Μια από τις πιο σημαντικές νίκες της ΑΕΚ καθ’ οδόν για την κατάκτηση του τίτλου του 1992, του πρώτου από τους τρεις συνεχόμενους, ήταν αυτή που πέτυχε στο γήπεδο της Κορίνθου με σκορ 2-1 σαν σήμερα πριν από 32 χρόνια. Ήταν μία νίκη επιβεβλημένη και αναγκαία, απέναντι σε έναν αντίπαλο που επιστράτευσε κάθε μέσο, αλλά στο 89ο λεπτό του αγώνα «λύγισε» από σουτ του Αλέξη Αλεξανδρή.
Η ΑΕΚ είχε αναδειχθεί πρωταθλήτρια χειμώνα τρεις εβδομάδες νωρίτερα, αλλά είχε μεσολαβήσει μια ισοπαλία με τον Ολυμπιακό στη Νέα Φιλαδέλφεια και μια ήττα από τον Παναθηναϊκό στο ΟΑΚΑ, όπου είχε χάσει και τον Τόνι Σαβέβσκι με σπασμένη κλείδα. Η διαφορά είχε μειωθεί και ενδεχόμενη νέα γκέλα της ΑΕΚ θα επέτρεπε στον Παναθηναϊκό να ανέβει πρώτος.
Η Κόρινθος έπαιζε βασικά γι’ αυτό: για να… περάσει πρώτος ο Παναθηναϊκός. Ήταν ένα από τα διακεκριμένα παραρτήματα του βαρδινογιαννισμού και επιστράτευε πάντα στα ματς με την ΑΕΚ ιδιαίτερη… αγωνιστικότητα.
Εκείνη την Κυριακή, στο ασφυκτικά γεμάτο από ντόπιους φιλάθλους αλλά και από χιλιάδες εκδομείς-οπαδούς της ΑΕΚ, όλα άρχισαν καλά για την ομάδα του Ντούσαν Μπάγεβιτς. Το 0-1 έγινε στο 2’ με αυτογκόλ του αμυντικού Τζαννή Μόνου όμως η Κόρινθος ισοφάρισε στο 6’ με κεραυνό του Ευβοιώτη μέσου Μιχάλη Κουλούρη.
Η ΑΕΚ έπρεπε να κυνηγήσει εκ νέου την πρωτοπορία, απειλήθηκε και απείλησε σε φάσεις που κατέληξαν σε δοκάρια, όμως στο δεύτερο μέρος κυριάρχησε και πίεσε. Η Κόρινθος επιστράτευσε κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσο, το παιχνίδι έγινε πολύ σκληρό, γι’ αυτό και τα πανηγύρια των παικτών και των οπαδών της ΑΕΚ ήταν έξαλλα όταν έγινε το 1-2 στο 89’. Ο Γιώργος Κούτουλας έκανε τη σέντρα, ο Βασίλης Δημητριάδης υποδέχθηκε την μπάλα και την κατέβασε με το κεφάλι στα πόδια του επερχόμενου Αλέξη Αλεξανδρή και αυτός με σουτ διαμόρφωσε το τελικό σουτ.
Με τη λήξη τα νεύρα των ηττημένων ήταν τεταμένα. Πρωταγωνιστής στα επεισόδια εντός αγωνιστικού χώρου ήταν ο Ιάκωβος Χατζηαθανασίου, ένας από τους πολλούς που είχαν κάνει το δρομολόγιο από τον Παναθηναϊκό στην Κόρινθο. Επιτέθηκε στον Στέλιο Μανωλά και στη συνέχεια κατήγγειλε ότι ο παίκτης της ΑΕΚ τον προκάλεσε, ενώ άφησε σοβαρά υπονοούμενα σε βάρος της ΑΕΚ και του τότε προέδρου της Κώστα Γενεράκη ότι προσπάθησαν να τον δωροδοκήσουν.
Η ιστορία αυτή είχε και συνέχεια, όμως δεν αποδείχθηκε τίποτα, αφού δεν υπήρχε τίποτα. Ο παίκτης της Κορίνθου, με… οδηγίες από ανθρώπους του Παναθηναϊκού, είχε αναλάβει να δημιουργήσει εντυπώσεις σε βάρος της ΑΕΚ, αλλά το μόνο που κατάφερε, ήταν να εκτεθεί και να προκαλέσει. Ήδη από την ώρα του αγώνα είχε γίνει προκλητικός, λέγοντας στους παίκτες της ΑΕΚ ότι δεν θα έχανε το ένα εκατομμύριο δρχ. πριμ που του είχε τάξει η διοίκηση της (πρώην;) ομάδας του και ότι ο Παναθηναϊκός θα έπαιρνε το Πρωτάθλημα. Τελικά έχασε και το πριμ και το… πρωτάθλημα.
Η σύνθεση της ΑΕΚ: Μήνου, Βασιλόπουλος, Κούτουλας, Μανωλάς, Σαμπανάτζοβιτς, Π. Παπαϊωάννου, Αλεξανδρής, Κλόπας, Δημητριάδης (89’ Καραγκιοζόπουλος) Μπατίστα (68’ Σταματής) Σαββίδης
Novibet ΕΠΑΘΑ με Super Προσφορά* Γνωριμίας* 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ
SEAJETS Ταξιδεύουμε μαζί με το μεγαλύτερο στόλο ταχύπλοων παγκοσμίως σε 50 προορισμούς του Αιγαίου!
Πώς περνάνε τα ρημάδια τα χρόνια. Πάνε 32 από τότε, ε? Δώδεκα χρονών κόντευα, έκτη δημοτικού πήγαινα. Την ΑΕΚ την παρακολουθούσα συνειδητά από την σεζόν 1987-1988, αλλά η σεζόν 1991-1992 είναι η πρώτη που παρακολουθούσα τόσο στενά και αδιάληπτα κι από την οποία έχω μνήμη από κάθε παιχνίδι.
Ήταν πολύ συμαντικό το ματς. Παρακολουθούσαμε με τον πατέρα μου το "λεπτό προς λεπτό" στο Mega με... ΣΥΝΕΧΕΙΑ Χρήστο Σωτηρακόπουλο παρουσιαστή αν θυμάμαι καλά και δεν τα κάνω μαντάρα. Το ματς πήγαινε προς την λήξη. Τότε μάλιστα δεν κρατούσαν και πολλά λεπτά καθυστέρηση, δυο λεπτά βαριά βαριά. Έχοντας φτάσει πια στο 89ο λεπτό τα πράγματα είχαν σφύξει. Ο πατέρας μου είχε φύγει από το σημείο της τηλεόρασης για να δαιχειριστεί κάπως το άγχος του. Όταν όμως έγινε το 1-2 δεν θα ξεχάσω εκείνη την σφιχτή αγκαλιά που κάναμε πανηγυρίζοντας ενώ του έσπαζα τα γυαλιά του τα οποια κρέμονταν με λουράκι από τον λαιμό του. Αλλά δεν τον ένοιαζε καθόλου για το "ατύχημα". Πετούσαμε στα ουράνια.
Α ρε ΑΕΚάρα, πόσο σημαντικό κομμάτι της ζωής μας είσαι!