Κατά τη διάρκεια των δύο σεζόν του με τη φανέλα των «Μπλαουγκράνα» και τα πρώτα του βήματα στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο μετά την άφιξή του σε ηλικία 21 ετών, ο Μαραντόνα βοήθησε τους Καταλανούς να κερδίσουν τρία τρόπαια, συμπεριλαμβανομένων δύο νικών σε τελικούς κυπέλλου επί της Ρεάλ Μαδρίτης. Έδειξε γιατί αργότερα θα θεωρηθεί ως ένας από τους καλύτερους παίκτες(εάν όχι ο καλύτερος) στην ιστορία του ποδοσφαίρου, σκοράροντας 38 γκολ και δίνοντας 23 ασίστ σε 58 αγώνες.
Ο χρόνος του στην Ισπανία σημαδεύτηκε επίσης από ασθένειες και σοβαρούς τραυματισμούς, και υπήρχαν αναλαμπές των προσωπικών προβλημάτων που αργότερα θα έβλαπταν την καριέρα και την υγεία του. Όσο ο Μαραντόνα αγωνιζόταν στο πρωτάθλημα Αργεντινής με την Αρχεντίνος Τζούνιορς, η Μπάρτσα τον παρακολουθούσε στενά.
Η πρώτη επαφή έγινε το 1978, με τον γεννημένο στην Αργεντινή διευθυντή της Μπαρτσελόνα, Νικολάου Κασάους, τον σκάουτερ, Ζοσέπ Μαρία Μινγκέλα, και τον αντιπρόεδρο του συλλόγου, Ζοάν Γκασπάρ, αλλά ο τότε πρόεδρος των Ισπανών, Χοσέ Λουίς Νούνιες δεν ενέκρινε την απαιτούμενη αμοιβή των 100.000 δολαρίων.
Αφού ο 18χρονος Μαραντόνα πρωταγωνίστησε στον θρίαμβο της Αργεντινής στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Νέων της FIFA το 1979 στην Ιαπωνία, ο σύλλογος της Βαρκελώνης προσπάθησε ξανά. Αυτή τη φορά, ο Μαραντόνα και η Αρχεντίνος Τζούνιορς συμφώνησαν με την ομάδα της Καταλονίας, αλλά ο Κάρλος Αλμπέρτο Λακόστ της στρατιωτικής κυβέρνησης της Αργεντινής αρνήθηκε να επιτρέψει την κίνηση.
Η χώρα διένυε το τέταρτο έτος της Χούντας και τα πάντα καθορίζονταν από το δικτατορικό καθεστώς. Πόσο μάλλον η μεταγραφή του Μαραντόνα. Ο Μινγκέλα έχει με τη σειρά του αφηγηθεί παλιότερα αυτή την τρελή διαπραγμάτευση:
«Οι στρατιώτες με συνόδευσαν βιαστικά σε έναν σκοτεινό μακρύ διάδρομο. Στο τέλος του υπήρχε ένα μικρό φως. Άνοιξε μία πόρτα και στο δωμάτιο με περίμενε ο συνταγματάρχης Λακόστ. Εκεί, σε ένα σκηνικό από ταινία τρόμου, μου είπε απλά και κοφτά: “Ακόμα δεν μπορείτε να πάρετε τον Μαραντόνα, Το Καθεστώς θεωρεί ότι πρέπει να μείνει στη χώρα έως και το Μουντιάλ του 1982. Και τώρα μπορείτε να φύγετε”». Ο Ντιέγκο δόθηκε τελικά δανεικός στην Μπόκα Τζούνιορς.
Πριν από το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1982, η Μπαρτσελόνα πίεσε για τρίτη φορά. Ο Γκασπάρ επέστρεψε στο Μπουένος Άιρες, μαζί με τον Νούνιες και τον Μινγκέλα και αυτή τη φορά οι προσπάθειές τους ήταν επιτυχείς.
