Η ΑΕΚ έχει εξελιχθεί από πέρυσι, έχει μεγαλώσει, κάνει τα δύσκολα, καιρός να κάνει και τα… εύκολα

Ο πιο καλός σύμβουλος σε αυτές τις περιπτώσεις είναι η ψυχραιμία. Να αφήνεις τα πράγματα να καταλαγιάσουν και να τα αναλύεις την επομένη, με πιο καθαρό μυαλό, όσα έχεις δει. Δεν θα πλατειάσω. Ούτε θα κουράσω. Ο Ματίας, παρέλαβε μια ομάδα από το σημείο μηδέν. Κατέκτησε το νταμπλ και την έφερε σε αυτό το επίπεδο που βρίσκεται σήμερα. Να παίζει τόσο υψηλού ανταγωνισμού παιχνίδια και να μένει εκτός ομίλων Champions League στις λεπτομέρειες από έναν εξαιρετικό αντίπαλο που έχει τον δικό του… Αλμέιδα και τακτικά άγγιξε το τέλειο σε δύο παιχνίδια. 

Στο ποδόσφαιρο, τίποτα δεν πρέπει να θεωρούμε αυτονόητο. Όπως αυτονόητη, δεν ήταν και η πρόκριση απέναντι στους Βέλγους τους οποίους είχα σε μεγάλη εκτίμηση από το καλοκαίρι όταν παίξαμε το φιλικό στην Αμβέρσα. ΘΑ τους ζήλευα: Για το ομαδικό τους πνεύμα. Την ενότητα που έχουν. Την πειθαρχία μέσα στο γήπεδο. Τον εκπληκτικό τρόπο που ελέγχουν τους χώρους, θαρρείς και είναι… ρομπότ. Θα τους ζήλευα, ΑΝ δεν είχαμε τον Ματίας. Η ΑΕΚ του Αλμέιδα μπόρεσε σε αυτό το επίπεδο, απέναντι σε αυτόν τον αντίπαλο, με αυτή την πίεση, τις απαιτήσεις και το βάρος των 20 εκατομμυρίων που βρίσκονταν πάνω στο τραπέζι, να κυριαρχήσει σε μεγάλο βαθμό εντός αγωνιστικού χώρου και στα δύο παιχνίδια. Ναι, η Αντβέρπ προκρίθηκε. Ναι, η Αντβέρπ - αν θέλετε - είχε την ουσία, παίζοντας ίσως και πιο έξυπνα, αλλά με ένα διαφορετικό πλάνο από αυτό που μας έχει συνηθίσει και από αυτό που είναι η ταυτότητα της.

Αναγκάστηκε να πάει εκεί, ιδίως στα δεύτερα ημίχρονα σε Αμβέρσα και την Τετάρτη, γιατί η ΑΕΚ την οδήγησε εκεί. Και αυτό είναι επιτυχία. Θα πρέπει να εκτιμάμε όσα έχουμε. Και να είμαστε περήφανοι για το ποδόσφαιρο που αντιπροσωπεύει ο Αλμέιδα και η ΑΕΚ. Ένα ποδόσφαιρο που στηρίζεται πάνω σε συγκεκριμένες αρχές. Και με αυτές, θα πεθάνουμε ή θα ζήσουμε. Ένα ποδόσφαιρο «ολοκληρωτισμού» σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του γηπέδου, ενός ποδοσφαιρικού αγώνα. Αυτή είναι η λογική. Με αυτή ήρθαμε ως εδώ. Και με αυτή θα πορευτούμε.  

Είδα τρεις προετοιμασίας στην Ολλανδία με τον Ματίας. Και δεν χώρα αμφισβήτηση: Η ΑΕΚ έχει εξελιχθεί από πέρυσι. Έχει μεγαλώσει ποδοσφαιρικά. Σε κάθε επίπεδο. Σε ποιότητα. Σε αυτοπεποίθηση. Σε τακτικό σχέδιο. Έχει βάλει νέα στοιχεία στο παιχνίδι της ιδίως επιθετικά που θα τα δούμε σίγουρα στη συνέχεια πιο ξεκάθαρα και με μεγαλύτερη επιτυχία γιατί τώρα… φταίνε όλα. Και σίγουρα, έχει ένα πιο γεμάτο ρόστερ από πέρυσι με περισσότερες επιλογές. Μοναδική ένσταση, όπως των περισσοτέρων, ο στόπερ που θα αντικαθιστούσε τον Τζαβέλλα που δεν έχει έρθει. Ο Ματίας θα αποφασίσει και θα κριθεί γι’ αυτό. Τελεία. 

