Ανθή Παπακώστα: Εκεί που σταματά ο κοινός νους, ξεκινά η σκέψη του Μελισσανίδη

Συνέντευξη στους: Κώστα Κετσετζόγλου, Ηλία Τομαρά, Μαρία Τουρλή 

Στα εύκολα και στα δύσκολα, στη μαύρη περίοδο της απαξίωσης και στην ολική επαναφορά, από τα γήπεδα της Γ’ Εθνικής, στο «Νταχάου» και τελικά στον Ναό. Η Ανθή Παπακώστα ήταν πάντα εκεί. Δεκαοκτώ χρόνια «στρατιώτης» της ΑΕΚ και μια ζωή ερωτευμένη μαζί της. Από παιδάκι να κρατάει το χέρι του πατέρα της μέσα στο «Νίκος Γκούμας» μέχρι σήμερα που υπηρετεί τον σύλλογο ως υπεύθυνη δημοσίων σχέσεων.

Μας υποδέχθηκε στην «Αγιά Σοφιά» και με το πάθος που τη διακρίνει μας μίλησε για τα πάντα. «Συναίσθημα, πολύ συναίσθημα. Αυτή η ομάδα έχει απίστευτο συναισθηματικό βάρος», επαναλάμβανε έχοντας περάσει μέσα σε αυτά τα σχεδόν 20 χρόνια απ’ όλη την παλέτα των συναισθημάτων. Τη θλίψη της απαξίωσης, τη συγκίνηση της επιστροφής και τη χαρά του θριάμβου.

Η συζήτηση μας έγινε στο εκπληκτικό Lounge Bar του γηπέδου. Είχαμε βρεθεί στο ίδιο μέρος έναν χρόνο πριν, λίγες μέρες πριν τα εγκαίνια. Τότε μας έδειχνε τα αναμνηστικά που είχαν δώσει αντίπαλοι της ΑΕΚ και είχε συγκεντρώσει η ίδια. Τώρα αναρωτήθηκε: Αλήθεια το ζούμε;

«Δεν το πιστεύω ακόμα ότι καθόμαστε εδώ. Μου φάνηκε τόσο μεγάλο το διάστημα της αναμονής που ακόμα δεν έχει εξισορροπήσει με το διάστημα που λειτουργεί το γήπεδο. Είναι μεγαλύτερο γιατί εγώ ήρθα στο γήπεδο περίπου δύο χρόνια πριν τα εγκαίνια. Αν βάλεις όμως και όλη αυτή την αναμονή που είχαμε επιβαρύνει στο μυαλό μας τον χρόνο που πέρασε... Πλέον έχει περάσει ένας χρόνος από την πρώτη μέρα λειτουργίας του γηπέδου και ακόμα δεν έχω συνειδητοποιήσει απόλυτα ότι βρισκόμαστε εδώ. Πολλές φορές συζητάω με συνεργάτες και λένε: «Παιδιά που είμαστε; Το ζούμε;» ήταν τα πρώτα της λόγια.

Ποια είναι όμως η Ανθή Παπακώστα. Η ιστορία για το πώς βρέθηκε στην ΑΕΚ λέει τα πάντα για το πάθος της με τον σύλλογο αλλά και το ταπεραμέντο της.

«Είμαι η υπεύθυνη δημοσίων σχέσεων της ΑΕΚ. Είμαι στην ομάδα από το 2005. Πριν εργαζόμουν ως αεροσυνοδός και ζούσα στο Λονδίνο. Κάποια στιγμή αποφάσισα ότι αυτός ο κύκλος πρέπει να κλείσει και σε μια κουβέντα που έκανα με τον αδελφό μου έθεσε την κομβική ερώτηση: Ωραία και τι θέλεις να κάνεις, τι αγαπάς;

Του λέω αγαπώ εσένα, τον μπαμπά, την μαμά και την ΑΕΚ. Ε, τότε πήγαινε στην ΑΕΚ, μου απάντησε.

Πήρα λοιπόν το αεροπλάνο και ήρθα στην Ελλάδα. Πήρα τηλέφωνο στην ΠΑΕ και ζήτησα ραντεβού με τον τότε πρόεδρο, τον Ντέμη Νικολαΐδη. Εξήγησα ότι επείγει γιατί δεν ζούσα στην Ελλάδα. Μου είπαν ότι θα με ειδοποιήσουν.

