΥΕΦΑ το 1977) αλλά σφράγισε με τραγικό τρόπο την πολυεπίπεδη αποτυχία της ΑΕΚ σε μια σεζόν που μέχρι τα μισά της εξελισσσόταν ιδανικά.
Έχοντας ολοκληρώσει τα τέσσερα ντέρμπι με Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό έχοντας μόνο νίκες, αλλά και έχοντας πέσει ήδη στην 3η θέση μετά από έναν καταστροφικό Ιανουάριο (κυρίως λόγω των πολλών τραυματισμών) η ΑΕΚ έβλεπε την Ευρώπη ως... διάσωση της χρονιάς της. Η Λοκομοτίβ ήταν θεωρητικά ο πιο ευπρόσδεκτος αντίπαλος στην κλήρωση του Δεκεμβρίου του 1997 (σε μια εποχή που η ΑΕΚ ήταν πρώτη στο πρωτάθλημα και «έτρεχε» ένα σερί που θα έφτανε στις δέκα νίκες!) αλλά μέχρι τις αρχές Μαρτίου είχαν προκύψει αρκετά προβλήματα για τη νεόκοπη διοίκηση της ENIC και για τον προπονητή Ντουμίτρου Ντουμιτρίου.
Το 0-0 της Νέας Φιλαδέλφειας έκανε ακόμα πιο δύσκολα τα πράγματα και αυτά έγιναν ακόμα πιο δύσκολα όταν η Λοκομοτίβ προηγήθηκε με 1-0 στο 55' της ρεβάνς στην έδρα της με τον Χαρλάτσεφ. Η ΑΕΚ αντέδρασε και ισοφάρισε στο 68' με το πέναλτι που κέρδισε ο Χρήστος Μαλαδένης και που αξιοποίησε ο αλάνθαστος από τα 11 μέτρα Χάρης Κοπιτσής.
Στο εικοσάλεπτο που απέμενε, η Λοκομοτίβ χρειαζόταν ένα γκολ και πίεσε για να το πετύχει. Ομως από από το 80' και μετά άφηνε μεγάλους κενούς χώρους στην άμυνά της, γεγονός που πήγε να αξιοποιήσει σε δύο περιπτώσεις ο Ντέμης Νικολαϊδης: με ένα σουτ που απέκρουσε ο Ρώσος τερματοφύλάκας στο 81' και με την... ιστορική ευκαιρία από τη μικρή περιοχή στο 90. Σε μια από τις τελευταίες επιθέσεις των γηπεδούχων, λίγο πριν ο Μάρκους Μερκ σφυρίξει τη λήξη, ο Τσουγκαΐνοφ έκανε το 2-1 και η ΑΕΚ θα έπαιρνε το δρόμο της επιστροφής πικραμένη...
Η σύνθεση της ΑΕΚ: Ατματσίδης, Καλλιτζάκης, Κασάπης, Μανωλάς, Μαχαιρίδης, Γκρέταρσον, Μαλαδένης (88' Κεφαλάς) Σαβέβσκι (65' Σέμπουε) Κοπιτσής, Κωστένογλου, Νικολαΐδης
Στις 19 Μαρτίου
19/3/39 Ολυμπιακός-ΑΕΚ 5-1 (Πρωτάθλημα Ελλάδας -η ΑΕΚ είχε «καθαρίσει» το πρωτάθλημα Νότου και εμφανίστηκε υπερβολικά αδιάφορη)
19/3/50 Απόλλων -AEK 2-2 (Κύπελλο Ελλάδας -το γκολ του Ηλία Παπαθεοδώρου στο 75' έστειλε τον προημιτελικό σε ρεβάνς)
19/3/61 Θερμαϊκός-ΑΕΚ 2-4 (Α' Εθνική)
19/3/67 Ηρακλής-ΑΕΚ 0-0 (Α' Εθνική)
19/3/69 Χαλκίδα-ΑΕΚ 1-1 (Α' Εθνική -επώδυνη απώλεια και οριστική απώλεια του τίτλου)
19/3/72 Ολυμπιακός-AEK 1-1 (Α' Εθνική)
19/3/75 ΑΕΚ-Καβάλα 3-0 (Κύπελλο Ελλάδας)
19/3/78 ΑΕΚ-Πιερικός 5-2 (Α' Εθνική)
19/3/89 Διαγόρας-AEK 0-2 (Α' Εθνική -ένα ακόμα βήμα τίτλου με τα γκολ του και του Χριστοδούλου και του Κλόπα στο τελευταίο τέταρτο)
19/3/95 ΑΕΚ-Λεβαδειακός 4-0 (Α' Εθνική)
19/3/00 ΑΕΚ-Ιωνικός 5-1 (Α' Εθνική -τέσσερα γκολ ο Ντέμης Νικολαϊδης)
19/3/01 ΠΑΣ Γιάννινα-ΑΕΚ 2-2 (Α' Εθνική)
19/3/23 ΑΕΚ - Παναθηναϊκός 0-0 (στην πρεμιέρα των πλέι οφ)
Novibet ΕΠΑΘΑ με Super Προσφορά* Γνωριμίας* 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ
SEAJETS Ταξιδεύουμε μαζί με το μεγαλύτερο στόλο ταχύπλοων παγκοσμίως σε 50 προορισμούς του Αιγαίου!
