Συνέντευξη στους Κώστα Κετσετζόγλου, Ηλία Τομαρά
Ακούγεται ίσως τετριμμένο αλλά στην περίπτωση του Κάρλος Ρόα ταιριάζει απόλυτα. Όσα έχει ζήσει ως τώρα θυμίζουν κινηματογραφικό σενάριο και θα γέμιζαν τις σελίδες ενός εκπληκτικού βιβλίου. Από επιθετικός έγινε τερματοφύλακας και ένα παιχνίδι της μοίρας τον έφερε βασικό στη Ράσινγκ. Κι ενώ η καριέρα του απογειωνόταν έδωσε την πρώτη τεράστια μάχη του με μια ασθένεια που στην Αργεντινή ήταν παντελώς άγνωστη. Ακολούθησε η εκτόξευση στη Μαγιόρκα και η απόφαση για «πνευματικούς λόγους» να αποχωρήσει από την ενεργό δράση. Όμως τίποτα δεν μπορούσε να νικήσει την αγάπη του για το ποδόσφαιρο. Επέστρεψε και κλήθηκε να δώσει μια ακόμα μάχη ζωής, αυτή τη φορά με τον καρκίνο. Όλα όσα βίωσε τον έκαναν έναν διαφορετικό άνθρωπο και του δίδαξαν πως αυτό που μετράει στη ζωή είναι να είσαι ευτυχισμένος. Η προσωπική εξομολόγηση του Κάρλος Ρόα είναι γεμάτη ειλικρίνεια και πάθος.
Όλα όσα μας είπε για τη ζωή και την καριέρα του:
-Ο Εδουάρδο Γκαλεάνο έχει γράψει: «Ο τερματοφύλακας είναι αυτός που χαλάει τη γιορτή. Ολομόναχος, ο πρώτος που θα πληρώσει τα σπασμένα, αυτός που πληρώνει τις αμαρτίες των άλλων. Το πλήθος δεν τον συγχωρεί. Ένα λάθος μπορεί να γίνει παντοτινή κατάρα του». Γιατί λοιπόν τερματοφύλακας; Πώς ένας επιθετικός έγινε τερματοφύλακας;
«Ναι είναι αλήθεια. Όταν ξεκίνησα αγωνιζόμουν ως επιθετικός. Ήμουν στην Χιμνάσια Σιουταδέλα στο τοπικό πρωτάθλημα της Σάντα Φε. Πάντα όμως το χαρακτηριστικό μου ήταν το ύψος, από μικρός ήμουν ψηλός. Σε ένα παιχνίδι δεν είχαμε τερματοφύλακα και ο προπονητής ρώτησε ποιος θέλει να καθίσει κάτω από τα δοκάρια. Λοιπόν σήκωσα το χέρι γιατί με τους φίλους μου στη γειτονία έπαιζα τερματοφύλακας. Σε εκείνο το ματς λοιπόν πήγα πολύ καλά, κερδίσαμε και έτσι ξεκίνησε η καριέρα μου ως γκολκίπερ».
-Σύμφωνα με μια πρόσφατη έρευνα ο εγκέφαλος των τερματοφυλάκων αντιλαμβάνεται τον κόσμο διαφορετικά. Έχουν την ικανότητα να επεξεργάζονται τα σήματα στο περιβάλλον πιο γρήγορα. Παίρνουν πιο γρήγορα αποφάσεις και κρίνουν ακόμα και από τον ήχο της μπάλας μετά το χτύπημα. Έχεις νιώσει αυτή τη διαφορετικότητα τόσο όταν έπαιζες όσο και τώρα που προπονείς.
«Θεωρώ ότι είναι σωστό αυτό. Είναι εντελώς διαφορετική η θέση του τερματοφύλακα. Ένας πλήρης γκολκίπερ θα πρέπει να έχει έντονες όλες τις αισθήσεις του και να έχει αντίληψη όχι μόνο για αυτό που συμβαίνει μέσα στον αγωνιστικό χώρο αλλά και έξω από αυτόν. Η θέση και το πώς λειτουργεί ο τερματοφύλακας είναι εντελώς διαφορετική σε σχέση με αυτούς που αγωνίζονται μέσα. Έχει περισσότερες ευθύνες. Οι υπόλοιποι παίκτες ακολουθούν την τακτική που τους δείχνει ο προπονητής. Εγώ λέω πάντα ότι ο τερματοφύλακας κάνει διαφορετική προπόνηση, φορά διαφορετική εμφάνιση και παίζει με τα χέρια οπότε μιλάμε για κάτι ξεχωριστό, κάτι ιδιαίτερο. Πνευματικά και ψυχολογικά θα πρέπει να είναι πάρα πολύ δυνατός».
