Θωμάς Μαύρος: Για όλα αυτά έγινε ο Θεός, η κολώνα και ο αιώνιος πρεσβευτής της ΑΕΚ! (VIDEO)

Ο Θωμάς Μαύρος έγινε ο αιώνιος πρεσβευτής της ΑΕΚ. Μία θέση τιμητική που προβλέπει ενεργή παρουσία του σε επίπεδο εκπροσώπησης της ΑΕΚ σε εκδηλώσεις επικοινωνιακού,  εμπορικού, χορηγικού χαρακτήρα και σε επίπεδο δημοσίων – διεθνών σχέσεων.

Είναι μια ξεχωριστή και μοναδική θέση αυτή που έδωσε η ΑΕΚ στο δικό της «Θεό». Έναν παίκτη, έναν άνθρωπο που προσέφερε φανταστικές στιγμές στο σύλλογο. Οι πιο παλιοί και τυχεροί έχουν δει και ξέρουν τι εστί Θωμάς. Οι νεότερες γενιές έμαθαν. Οι τωρινές γενιές θα μάθουν γιατί ο Θωμάς ήταν, είναι και θα είναι ο παντοτινός «Θεός» της ΑΕΚ…

Γεννημένος στις 31 Μαϊου του 1954 στην Καλλιθέα Αττικής ο Μαύρος ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο στον Πανιώνιο το 1970.

Έξι χρόνια μετά η ΑΕΚ του Λουκά Μπάρλου τον κάνει δικό της. Μεγάλη περιπέτεια αυτή η μεταγραφή. Ο ίδιος ο Μαύρος σε συνέντευξή του στη ΝΟVA πριν από 10 χρόνια, όταν και διηγήθηκε την ποδοσφαιρική του ιστορία, είχε αποκαλύψει τα πάντα (και) για το πώς έφυγε από τον Πανιώνιο και πήγε στην ΑΕΚ. Ας θυμηθούμε τι είχε πει τότε σχετικά:

Για την αποχώρησή του από τον Πανιώνιο:

«Ήταν ενσυνείδητη η απόφασή μου. Ορισμένα πράγματα με είχαν πειράξει στον σύλλογο. Το είχα δηλώσει από τον χειμώνα στους τότε διοικούντες ότι εφόσον με ζητήσει κάποια ομάδα, εγώ τέλειωσα. Δεν είμαι συναισθηματικά δεμένος μαζί σας κι έτσι ήμουν καθαρός απέναντι στη διοίκηση, δεν έγινε ξαφνικά».

Για το τι τον είχε πειράξει στον Πανιώνιο:

«Είναι κάποια πράγματα που δεν χρειάζεται να τα πω, αλλά που με πείραξαν και είχα σίγουρα δίκιο. Έκαναν κινήσεις εναντίον μου τότε κάποιοι παράγοντες του Πανιωνίου, ενώ είχα μία πάρα πολύ καλή χρονιά. Με φώναξαν από την ΑΕΚ, μου είπαν αν νιώθω κάτι κι αν θέλω να πάω σε αυτή την ομάδα και είπα αμέσως ναι. Ήταν τότε η μεγάλη εποχή του Λουκά Μπάρλου, που ξεκινούσε, έναν χρόνο πριν μου φαίνεται. Η ΑΕΚ έπαιζε τότε πολύ καλό ποδόσφαιρο και είδα τον εαυτό μου ότι μπορούσα κι εγώ, αν με ήθελαν, να προσφέρω σε αυτή την ομάδα».

Για το αν έπαιξε ρόλο στην απόφασή του η παρουσία του Λουκά Μπάρλου:

«Σίγουρα ένας μεγάλος πρόεδρος είναι πάντα πόλος έλξης για τους ποδοσφαιριστές. Για πολλές απόψεις, όχι μόνο για το χρήμα. Έδινε ένα μεγάλο πρεστίζ στην ομάδα ο Λουκάς την εποχή εκείνη και πάρα πολλά παιδιά ήθελαν να πάνε στην ΑΕΚ».