Ξύπνησα την άλλη μέρα. Ετοιμάστηκα και πήρα τον δρόμο για τα γραφεία μας, τα οποία ήταν τότε στη Γράμμου. Κατά τη διάρκεια της διαδρομής με πήραν τηλέφωνο και μου είπαν ότι θα με δεχθεί ο Ντέμης. Εγώ ήμουν ήδη αποφασισμένη να το κάνω.

Έγινε η συνάντηση και γύρισα στην Αγγλία και τη δουλειά μου. Σε κάθε προσγείωση άνοιγα το ελληνικό κινητό να δω αν υπάρχει ειδοποίηση από την ΠΑΕ. Έκανα τελικά ένα δεύτερο ραντεβού και μου είπαν ότι θα με προσλάβουν. Μιλάμε για αρχές Ιουλίου 2005. Στις 6 Αυγούστου παίζει η ΑΕΚ φιλικό με την Τσάρλτον στην Αγγλία. Ξυπνάω στις 5 το πρωί, παίρνω το τρένο κατεβαίνω στο Λονδίνο, βρίσω εισιτήρια και πάω στο γήπεδο. Είχε πολλή κίνηση και φτάνω στο ημίχρονο. Πάω στον security και του λέω γειά σας θέλω να δω τον πρόεδρο της ΑΕΚ, έχω ραντεβού μαζί του. Άκουγα που έλεγαν το όνομα μου στα ασύρματα μικρόφωνα και τελικά μου είπαν να περάσω. Βλέπω τον Ντέμη και του λέω «Πρόεδρε δεν με έχετε καλέσει τι θα γίνει;». Έτσι έγινε η πρόσληψη και έγινα υπεύθυνη δημοσίων σχέσεων. Η συζήτηση κράτησε πέντε λεπτά και μετά γύρισα πίσω γιατί δεν μου είχαν δώσει ρεπό και με είχαν βάλει στο πρόγραμμα των πτήσεων. Θυμάμαι πόσο χαρούμενη ήμουν στο τρένο της επιστροφής. Το είχα πάρει απόφαση ότι θα το κάνω. Είμαι έτσι γενικά. Όταν θέλω κάτι τόσο πολύ το κυνηγάω.

Θυμάμαι μετά το παιχνίδι με τη Ζενίτ στην Αγία Πετρούπολη. Ήταν μερικές εβδομάδες αφότου είχα προσληφθεί. Δεν είχα κοιμηθεί καθόλου και είχα άγχος. Βρέθηκα στο ίδιο αυτοκίνητο με τον Ντέμη Νικολαΐδη και τον Ίλια Ίβιτς και σκέφτομαι: Όνειρο, τι ζω;

Ακολούθησε μετά και ένα γεύμα με ανθρώπους της Gazprom, που είχαν τη Ζενίτ και αναρωτιόμουν: Τι γίνεται;

Από τότε βρίσκομαι στην ΑΕΚ χωρίς καμία διακοπή. Ο κ. Δημήτρης Μελισσανίδης με γνώριζε ως υπάλληλο της ΑΕΚ καθώς ήταν κάτοχος διαρκείας. Θεωρώ ότι με εκτιμούσε ως άνθρωπο και εκτιμούσε τη δουλειά μου. Η καθημερινή επαφή ξεκίνησε όταν ερχόμουν εδώ στο εργοτάξιο. Πέρα από τις δημόσιες σχέσεις γενικότερα, είχα αναλάβει και το κομμάτι της ξενάγησης στο υπό ανέγερση γήπεδο για όσους ενδιαφέρονταν να κλείσουν μια σουίτα. Το γήπεδο ήταν τότε στα μπετά, νομίζω στις σουίτες είχαν μπει μόνο οι τζαμαρίες. Έκλεινα λοιπόν καθημερινά ραντεβού με παλιούς κατόχους διαρκείας και νέους ενδιαφερόμενους. Ήταν ένα κομμάτι που είχα αναλάβει εγώ σε συνεργασία φυσικά με τον πρόεδρο.