Είχα σπάσει το σπίτι μου, τότε, μόλις τελείωσε το ματς.
η ποιο γκαντεμικη χρονια της ΑΕΚ,τραυματισμος χρηστου κωστη αποκλησμος στης καθηστερησεις απο τους 4 του κυπελλου κυπελλουχων
Είναι μια λίστα από στεναχώριες που ακόμα δυσκολεύομαι να διαχειριστώ. Τον υποβιβασμό τον έχω εκτός λίστας και συναγωνισμού για ευνόητους λόγους. Μέσα σε αυτή την λίστα, εκείνος ο αποκλεισμός από την Λοκομοτίβ κατέχει στο κιτρινόμαυρο συνειδησιακό μου την νο.1 θέση.
Για την ιστορία, και για όποιον τον νοιάζει, η λίστα αυτή με τις πίκρες σε χρονολογική σειρά είναι... ΣΥΝΕΧΕΙΑ οι εξής.
1) 1994, απώλεια κυπέλλου από ΠΑΟ στα πέναλτι μετά από συγκλονιστική ματσάρα (Κ.Δ. 2-2, παράταση 3-3).
2) 1996, ήττα από ΠΑΟ στο ΟΑΚΑ με γκολ Μπορέλι η οποία και, μαζί με κάτι Σπανέες, τελικά στέρησε τον τίτλο στην καλύτερη ομάδα που έχει δει το ελληνικό ποδόσφαιρο τα τελευταία 45 χρόνια.
3) 1998, αποκλεισμός από Λοκομοτίβ. Ο τρόπος που συντελέσθη ήταν τραυματικός και φυσικά ήταν η μεγαλύτερη χαμένη ευκαιρία μας στην μέχρι τώρα ιστορία μας να διεκδικήσουμε μια θέση σε ευρωπαικό τελικό (το 1977 η Γιουβέντους απλά δεν παιζόταν από ομάδα στον πλανήτη).
4) 1999, αποκλεισμός από Αΐκ Στοκχόλμης. Εκείνη την χρονιά είχα πάρει το πρώτο μου διαρκείας. Δεν μπορούσα να το χωνέψω ότι δεν θα έβλεπα την ΑΕΚ στο Τσ. Λ. επειδή αποκλείστηκε από κάποια Αΐκ. Τώρα που το σκέφτομαι αντικειμενικά έχει ζήσει πολύ χειρότερα, αλλά τότε δεν μπορούσα να το διαχειριστώ.
5) 2005, ΑΕΚ-Ιωνικός 0-1. Ουδέν σχόλιον.
6) 2009, απώλεια κυπέλλου από ΟΣΦΠ μετά από 34 εκτελέσεις πέναλτι (Κ.Δ. 3-3, παράταση 4-4).
Συμπληρώστε ελεύθερα... Γιατί κι αυτά μας κάνουν πιο δυνατούς τελικά!
Καλησπέρα και σε σένα φοίνικα και σε όλους. Πάντα σε διαβάζω και συμφωνώ συνήθως μαζί σου .. Εγώ στη λίστα σου , που είναι λίστα όλων μας, θα συμπληρώσω το 4-3 με ΟΣΦΠ το 2002 που σήμαινε χαμένο τίτλο. Μεγάλη πίκρα η μέρα εκείνη με 18000 κόσμο εκτός έδρας (!) , σε αγώνα πρωταθλήματος να φεύγει πικραμένος με σκυμμένο κεφάλι. Και αν έπρεπε να τα ιεράρχησω θα έβαζα 1 λοκομοτιβ, 2 το 4-3 που είπα, 3 το κρύο 1-0 με Μπορελι και 4, 5 τους δύο τελικoυς στα πέναλτι που ανέφερες για το δικό μου top 5
Και εγώ ακριβώς τα ίδια συν τη χαμένη ευκαιρία Μασουντ στο Europa. Αυτό ωστόσο που εγώ προσωπικά δεν μπορώ να διαχειριστώ περισσότερο από κάθε άλλο (πλην υποβιβασμού) είναι οι 4αρες και 6αρες από την πιο σιχαμερή ομάδα του κόσμου.
Μασούντ με Δυναμό και λυπάμαι που το λέω το χαμενο τετ α τετ Γιονσον με Αγιαξ , παίζει όλα τα παραπάνω στα ισα.
Και ο λόγος είναι ο τελικός στη Φιλαδέλφεια .
26 χρόνια προσπαθούμε να το ξεχάσουμε και κάθε χρόνο μας το θυμίζετε.
Ίσως η μεγαλύτερη στενοχώρια που έδωσε η ομάδα.
Ίσως η μεγαλύτερη στενοχώρια που έδωσε η ομάδα.
Ίσως η μεγαλύτερη στενοχώρια που έδωσε η ομάδα.
Ακομα δεν αντέχω να δω το βιντεο. Ουτε αυτο ουτε του χαμενου τελικού με τα πέναλτι