Τον Μάρτιο του 2018, ο Κρίστιαν Τιτς ανέλαβε τις τύχες του Αμβούργου και με το που πάτησε το πόδι του στο προπονητικό κέντρο της ομάδας έκανε δύο αλλαγές. Η πρώτη ήταν να αλλάξει τον βασικό τερματοφύλακα της ομάδας με έναν που ήταν πιο άνετος με την μπάλα στα πόδια. Η δεύτερη, ήταν να αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο βλέπουμε τους τερματοφύλακες μια για πάντα.
Αντί να μείνει «κολλημένος» στην εστία του, ο τερματοφύλακας του Αμβούργου, Γιούλιαν Πόλερσμπεκ, έλαβε οδηγίες να βγει πολύ έξω από την περιοχή του πέναλτι για να παίξει μεταξύ των κεντρικών αμυντικών, απλώνοντας με αυτόν τον τρόπο την αμυντική γραμμή και δίνοντας στην ομάδα μια επιπλέον λύση. Αρκετοί τερματοφύλακες έχουν ξαναπαίξει μια πάσα, όντας εκτός μεγάλης περιοχής, όμως αυτός του Αμβούργου είναι μέρος μιας ξεχωριστής πρόσφατης τάσης.
Τα τελευταία χρόνια, ο «sweeper-keeper» έχει γίνει μέρος της τακτικής αρκετών μεγάλων ευρωπαϊκών ομάδων, ειδικότερα στην Αγγλία. Η ιδέα έχει γίνει τόσο δημοφιλής που τον τελευταίο καιρό, μπορείτε να δείτε παραλλαγές αυτού σχεδόν σε όποια ομάδα και αν κοιτάξετε. Αλλά ποιο είναι το νόημα της νέας αυτής τάσης - και είναι πραγματικά καλή ιδέα; Όπως συμβαίνει με τις περισσότερες τακτικές στο ποδόσφαιρο, αυτό εξαρτάται.
Παίζοντας εναντίον ενός επιθετικού
Ένα βασικό πρόβλημα που πρέπει να λύσει το build up μιας ομάδας είναι πως να κρατήσει το αντίπαλο πρέσινγκ από το να «παγιδεύσει» το παιχνίδι στα πλάγια.
Κόντρα στην Μπέρνλι, η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ προσπάθησε να κόψει το γήπεδο στη μέση. Ο επιθετικός των «κόκκινων διάβολων», Ράσμους Χόιλουντ, βρισκόταν συχνά ανάμεσα από τα στόπερ της ομάδας του Βίνσεντ Κομπανί, αναγκάζοντας το build up να γίνει από μια πλευρά.
Ο Κομπανί θα μπορούσε να είχε ζητήσει από τους παίκτες του να στείλουν την μπάλα πίσω στην μεγάλη περιοχή για να σπάσουν το πρέσινγκ, αλλά μια πάσα προς τα πίσω ήταν το έναυσμα του Χόιλουντ για να πιέσει τον τερματοφύλακα, ενώ οι συμπαίκτες του θα έβγαιναν μπροστά για να πιέσουν την Μπέρνλι στο δικό της μισό. Αντί λοιπόν ο τερματοφύλακας της ομάδας, Τζέιμς Τράφορντ, να καθίσει στην μεγάλη περιοχή και να περιμένει μια πάσα, είχε βγει εκτός αυτής και ήταν κοντά στην αμυντική του γραμμή.
Αυτό έφερε ως αποτέλεσμα την δημιουργία ενός τριγώνου γύρω από τον Χόιλουντ, με τον στόπερ της Μπέρνλι να παίζει πίσω στον τερματοφύλακα του και εκείνον να κάνει την πάσα στον έτερο κεντρικό αμυντικό, σπάζοντας με αυτόν τον τρόπο την «παγίδα» που πήγαν να στήσουν οι παίκτες του Τεν Χαγκ. Ο σκοπός του «sweeper-keeper» είναι συνήθως να βοηθήσει στο σπάσιμο της πρώτης γραμμή πίεσης του αντιπάλου.
Παίζοντας εναντίον δύο επιθετικών
Με έναν παρόμοιο τρόπο, η Τότεναμ έσπαγε το πρέσινγκ της Έβερτον στην μεταξύ τους αναμέτρηση- όπου οι δύο φορ των «Ζαχαρωτών» πίεζαν τον ένα στόπερ και τον ένα χαφ, ενώ ένας συμπαίκτης τους πίεζε το έτερο χαφ των «Σπερς»- τοποθετώντας τον τερματοφύλακα, Γκουλιέλμο Βικάριο ανάμεσα στους δύο κεντρικούς αμυντικούς.
Κάθε φορά λοιπόν, που ο επιθετικός της ομάδας του Σον Ντάις, Ντόμινικ Κάλβερτ Λιούιν, προσπαθούσε να πιέσει τον τερματοφύλακα των «Σπερς» από την μία πλευρά, ο έτερος φορ της Έβερτον αναγκαζόταν να καθίσει κεντρικά, προκειμένου να μην αφήσει ανοιχτή την επιλογή της κάθετης πάσας. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα, ο αριστερός αμυντικός, Μπεν Ντέιβις, να μένει συχνά ελεύθερος, να παίρνει την μπάλα και να σπάει με αυτόν τον τρόπο την πίεση.