«Την πρώτη φορά που η Μπάρτσα ήθελε να υπογράψει τον Μαραντόνα, δεν υπήρχε καμία πιθανότητα. Αργότερα, η Μπόκα πείστηκε να πουλήσει τον Ντιέγκο. Ήταν ενθουσιασμένος και είχε κίνητρο να παίξει στην Ευρώπη, στην Μπαρτσελόνα, αλλά το πιο σημαντικό ζήτημα σε κάθε μεταγραφή είναι τα χρήματα, πόσα είσαι διατεθειμένος να πληρώσεις», είχε πει στο «Athletic» ο Γκασπάρ.
Ο Νούνιες είδε τον Μαραντόνα ως στρατηγική μεταγραφή, μια επένδυση για την ενίσχυση του προφίλ του συλλόγου με οπαδούς και χορηγούς. Η επίσημη αμοιβή ήταν 1,2 δισεκατομμύρια ισπανικές πεσέτες, που μεταφράζεται σε 5 εκατ. ευρώ, με τον Μαραντόνα να κερδίζει περίπου 500.000 δολάρια τον χρόνο. Όλοι οι εμπλεκόμενοι ήταν ικανοποιημένοι, αλλά οι οπαδοί της Μπόκα όχι.
«Οι φίλαθλοι της Μπόκα Τζούνιορς δεν ήθελαν να φύγει ο Ντιέγκο. Διαμαρτυρήθηκαν κατά της μεταγραφής. Η ατμόσφαιρα γύρω από το ξενοδοχείο όπου έμενα οδήγησε την αστυνομία να συστήσει να με συνοδεύσουν μέχρι τα σκαλιά του αεροπλάνου», είχε δηλώσει ο Γκασπάρ.
Οι οπαδοί των Καταλανών ήταν πολύ πιο χαρούμενοι, κατακλύζοντας το αεροδρόμιο όταν ο Μαραντόνα πέταξε για να υπογράψει το συμβόλαιό του στα μέσα Ιουνίου. Η ευφορία συνεχίστηκε καθώς ο Αργεντινός σκόραρε ένα γκολ και έφτιαξε άλλα δύο στη νίκη επί της Ρεάλ Βαγιαδολίδ στο επίσημο ντεμπούτο του, ενώ στα πρώτα 13 παιχνίδια του στη La Liga, είχε 6 γκολ και ισάριθμες ασίστ.
Οι ντρίμπλες και οι πάσες του φώτιζαν το ισπανικό ποδοσφαιρικό τοπίο της δεκαετίας του 1980. Στο πρώτο του Clasico, ο Μαραντόνα δημιούργησε και τα δύο γκολ στη νίκη με 2-0 στο «Σαντιάγκο Μπερναμπέου». Ακόμα πιο θεαματικό ήταν ένα γκολ με σκάψιμο της μπάλας που πέτυχε κόντρα στον Ερυθρό Αστέρα στον δεύτερο γύρο του Κυπέλλου Κυπελλούχων.
Ωστόσο, η σχέση του Αργεντινού με τα υποτιθέμενα «αφεντικά» του δεν ήταν πάντα καλή. Ο αυτοδημιούργητος εκατομμυριούχος πρόεδρος του συλλόγου, Νούνιες, εξοργίστηκε όταν ο Ντιέγκο ζήτησε επιπλέον χρήματα για να παίξει ένα φιλικό εναντίον της Μπορντό.
Μαζί με τη σύζυγό του Κλαούδια, τη μητέρα του, Ντόνα Τότα, την αδελφή του, Μαρία, και τον σύζυγό της, Γκάμπριελ, ο Μαραντόνα ζούσε σε ένα τεράστιο σπίτι στην Πεντράμπλες. Είχε πισίνα (την οποία διακόσμησε αμέσως με το έμβλημα της Μπάρτσα), γήπεδο τένις και χώρο μπάρμπεκιου με εκπληκτική θέα.