Ταυτόχρονα έγινα κατά κάποιο τρόπο σαν επιβλέπουσα του έργου λόγω και της σχέσης που είχα με τον Δήμο ο οποίος είχε αναλάβει κάποια πράγματα στο περιβάλλοντα χώρο. Ήμουν ο άνθρωπος που θα μετέφεραν το οτιδήποτε και κάθε Σάββατο θα ήμουν δίπλα στον πρόεδρο για να δει τι ακριβώς έχει γίνει και τι θέλει να αλλάξει».

Πριν γίνει συνειδητή επιλογή η ΑΕΚ ήταν πεπρωμένο για την Ανθή Παπακώστα:

«Προέρχομαι από μια οικογένεια όπου περιστρέφεται γύρω από την ΑΕΚ. Σας είπα ότι ο μπαμπάς με έφερνε εδώ από τριών χρονών. Η μαμά μου ζει και αναπνέει για την ΑΕΚ. Εδώ και μια εβδομάδα μου μιλάει για το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό. Όταν κάτι δεν πάει καλά δεν κοιμάται. Ξέρει ανά πάσα στιγμή πότε βγαίνουν οι ρεπόρτερ της ΑΕΚ στο ραδιόφωνο. Ξέρει για τις μεταγραφές καλύτερα από εμένα».

Της ζητάμε να μας αναλύσει τον ρόλο της:

«Είμαι ο συνδετικός κρίκος των φιλάθλων της ομάδας με το κλαμπ. Πάρα πολύ δύσκολος ρόλος καθώς πρέπει να προσαρμοστείς και να ταιριάξεις με τόσο διαφορετικούς ανθρώπους. Νομίζω ότι είμαι η μοναδική γυναίκα στο ελληνικό ποδόσφαιρο που έχω παραμείνει σε αυτό το πόστο για τόσα χρόνια. Ζω με ένα τηλέφωνο. Ο καθένας μπορεί να σε πάρει όποτε και για ό,τι θέλει. Οτιδήποτε σχετίζεται με την ΑΕΚ.

Μέσα σε αυτή τη θέση όμως υπάρχει και η εταιρική και κοινωνική ευθύνη. Ένα κομμάτι πολύ σημαντικό προς το οποίο έχω ανοίξει πολύ την οπτική μου τα τελευταία χρόνια. Βλέποντας πόση δύναμη έχει η ομάδα πάνω σε αυτό και πόσα μπορεί να προσφέρει σε ευπαθείς ομάδες και ανθρώπους που έχουν ανάγκη είπα στον εαυτό μου, εδώ είμαστε γι’ αυτό έχουμε έρθει, για να προσφέρουμε. Προσπαθώ να το κάνω και σε προσωπικό επίπεδο κάθε μέρα. Να το κάνουμε και να μεταφέρουμε και στους άλλους πόσο σημαντική είναι η προσφορά.

Εμείς ως ομάδα, γιατί υπάρχει στο DNA της ΑΕΚ, προσπαθούμε να προωθήσουμε την κοινωνική αλληλεγγύη. Είναι κάτι που βλέπουμε καθημερινά ότι λείπει και προσωπικά με θλίβει».

«Αυτό το γήπεδο έχει γίνει με πολλή αγάπη, με πολύ μεράκι και αγώνα» μας λέει για την «Αγιά Σοφιά» και η συζήτηση πηγαίνει στον Δημήτρη Μελισσανίδη:

«Δεν θα ξεχάσω ποτέ πέρσι του Αγίου Πνεύματος είχε έρθει εδώ με βροχή. Όλοι οι φίλοι και γνωστοί του είχαν πάει διακοπές. Θα μπορούσε και αυτός να πει ότι το συγκεκριμένο Σαββατοκύριακο θα φύγω. Ήταν όμως εδώ. Προσωπικά η παρουσία του με γέμιζε δύναμη για να συνεχίσω την εβδομάδα. Δεν ήταν εύκολα στο εργοτάξιο. Χίλια πράγματα να τρέχουν, δεσμεύσεις χρονικές, πολύ άγχος. Θυμάμαι τον τελευταίο μήνα πριν τα εγκαίνια δεν κοιμόμουν πάνω από δύο ώρες την ημέρα. Θυμάμαι να πετάγομαι και να σημειώνω εκκρεμότητες.