Για το αν φοβήθηκε το ενδεχόμενο να μην ξαναπαίξει μπάλα με τη δικαστική οδό, που είχε πάρει εκείνο το θέμα και για το γεγονός ότι έμεινε έναν χρόνο εκτός δράσης:

«Κοιτάξτε, ήταν πεντακάθαρο το επιχείρημα το δικό μου και της ΑΕΚ στα δικαστήρια. Ήταν ξεκάθαρο, δεν μπορούσε να το αμφισβητήσει κανένας. Όταν ήμουν 11 χρονών και υπέγραψα στα τσικό του Πανιωνίου δεν υπήρχε η υπογραφή του πατέρα μου. Ήμουν ανήλικος, άρα δεν είχε ισχύ η υπογραφή. Έμεινα τελικά έναν χρόνο εκτός. Το γιατί δεν δόθηκε αμέσως η λύση σ' ένα απόλυτα δίκαιο αίτημα, δεν το ξέρω. Αυτό που ξέρω είναι ότι ταλαιπωρηθήκαμε έναν χρόνο για να τελειώσει αίσια σ' έναν χρόνο υπέρ μας, ενώ μπορούσε να τελειώσει πολύ πιο νωρίς».

Για το πώς είχε αντιμετωπίσει ψυχολογικά εκείνη την κατάσταση της απραξίας:

«Σίγουρα το να λείπεις από τα γήπεδα, απ' όλη την ατμόσφαιρα και ειδικά σε μία ομάδα που έχεις συμφωνήσει και θες να πας, θες να δείξεις, θες να προσφέρεις, είναι πάρα πολύ άσχημο ψυχολογικά. Αλλά τη στιγμή που πήρα μία απόφαση, που ήταν έτσι τα πράγματα, δεν μπορούσες να κάνεις τίποτα διαφορετικό. Έπρεπε να κάνεις υπομονή και το επόμενο δικαστήριο και το επόμενο δικαστήριο και φτάσαμε τον Ιούνιο, αν θυμάμαι καλά, που πήρε η δικαιοσύνη την οριστική απόφαση ότι ανήκω στην ΑΕΚ».

Πώς πήρε το «11»

Τελικά ο Θωμάς φόρεσε τη φανέλα της ΑΕΚ από τη σεζόν 1976-77 μέχρι και τη σεζόν 1986-87. Δέκα ολόκληρα χρόνια έζησε τα πάντα με την κιτρινόμαυρη φανέλα, με το «11» στην πλάτη. Γιατί επέλεξε όμως τον αριθμό «11»; «Από μικρός ήθελα να πάρω ένα διαφορετικό νούμερο. Τότε υπήρχε το 9άρι και το 10άρι. Όποιος έβαζε το 9 ήταν γκολτζής, όποιος έπαιρνε το 10 ήταν δεκάρι, ήταν ο Δομάζος ας πούμε. Είπα λοιπόν, εγώ θα πάω κόντρα, εγώ θα πάρω το 11 και θα δημιουργήσω ένα δικό μου, ένα καινούργιο νούμερο», είχε πει.

Με την ΑΕΚ πανηγύρισε δύο πρωταθλήματα και δύο Κύπελλα Ελλάδος. Μαζί της αναδείχθηκε τρείς φορές πρώτος σκόρερ: το 1978 με 22 γκολ, το 1979 με 31 γκολ (δεύτερος στην Ευρώπη) και το 1985 με 27 γκολ. Το 1990, όταν και είχε επιστρέψει στον Πανιώνιο πέτυχε 22 γκολ και αναδέχθηκε και τότε πρώτος σκόρερ. Πρώτος σκόρερ επίσης είναι στην Α’ κατηγορία με 260 τέρματα! Στον Ολυμπιακό ο Θωμάς έβαλε στην καριέρα του 16 γκολ φορώντας τη φανέλα της ΑΕΚ και είναι ο πρώτος σκόρερ της Ένωσης σε αυτά τα ντέρμπι. Επίσης, ήταν μέλος της Εθνικής ομάδας που έπαιξε στα τελικά του Euro το 1980 στα ιταλικά γήπεδα. Και φυσικά οι δυο μεγάλες προσωπικές διακρίσεις, όντας μέλος της Μικτής Κόσμου που έπαιξε φιλικό με τη New York Cosmos στο Νιού Τζέρσεϊ τον Ιούλιο του 1984 για φιλανθρωπικούς σκοπούς της UNICEF και μέλος της Μικτής Ευρώπης στις 18 Αυγούστου του 1981.