Πιο κοντά στον Μαραντόνα ήταν ο Χόρχε Σιτερστσπίλερ, ένας παιδικός φίλος που ήταν και ο ατζέντης του. Στα είκοσι του, ο Σιτερστσπίλερ, έκανε εμπορικές συμφωνίες με την Coca-Cola, τα McDonalds και την Agfa. Μια εταιρεία που ονομάζεται Maradona Productions ξεκίνησε τα γυρίσματα του A Life of Maradona.
Το ιδανικό ξεκίνημα του Αργεντινού στην Ισπανία τελείωσε τον Δεκέμβριο του 1982, όταν αρρώστησε και πέρασε 12 εβδομάδες κλεισμένος στην έπαυλή του, με τα μέσα ενημέρωσης έξω. Υπήρχαν δύο εκδοχές του προβλήματος. Η Μπαρτσελόνα είπε ότι έπασχε από ηπατίτιδα, ενώ ευρέως διαδεδομένες φήμες ανέφεραν γονόρροια.
Οι φήμες συνδέονταν με ιστορίες του Μαραντόνα και της παρέας του να απολαμβάνουν τη νυχτερινή ζωή στην πρωτεύουσα της Καταλονίας. Ο ίδιος ο Μαραντόνα είπε αργότερα ότι δοκίμασε για πρώτη φορά κοκαΐνη όσο βρισκόταν στη Βαρκελώνη. Οι συμπαίκτες και η παρέα του πάντα αρνούνταν ότι γνώριζαν για οποιαδήποτε χρήση ναρκωτικών, λέγοντας ότι στα πάρτι του Ντιέγκο υπήρχε μόνο ουίσκι. Του ζητήθηκε ακόμη και από τον δήμαρχο της πόλης, Πασκουάλ Μαραγκάλ, να εμφανιστεί σε μια εκστρατεία κατά των ναρκωτικών με το σύνθημα «Απολαύστε τη ζωή, τα ναρκωτικά σκοτώνουν».
Μέχρι τη στιγμή που ο Μαραντόνα επέστρεψε στα γήπεδα στα μέσα Μαρτίου, ο Λάτεκ είχε αντικατασταθεί ως προπονητής από τον Σέζαρ Λουίς Μενότι, ο οποίος είχε οδηγήσει την Αργεντινή στην επιτυχία του Παγκοσμίου Κυπέλλου το 1978.
Ο Αργεντινός ήταν πιο ευτυχισμένος υπό τον συμπατριώτη του, ο οποίος ως γνωστόν μετέφερε την προπόνηση στα μέσα του απογεύματος, καθώς ταίριαζε στον τρόπο ζωής και των δύο ανδρών. Η Μπαρτσελόνα τερμάτισε τέταρτη στη La Liga, έξι βαθμούς πίσω από τη πρωταθλήτρια Αθλέτικ Μπιλμπάο - αλλά με τον Μαραντόνα να βρίσκει κορυφαία φόρμα, προκρίθηκε στους τελικούς του Copa del Rey και του Copa de La Liga, και τα δύο εναντίον της Ρεάλ Μαδρίτης.
Στις αρχές Ιουνίου, οι Καταλανοί νίκησαν τους «Μερένχες» με 2-1 στον τελικό του Κυπέλλου Ισπανίας, με τον Μαραντόνα να βγάζει την ασίστ στο πρώτο γκολ των «μπλαουγκράνα». Αργότερα τον ίδιο μήνα, η ομάδα του Μενότι κατέκτησε επίσης και τον τίτλο του Copa de la Liga, με τον Αργεντινό μάγο να πετυχαίνει ένα γκολ.