Είναι όμως τόσο σημαντική η δύναμη και η σιγουριά που εκπέμπει αυτός ο άνθρωπος. Σα να σου λέει προχώρα, μη φοβάσαι όλα θα πάνε καλά. Το φοβερό είναι ότι εκεί που σταματά ο κοινός νους, ξεκινά η σκέψη του κ. Μελισσανίδη και αυτό δεν μπορεί να αποκωδικοποιηθεί όσα χρόνια κι αν είσαι δίπλα του. Όσο κοντά του και να είναι κάποιος ποτέ δεν μπορεί να προβλέψει τη σκέψη του γιατί είναι πολύπλευρη, πολυδιάστατη και πολλά χρόνια μπροστά. Δεν είναι τυχαίο ότι έχει πετύχει τόσα πράγματα.

Την ίδια ώρα δεν ξεχνάει ποτέ από πού προέρχεται, αυτό είναι ένα πολύ δυνατό σημείο του χαρακτήρα του. Είναι σπάνιο για τόσο ισχυρούς ανθρώπους και εμένα μου έχει διδάξει πολλά. Πάντα λέει ότι δεν πρέπει να ξεχάσουμε και παντού στο γήπεδο υπάρχουν αναφορές στο παρελθόν μας. Από τους διαδρόμους μέχρι τους πίνακες στις σουίτες. Να σας πω κάτι χαρακτηριστικό που συνέβη φέτος το καλοκαίρι. Βρισκόμασταν κάπου και κοιτούσε ένα δωμάτιο και μου λέει: Κοίτα, τόσο μικρό ήταν το σπίτι μας στη Νίκαια και η τουαλέτα ήταν απ’ έξω. Δεν ξεχνάει ποτέ από πού έχει έρθει και ένας τέτοιος άνθρωπος αξιολογεί και εκτιμά τη ζωή. Είναι ένας άνθρωπος ντόμπρος, παντελονάτος. Πενήντα συμβόλαια να έχεις υπογράψει αν σου πει κάτι ισχύει. Αν το πει ο ίδιος είναι συμβόλαιο.

Δεν τον είδα ποτέ να απογοητεύεται. Το γήπεδο έγινε επειδή δεν απογοητεύτηκε ποτέ και ήταν πάρα πολύ εύκολο να μην γίνει, πάρα πολύ εύκολο. Υπήρχαν τόσα πράγματα για να κολλήσει η υπόθεση αλλά δεν το έβαλε ποτέ κάτω. Είναι ο τρόπος που αντιμετωπίζει τα πράγματα και δίνει ώθηση και σε εμάς. Είναι πολύ δυνατό αυτό που παίρνεις από τον Μελισσανίδη».

Έναν χρόνο πριν η ΑΕΚ ετοιμαζόταν πυρετωδώς για τα εγκαίνια.

«Θυμάμαι τον εαυτό μου στα εγκαίνια. Μια μέρα πριν παρακολουθούσαμε τις πρόβες και υπήρχε κόσμος μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Ήταν η πρώτη φορά που είδαμε το γήπεδο έτσι. Μετά τα εγκαίνια πέφτω να κοιμηθώ και όταν ξύπνησα πήρα το αμάξι μου να έρθω στο γήπεδο να δω αν πραγματικά έχει ανοίξει ή το είδα σε όνειρο» λέει η Ανθή Παπακώστα.

«Ο πρόεδρος εδώ έχει δώσει ψυχή και σώμα. 24 ώρες το 24ώρο ασχολείται με την ΑΕΚ. Ακόμα και στο ματς της Εθνικής με το Γιβραλτάρ με φώναξε 6-7 φορές για μου πει να κάνουμε αυτό και το άλλο. Το μυαλό του δεν σταματά ποτέ», λέει και συνεχίζει:

«Θυμάμαι το βράδυ των εγκαινίων, είχε βγάλει τον λόγο του και επιστρέφαμε στις σουίτες. Ήμασταν μέσα στο ασανσέρ και του λέω, πρόεδρε αυτό ήταν τελείωσε πάμε να το απολαύσουμε και μου απαντάει τι τελείωσε τώρα ξεκινάμε. Ήταν και η πραγματικότητα. Ο κ. Δημήτρης Μελισσανίδης είναι ένας άνθρωπος που δεν σταματά να σκέφτεται και να δημιουργεί.

