Αυτό που έζησαν όλοι όσοι ταξίδεψαν στη Μασσαλία ήταν κάτι το συγκλονιστικό. Θα το θυμούνται για χρόνια, όπως για χρόνια θα μείνουμε και εμείς (όλοι όσοι δεν πήγαμε δηλαδή) με ένα μεγάλο απωθημένο. Είμαι ο τελευταίος που μπορώ να γράψω για όσα έγιναν στη Μασσαλία γιατί απλούστατα δεν ήμουν εκεί, όμως ήταν κάτι τόσο συγκονιστικό που ξεπερνάει και το βιωματικό κομμάτι.
Όλοι μιλούν για κάτι πολύ μεγάλο που ξέφυγε από τα όρια μιας αδερφοποίησης οπαδικών οργανώσεων και απλώθηκε τόσο στους συλλόγους όσο και στην πόλη. Στις πόλεις δηλαδή. Γιατί ότι έγινε στη Μασσαλία είναι δεδομένο ότι θα γίνει και στη Φιλαδέλφεια, έστω και σε λίγο πιο… μπρουτάλ μορφή γιατί όπως και να το κάνουμε, μας αρέσει δε μας αρέσει, είμαστε λίγο πιο… «πρωτόγονοι» (για να το πω κομψά) σε όλα τα επίπεδα σε σχέση με τους Μαρσεγέζους.
Τα ταξίδια μορφώνουν και σε βοηθάνε να εξελιχθείς, αρκεί να το θέλεις
Τα ταξίδια σε μορφώνουν, λένε. Και εκτός από όλη αυτή τη μεγάλη -σε πρωτοφανή βαθμό αγκαλιά- το φετινό ταξίδι της ΑΕΚ στο Europa League είναι μια καλή ευκαιρία για επιμόρφωση, παραδειγματισμό και συνεπώς εξέλιξη. Όταν ζεις τον τρόπο με τον οποίο οι Μαρσεγέζοι εκφράζουν στην εξέδρα την αγάπη για την ομάδα τους, όταν βλέπεις από κοντά πώς το κλαμπ προβάλλει την ιστορία του, την κουλτούρα τους, την μπουτίκ, τις εγκαταστάσεις, τα βιβλία τους, τα… πάντα τους, τότε είναι μια καλή ευκαιρία να παίρνεις και εσύ κάτι για να εξελιχθείς στον βαθμό του δυνατού.
Κολακευτική αποδοχή και για την ΑΕΚ ως συνολικό μέγεθος
Είμαι της άποψης ότι ο κάθε άνθρωπος υποστηρίζει στη ζωή του μόνο μία ομάδα. Δεν μπορώ να μπω στη λογική του στιλ «στην Ελλάδα είμαι ΑΕΚ, στην Αγγλία Λίβερπουλ, στην Αργεντινή Μπόκα και στην Ισπανία Σπόρτινγκ Χιχόν» ξέρω γω. ΑΕΚ και τέλος. Ούτε οι αδερφοποιήσεις οπαδών με συγκίνησαν ποτέ. Όμως, πραγματικά, πώς γίνεται να μη συμπαθείς, έστω, τη Μαρσέιγ μετά από τόσες ανατριχιαστικές εικόνες που είδαν τα ματάκια σου; Ανατρίχιασα όταν είδα ένα βίντεο που ανέβασε ο Κέτσε με δυο κοπέλες που φορούσαν τη φανέλα της Μαρσέιγ και χειροκροτούσαν την πορεία των οπαδών της ΑΕΚ σαν να μπαίνει ο ελληνικός στρατός στην Πίνδο που λέει ο λόγος. Είναι βαθιά κολακευτικό για την ΑΕΚ και ως μέγεθος που βγαίνει προς τα έξω όλη αυτή η αποδοχή από το σύνολο της μαρσεγέζικης κοινωνίας. Γιατί μιλάμε για τη Μαρσέιγ, όχι για τίποτα ξεπλένηδες Βαλκάνιους που έμαθαν ζίου ζίτσου και έγιναν γνωστοί από κάτι γελοίες χουλιγκανικές ιστοσελίδες στα Facebook και τα Instagram.
Στο ποδόσφαιρο τα όσα διαδραματίζονται στο γρασίδι είναι προφανώς η ουσία και τα πιο σημαντικά. Πάντα ασχολούμαστε (μόνο) με αυτά, γιατί η ΑΕΚ είναι σοβαρό πράγμα -όπως έχουμε ξαναπεί δεκάδες φορές- και πρέπει να μας απασχολεί στη ρεαλιστική της διάσταση. Αυτή τη φορά, όμως, στο ματς της περασμένης Πέμπτης στο Βελοντρόμ το σημαντικό δεν ήταν το παιχνίδι. Ήταν όλα τα υπόλοιπα. Γιατί όπως είπε και ο Βασίλης Γεωργίου στην ταινία «1968», «ανάμεσα στη νίκη και στην ήττα υπάρχουν ιστορίες που πρέπει να ειπωθούν». Και η αγάπη που πήρε η ΑΕΚ στη Μασσαλία πρέπει να ειπωθεί και να ξαναειπωθεί. Και να ανταποδοθεί σε ακόμα μεγαλύτερο βαθμό.
Σας περιμένουμε φίλοι Μαρσεγέζοι και η Φιλαδέλφεια… σπίτι σας!
Υ.Γ.: Έλειπε κάποιος από τη Μασσαλία. Κάποιος που έπαιξε τον δικό του ρόλο σε αυτή τη σχέση για χρόνια. Φωτάρα να είσαι καλά εκεί που είσαι, δεν σε ξεχνάμε και σε περιμένουμε.
Novibet ΕΠΑΘΑ με Super Προσφορά* Γνωριμίας* 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ
SEAJETS Ταξιδεύουμε μαζί με το μεγαλύτερο στόλο ταχύπλοων παγκοσμίως σε 50 προορισμούς του Αιγαίου!