Για την Τετάρτη, θα μπορούσαν να ειπωθούν πολλά. Υπάρχουν… ένα εκατομμύριο απόψεις. Θα μπορούσε ο Αραούχο να μπει νωρίτερα; Ναι. Όπως και ο Πισάρο ή ο Ελίασον. Να μην έβγαινε ο Τσούμπερ και να έβγαινε ο αρνητικός Πόνσε; Δεκτά όλα. Αυτό που δεν είναι δεκτό, είναι η ισοπέδωση και - αν είναι δυνατόν - η ειρωνία. Για ποιον; Για μια ομάδα που πέρυσι έκανε το νταμπλ και έχει αποδείξει ποια είναι. 

Προσωπικά είμαι πάρα πολύ αισιόδοξος. Όχι γιατί θέλω να το παίξω… κουλ. Μετά τον αποκλεισμό, ήμουν ο πρώτος που του έφταιγαν οι πάντες. Αν δούμε με καθαρό μυαλό κάποια πράγματα, εντελώς ποδοσφαιρικά, θα διαπιστώσουμε το εξής. Η ΑΕΚ έχει φτάσει σε αυτό το επίπεδο, να παίζει αυτά τα απαιτητικά παιχνίδια με ομάδες τύπου Ντινάμο και Αντβέρπ και να βγάζει αυτή την κυριαρχία μέσα στο γήπεδο με αυτού του τύπου το ποδόσφαιρο που είναι ξεκάθαρα ότι πιο κοντινό υπάρχει στο εξελιγμένο μοντέλο ποδοσφαίρου που ακολουθούν οι top ευρωπαϊκές ομάδες. 

Τι θέλω να πω; Ότι η ΑΕΚ το δύσκολο το έχει πετύχει. Ξαναλέω. Μην θεωρούμε τίποτα δεδομένο στο ποδόσφαιρο. Είναι πολύ σπουδαίο να φτάνεις σε αυτό το αγωνιστικό επίπεδο. Και θέλει πολύ κόπο, ιδρώτα και δουλειά. Πλέον η ΑΕΚ, καλείται να κάνει και το… εύκολο. Βγάζοντας τόσες φάσεις μέσα από δουλεμένο τρόπο ανάπτυξης και έχοντας τον τρόπο να πατά με μεγάλη άνεση στα καρέ των αντιπάλων, χρειάζεται να ανακτήσει ξανά αυτή την υψηλή αυτοπεποίθηση που είχε πέρυσι, όπου πέτυχε 22 γκολ περισσότερα από τον δεύτερο Παναθηναϊκό (!) έχοντας την κορυφαία επίθεση στο πρωτάθλημα μαζί με τον Ολυμπιακό, και το καθαρό μυαλό για να βρει τις λύσεις και την ουσία που της λείπει. 

Είναι βέβαιο πως θα το πετύχει. Τα όπλα τα έχει. Στην περσινή επιθετική γραμμή, έχουν προστεθεί Πισάρο και Πόνσε που είναι υψηλότατου επιπέδου και οι δύο. Υπομονή θέλει, ψυχραιμία και όχι απόψεις τύπου «δοκάρι και μέσα είμαστε θεοί, δοκάρι και έξω άσχετοι». Την Κυριακή είναι ο Βόλος. Το Πανθεσσαλικό θα είναι και πάλι κιτρινόμαυρο. Η αντεπίθεση θα ξεκινήσει από εκεί που ολοκληρώθηκε το περσινό έπος. Όλοι μαζί, δίπλα στον Ματίας και τα παιδιά του. Η φετινή μάχη θα είναι δέκα φορές πιο σκληρή απέναντι σε όλους. Και δεν υπάρχει περιθώριο να λείπει κανείς.