Θυμάμαι εκείνες τις εποχές, έναν χρόνο πριν τα εγκαίνια, σε κάθε τηλεφώνημα που μου έκανε, μου έλεγε στατιστικά 17 με 25 διαφορετικά πράγματα. Το εκπληκτικό είναι ότι ποτέ δεν ξεχνούσε αυτά που μου έχει πει. Με ρωτούσε αυτό έγινε, το άλλο έγινε. Αυτό φυσικά συμβαίνει και σήμερα απλά σταδιακά έχουν μειωθεί αυτά που πρέπει να γίνουν.

Κάθε λεπτομέρεια που βλέπετε εδώ μέσα είναι δική του. Πάντα θυμάμαι το πρώτο… σοκ που είχα πάθει. Ήταν όταν είχα ξεκινήσει να έρχομαι στο γήπεδο τα Σάββατα που το επισκεπτόταν ο κ. Δημήτρης Μελισσανίδης. Όταν το γήπεδο άρχισε να παίρνει μορφή ξεκίνησα κι εγώ να έρχομαι, για να βλέπω κάποια πράγματα μαζί του.

Περπατούσαμε λοιπόν σε έναν χώρο από τον οποίο μπορεί να είχε περάσει ακόμα μια φορά. Γυρνάει και λέει αυτή την τρύπα εδώ δεν την έχετε κλείσει. Ήξερε ακριβώς τι συμβαίνει μέσα στο εργοτάξιο. Είχε αποτυπώσει τα πάντα στο μυαλό του. Μιλούσε με μηχανικούς και αρχιτέκτονες και τους άφηνε με το στόμα ανοιχτό».

Υπήρχε άγχος για το αν θα πάνε όλα καλά το βράδυ των εγκαινίων, τη ρωτάμε:

«Πάντα σε ένα τόσο μεγάλο event έχεις το άγχος. Ήταν η πρώτη φορά που θα άνοιγε το γήπεδο και θα φιλοξενούσε τόσο κόσμο. Δεν είχε γίνει test-event ή αγώνας. Υπήρχε άγχος για το τεχνικό κομμάτι και το λειτουργικό. Προσωπικά είχα αγχωθεί περισσότερο για τα φώτα και τα βίντεο αλλά το αποτέλεσμα ήταν εκπληκτικό.

Ο πρόεδρος πάντως ήταν πολύ σίγουρος και ήρεμος και μας το μετάδωσε. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη διαδρομή από τη σουίτα στον αγωνιστικό χώρο για να βγάλει τον λόγο του και την επιστροφή.

Δεν ήταν αγχωμένος αλλά πολύ συναισθηματικά φορτισμένος. Παρουσίαζε κάτι το οποίο επιτέλους ολοκληρώθηκε. Μετά τον λόγο, επιστρέφοντας στη σουίτα ήταν διαφορετικός, μάς λέει πάμε τώρα να το απολαύσουμε.

Με τον κ. Μελισσανίδη η δημιουργία δεν τελειώνει ποτέ. Είναι διαρκώς στο μυαλό του. Πλέον έχει στο μυαλό του τα Σπάτα και άλλες πινελιές. Δεν σταματάει ποτέ και για αυτό έχει τέτοια πνευματική οξύτητα και διαύγεια.

Τη ρωτήσαμε για τις καθυστερήσεις στην αποπεράτωση του έργου και τον ρόλο που ανέλαβε αυτή στον Δήμο.

«Ξέρω ότι υπήρξαν πάρα πολλές δυσκολίες. Σίγουρα έπαιξε ρόλο και η πανδημία. Εργασίες γίνονταν αλλά δεν είχαμε φορτσάρει όπως έγινε το περασμένο καλοκαίρι. Ίσως τελικά να άνοιξε την κατάλληλη στιγμή.

