Όταν τελειώνει ένα ταξίδι στο ποδόσφαιρο, το πρώτο πράγμα που παίζει ρόλο τόσο σε ότι αφορά το θυμικό όσο και την ουσία, είναι το ερώτημα αν μπορούσες να τα είχες πάει καλύτερα. Αν η απάντηση είναι καταφατική, τότε -ότι κι αν κατάφερες- τα συναισθήματα μπλέκονται. Στην περίπτωση του φετινού ταξιδιού της ΑΕΚ στη φάση των ομίλων του Europa League, η απάντηση… παραείναι καταφατική. Δεδομένα θα μπορούσε να τα είχε πάει καλύτερα και κάπου εδώ έρχονται ένα σωρό «αν» και «ναι αλλά», όσο αδόκιμα κι αν είναι και τα δυο στο ποδόσφαιρο.
«Τι θα γινόταν αν…»
Τα «αν» έχουν να κάνουν με το γεγονός ότι η ΑΕΚ έφτασε στην πηγή αρκετές φορές όμως κάτι της έλειπε. Της έλειπε ξεκάθαρα η αποτελεσματικότητα, μην τα ξαναλέμε, πάλεψε με πολλές απουσίες σε όλη τη διαδρομή και -κυρίως- όλες οι λεπτομέρειες που διαμόρφωσαν τις συγκυρίες στους αγώνες πήγαν εναντίον της. Πρώτα από όλα κακές κληρώσεις, δοκάρια, 6 πέναλτι εναντίον, ατομικά λάθη στις πιο ακατάλληλες στιγμές, αποβολές κόντρα στη ροή όπως αυτές του Στάνκοβιτς στη Μασσαλία και του Γκατσίνοβιτς στη Φιλαδέλφεια με την Μπράιτον σε φάση επίθεσης. Παρότι μαζεύτηκαν κάποια βράδια που η αγωνιστική εικόνα της ΑΕΚ πληρούσε τις προϋποθέσεις για να τα κάνει έως και επικά, τελικά η ομάδα πήρε πολύ λιγότερα πράγματα σε σχέση με αυτά που θα μπορούσε να πάρει αν τα πράγματα της πήγαιναν λίγο καλύτερα. Όλη αυτή η σούμα αφήνει δεδομένα μια πικρία σε μια ομάδα που είναι τόσο ανταγωνιστική και παρόλα αυτά τερματίζει τελευταία.
«Ναι αλλά…»
Η ΑΕΚ τερμάτισε τελευταία όπως τελευταία τερμάτισε και στην προηγούμενη παρουσία της στη φάση των ομίλων του Europa League. Με τη Λέστερ τότε, την Μπράγκα του νυν προπονητή του Ολυμπιακού Καρβαλιάλ και με τη Ζόρια. Έχουν καμία σχέση οι δυο τελευταίες παρουσίες της ΑΕΚ στη διοργάνωση ως προς την εικόνα της; Καμία απολύτως. Είχαν όμως το ίδιο αποτέλεσμα. Ποια είναι η διαφορά; Η συγκεκριμένη έκδοση της ΑΕΚ ήταν βαθιά ανταγωνιστική, κάτι που σημαίνει πως αν δεν υπάρξει πανικός, θα είναι εφικτό να χτίσει πάνω της στα επόμενα χρόνια. Δε θέλει πολλά η Ευρώπη προκειμένου να καταφέρεις να ανέβεις στο ranking. Συνέπεια θέλει. Και η ΑΕΚ τώρα το μαθαίνει γιατί μας αρέσει δε μας αρέσει, άπειρη είναι στην Ευρώπη στην παρούσα φάση και ως γκρουπ και ως κλαμπ.
Η σούμα
Η ΑΕΚ έκανε πέρσι μια εξωπραγματική χρονιά από άποψη κατακτήσεων και κατάφερε να φέρει και τους δυο εγχώριους τίτλους στη Νέα Φιλαδέλφεια για πρώτη φορά τα τελευταία 45 χρόνια. Έπαιξε ένα δύσκολο και απαιτητικό ποδόσφαιρο, έδειξε ασυναγώνιστη στα εγχώρια και «μετρήθηκε» στην Ευρώπη, σε ένα πολύ ψηλότερο επίπεδο και σε μια πιο απαιτητική χρονιά με περισσότερα καρπούζια κάτω από τη μασχάλη. Η σούμα έδειξε δυο πράγματα. Το πρώτο είναι ότι με την ταυτότητα που της έδωσε ο Αλμέιδα μπορεί να σταθεί έχοντας ανταγωνιστική εικόνα και στο παραπάνω επίπεδο. Το δεύτερο είναι ότι της λείπουν ελάχιστα αλλά ορισμένα εκ των οποίων ουσιαστικά πράγματα προκειμένου να παίρνει και την ουσία πέραν από τις εντυπώσεις. Τόσο ελάχιστα αλλά και τόσο ουσιαστικά όσο ένα γκολ το οποίο θα μπορούσε να την είχε περάσει στο Conference από τη δεύτερη αγωνιστική και να είχε πάει για διακοπές στο Άμστερνταμ.
Novibet ΕΠΑΘΑ με Super Προσφορά* Γνωριμίας* 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ
SEAJETS Ταξιδεύουμε μαζί με το μεγαλύτερο στόλο ταχύπλοων παγκοσμίως σε 50 προορισμούς του Αιγαίου!
Πράγματι η Α.Ε.Κ ήταν ανταγωνιστική και με ομάδες πολύ δυνατές και από προηγμένα πρωταθλήματα, όμως τέτοιους αντιπάλους θα έχει συνήθως . Αυτό που παρατηρώ σαν να είναι στο DNA της ομάδας μας είναι ότι εκτός από μία ή δυο εξαιρέσεις διαχρονικά υστερούμαι στον Τερματοφύλακα. Πραγματικά αν στη Α.Ε.Κ πιστεύουν στο Ευρωπαϊκό όνειρο θα πρέπει να επενδύσουν σε πολύ μεγάλο τερματοφύλακα . Τα έστω και λίγα αλλά καίρια λάθη τιμωρούνται και είναι δύσκολο μετά να καλυφθούν.