Η βασική αρχή είναι η ίδια με όταν παίζει η αντίπαλη ομάδα με έναν φορ. Η μόνη διαφορά είναι πως όταν ο αντίπαλος αγωνίζεται με δύο επιθετικός, ο τερματοφύλακας κάθεται λίγο πιο πίσω από την τετράδα, προκειμένου να έχει χώρο και χρόνο για να διαβάσει το πρέσινγκ και ανάλογα με τις τοποθετήσεις των παικτών να αποφασίσει αν θα παίξει μια κάθετη ή αν θα παίξει στον στόπερ της απέναντι πλευράς.
«Δόλωμα» για το πρέσινγκ του αντιπάλου
Μέχρι στιγμής έχουμε εξετάσει τρόπους με τους οποίους ένας τερματοφύλακας μπορεί να ελευθερώσει έναν κοντινό παίκτη, αλλά μερικές φορές ο τερματοφύλακας είναι ένα είδους δόλωμα για να σπάσει το πρέσινγκ του αντιπάλου.
Η Λας Πάλμας χρησιμοποιεί τον γκολκίπερ της, Άλβαρο Βαγιές, σε ρόλο κεντρικού αμυντικού ως «δόλωμα». Πιο συγκεκριμένα, ο 26χρονος είτε κρατάει την μπάλα στην κατοχή του για κάποια δευτερόλεπτα είτε παίζει ένα-δύο με παίκτες που βρίσκονται κοντά του, προκειμένου να τραβήξει τους αντιπάλους προς τα πάνω. Αυτό φέρει ως αποτέλεσμα να υπάρξουν κάποιες «τρύπες» στην άμυνα τους, με αποτέλεσμα οι ποδοσφαιριστές της ισπανικής ομάδας να τις εκμεταλλευτούν, να σπάσουν το πρέσινγκ και να βγουν στην επίθεση.
Αρκετές ομάδες δεν θα ένιωθαν άνετα να παίζουν με την μια, έχοντας τον τερματοφύλακα τους τόσο εκτεθειμένο. Ωστόσο, όταν αυτό γίνεται «καθαρά», οι γρήγορες πάσες με έντεκα ποδοσφαιριστές εκτός περιοχής, μπορούν να κάνουν μια ομάδα πρακτικά αδύνατο να αντιμετωπισθεί.
Μειονεκτήματα του «sweeper-keeper»
Η Μπράιτον του Γκρέιαμ Πότερ ήταν η πρώτη ομάδα που υιοθέτησε τον συγκεκριμένο τρόπο παιχνιδιού στην Premier League και ανάγκασε και τις υπόλοιπες ομάδες να την ακολουθήσουν, όμως υπό τον Ντε Τζέρμπι, οι «γλάροι» δεν χρησιμοποιούν την συγκεκριμένη τακτική τόσο συχνά, λόγω των κινδύνων που υπάρχουν.
Σε αντίθεση με έναν κεντρικό αμυντικό, ένας τερματοφύλακας δεν έχει μια ασφαλή πάσα πίσω του και δεν μπορεί να παίξει μια επικίνδυνη κάθετη, καθώς σε περίπτωση που χαθεί μπάλα, οι πιθανότητες να δεχθεί η ομάδα του γκολ είναι τεράστιες.
Είναι μια εξαιρετική τακτική για να παίζεται η μπάλα γύρω από τους επιθετικούς των αντιπάλων, όμως δεν είναι τόσο καλή, εάν η ομάδα θέλει να αναπτυχθεί από τον άξονα.
Από την άλλη πλευρά, ενας τερματοφύλακας που μένει στην περιοχή, είναι λιγότερο χρήσιμος για να παίζει την μπάλα γύρω από τους αντιπάλους, αλλά βοηθάει περισσότερο στο παιχνίδι ανάμεσα απο αυτούς.
Η πίσω πάσα στον τερματοφύλακα είναι πάντα επικίνδυνη, αλλά για να εκμεταλλευτεί αυτόν τον κίνδυνο ένας αντίπαλος θα πρέπει να ανεβάσει παίκτες προς τα πάνω, αφήνοντας όμως κενούς χώρους μεταξύ των γραμμών.
Εάν ο στόχος του build up δεν είναι το να ανέβει η αντίπαλη άμυνα, αλλά είναι η διάσπαση της μέσω συνδυασμών από το κέντρο με τρίτο παίκτη, τότε αυτά τα κενά στον κάθετο άξονα είναι αυτό ακριβώς που χρειάζεται.
Με απλά λόγια, οι επιλογές είναι δύο. Είτε ο τερματοφύλακας θα βγει εκτός περιοχής για να δημιουργηθεί χώρος στο πλάι, είτε θα καθίσει μέσα στην περιοχή προκειμένου να δημιουργηθεί χώρος μεταξύ των γραμμών. Καθώς λοιπόν οι τερματοφύλακες με καλά πόδια γίνονται ολοένα και πιο δημοφιλείς, το ερώτημα είναι τι ρίσκα και τι ανταμοιβές θέλουν να πάρουν οι ομάδες τους.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΑΣΣΟΠΟΥΛΟΣ
ΠΗΓΗ: The Athletic
Novibet ΕΠΑΘΑ με Super Προσφορά* Γνωριμίας* 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ
SEAJETS Ταξιδεύουμε μαζί με το μεγαλύτερο στόλο ταχύπλοων παγκοσμίως σε 50 προορισμούς του Αιγαίου!