Ένιωθα όμως πάντα τη σιγουριά ότι το γήπεδο θα γίνει και ο κ. Μελισσανίδης θα λύσει και τον πιο δύσκολο γρίφο. Και υπήρξαν πολλοί γρίφοι και πολλά εμπόδια. Αυτός ήταν και ο λόγος που ασχολήθηκα με τον Δήμο. Εγώ δεν είμαι πολιτικό πρόσωπο, ούτε σκοπεύω να κάνω καριέρα σε αυτό. Ενεργοποιήθηκα σε αυτό το κομμάτι επειδή θέλαμε να περάσουμε στον κόσμο ότι η ΑΕΚ δεν θέλει σε καμία περίπτωση να βλάψει την πόλη και τους δημότες. Θεωρώ ότι η παρουσία μου στο δημοτικό συμβούλιο και οι πάρα πολλές συζητήσεις που έκανα συνέβαλλαν στο να ανατραπεί αυτό το κλίμα. Από την πρώτη μου ομιλία στο δημοτικό συμβούλιο προσπάθησα να εξηγήσω γιατί είναι τόσο σημαντικό το γήπεδο και η υπογειοποίηση. Το έκανα γιατί πραγματικά το πίστευα, γιατί ήμουν σίγουρη ότι η πόλη έχει μόνο να κερδίσει. Δώσαμε μάχες για πολλά πράγματα και τελικά η ΑΕΚ δικαιώθηκε απολύτως.

Υπήρχε πράγματι ένας φόβος ότι θα χαλάσει η αισθητική της πόλης. Είχαμε επίσης ένα μείγμα παραπληροφόρησης και ιδεολογίας. Ειδικά στο πυρήνα της παράταξης του πρώην Δημάρχου υπήρχαν άτομα τα οποία τον επηρέασαν πάρα πολύ στο να κρατήσει αυτή τη στάση απέναντι στην κατασκευή του γηπέδου.

Πιστεύω ότι πλέον κανείς δεν έχει μείνει σε αυτές τις ιδέες και δεν υπάρχουν ενδοιασμοί. Άνθρωποι που σκέφτονταν διαφορετικά έχουν μετανιώσει και θα ήθελαν να είναι πιο κοντά στην ΑΕΚ. Όλοι βλέπουν αυτό το μαγικό γήπεδο που έχει αναγερθεί και έχει δώσει έναν άλλον αέρα στην πόλη. Η ΑΕΚ είναι ένας τεράστιος οργανισμός και μόνο να κερδίσουν έχουν όσοι την προσεγγίζουν ή την πλαισιώνουν» τόνισε.

Ο Δημήτρης Μελισσανίδης μιλάει για το πνεύμα που υπάρχει μέσα στην «Αγιά Σοφιά» και η Ανθή Παπακώστα το έχει «νιώσει»:

«Πλέον το πιστεύω ότι υπάρχει κάτι εδώ στο γήπεδο που μας προστατεύει και μας βοηθάει. Η ΑΕΚ δεν είναι απλά μια ομάδα, η ΑΕΚ είναι συναίσθημα, πολύ συναίσθημα. Αυτό φαίνεται ιδιαίτερα στους αγώνες. Πολλά φορές έχω νιώσει ότι υπάρχει κάτι από πάνω που μας προστατεύει. Είναι το πνεύμα που λέει ο κ. Δημήτρης Μελισσανίδης. Μερικές φορές περπατώντας μέσα στους διαδρόμους του γηπέδου το νιώθω».

Η Ανθή Παπακώστα στέκεται και σε ένα γεγονός που ίσως πολλοί να μην έχουν συνειδητοποιήσει: «Αυτό που είναι πολύ σημαντικό και πρέπει να το αναφέρουμε είναι ότι η ΑΕΚ, με 100 χρόνια ιστορία πίσω της πλέον, είναι η πρώτη φορά που έχει ιδιόκτητα γραφεία. Είναι πολύ σημαντικό και αυτό για όλους μας»

Για το πώς επηρέασε η δυναμική του γηπέδου την ομάδα μας είπε:

«Το έλεγε από την πρώτη στιγμή ο κ. Μελισσανίδης. Δεν συμβιβάστηκε ποτέ με τον ΟΑΚΑ το οποίο αποκαλούσε και αποκαλεί Νταχάου. Ήξερε ότι το γήπεδο θα αλλάξει τη δυναμική της ΑΕΚ.

