Έχει την πιο ξεκάθαρη ποδοσφαιρική «ταυτότητα» κι αυτό θα κάνει και τη διαφορά!

Χρόνια πολλά. Καλή και Ευλογημένη Χρονιά σ’ όλο τον κόσμο. Υγεία να έχουμε κι όλα τα άλλα, μικρά ή μεγάλα προβλήματα, λύνονται. 2024, λοιπόν. Μια χρονιά που σφραγίζει 100 χρόνια ζωής της κιτρινόμαυρης Ιδέας. Τα ιστορικά γενέθλια συμπίπτουν ίσως με την πιο ένδοξη περίοδο της Αθλητικής Ένωσις Κωνσταντινουπόλεως . Η επιστροφή στη Νέα Φιλαδέλφεια σε ένα υπερσύγχρονο γήπεδο που σηματοδότησε την εκτόξευση, το περσινό νταμπλ, ένας διοικητικός ηγέτης-ευλογία και ένας στρατηγός στο τιμόνι του αγωνιστικού τμήματος που μας τον έστειλε ο… θεός και έχει κολλήσει τόσο πολύ στην ιδιοσυγκρασία και την ψυχοσύνθεση του ΑΕΚτζή, που πλέον είναι δικός μας άνθρωπος. Και το έργο του, αναγνωρίζεται από τους πάντες.  

Διάβαζα τη συνέντευξη του Γιώργου Τζαβέλλα στο gazzetta και στην ουσία μέσα από εκεί αποκάλυπτε κάποια μικρά-μικρά μυστικά της επιτυχημένης συνταγής. Που είναι απλά, αλλά τόσο σημαντικά. Έλεγε για την μεταμόρφωση της ΑΕΚ με τον Ματίας, λοιπόν, πως «…έδειξε από την αρχή ότι θέλει να είναι νικήτρια. Αυτό το πέρασε ο προπονητής. Από την προετοιμασία δηλαδή προσπαθούσαμε κάθε μέρα να τελειώσουμε την προπόνηση! Ήθελε πάρα πολλή δουλειά, πάρα πολύ τρέξιμο, αγώνα. Κάναμε άπειρες ομιλίες. Και όταν ξεκινήσαμε και είδαμε ότι δεν είμαστε αυτοί που ήμασταν και αρχίσαμε να παίρνουμε ψυχολογία, μπήκαμε και στο γήπεδο και όλο αυτό μας πήγε. Είναι σημαντικό το ότι είχε στο πλευρό του και τον Μπονίνι, ένα γυμναστή που είναι κορυφαίος στη δουλειά του και αποτελεί τεράστια προσωπικότητα». 

Σε άλλο σημείο ρωτήθηκε για την ένταση των προπονήσεων και απάντησε πως «είναι υψηλότερη ακόμα κι από την Γερμανία». Παρακολουθώντας τρεις προετοιμασίες με τον Αλμέιδα το αντιλαμβάνεσαι πλήρως αυτό. Το νιώθεις. Ότι συμβαίνει στους αγώνες, έχει δουλευτεί ξανά και ξανά μέσα από την επανάληψη. Δεν γίνεται τίποτε στην τύχη. Επίσης κάτι σχετικό. Επειδή διάβαζα κάποια σχόλια για το σκίσιμο στο πόδι του Βίντα, κάτι που έρχεται μετά το παρόμοιο τραύμα του Πινέδα από το μαρκάρισμα του Μουκουντί. Στις προπονήσεις πέφτουν κορμιά. Δεν είναι κλισέ. Είναι η πραγματικότητα. Είναι τέτοια η φιλοσοφία του Ματίας Αλμέιδα που ότι ζητά, το ζητά επί χίλια. Προφανώς είναι στιγμές άτυχες που θα μπορούσαν με λίγο μεγαλύτερη προσοχή να μην έχουν συμβεί. Οποίος έχει παίξει ποδόσφαιρο όμως αντιλαμβάνεται το πως μπορείς να μεταμορφωθείς μέσα στο γήπεδο, όταν οι σφυγμοί είναι στα ύψη και όταν οι εντάσεις των προπονήσεων βαράνε κόκκινα. Η φιλοσοφία του Ματίας ξεκάθαρα απαιτεί η προπόνηση να γίνεται σε συνθήκες αγώνα. Τίποτε λιγότερο. Πας με χίλια και παλεύεις για κάθε μπάλα στην προπόνηση, αυτό θα συμβεί και στα παιχνίδια. Μέσα από την επανάληψη αυτή η διαδικασία έχει φέρει την εξέλιξη, έχει φέρει το μέταλλο του νικητή, έχει φέρει μια αγωνιστική ταυτότητα στην ΑΕΚ που αρέσει στον κόσμο, κολλάει στην ψυχοσύνθεση του ΑΕΚτζή, αλλά παράλληλα έχει φέρει και τεράστιες επιτυχίες. Με αποκορύφωμα το νταμπλ μετά από 45 χρόνια! 

Η ΑΕΚ συμμετέχει σε ένα πρωτάθλημα προπονητοκεντρικο. Και συνήθως η πιο ξεκάθαρη ποδοσφαιρική «ταυτότητα» κάνει στο τέλος και τη διαφορά. Μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα, μετά το τέλος του Γιοβάνοβιτς από τον Παναθηναϊκό, πως η ΑΕΚ είναι η ομάδα με την πιο ξεκάθαρη ιδέα. Θα έβαζα και τον ΠΑΟΚ μέσα, που βρίσκεται σε ένα καλό μομέντουμ αλλά για να φτάσει εδώ, σε αυτό το μοντέλου ποδοσφαίρου που πράγματι αποδίδει, είδαμε τον Λουτσέσκου να αλλάζει διάφορες ιδέες, ακόμα και σχήματα και ακόμα και τώρα σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε να μιλάμε για έναν ΠΑΟΚ παρόμοιο με αυτόν που έκανε το νταμπλ. Ο Ολυμπιακός είναι μια κατηγορία μόνος του και με τον καινούργιο προπονητή, άγνωστο που θα βαδίσει αναφορικά με την φιλοσοφία του. Όλα τα παραπάνω προφανώς δεν σημαίνουν πως τα πράγματα θα είναι εύκολα. Για να φτάσει η ΑΕΚ στο ιστορικό back to back θα πρέπει αφενώς να βρει μια πνευματική και αγωνιστική ισορροπία, που θα της δίνει τη δυνατότητα να καθαρίζει τα μικρά παιχνίδια που τόσο την έχουν πληγώσει και αφετέρου να συνεχίσει μέσα από την ενίσχυση και τη διόρθωση λαθών πάνω στον δρόμο της εξέλιξης που βαδίζει από την πρώτη μέρα που μπήκε στο δρόμο της ο Ματίας Αλμέιδα…