Οι μεγάλες στιγμές

Με την ΑΕΚ, ο Θ(ε)ωμάς βίωσε μεγάλες στιγμές με αποκορύφωμα την σπουδαία ευρωπαϊκή πορεία της ΑΕΚ τη σεζόν 1976-77 μέχρι τα ημιτελικά του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ: «Είχα την τύχη να πέσω σε μία πολύ καλή ομάδα της ΑΕΚ και να μπω κ εγώ και είχαμε αυτή την πορεία, που αναφέρατε. Αν μάλιστα, είχαμε και λίγη τύχη στην κλήρωση-που είχαμε τύχη γενικά, μην είμαι άδικος- και αντί για τη Γιουβέντους πέφταμε με τη Μπιλμπάο, δεν ξέρεις, μπορεί να πηγαίναμε στον τελικό με τη Γιουβέντους», είχε πει ο Μαύρος σε εκείνη τη συνέντευξή του στη ΝΟVA για εκείνη την πορεία, προσθέτοντας επίσης:

Για το τι του έχει μείνει κυρίως από εκείνη την πορεία έως τα ημιτελικά του ευρωπαϊκού κυπέλλου:

«Τότε ξέρετε, οι ελληνικές ομάδες δεν είχαν πολλές επιτυχίες και ήταν άγνωστες στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Ήταν μία πορεία όπου όλοι μαζί ενωμένοι σαν μια γροθιά, με πολλή αγάπη για την ομάδα, με πολλή πίστη στα όνειρά μας ξεκινήσαμε και όπως σας είπα, είχαμε και τύχη σε ορισμένα παιχνίδια. Υπάρχουν παιχνίδια που μπορείς να χάσεις και με 6-1 και τελικά φέρναμε τον αγώνα εκεί που θέλαμε και προκρινόμασταν. Η τύχη μας εγκατέλειψε στην τελευταία κλήρωση. Αλλά δεν έχει σημασία, η προσπάθεια που κάναμε όλα τα παιδιά ήταν τεράστια. Είχαμε εμπιστοσύνη στις δυνατότητές μας δηλαδή, είχαμε χάσει με 3-0 από την ΚΠΡ στο Λονδίνο, ένα αποτέλεσμα, που κανονικά θα έκανε τη ρεβάνς τυπική διαδικασία, που λέμε κι όμως το θυμάμαι σαν τώρα ότι στο πούλμαν όλοι είπαμε ότι μπορούμε. Με αυτό τον αντίπαλο, παρότι φάγαμε τρία γκολ, λέγαμε ότι μπορούμε στη Νέα Φιλαδέλφεια να το ανατρέψουμε. Και αυτό βγήκε μετά στον αγωνιστικό χώρο στην έδρα μας, όπου βάλαμε τρία γκολ και αργότερα προκριθήκαμε στα πέναλτι».

Για το τι έκανε τους παίκτες να πιστεύουν πολύ στην ανατροπή του προημιτελικού με τους Άγγλους:

«Είχαμε πιστεύω σωστή αυτοκριτική. Σκεφτόμασταν ότι δεν είμαστε και τόσο χάλια ώστε να καταδικάζουμε τον εαυτό μας ότι σε οποιοδήποτε σε βάρος μας αποτέλεσμα είμαστε εξαφανισμένοι. Είχαμε εμπιστοσύνη στους εαυτούς μας, στην ομάδα μας, στον προπονητή μας, στον πρόεδρό μας και βεβαίως στη Φιλαδέλφεια και στους οπαδούς μας. Υπό αυτή την έννοια είδαμε ότι μπορούμε να ανατρέψουμε αυτό το σκορ».

Για το τι σκέφτηκε όταν είδε τον Νίκο Χρηστίδη να μπαίνει στο παιχνίδι στο 119΄;

«Ότι θα πιάσει κάποιο πέναλτι. Στις προπονήσεις βαράγαμε πέναλτι και ο Νίκος είχε απίστευτο ρεφλέξ και ήταν πνευματικός τερματοφύλακας. Θέλω να πω ότι έβλεπε τον αντίπαλο και τον ψάρευε πνευματικά. Σκέφτηκα λοιπόν, ότι ο Νίκος σίγουρα κάποιον θα ψαρέψει και θα μας δώσει την πρόκριση».