-Πόσο έχει αλλάξει η θέση τα τελευταία χρόνια; Βλέπουμε πλέον τον τερματοφύλακα να είναι ο πρώτος στο χτίσιμο του παιχνιδιού.
«Ναι έχει αλλάξει πολύ. Από την εποχή που αγωνιζόμουν εγώ πάρα πολύ. Τότε μπορούσαμε να πιάσουμε την μπάλα και να την κρατήσουμε 1-2 λεπτά. Οι κανονισμοί το άλλαξαν αυτό. Πλέον όλοι οι προπονητές ζητούν από τους τερματοφύλακες να συμμετέχουν στο παιχνίδι. Πρέπει πλέον να έχουν ως βασικό τους χαρακτηριστικό την πολύ καλή τεχνική με τα πόδια. Έχουν γίνει πιο ολοκληρωμένοι ποδοσφαιριστές δεν είναι απλά άνθρωποι που κάθονται κάτω από τα δοκάρια και προσπαθούν να αποτρέψουν το γκολ».
-Πόσο έχει συμβάλει σε αυτή την αλλαγή η τεχνολογία και οι πληροφορίες που έχουν πλέον οι τερματοφύλακες. Στο παρελθόν ο γκολκίπερ βασιζόταν κυρίως στο ένστικτο και δεν γνώριζε τι θα αντιμετωπίσει. Για παράδειγμα ο ίδιος έχει πει ότι στα πέναλτι στο Αργεντινή-Αγγλία του Παγκοσμίου 1998 λειτούργησε εντελώς με το ένστικτο καθώς δεν είχε πληροφορίες για το πώς εκτελούν οι Άγγλοι.
«Είναι αλήθεια ότι τότε δεν είχαμε ούτε πληροφορίες. Τα πράγματα έχουν αλλάξει πάρα πολύ. Ο σύγχρονος τερματοφύλακας έχει στη διάθεση του πολλές πληροφορίες και στοιχεία για να γνωρίσει το αντίπαλο. Βέβαια αν μιλήσουμε για τα πέναλτι δεν έχει αλλάξει το γεγονός ότι ένας καλός εκτελεστής μπορεί να βρει τον τρόπο να ευστοχήσει. Έχοντας τις πληροφορίες αυξάνεις το ποσοστό σου για να αποκρούσεις αλλά μια καλή εκτέλεση θα καταλήξει σε γκολ. Εμείς ως τεχνικό επιτελείο προσπαθούμε μέσω των βίντεο να αναλύσουμε στους παίκτες τι να περιμένουν από έναν παίκτη. Με ποιο πόδι σουτάρει και τι είναι πιο πιθανό να επιχειρήσει. Όσα όμως και να γνωρίζεις πάντα έχει να κάνει με την αντίληψη και τη στιγμή.
Στα πέναλτι μερικές φορές περνάς απλά μια καλή περίοδο. Εγώ για παράδειγμα δεν ήμουν γνωστός ότι είμαι καλός στα πέναλτι όμως έκανα επεμβάσεις λίγο πριν και στο Μουντιάλ 1998, την πιο σωστή περίοδο δηλαδή (γέλια)».
-Ήσουν από τους τερματοφύλακες που περίμενες ή επέλεγες από πριν γωνιά για να πέσεις;
«Συνήθως έκανα μια μικρή προσποίηση και έπεφτα από την άλλη πλευρά. Ήξερα όμως ότι όταν για παράδειγμα εκτελούσε ένας δεξιοπόδαρος, με το γήπεδο γεμάτο 50-60.000 κόσμο και την πίεση που υπήρχε, ήταν δύσκολο να επιλέξει τα αριστερά. Λογικά επιλέξει την ασφάλεια. Είναι ο φόβος, η πίεση. Δεν είναι εύκολο να βάλει αλλιώς το σώμα του και να σημαδέψει στην άλλη γωνία».
-Στα 19 σου μπαίνεις για να παίξεις λόγω μιας αποβολής του μυθικού Φιλιόλ.
