Το Almeyda Style είναι ο δρόμος

Είναι όντως πρόβλημα ότι από την εποχή που έχει να κερδίσει η ΑΕΚ στην έδρα της σε αγώνα για όμιλο ευρωπαϊκής διοργάνωσης έχουν περάσει αισίως 13 χρόνια. Οι παίκτες που έπαιζαν τότε έχουν σταματήσει το ποδόσφαιρο, ο προπονητής της σταμάτησε την προπονητική και σε κάθε περίπτωση δεν αντανακλά στο μέγεθος αυτού του συλλόγου ένα τόσο μεγάλο αρνητικό ρεκόρ. Είναι όμως φέτος η ώρα για να νιώσουμε «πνιγμένοι» από το συγκεκριμένο -σοβαρό- πρόβλημα; Φέτος που η ΑΕΚ υποδέχτηκε για τον όμιλο του Europa League μια καλή ομάδα της Premier League, τη Μαρσέιγ και τον Άγιαξ ως τον πιο αδύναμο του ομίλου; 

Δεν έπαιζε με τη Ριέκα και την Αούστρια Βιέννης

Το ρεαλιστικό πρόβλημα του παραπάνω αρνητικού σερί, ήταν όταν η ΑΕΚ -σε καλές της σεζόν- δεν κατάφερνε να κερδίσει στην έδρα της άβγαλτες ευρωπαϊκά και ψιλομέτριες ομάδες όπως η Ριέκα και όπως η Αούστρια Βιέννης, αρκούμενη σε ισοπαλίες οι οποίες ορισμένες φορές εκείνη την περίοδο γίνονταν δεκτές με θετική διάθεση στο πλαίσιο του refuse to lose που ήταν συνυφασμένο με τον αγωνιστικό χαρακτήρα της τότε ομάδας. 

Σοκαριστικά καλή

Σίγουρα όταν οι σταγόνες σε ένα ποτήρι αυξάνονται, κάποια στιγμή αυτό θα γεμίσει και πιθανώς να ξεχειλίσει με αποτέλεσμα να έρθει ένα μπούχτισμα το οποίο, όμως, δεν περιγράφει τα ρεαλιστικά δεδομένα της στιγμής, αλλά το θυμικό. Γιατί τα ρεαλιστικά δεδομένα της στιγμής είναι προφανή: Η ΑΕΚ από την ανυποληψία σε αυτό το επίπεδο των ευρωπαϊκών διοργανώσεων, κατάφερε να γίνει ανταγωνιστική, ορισμένες φορές (όπως την περασμένη Πέμπτη στη Νέα Φιλαδέλφεια) σε σοκαριστικό βαθμό. Η ουσία μετράει πάντα στο ποδόσφαιρο, δεν το συζητάμε, όμως το συναίσθημα που σε κυριεύει όταν βλέπεις μια ομάδα Premier League να «πνίγεται» και να αναζητά την επαφή μήπως γλιτώσει μέσα στη Φιλαδέλφεια, είναι πολύ ΑΕΚ, όπως και να το κάνουμε. 

Σοκαριστικά γκαντέμω

Αν ψάξει κανείς ένα-ένα τα παιχνίδια της ΑΕΚ στο Europa League δεν θα βρει ούτε ένα ματς που να μην ήταν ανταγωνιστική. Στην Αγγλία που νίκησε κιόλας, στη Φιλαδέλφεια με τον Άγιαξ το ίσιωσε στο δεύτερο ημίχρονο και δεν το πήρε στην τρίχα, στη Μασσαλία εκεί που πήρε τα ηνία έγινε το λάθος του Στάνκοβιτς, στη Φιλαδέλφεια με τη Μαρσέιγ έχασε στα σημεία και για το ματς της Πέμπτης δε χρειάζεται να πω κάτι εγώ, τα λένε από μόνοι τους οι Άγγλοι. Το κακό ήταν ότι όλη η σημειολογία του ομίλου, όλα τα κουκούτσια του μομέντουμ πήγαν εις βάρος της ΑΕΚ. Όλα μα όλα, ακόμα και στο ματς που νίκησε όταν ισοφαρίστηκε δύο φορές από πέναλτι. Κρύα πέναλτι σε σημεία που δεν υπήρχε καν απειλή, λάθη με διπλό κόστος που έκριναν παιχνίδια, αυστηρές αποφάσεις διαιτητών που στο ίδιο ματς είχαν διαφορετικό κριτήριο (βλέπε Βελοντρόμ) και πάνω από όλα η κατάρα των χαμένων ευκαιριών. 