Για το ότι ο ίδιος δεν είχε χτυπήσει πέναλτι σε εκείνο το ματς:

«Όχι δεν είχα χτυπήσει. Μετά τους πρώτους πέντε ήμουν πολύ πριν ο...επόμενος, αλλά έλεγα "δεν μπορώ" γιατί εγώ είχα παίξει σε αυτό το ματς με διάστρεμμα της Κυριακής με τον Ολυμπιακό και Δευτέρα και Τρίτη ο Νίκος ο Πανταζής, που είναι και τώρα στην ΑΕΚ, έδινε μάχη με το πόδι μου. Έκανα ένεση νοβοκαΐνη, κορτιζόνη στον κύριο Χατζηγιάννη, γνωστό ΑΕΚτζή ορθοπεδικό τότε κι έτσι έπαιξα και μάλιστα το δοκίμασα πριν το παιχνίδι. Αν δεν μπορούσα θα έλεγα στον κύριο Φάντροκ ότι δεν μπορώ να βάλει κάποιον άλλο. Πήρα την απόφαση να παίξω, έβαλα και τα δύο γκολ με το δεξί, το χτυπημένο, αλλά μετά από 120 λεπτά ήταν το πόδι δράμα και δεν ήθελα να το διακινδυνεύσω για να χτυπήσω ένα πέναλτι. Όπως καταλαβαίνετε κρίνονταν πάρα πολλά».

Για την εμπειρία του από τον Φάντροκ και αν συμφωνεί ότι αυτός ο προπονητής ήταν μπροστά από την εποχή του:

«Ναι, ήταν γιατί είχε δουλέψει στην εθνική Ολλανδίας και οι Ολλανδοί την εποχή εκείνη ήταν πάρα πολύ μπροστά. Ήταν εξαίρετος τεχνικός με πάρα πολύ δουλειά. Δηλαδή, η προπόνησή του ήταν πάρα πολύ δυνατή και βέβαια το άλλο που συμπλήρωνε ήταν η φοβερή πειθαρχία. Όλοι οι παίκτες μέσα στο γήπεδο έπρεπε να εκτελέσουμε ο καθένας το κομμάτι της δουλειάς του ακριβώς όπως μας το 'λεγε».

Για το αν η εκτός έδρας νίκη εναντίον της Ντέρμπι, στην ίδια πορεία, είχε τόσο μεγάλη αξία λόγω των υψηλών δυνατοτήτων τότε της αγγλικής ομάδας:

«Ναι, ναι. Κατ' αρχήν η Ντέρμπι Κάουντι ήταν πολύ μεγάλη ομάδα την εποχή εκείνη. Και βέβαια, κανένας δεν μπορούσε να διανοηθεί ότι θα πήγαινε επί αγγλικού εδάφους να κερδίσει την οποιαδήποτε ομάδα εκείνης της εποχής, όχι την Ντέρμπι. Ήταν μεγάλη η απόσταση τότε, βλέπαμε μόνο από την τηλεόραση τα αγγλικά ματς. Η Ντέρμπι τότε με τον Τσάρλι Τζορτζ μπροστά, έναν πολύ καλό παίκτη με πολλά μαλλιά. Παίξαμε πάρα πολύ καλά και πήραμε πολύ σημαντική νίκη και πρόκριση».

Τη φανέλα της ΑΕΚ ο Θωμάς φόρεσε σε 345 παιχνίδια, σκοράροντας 224 γκολ σε όλες τις διοργανώσεις!

Τα δύσκολα χρόνια

Τη δεκαετία του ’80 ήρθαν τα «πέτρινα χρόνια». Ο Θωμάς ήταν εκεί και κρατούσε τη φλόγα ζωντανή…

Τι είχε πει ο ίδιος ο Θωμάς για τότε; Διαβάστε…

Για το βάρος που ο ίδιος σήκωνε εκείνη την περίοδο σαν σημαία της ΑΕΚ:

«Σ' ένα παιχνίδι που είχα χάσει ένα γκολ είχαν έρθει κάποια παιδιά και μου είπαν άμα κερδίζουμε εσύ θ' ακούς όλα τα καλά λόγια, άμα χάνουμε θα τ' ακούς μόνο εσύ. Δεν υπάρχει κανένας άλλος. Και το αποδέχτηκα, γιατί έτσι ήταν το σωστό. Ήταν βάρος. Ήταν. Γιατί έπρεπε να φροντίσω τον εαυτό μου. Έπαιρνα πολλά παιδιά και τους μιλούσα το Σάββατο. Τότε ήταν μικροί ο Μανωλάς, ο Βλάχος, ο Γεωργαμλής, ο Παραπλαστανίτης και άλλα παιδιά και μαζευόμασταν στο δωμάτιό μου και ήθελα ψυχολογικά να τους βάλω στο κλίμα της άλλης ημέρας και να τους ανεβάσω το ηθικό, που για μένα είναι το παν, να μπαίνεις δηλαδή, με πίστη ότι μπορείς να κερδίσεις, όποιος κι αν είναι ο αντίπαλός σου κι όσα προβλήματα κι αν έχεις. Και μετά το παιχνίδι ήμουν ράκος ούτε να φάω ήθελα, ούτε να μιλάω για το ποδόσφαιρο. Ήθελα να ξεκουραστώ για μια μέρα και να ξεκινήσουμε μετά για το επόμενο ματς. Τι να κάνεις όμως; Τα καλά κόποις κτώνται και αυτό φάνηκε στον κόσμο. Ο κόσμος το κατάλαβε και μπορώ να σας πω ειλικρινά ότι εκεί ενώθηκα πιο πολύ με τον κόσμο λόγω των άσχημων στιγμών, που περνούσε εκείνη την εποχή η ομάδα. Οπότε βγήκε πολύ δυνατό συναίσθημα και αγάπη ανιδιοτελής που δεν θα χαλάσει ποτέ».

Για το αν τον άγχωσε αυτή η κατάσταση:

«Δεν μπορώ να πω άγχος, αλλά ήθελα την επιθυμία των οπαδών μας να την κάνω πράξη. Τι σημαίνει απλά; Να νικήσουμε. Αυτό το πράγμα μού έδινε μεγαλύτερη δύναμη να προπονούμαι κατ' αρχήν εγώ. Πήγαινα το πρωί κι έφευγα το βράδυ. Για να βελτιώνω όσο μπορώ τον εαυτό μου ώστε μία ευκαιρία αν μου παρουσιαζόταν να την έκανα γκολ. Δεν υπήρχε δεύτερη. Είχα συνηθίσει τον εαυτό μου μία στη μία. Δεν έχεις την πολυτέλεια πολλών ευκαιριών. Και βέβαια, να βοηθάω κι άλλα παιδιά μετά το τέλος της προπόνησης. Και τον Μανωλά όταν ξεκινούσε, του έλεγα: "που πας να φύγεις;". Ό,τι μου έκανε ο Μάλετ το έκανα του Στέλιου. Πιτσιρίκος ήταν, του έλεγα: "που πας; Έλα εδώ θα κάτσεις μαζί μου. Θα κάνουμε ατομική προπόνηση". Και βελτιώθηκε κι έγινε μετά και ο Στέλιος που ξέρουμε. Σκοπός ήταν να βοηθάμε κι άλλους παίκτες να διορθώνουν τα οποιαδήποτε λάθη τους ώστε να είμαστε κάπως καλύτεροι κάθε Κυριακή. Κάτι άλλο που θέλω να σας πω είναι ότι δεν μ' αρέσει η λέξη άγχος. Έχω περάσει αυτά τα χρόνια τα πολύ δύσκολα. Το άγχος δηλώνει αδυναμία. Ναι η αυτοκριτική, ναι γνωρίζουμε ότι δεν είμαστε η Ρεάλ ή η Μπαρτσελόνα, αλλά όχι να φοβηθούμε. Τρελαινόμουν να έβλεπα συμπαίκτη μου να φοβάται γιατί θα παίζαμε με τον Παναθηναϊκό του Νικουλάε ή των Βαρδινογιανναίων, που είχαν αναλάβει την εποχή εκείνη ή τον Ολυμπιακό του Νταϊφά που έπαιρνε τα πρωταθλήματα ή τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα. Απαγορεύεται. Ξέρουμε ποιοι είμαστε, προσπαθούμε όλη την εβδομάδα να βελτιωθούμε και ατομικά και ομαδικά και μπαίνουμε μέσα με το σκεπτικό ότι εμείς θα κερδίσουμε. Κι ας χάσεις. Αλλά τουλάχιστον να κάνεις υπερήφανο και τον εαυτό σου και τον οπαδό σου. Να μπαίνεις μοιρολατρικά και να φοβάσαι και να λες να πάω πίσω και το σύστημα να το φτιάξω έτσι και να χάνεις, δεν το κατάλαβα ποτέ μου».