«Σκεφτείτε ότι τότε στην Ράσινγκ ήμουν τρίτος τερματοφύλακας και έπαιζα στη δεύτερη ομάδα. Μπροστά μου ήταν ο Φιλιόλ και ο Χούλιο Σέσαρ Βαλέριο. Πρώτα αποβλήθηκε ο Βαλέριο στην β’ ομάδα και έπαιξα βασικός και μετά ανέβηκα στην πρώτη. Παίζαμε με την Ρίβερ και ο Φιλιόλ είδε κόκκινη στο πρώτο ημίχρονο. Έτσι μπήκα και έκανα το ντεμπούτο μου. Το ματς ήταν μέσα στο κατάμεστο στάδιο μας και κερδίσαμε 2-1. Ήταν πολύ σημαντικό που ξεκίνησα με το δεξί. Ήταν εκπληκτικό για εμένα να παίξω σε ένα τόσο μεγάλο παιχνίδι. Ήξερα πόσο σημαντικό ήταν για εμένα. Μια εκπληκτική ανάμνηση».
-Ακολουθεί η εκτόξευση με τη Λανούς του Έκτορ Ραούλ Κούπερ. Έφτασες να βάλεις ακόμα και γκολ στον Χοσέ Λουίς Τσιλαβέρτ
«Ναι ναι, με πέναλτι στα δεξιά. Πριν το παιχνίδι είχα πει στην Κούπερ πως αν κερδίσουμε δύο πέναλτι θα εκτελέσω το δεύτερο. Κανένα πρόβλημα, μου είπε. Παίξαμε λοιπόν και κερδίσαμε το πρώτο πέναλτι. Το εκτέλεσε ο Μένα και δεν ευστόχησε. Στο δεύτερο μέρος κερδίσαμε δεύτερο πέναλτι και ανέλαβε την εκτέλεση. Ο Τσιλαβέρτ δεν μου είπε τίποτα, απλά με κοιτούσε με αυτό το βλέμμα. Σκόραρα όμως και κερδίσαμε 2-1. Γενικότερα είχαμε πολύ καλή ομάδα στη Λανούς, εξαιρετικοί συμπαίκτες».
-Από το πρωτάθλημα Αργεντινής στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού και την Πριμέρα. Πώς είναι για έναν τόσο νεαρό άνθρωπο η μετάβαση τόσο σε προσωπικό επίπεδο όσο και σε ποδοσφαιρικό; Η παρουσία του Έκτορ Ραούλ Κούπερ πόσο βοήθησε;
«Ήταν ο Κούπερ που με πήρε εκεί και σίγουρα έπαιξε ρόλο στο να είναι πιο εύκολα. Η Μαγιόρκα είχε ανέβει εκείνη την χρονιά στην Πριμέρα. Ήταν η πρώτη μου εμπειρία εκτός Αργεντινής, δεν είχα βγει πάλι από την χώρα. Δεν ήξερα καν ότι υπάρχει η Μαγιόρκα. Εξελίχθηκε σε μια εκπληκτική εμπειρία. Ο Κούπερ δημιούργησε μια πολύ δυνατή ομάδα. Κερδίσαμε το Σούπερ Καπ, παίξαμε στον Τελικό Κυπέλλου με την Μπαρτσελόνα και βγήκαμε στο Champions League. Στον τελικό με την Μπαρτσελόνα έπιασα τρία πέναλτι, Φίγκο-Ριβάλντο-Θελάδες, και έβαλα ένα όμως δεν το πήραμε. Είχαμε ομαδάρα τότε, πολύ καλούς παίκτες».
-1990 βρίσκεσαι ξαφνικά να δίνεις μάχη με την ελονοσία. Πήγες σε ένα τουρ στην Αφρική με τη Ράσινγκ και επέστρεψες άρρωστος. Ήσουν σε πολύ σοβαρή κατάσταση και ήταν δύσκολο να το ξεπεράσεις. Πόσο σε επηρέασε;
«Πάρα πολύ. Στην Αργεντινή δεν ήξεραν τίποτα για αυτή την ασθένεια. Οι γιατροί ήθελαν να δοκιμάσουν μια πειραματική θεραπεία πάνω μου αλλά δεν το δέχθηκα. Τελικά μου έδωσαν κινίνη. Χρειάστηκε ένας ολόκληρος χρόνος για να επανέλθω. Αυτή η ασθένεια που επιτίθεται στο αίμα και αν προχωρήσει επηρεάζει ζωτικά όργανα. Ευτυχώς δεν προχώρησε και μπόρεσα να συνεχίσω να παίζω ποδόσφαιρο. Σε άλλη περίπτωση το σώμα μου δεν θα άντεχε την καταπόνηση. Ήταν ένα από τα θαύματα που έζησα και όχι το τελευταίο…».