Από το «δεν υπάρχω» στο «θα παίξω στον ρυθμό σου»

Όλα τα παραπάνω αδικούν ένα συμπέρασμα που είναι πολύ ξεκάθαρο: Δύο χρόνια και κάτι μήνες μετά την εποχή που αποκλειόταν Ιούλιο από την Ευρώπη, κοιτάζει στα μάτια και παίζει στα ίσα ομάδες από πρωταθλήματα πολύ μεγαλύτερης ταχύτητας σε σχέση με το ελληνικό. Προσοχή, όχι απλώς είναι ανταγωνιστική σε κάποια παιχνίδια αλλά τα παίζει στα ίσα σε βαθμό που ώρες ώρες δεν ξεχωρίζεις ποια είναι η ομάδα που παίζει σε ξένο πρωτάθλημα και ποια η ελληνική. Όλο αυτό είναι ένα μεγάλο επίτευγμα που έχει τη σφραγίδα του προπονητή και αποδεικνύει ότι εδώ πέρα χτίζεται κάτι σπουδαίο. 

Όταν πιάνεις αυτά τα ταβάνια, δεν μπορεί κάποια στιγμή θα πετύχεις 

Θα σου πει βέβαια ο άλλος: «Και τι να το κάνω αν τελικά δεν προκριθώ». Δεν ξέρω τι να το κάνεις, γιατί πράγματι θα είναι μεγάλο το κρίμα αν αυτή η ομάδα που βλέπουμε στις μέχρι τώρα φετινές Πέμπτες δεν έχει ευρωπαϊκή συνέχεια. Επειδή προσωπικά με ενδιαφέρει πάντα ο τρόπος εκτός από την επίτευξη του στόχου, με τον τρόπο που εγώ αντιλαμβάνομαι την ΑΕΚ προτιμώ αυτή τη μορφή προσπάθειας κι ας μην πετύχει, από την προσπάθεια για μια «τυχερή» ισοπαλία με το πούλμαν στο τέρμα και με το εικόνισμα της Παναγίας της Τήνου παραμάσχαλα. Γιατί με τη μορφή αυτής της προσπάθειας, νομοτελειακά κάποια στιγμή θα έρθει το κάτι παραπάνω και δε θα οφείλεται στη συγκυρία αλλά στο γεγονός ότι το προκάλεσες εσύ. 

Καλές και καλοδεχούμενες οι συγκυρίες, αλλά σπάνια έχουν συνέχεια

Θυμηθείτε τη Βόλφσμπουργκ ως τελευταίο παράδειγμα. Η ΑΕΚ τους κέρδισε συγκυριακά και αυτοί έχασαν συγκυριακά μένοντας εκτός Ευρώπης από μια ομάδα που δεν πίστευε καν στον εαυτό της, τότε. Επιτυχία για την ΑΕΚ; Σπουδαία. Είχε συνέχεια; Όχι και δε θα μπορούσε να έχει. Σε αντίθεση με τη φετινή εικόνα της ΑΕΚ, ακόμα κι όταν χάνει. Γιατί αυτό το mentality και αυτή η αγωνιστική κουλτούρα που χτίζει ο Αλμέιδα, δεν γίνεται να μην έχει συνέχεια αν διατηρηθεί το ίδιο τέμπο, η ίδια φιλοσοφία και η σταθερή παρουσία κορμού. Και με τη νέα μορφή των ευρωπαϊκών κυπέλλων, αν η ΑΕΚ συνεχίσει σε αυτό το τέμπο, είναι θέμα χρόνου να βρει μπροστά της αντιπάλους πιο κοντινούς στα κυβικά της, οι οποίοι δύσκολα θα την κάνουν καλά. Μην το ξεχνάμε ποτέ αυτό. 

Novibet ΕΠΑΘΑ με Super Προσφορά* Γνωριμίας* 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

SEAJETS Ταξιδεύουμε μαζί με το μεγαλύτερο στόλο ταχύπλοων παγκοσμίως σε 50 προορισμούς του Αιγαίου!