Για τη μάχη Κυπέλλου με τον Ολυμπιακό το 1983:

«Στο πρώτο παιχνίδι κερδίσαμε 2-1, αλλά πολύ δύσκολα. Μ' ένα γκολ που νομίζω ήταν οφσάιντ νικήσαμε και ανατρέψαμε το 0-1 κι εκεί μπήκαν οι βάσεις ώστε να πας με κάποια αισιοδοξία στη ρεβάνς στο "Καραϊσκάκη", όπου μπορώ να σας πω ότι είχαμε πολλή τύχη στο πρώτο ημίχρονο γιατί ο Ολυμπιακός έχασε έξι-επτά ευκαιρίες από αυτές που λέμε είναι γκολ. Αλλά έτσι είναι το ποδόσφαιρο, ας πρόσεχες. Τα χάσανε και στο ημίχρονο έκανε κάποιες αλλαγές στη μεσαία γραμμή ο Σενέκοβιτς και παρουσιαστήκαμε κάπως καλύτεροι στο δεύτερο μέρος. Μου έγινε κι ένα πέναλτι, το οποίο δεν έδωσαν κι έγινε και το γκολ και φύγαμε με την πρόκριση μέσα από το "Καραϊσκάκη". Ο κόσμος του Ολυμπιακού έφυγε μετά το γκολ στο 75΄είδαν ότι δεν θα άλλαζε τίποτα και άρχιζαν και φεύγανε».

Για το αν υπήρχε από κάποιο σημείο και μετά μία ψυχολογία στους οπαδούς του Ολυμπιακού ότι όποτε έπαιρνε την μπάλα μπορεί να έβαζε γκολ κατά της ομάδας τους:

«Πάρα πολλοί φίλοι του Ολυμπιακού μου έλεγαν "τί σου έχουμε κάνει και μόνο εμάς κυνηγάς;". Εντάξει, δεν μου είχαν κάνει τίποτα οι άνθρωποι, προς Θεού. Τύχαινε και βάζαμε τα γκολ και παίρναμε τις νίκες και τις χαιρόμασταν γιατί είναι σημαντικά τέτοια παιχνίδια. Όλοι προσπαθούν να νικήσουν γιατί εκεί κάνεις υπερήφανους τους οπαδούς της ομάδας σου κι εκεί κατατάσσεις τον εαυτό σου στους μεγάλους παίκτες».

Για το πώς συγκεντρώνεται ο ποδοσφαιριστής για τέτοια ματς όταν υπάρχουν ιδιαίτερα γεγονότα στην οικογένειά του, καθώς εκείνες τις ημέρες, στον επαναληπτικό του 1983 με τον Ολυμπιακό, γεννούσε η γυναίκα του:

«Ναι, γέννησε την παραμονή του αγώνα. Εντάξει, σας είπα, ήμουν πολύ επαγγελματίας για εκείνη την εποχή και μπορούσα να ξεχωρίζω τα του οίκου εκεί, τα του ποδοσφαίρου εκεί. Είχα χαρεί πάρα πολύ στο ξενοδοχείο μόλις έμαθα ότι γεννήθηκε το κοριτσάκι μας, η Ιωάννα, αλλά από την άλλη είχαμε ένα φοβερό παιχνίδι την άλλη μέρα όπου...καιγόμασταν. Απλά την άλλη ημέρα έφυγα κατευθείαν μετά το ματς και πήγα στο μαιευτήριο και της είπα της γυναίκας μου "είναι πολύ τυχερό αυτό εδώ το παιδί. Πήραμε μία μεγάλη νίκη και πρόκριση και είναι γουρλίδικο».