Η ομάδα είχε έρθει στο γήπεδο για να κάνει φωτογραφίσεις όταν ακόμα ο αγωνιστικός χώρος ήταν χώμα. Νομίζω όμως ότι η ημέρα των εγκαινίων απογείωσε τους παίκτες και μετά ακολούθησε ο αγώνας με τον Ιωνικό που είδαν όλον αυτόν τον κόσμο να συμμετάσχει. Ο προπονητής διαχειρίστηκε πολύ σωστά αυτή την μετάβαση. Θεωρώ ότι με το γήπεδο ανεβήκαμε επίπεδο όλοι. Η δυναμική του γηπέδου ανέβασε όλο τον οργανισμό της ΑΕΚ. Σκέφτομαι τον εαυτό μου πώς ήμουν την τελευταία χρονιά στο ΟΑΚΑ. Αδημονούσα να τελειώσει η σεζόν, ήταν ένα μαρτύριο. Τώρα η ψυχολογία όλων είναι εντελώς διαφορετική. Είναι κι αυτό που εισπράττεις από τον κόσμο που έρχεται στο γήπεδο. Οι άνθρωποι της UEFA εντυπωσιάστηκαν, άτομα που ήρθαν για ξενάγηση έμειναν με το στόμα ανοιχτό. Ακόμα και ο Ζοάν Λαπόρτα έμεινε άφωνος. Ακόμα και εσείς οι δημοσιογράφοι νομίζω ότι νιώθετε αυτή τη μαγεία εκεί που κάθεστε. Αυτό το γήπεδο δεν σε αφήνει ποτέ αδιάφορο. Είναι η ατμόσφαιρα, το… πνεύμα και οι εκπληκτικές λεπτομέρειες που υπάρχουν τις οποίες έχει επιμεληθεί όλες ο Δημήτρης Μελισσανίδης.

Βλέπετε σε αυτή εδώ την αίθουσα τις λεπτομέρειες που υπάρχουν, από τον Δικέφαλο από ξύλο λεμονιάς, τον πίνακα από την ομιλία του προέδρου στα εγκαίνια μέχρι το κίτρινο μάρμαρο στο μπαρ. Θυμάμαι όταν ακόμα ήμασταν στο στάδιο της κατασκευής και σκεφτόμουν ότι πλέον δεν θα χρειάζεται να πηγαίνουμε τις αντιπροσωπείες των ξένων ομάδων σε εστιατόρια. Θα έχουμε τον δικό μας χώρο για τον οποίο θα είμαστε περήφανοι. Αυτό πλέον συμβαίνει και δεν το έχω συνειδητοποιήσει απόλυτα. Φιλοξενήσαμε τους ανθρώπους της Αντβέρπ και ακόμα δεν μπορώ να το πιστέψω.

Αυτή η… ζήλια που είχαμε όταν πηγαίναμε στο εξωτερικό έγινε πλέον περηφάνια για το δικό μας σπίτι. Είναι ένα γήπεδο που δεν θα το χορτάσουμε ποτέ», τόνισε και συνέχισε:

«Αυτό που βλέπουμε τώρα το είχε οραματιστεί με κάθε λεπτομέρεια ο κ. Δημήτρης Μελισσανίδης πριν χρόνια. Μου έλεγε τα έχω όλα εδώ και μου έδειχνε το κεφάλι του. Σαν υπολογιστής τα είχε καταγεγραμμένα όλα».

Η κουβέντα φυσικά πήγε και στον τελικό του Conference League:

«Το πρώτο κλιμάκιο της UEFA ήρθε και νομίζω ότι ήταν πολύ ικανοποιημένο. Η παρουσία τους θα μας βοηθήσει και εμάς παρά πολύ. Μέσω των υποδείξεων τους θα βελτιώσουμε πράγματα. Είναι πολύ σημαντικό να έχεις αυτούς τους ανθρώπους δίπλα σου. Γενικότερα ο Τελικός θα είναι κάτι πολύ σημαντικό τόσο για το ελληνικό ποδόσφαιρο, όσο και για την πόλη.

Να πω ότι ήταν και πολύ σημαντικό το γεγονός ότι τα πάντα ήταν άψογα στα δύο παιχνίδια με Ντινάμο και Αντβέρπ. Ο κόσμος ήταν εκπληκτικός και τα πάντα κύλησαν τέλεια. Όπως είχατε γράψει κι εσείς αν άναβαν καπνογόνα στο γκολ του Αραούχο με την Ντινάμο δεν θα βάζαμε το δεύτερο.