-Δίνεις στη συνέχεια μια ακόμα τεράστια μάχη όταν διαγνώσθηκες με καρκίνο. Είναι αλήθεια ότι το έμαθες από τη σύζυγο σου;
«Ναι τότε ήμουν στην Αλμπαθέτε και είχα πολλές πιθανότητες να επιστρέψω στην εθνική. Ήταν πολύ δύσκολα, μια ακόμα δοκιμασία στη ζωή μου. Ένα ακόμα εμπόδιο που έπρεπε να ξεπεράσουμε. Ήταν μια περίοδος που υποφέραμε πολύ στην οικογένεια μου. Η σύζυγος μου το ήξερε από την αρχή αλλά δεν μου είχε πει κάτι. Μου το αποκάλυψε όταν πλέον έπρεπε να ξεκινήσω θεραπεία».
Φοβήθηκες για τη ζωή σου;
«Σίγουρα φοβήθηκα. Δεν ήταν εύκολο. Όμως αυτό που έχω χαρακτηριστικό στη ζωή μου και με έχει βοηθήσει να ξεπεράσω τα εμπόδια είναι η πίστη στον Θεό. Αυτό με βοήθησε πάρα πολύ. Ήταν βέβαια μια τραυματική εμπειρία για όλη την οικογένεια και το ξεπεράσαμε πολύ δύσκολα».
-Επέλεξες τη γρήγορη αλλά επιθετική θεραπεία των τριών μηνών για να επιστρέψεις το συντομότερο δυνατό.
«Όταν πήγα στον γιατρό μου είπε ότι έχω τρεις επιλογές. Θεραπεία ενός έτους, έξι μηνών και τριών. Η τελευταία ήταν η πιο επιθετική, η πιο επώδυνη και μου είπε ότι θα με επηρεάσει πολύ σωματικά. Θα μπορούσε να μου αφήσει μόνιμο πρόβλημα στο έντερο και μερική απώλεια της αίσθησης στα άκρα μου. Όμως ήξερα ακριβώς τι ήθελα, ήθελα να επιστρέψω το συντομότερο δυνατό και να παίξω ποδόσφαιρο. Ο γιατρός με ρώτησε αν έχω πρόβλημα με το γεγονός ότι θα χάσω τα μαλλιά μου, του είπα όχι και προχωρήσαμε. Ήταν πολύ σκληρή η θεραπεία. Ουσιαστικά για τρεις μήνες ήμουν στο κρεβάτι. Έπαιρνα 15 χάπια την ημέρα και πήγαινα στη Βαρκελώνη για τη θεραπεία. Ήταν για 2-3 ώρες που μου έβαζαν δέκα λίτρα φάρμακο. Ήταν σκληρό».
-Έχεις να στείλεις ένα μήνυμα σε όσους δίνουν ανάλογες μάχες;
«Στον κόσμο που δίνει τη μάχη με αυτή την ασθένεια θέλω να πω ότι σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να παραδοθεί. Θεωρώ ότι μπορεί να τους βοηθήσει πολύ το να πιστεύουν σε κάτι. Είτε είναι ο θεός, είτε ένα ξύλο ή μια πέτρα. Σε ό,τι θέλουν. Θα τους βοηθήσει πολύ. Να πιστεύουν ότι μπορούν να έχουν μια δεύτερη ευκαιρία. Σε όλους μας έρχεται κάποια στιγμή μια δύσκολη στιγμή που θα πρέπει να πολεμήσουμε και πρέπει να σκεφτόμαστε ότι πρέπει να το κάνουμε γιατί αξίζουμε μια δεύτερη ευκαιρία. Σε αυτή τη μάχη η οικογένεια παίζει πολύ σημαντικό ρόλο αλλά η αλήθεια είναι ότι εξαρτάσαι από τον εαυτό σου και πρέπει να έχεις δύναμη».