Για την ιδιαίτερη σχέση με τα δίχτυα στα παιχνίδια απέναντι στον Ολυμπιακό:

«Τον Ολυμπιακό τον έβλεπα σίγουρα σαν μία μεγάλη ομάδα του ελληνικού ποδοσφαίρου, που ήταν, είναι και θα είναι πάντα μεγάλη ομάδα. Από κει και πέρα και στα εσωτερικά διπλά ήθελα πάντα να κερδίζω και να βάζω γκολ. Αυτό το πιστεύω είχα μέσα μου. Με οποιονδήποτε αντίπαλο να παίξεις καλά και να σκοράρεις. Τώρα, με τον Ολυμπιακό σίγουρα θέλεις να παίξεις καλύτερα και θέλεις ν' αποδείξεις στους οπαδούς σου ότι η ομάδα μας είναι καλύτερη από τον Ολυμπιακό. Αυτό μετρούσε παραπάνω για να μπαίνεις με ακόμα μεγαλύτερο πάθος, πίστη, να λες να βάλω γκολ, να συμμετέχω κι εγώ σε ενδεχόμενη νίκη της ομάδας μου. Ήταν μεγάλη ομάδα, τη σεβόμασταν, αλλά από την άλλη ήξερες ότι άμα την κερδίσεις θα πάρεις αίγλη. Ενώ δεν θα την έπαιρνες αν κέρδιζες τον Πανσερραϊκό στη Φιλαδέλφεια. Άρα ήταν ένα έξτρα κίνητρο κι έτσι λειτουργούσα κι εγώ στις προπονήσεις. Σκεφτόμουν τον Ολυμπιακό, τον προσωπικό μου αντίπαλο, τον τερματοφύλακα, για να είμαστε έτοιμοι την ώρα του παιχνιδιού και να τους αιφνιδιάσουμε αν μπορούμε. Κάτι το οποίο έχει γίνει γιατί μου είχε πει ο Σαργκάνης υπήρξε αυτός ο αιφνιδιασμός. Είχαμε πάει μαζί στην Αγγλία για δίπλωμα προπονητών και μου είπε: "δεν ήξερα ότι το δεξί σου πόδι είναι τόσο καλό σαν το αριστερό". Του λέω: "δεν έστειλες κανέναν κατάσκοπο στη Φιλαδέλφεια να δεις ότι κάνω μυστικές προπονήσεις και βαράω συνεχώς σουτ με το δεξί».

 

Το ποδοσφαιρικό φινάλε…

Ώσπου το 1987 ήρθε το ποδοσφαιρικό φινάλε του Θωμά Μαύρου από την ΑΕΚ. Δύσκολη περίοδος και για την ΑΕΚ και για τον ίδιο φυσικά. Μιλώντας για εκείνη την εποχή, ο Θωμάς είχε πει:

Για το πώς χάλασε το κλίμα με την ΑΕΚ κι έφτασε στην απομάκρυνση από την ομάδα με προπονητή τον Αλέφαντο:

«Το κλίμα χάλασε γιατί είχα τραυματιστεί. Σε μία σύγκρουση με τον Πια το γόνατό μου είχε ξεκολλήσει τελείως και χρειάστηκε να κάνω τέσσερις-πέντε μήνες βάρη και βγήκα τελείως εκτός προγράμματος. Και τελικά έδωσα μόνο τρία παιχνίδια και είχε έρθει τότε ένας προπονητής στην ΑΕΚ, που θεώρησε ότι εγώ είχα τελειώσει. Ήταν τόσο μεγάλος προπονητής που αυτό πίστευε και αυτή ήταν η εισήγησή του στους διοικούντες ότι "έχει τελειώσει ο Μαύρος και να ψάξουμε για κανέναν άλλον". Κι αυτό οι διοικούντες τότε το αποδέχτηκαν. Νομίζω πως ήταν η πιο δύσκολη στιγμή στην ποδοσφαιρική μου ζωή γιατί είχα συνδεθεί πάρα πολύ με τον κόσμο, πίστευα ότι ήταν αδικία εκατό τοις εκατό, ότι δεν είχε καμία ποδοσφαιρική λογική. Για κάποιο λόγο αυτός ο προπονητής, ο μέγας και τρανός, είπε κι έβαλε τα στήθια του μπροστά ότι εγώ τελείωσα ποδοσφαιρικά. Οι άλλοι, οι μεγάλοι παράγοντες με φοβερές ποδοσφαιρικές γνώσεις και δέσιμο με τον κόσμο της ομάδας, το αποδέχτηκαν και μου ανακοίνωσαν ότι ο μεγάλος Μαύρος ήταν μέχρι εδώ, ότι είμαι ελεύθερος και ότι μπορώ να πάω όπου θέλω».