Ήδη κάνουν επισκέψεις και οι ομάδες που θα παίξουμε (Μπράιτον, Άγιαξ, Μαρσέιγ) και έχουν ενθουσιαστεί. Πάμε σε αυτές τις συναντήσεις και είμαστε τόσο χαρούμενοι που τους υποδεχόμαστε πλέον στο σπίτι μας». 

Για τα Μουσεία και το πότε θα είναι έτοιμα μας είπε:

«Το μουσείο Προσφυγικού Ελληνισμού ολοκληρώνεται και το Μουσείο της ΑΕΚ αρχίζει και παίρνει μορφή. Πιστεύω ότι το πρώτο θα ανοίξει μέχρι τα Χριστούγεννα και το δεύτερο μέχρι το τέλος της σεζόν. Θα είναι εκπληκτικά και τα δύο. Στο Μουσείο Προσφυγικού Ελληνισμού κάποια εκθέματα είναι μαχαιριά στην καρδιά. Όπως λέει και ο κ. Δημήτρης Μελισσανίδης όποιος το επισκέπτεται θα δακρύζει. Αποτελεί μια παρακαταθήκη μνήμης απολύτως εναρμονισμένη με τον σύλλογο που παντού στο γήπεδο του έχει αναφορές στην προσφυγιά. Το γήπεδο μας, εξωτερικά και εσωτερικά, φωνάζει ότι δεν θέλουμε να ξεχάσουμε. Θέλουμε να τιμήσουμε τη μνήμη των προσφύγων και να θυμόμαστε ότι άλλαξαν την Ελλάδα.

Στόχος μας είναι στη συνέχεια να υπάρχει ένα ολοκληρωμένο τουρ και αυτό συζητάμε αυτή την περίοδο. Να έχει ο καθένας τη δυνατότητα να βλέπει τα μουσεία και να περιηγείται στους χώρους του γηπέδου μας. Ξεναγήσεις με ραντεβού.  Σε αυτό το κομμάτι θέλουμε να δώσουμε μεγάλο βάρος στο σχολεία. Μέσα από την ιστορία μας θέλουμε να περάσουμε στα μικρά παιδιά όλα όσα πρεσβεύει η ομάδα.

Η λειτουργία των μουσείων και το τουρ θα αλλάξει το γήπεδο τις ημέρες που δεν φιλοξενεί αγώνες. Ήδη έγινε ένα το πρώτο τουρ με το KIDS Club και πήγε υπέροχα. Το γήπεδο έχει τόσες πολλές λεπτομέρειες, τόσους συμβολισμούς που το τουρ θα είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον».

Για τα Σπάτα και το AEK City ανέφερε: «Πιθανότατα θα ασχοληθώ και με αυτό το μεγάλο project. Πιστεύω ότι κάποια διαδικαστικά θα λυθούν άμεσα και θα ξεκινήσει η ανέγερση του ξενοδοχείου. Θα ολοκληρωθεί και αυτό το project και θα ακολουθήσει κάποιο άλλο. Ο Μελισσανιδης δεν σταματά ποτέ να οραματίζεται και να δημιουργεί».

Για τους εορτασμούς των 100 χρόνων του συλλόγου δεν ήθελε να μπει σε λεπτομέρειες.

«Ναι ετοιμάζουμε κάποια πράγματα. Δεν μπορώ να πω κάτι συγκεκριμένο αλλά θα γιορτάσουμε τα 100 χρόνια του συλλόγου όπως του αξίζει».

Η συζήτηση μας έκλεισε με μια αναφορά στη μαγική χρονιά που πέρασε και μια ευχή.

«Νιώθω πάρα πολύ τυχερή, νιώθω ευλογημένη. Ο τελευταίος μου χρόνος στην ΑΕΚ ήταν ανταμοιβή. Περιμέναμε πολλά χρόνια, δεν μας άξιζε κάτι τέτοιο αλλά ζήσαμε μια τρελή χρονιά. Απίστευτα συναισθήματα. Δεν θυμάμαι ποτέ τον εαυτό μου κάθε φορά που φεύγω από αγώνα να είμαι χαρούμενη. Να ανυπομονώ τόσο πολύ για το επόμενο. Επιτέλους είμαστε στο σπίτι μας και η ΑΕΚ έχει αναπτύξει δυναμική σε κάθε επίπεδο. Μακάρι να ζούμε πάντα χαρές γιατί πραγματικά μαζί αξίζει».