Οι προσδοκίες για τη σεζόν 1983-1984 ήταν μεγάλες, ωστόσο μόλις λίγες εβδομάδες μετά την έναρξη της αγωνιστικής περιόδου, ένα πολύ σκληρό τάκλιν από τον αμυντικό της Μπιλμπάο, Άντονι Γκοϊκοϊτσέα, έσπασε τον αστράγαλο του Μαραντόνα. Μάλιστα, ο Γκοϊκοετσέα - που δέχθηκε απλώς κίτρινη κάρτα - τιμωρήθηκε για 16 παιχνίδια μετά από αυτό το δολοφονικό τάκλιν, αλλά δεν μετάνιωσε ποτέ για αυτή τη χειρονομία, αντιθέτως, έβαλε το παπούτσι που φορούσε στο τάκλιν σε μια γυάλινη προθήκη στο σπίτι του...στο σαλόνι του! Επίσης, εκείνο το βράδυ της 24ης Σεπτεμβρίου του 1983, ο αμυντικός των «Λιονταριών» θα λάμβανε μια για πάντα τον τίτλο του «χασάπη του Μπιλμπάο».
«Αυτή ήταν μια πολύ σημαντική στιγμή. Ήταν μια δυνατή πρόκληση, δύσκολη, αλλά μέσα στον κόσμο του ποδοσφαίρου. Ο Άντονι δεν είχε την πρόθεση να κάνει τη ζημιά που έκανε, αλλά υπήρξε μεγάλη ζημιά. Ο Ντιέγκο δεν μπορούσε να παίξει για μεγάλο χρονικό διάστημα», είχε αναφέρει ο Γκασπάρ στο «Athletic».
Ο Σιτερστσπίλερ εκμεταλλεύτηκε την κατάσταση παράγοντας μια ταινία που δείχνει την επέμβαση και την αποκατάσταση με μουσική από τις ταινίες Rocky και Flashdance, η οποία πωλήθηκε στην καταλανική τηλεόραση. Ο Μαραντόνα επέστρεψε στους αγωνιστικούς χώρους στις αρχές Ιανουαρίου και τρεις εβδομάδες αργότερα σκόραρε δύο φορές στη νίκη με 2-1 εναντίον της Αθλέτικ Μπιλμπάο στο «Σαν Μαμές».
Ωστόσο, ήταν πολύ αργά για να σώσει τη σεζόν της Μπαρτσελόνα στη La Liga και ο Μαραντόνα δεν μπόρεσε επίσης να αποτρέψει μια ήττα με 3-2 από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στο Κύπελλο Κυπελλούχων. Ο Γκασπάρ ήταν μεταξύ των ανθρώπων που εξακολουθούσαν να θεωρούν τον Αργεντινό ως μια ποδοσφαιρική ιδιοφυΐα που άξιζε να του δοθεί χρόνος, αλλά ο πρόεδρος του συλλόγου ήταν πολύ λιγότερο υπομονετικός.
Υπήρξε περαιτέρω ένταση στον τελικό του Copa del Rey εκείνης της χρονιάς εναντίον της Αθλέτικ Μπιλμπάο, με τις αναμνήσεις από το τάκλιν του Γκοϊκοϊτσέα να είναι ακόμα νωπές. Το παιχνίδι δεν έμεινε στην ιστορία για το πόσο θεαματικό ήταν ή για το ότι η Μπιλμπάο κέρδισε με 1-0 χάρη σε τέρμα του Εντίκα Γκουαροτσένα, αλλά για τα όσα έγιναν μετά το σφύριγμα της λήξης.
Ο Σόλα της Μπιλμπάο προκάλεσε τον Μαραντόνα και κάπου εκεί ήρθε η έκρηξη. Άρχισε με μία γονατιά από τον Σόλα και στη συνέχεια πήρε παραμάζωμα όποιον βρέθηκε στον δρόμου του. Στη μάχη μπήκαν οι αποστολές και των δύο ομάδων με τις εικόνες που ακολούθησαν να παραπέμπουν σε κατς και όλους να κλωτσούν και να χτυπούν αδιακρίτως. Χρειάστηκε η επέμβαση της αστυνομίας για να τους απομακρύνει και να στείλει τους μεν της Μπαρτσελόνα στα αποδυτήρια και τους δε της Μπιλμπάο στην εξέδρα ώστε να λάβουν το τρόπαιο από τον Βασιλιά της Ισπανίας Χουάν Κάρλος που είχε μείνει να κοιτά την αρένα.