Για το ότι είχε πει καλά λόγια για τον Νίκο Αλέφαντο και χάρη στη δική του γνώμη είχε πάει ο συγκεκριμένος προπονητής στην ΑΕΚ:

«Κοιτάξτε, έχω μάθει στη ζωή μου να μην μετανιώνω για τα καλά που κάνω και να μην τα αναφέρω γιατί δεν πιάνουν και τόπο άμα τα αναφέρεις. Αυτός ο άνθρωπος, ανεξάρτητα από το τι μου αναφέρατε, δεν μου έδινε ευκαιρίες να παίξω. Παίζαμε μεταξύ μας διπλό, οι βασικοί με τους αναπληρωματικούς, εγώ ήμουν με τους αναπληρωματικούς και έβαζα έξι-επτά γκολ. Τα παιδιά της πρώτης ομάδας του λέγανε: "μίστερ εδώ, έχει μεγάλη φόρμα, βάλτον". Τίποτα. Εκεί φάνηκε το σκοτεινό μυαλό αυτού του ανθρώπου, ότι πήρε μία απόφαση φοβερή και τρομερή, που θα τον καταξίωνε στην ποδοσφαιρική Ελλάδα ως μέγα προπονηταρά και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλες μπούρδες».

Για το πως ένιωσε όταν σκόραρε στη Νέα Φιλαδέλφεια σε βάρος της ΑΕΚ και αποθεώθηκε από τον κόσμο της ΑΕΚ:

«Τα συναισθήματα ήταν τρελά. Τι να πω. Η καρδιά μου πήγαινε πέρα-δώθε σαν το φύλλο στο βοριά. Ήμουν πολύ συνδεδεμένος και αυτό απέδειξε ότι και ο κόσμος της ΑΕΚ με αγαπούσε γιατί ό,τι κι αν ήταν τους έβαλα γκολ στο 1-1, δεν τους το έβαλα στο 5-0. Οπότε να πεις, ε, το κάναμε για τον Θωμά, αφού είμαστε σίγουροι ότι θα κερδίσουμε. Το έκανα στο 1-1, που μπορεί το παιχνίδι να έπαιρνε άλλη τροπή. Ήταν τρομερό, έχει μείνει στην καρδιά μου δεν το ξεχνάω, αλλά όπως είπα ήταν αυτά τα έξι χρόνια τα πέτρινα, όπου γνώρισαν πιο καλά και ο κόσμος τον Θωμά και ο Θωμάς τον κόσμο της ΑΕΚ. Αυτά τα δύσκολα χρόνια, που υποφέραμε όλοι μαζί, ο καθένας από την πλευρά του, έφεραν τεράστια ένωση μεταξύ εμένα και του κόσμου της ΑΕΚ».

Τι είναι η ΑΕΚ όμως για τον Θωμά Μαύρο;

«Είναι αυτό που λέω καμία φορά σε Πανιώνιους, σε νεαρούς φιλάθλους που έρχονται και μου λένε γιατί αγαπάς πιο πολύ την ΑΕΚ. Τους λέω "δεν έχει καμία σχέση η αγάπη που έχω στον Πανιώνιο και ό,τι έκανα στον Πανιώνιο με την αγάπη της ΑΕΚ. Γιατί ο Πανιώνιος είναι η μητέρα μου, όταν άνοιξα τα μάτια μου τα ποδοσφαιρικά βρέθηκα στους χώρους εκεί στο γήπεδο και η ΑΕΚ είναι η γυναίκα μου. Το παιδί μεγάλωσε, έφυγε μετά και παντρεύτηκε". Η ΑΕΚ για μένα είναι η γυναίκα μου, που είμαι ερωτευμένη μαζί της και ο Πανιώνιος η μάνα μου ποδοσφαιρικά. Έφυγα από τη μάνα μου και βρήκα τη γυναίκα των ονείρων μου και την παντρεύτηκα».

Τι είναι ο Θωμάς Μαύρος για την ΑΕΚ; Είναι ο… Θεός. Είναι η μορφή του σε έναν από τους πυλώνες της Αγιά Σοφιάς. Είναι πλέον ο Αιώνιος Πρεσβευτής της!

ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΑΡΒΟΥΝΙΑΡΗΣ

Novibet ΕΠΑΘΑ με Super Προσφορά* Γνωριμίας* 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

SEAJETS Ταξιδεύουμε μαζί με το μεγαλύτερο στόλο ταχύπλοων παγκοσμίως σε 50 προορισμούς του Αιγαίου!