Ματίας Αλμέιδα: «Υπήρξε κόσμος που πέθανε περιμένοντας το νέο γήπεδο της ΑΕΚ. Πως μπορείς να είσαι οπαδός στις εξέδρες του και να μην τραγουδάς 95 λεπτά; Πως μπορεί ένας παίκτης να μην δίνει την ψυχή του;»

Ο Αργεντινός τεχνικός της ΑΕΚ μίλησε στον Δικέφαλο. Διαβάστε το πρώτο από τα πέντε μέρη της συνέντευξης

Απλός, προσιτός, αυθεντικός, με πάθος που ξεχειλίζει από τα μάτια, από τα χέρια με κάθε του κίνηση, από το στόμα σε κάθε του λέξη. Πάθος. Μία λέξη που τον χαρακτηρίζει απόλυτα! Αυτό που θέλει να δει από τους παίκτες του και τον κόσμο της ΑΕΚ από το πρώτο παιχνίδι στην «Αγιά – Σοφιά» σε λιγότερο από δέκα ημέρες. Σε ένα γήπεδο που έχει μια αύρα μοναδική που θα ωθεί την ομάδα κάθε φορά που θα βγαίνει στον αγωνιστικό χώρο...

Ο Ματίας Αλμέιδα είναι μία παγκόσμια ποδοσφαιρική προσωπικότητα. Απάντησε στις ερωτήσεις μας για κάθε θέμα που απασχολεί τον κόσμο της ΑΕΚ. Ειλικρινής από το πρώτο δευτερόλεπτο, προσπάθησε να καλύψει κάθε μας απορία. Θα μπορούσαμε να καθίσουμε στο προπονητικό κέντρο των Σπάτων για ώρες απλά και μόνο για να τον ακούμε να μιλάει με παραδείγματα και γεγονότα από την προσωπική του ζωή. Για τα βιώματα που έπλασαν τον χαρακτήρα του και δημιούργησαν αξίες που είναι για τον ίδιο αδιαπραγμάτευτες.

Ο «Πελάδο» ήταν απλά συγκλονιστικός! 

- Ματίας, σε λίγες μέρες η ΑΕΚ μπαίνει στο νέο της γήπεδο επιστρέφοντας στη Νέα Φιλαδέλφεια, στη φυσική της έδρα, μετά από 19 χρόνια και πέντε μήνες. Πως νιώθεις που θα ζήσετε όλο αυτό;

«Υπάρχει τεράστια προσδοκία. Εγώ συνεχίζω να συγκινούμαι με κάποια συγκεκριμένα πράγματα παρά τα όσα έχω ζήσει στο ποδόσφαιρο. Θα ήθελα να με αφήσουν να παίξω τρία λεπτά. Μόνο τρία λεπτά για να αποδείξω το πάθος που πρέπει να έχει κάποιος για να παίζει ποδόσφαιρο. Αυτό προσπαθώ να μεταδώσω ως προπονητής. Υπάρχουν κάποιοι παίκτες που το απορροφούν και κάποιοι που χρειάζονται περισσότερο χρόνο. Είναι παίκτες που θα πιστέψουν γρήγορα και άλλοι που θα έχουν αμφιβολίες, έτσι είναι το ποδόσφαιρο. Εγώ περιμένω αυτό το παιχνίδι και ελπίζω αν θέλει και ο Θεός τα πράγματα να μας πάνε καλά. Πριν γίνω ποδοσφαιριστής ήμουν οπαδός μιας ομάδας. Οπότε δεν μπορεί να μου φύγει ποτέ το οπαδικό συναίσθημα. Δεν μπορώ να ξεχάσω όλα αυτά που ένιωθα όταν έφυγα 15 χρονών από την πόλη μου. Είμαι με φίλους παιδικούς από τότε που ήμουν έξι χρονών, συνεπώς δεν μπορώ να πω ψέματα. Γιατί οι ίδιοι οι φίλοι μου σε περίπτωση που είμαι διπρόσωπος και αλλάξω συμπεριφορά θα μου πουν: “Τι έγινε τώρα, την είδες αλλιώς;”. Οπότε βάζω τον εαυτό μου στη θέση του κόσμου που περιμένει εδώ και 20 χρόνια να μπει στο γήπεδό του, μπαίνω στη θέση του ιδιοκτήτη. Πολλές φορές μπορεί να τα ελαχιστοποιήσουμε αυτά τα πράγματα, αλλά είναι ένα όνειρο που θα κάνει πραγματικότητα ο κ. Μελισσανίδης. Πολλές φορές μπορεί να μην το σκεφτόμαστε, αλλά είναι αυτός που βάζει τα χρήματά του για να μπορέσει να το πραγματοποιήσει. Σκέφτομαι όλους αυτούς τους εργάτες που ήταν εκεί και έχτισαν αυτό το γήπεδο, σκέφτομαι πολύ κόσμο. Έχει υπάρξει πολλή προσπάθεια, πολύς χρόνος αναμονής. Υπήρξε κόσμος που πέθανε αναμένοντας και ελπίζοντας ότι θα πραγματοποιηθεί αυτό. Πως είναι δυνατόν μετά να είσαι οπαδός και να μην πας και να μην τραγουδάς για 95 λεπτά; Και εσύ ως ποδοσφαιριστής πως να μην αξιολογήσεις όλη αυτήν την αναμονή όταν ο άλλος φωνάζει και σε υποστηρίζει για 95 λεπτά και πληρώνει για να σε βλέπει; Αυτό που πρέπει να κάνεις είναι να δώσεις την ψυχή σου. Τώρα πολλές φορές μπορεί ο ποδοσφαιριστής να βγει και να δώσει την ψυχή του και να μην πάει καλά. Πολλές φορές ένας προπονητής έχει κάτι στο μυαλό του, αλλά δεν του βγαίνουν τα πράγματα. Δεν ξέρω προσωπικά κανέναν που να θέλει να μπει μέσα στο γήπεδο για να χάσει. Όλοι στενοχωριόμαστε. Οπότε ναι, πιστεύω στην ενέργεια. Πιστεύω πως το γήπεδο θα έχει αυτή την ενέργεια. Μια θετική ενέργεια που θα σε ωθεί από μόνη της. Αυτό είναι που πιστεύω και ελπίζω να αισθανθώ και να μπορέσουμε να το μεταδώσουμε ως ομάδα και να καταλάβουμε ότι ο κόσμος και εμείς είμαστε ένα».

- Έχεις δει τον κόσμο της ΑΕΚ και στη Ριζούπολη, αλλά και στα εκτός έδρας ματς. Μπορείς να σκεφτείς όλο αυτό μέσα στο καινούργιο γήπεδο;

«Είδα πως είναι, είχα δει βίντεο, φαντάστηκα πως μπορεί να είναι, θέλω να το ζήσω τώρα ζωντανά. Αλλά θα ήθελα να το δω στο τέλος. Θα ήθελα πραγματικά να το ζήσω αυτό. Το ζητάει ο οργανισμός μου, το θέλω και το κάνω μπροστά μου εικόνα και μακάρι να γίνει πραγματικότητα. Δουλεύουμε γι' αυτό το πράγμα. Για το τέλος».

- Και με μια κούπα;

«Όλοι δουλεύουμε για να πάρουμε το πρωτάθλημα. Ο πρωταθλητής θα πρέπει να ξέρει τα όριά του. Αυτοί που είναι πρωταθλητές δουλεύουν με ταπεινότητα, με ησυχία, χωρίς εγωισμούς και δουλεύουν ως σύνολο. Και αυτό θέλει χρόνο».