Ο Μαραντόνα τιμωρήθηκε με αποκλεισμό τριών μηνών από τους αγωνιστικούς χώρους, αλλά αυτό ήταν σύντομα ασήμαντο, καθώς ο Σιτερστσπίλερ είχε ήδη μιλήσει με ιταλικούς συλλόγους. Ο πρόεδρος της Νάπολι, Κοράντο Φερλάινο, ήταν έτοιμος να προσφέρει 8 εκατομμύρια ευρώ στην Μπαρτσελόνα και να βελτιώσει σημαντικά τον μισθό του Αργεντινού μάγου.
Ο Ντιέγκο τελικά πήγε στην Ιταλία και η συνέχεια είναι γνωστή. Έκατσε επτά χρόνια, κατακτώντας δύο Σκουντέτο και ένα Κύπελλο UEFA με τους «παρτενοπέι» και έλαβε την καθολική αναγνώριση και αποδοχή που δεν βρήκε ποτέ στη Βαρκελώνη.
Ακόμη και όταν οδήγησε την Αργεντινή στην κατάκτηση του Μουντιάλ το 1986 και ήταν ο μεγαλύτερος παίκτης στον κόσμο, δεν υπήρξε ποτέ καμία σοβαρή συζήτηση για επιστροφή στο «Καμπ Νόου.» Αργότερα θα αποκαλούσε τον χρόνο του στην Μπαρτσελόνα τον «πιο θλιβερό» της καριέρας του, ενώ οι «μπλαουγκράνα» προχώρησαν και βρήκαν νέους ήρωες όπως τον Γιόχαν Κρόιφ, τον Ροναλντίνιο και έναν άλλον Αργεντινό, τον Λιονέλ Μέσι.
«Ήταν κρίμα. Αν μπορούσαμε να δούμε τι ήταν αργότερα ικανός να κάνει, ίσως η Μπάρτσα να είχε προτείνει κάτι περισσότερο. Αν όλοι γνωρίζαμε τους νικητήριους αριθμούς στο λαχείο, θα ήμασταν εκατομμυριούχοι. Ο Ντιέγκο ήταν πάντα πολύ στοργικός μαζί μου, αλλά περνούσε άσχημα με τα προβλήματα που είχε. Τον μάλωσα. Πολύ. Του είπα να προσέχει, να σταματήσει να κάνει ορισμένα πράγματα που έκανε. Με τον ίδιο τρόπο που θα αντιμετώπιζα τον γιο μου υπό αυτές τις συνθήκες και ήταν σαν γιος για μένα», είχε πει ο Γκασπάρ σε δηλώσεις του.
Ο Μαραντόνα δεν έπαιξε ποτέ για τη Νάπολι εναντίον της Μπαρτσελόνα και, κατά τη διάρκεια της τελευταίας περιόδου της καριέρας του στη Σεβίλλη (1992-93), αντιμετώπισε την πρώην ομάδα του μόνο μία φορά, αλλά όχι στο «Καμπ Νόου». Οι οπαδοί της Μπάρτσα δεν κατάφεραν ποτέ να καλωσορίσουν πίσω τον παλιό τους παίκτη, ο οποίος πέθανε σε ηλικία 60 ετών τον Νοέμβριο του 2020.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΑΣΣΟΠΟΥΛΟΣ
ΠΗΓΗ: The Athletic
Novibet ΕΠΑΘΑ με Super Προσφορά* Γνωριμίας* 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ
SEAJETS Ταξιδεύουμε μαζί με το μεγαλύτερο στόλο ταχύπλοων παγκοσμίως σε 50 προορισμούς του Αιγαίου!