-Στο αγωνιστικό σου ζενίθ με τις πληροφορίες να μιλούν για πρόταση από την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και ενδιαφέρον της Ρεάλ πήρες τη μεγάλη απόφαση να αποσυρθείς λόγω της θρησκευτικής σου πίστης. Τεράστια αλλαγή σε αθλητικό, οικογενειακό και οικονομικό επίπεδο. Πόσο δύσκολο ήταν αυτό για εσένα τότε;
«Υπήρχε πράγματι ενδιαφέρον και από τη Ρεάλ αλλά όχι κάτι επίσημο. Από την Μάντσεστερ είχε γίνει πρόταση. Με τη Ρεάλ δεν μπήκα σε συζητήσεις γιατί είχα αποφασίσει ήδη να αποσυρθώ. Ήταν ένα θέμα πνευματικό, μια αλλαγή στη ζωή μου γιατί τότε σκεφτόμουν να κάνω διαφορετικά πράγματα. Η απόφαση μου φυσικά είχε αντίκτυπο στην προσωπική και επαγγελματική μου ζωή. Πιστεύω ότι κάθε άτομο έχει δικαίωμα να πάρει μια απόφαση η οποία θεωρεί ότι θα τον κάνει ευτυχισμένο και αυτή η απόφαση πρέπει να γίνει σεβαστή. Να ψάχνει αυτό που θέλει στη ζωή του. Εκείνη τη στιγμή έτσι αισθανόμουν και το έκανα. Μετά από 6-7 μήνες επέστρεψα στο ποδόσφαιρο και πάλι γιατί αναζητούσα την ευτυχία. Κατάλαβα ότι αυτό που μου δίνει ευτυχία είναι το ποδόσφαιρο. Είχα πάρει αυτή την απόφαση να αποσυρθώ αλλά είδα ότι μου λείπει».
-Συνειδητοποίησες ότι δεν μπορείς να ζήσεις χωρίς ποδόσφαιρο.
«Ακριβώς! Έτσι ακριβώς»
Όλες αυτές οι εμπειρίες, η ελονοσία, η απόσυρση, ο καρκίνος, πόσο σε άλλαξαν. Έγινες ένας διαφορετικός άνθρωπος;
«Ναι σίγουρα. Πιστεύω ότι αλλάζουμε με το πέρασμα του χρόνου και με τα όσα βιώνουμε. Πάντα όμως προς το καλύτερο. Όταν ήμουν νέος και είχα τη δύναμη της νεότητας μπορούσα να πάρω φόρα και να χτυπήσω τον τοίχο. Τώρα μου κρατάνε το χέρι για να προχωρήσω. Τώρα λειτουργείς περισσότερο με το μυαλό. Εντάξει ξεφεύγω καμιά φορά, καμιά φορά όπως σε ένα παιχνίδι με τον Ολυμπιακό (γέλια). Εντάξει όσοι είμαστε στον κόσμο του ποδοσφαίρου ξέρουμε ότι συμβαίνουν αυτά και μένουν εκεί δεν συνεχίζονται».
-Γιατί σε αποκαλούν Λετσουγκα (μαρούλι);
«Είναι ένα προσωνύμιο το οποίο μου έβγαλε ο Σακάντι στη Ράσινγκ γιατί δεν τρώω κρέας. Από τα 14 μου. Τρώω όμως ψάρια. Όταν ο Ματίας κάνει ασάδο τότε μου ψήνει ψάρι».
-Στον Ματίας αρέσει το ψάρεμα.
«Ναι ναι, ψαρεύει κι εδώ αλλά δεν πιάνει τίποτα (γέλια)»
-Πώς είναι ο Κάρλος Ρόα εκτός γηπέδων;
«Πολύ ήρεμος, Πάρα πολύ ήρεμος. Μου αρέσει να πηγαίνω στην παραλία, στην περιοχή μετά τη Γλυφάδα μέχρι το Σούνιο, και να παίζω πάντελ. Η αλήθεια είναι ότι όταν μπαίνω στο γήπεδο αλλάζω… λίγο (γέλια)».
-Με τα ελληνικά πώς πας;
«Όχι πολύ καλά. Τρεις-τέσσερις λέξεις. Η σύζυγος μου μαθαίνει όμως»
-Σύντομα θα κυκλοφορήσει στα ελληνικά η αυτοβιογραφία του Αλμέιδα. Σκέφτεσαι να γράψεις το δικό σου βιβλίο; Η ζωή σου άλλωστε είναι σαν βιβλίο.
«Όχι δεν χρειάζεται. Τα έχω όλα μαζί μου και θα φύγουν μαζί μου. Ο Ματίας έκανε καλά και έγραψε βιβλίο, ο Λετσούγκα όχι».
Novibet ΕΠΑΘΑ με Super Προσφορά* Γνωριμίας* 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ
SEAJETS Ταξιδεύουμε μαζί με το μεγαλύτερο στόλο ταχύπλοων παγκοσμίως σε 50 προορισμούς του Αιγαίου!
Τυπάρας!!!
Μεγαλε κιπερ και ανθρωπε να εισαι παντα καλα !!!!!!!