Τι είδαμε το βράδυ της Παρασκευής στο ΓΣΠ

@ Είδαμε μια ακόμα παραλλαγή διάταξης με τριάδα στην άμυνα. Μπροστά από τους τρεις κεντρικούς αμυντικούς σε τριάδα χάφ ο Σιμάνσκι εσωτερικός αλλά κοντά του ο Γιόνσον, και ο άλλος εσωτερικός ο Πινέδα αλλά με τον Μάνταλο ακόμα πιο κοντά στον Αραούχο σε σχέση με τον Μεξικανό κάτι σαν τέταρτο χάφ και δεύτερος επιθετικός. Τον Τσούμπερ στον ρόλο στον οποίο τον συνηθίσαμε και στα τρία προηγούμενα φιλικά πριν από αυτό της Λευκωσίας και τον Γκατσίνοβιτς σε έναν εντελώς διαφορετικό ρόλο να παίρνει όλη τη δεξιά πλευρά και να είναι εκ των κορυφαίων της ΑΕΚ. Και οι έξι αυτοί όμως άλλος λιγότερο άλλος περισσότερο σχημάτιζαν ένα ρολόι πίσω και γύρω από τον Αραούχο στην κορυφή. Στο επιθετικό κομμάτι.

@ Είδαμε μια ομάδα να αφομοιώνει μια -πρωτόγνωρη μέχρι φέτος το καλοκαίρι- διάταξη, να έχει κοντά τις γραμμές, να πιέζει συντεταγμένα και να θυμίζει ξανά συμπαγή ομάδα παρά τις ιδιαιτερότητες της εποχής. Αν σκεφτεί κανείς ότι το παραπάνω επίτευγμα δεν έχουν καταφέρει να το περάσουν στην ομάδα προπονητές σε πολύ μεγαλύτερο διάστημα, τότε είναι ξεκάθαρο πως ένα credit πρέπει να πιστωθεί στον Ματίας Αλμέιδα. 

@ Είδαμε την ΑΕΚ στο 4ο φιλικό να διατηρεί το παθητικό της στο ένα γκολ. Ούτε η Γκενκ, ούτε η Ουτρέχτη, αλλά ούτε και η Ομόνοια κατάφεραν να βρουν τα δίχτυα της «Ένωσης» ενώ το γκολ της Βόλενταμ προήλθε από ατομικό λάθος. Στη Λευκωσία μάλιστα η ΑΕΚ απειλήθηκε από ελάχιστα έως καθόλου σε σετ παιχνίδι. Η πιο επικίνδυνη φάση του αντιπάλου ήρθε σε μια διπλή ευκαιρία από στημένη μπάλα ενώ σε κανονική ροή αγώνα η μοναδική ευκαιρία των γηπεδούχων ήταν ένα σουτ του Μπρούνο, ο οποίος -κακώς- βρήκε αρκετό χώρο για σουτ μέσα από την περιοχή. 

@ Είδαμε έναν Πινέδα… Παναγία μου και Χριστέ μου. Καταπληκτική ενέργεια και τελείωμα στο πρώτο γκολ της ΑΕΚ, φανταστικές αλλαγές παιχνιδιού στέλνοντας με ακρίβεια την μπάλα σε συμπαίκτη του, εξαιρετική δημιουργία και μέσα σε όλα τα παραπάνω ήταν συνεπέστατος και ανασταλτικά. Μάρκαρε λυσσασμένα, έμπαινε δυνατά στις φάσεις και ήταν χωρίς αμφιβολία ο κορυφαίος παίκτης της ΑΕΚ στο παιχνίδι. 

@ Είδαμε για μια ακόμα φορά την ΑΕΚ να μην αλλάζει φιλοσοφία ακόμα κι όταν αλλάζει όλη την 11άδα της σε ένα φιλικό. Ακόμα και με τις ρεζέρβες οι αρχές της ομάδας είναι ίδιες σε σχέση με αυτές που υπήρχαν στο παιχνίδι της όταν ξεκίνησε το ματς και έπαιζε με τους βασικούς. Αυτό δείχνει ότι ο Αλμέιδα -πολύ λογικά και σωστά- έχει βάλει ως πρώτο στόχο τη δημιουργία ταυτότητας της ομάδας.

@ Είδαμε την ομάδα να ανταποκρίνεται κόντρα σε διάφορα στιλ αντιπάλων αλλά και σε διαφορετικές καιρικές συνθήκες. Την είδαμε στην Ολλανδία και στο Βέλγιο να τα πηγαίνει καλά και να «πνίγει» ομάδες που έχουν πιο επιθετική φύση, την είδαμε να επιβάλλεται κατά κράτος στην Κύπρο κόντρα στην Ομόνοια που την περίμενε πίσω από την μπάλα σε ένα βράδυ με πολλή ζέστη και υγρασία. Στη Λευκωσία η ΑΕΚ θα μπορούσε να ανεβάσει κι άλλο τον δείκτη του σκορ όμως το σημαντικό σε αυτή την περίπτωση είναι ότι δημιουργούνται οι ευκαιρίες. Κρατάμε ότι ήταν η ομάδα που είχε την μπάλα, ήταν καλύτερη σε δημιουργία, καλύτερη ανασταλτικά και αισθητά πιο απειλητική σε σχέση με τον αντίπαλο. 

@ Είδαμε έναν κόσμο συγκλονιστικό, να στήνει μια ωραία ΑΕΚτζήδικη γιορτή στο νότιο πέταλο του ΓΣΠ. Το ποδόσφαιρο δεν είναι μόνο μπάλα, παίζουν ρόλο διάφορα πράγματα όπως η ατμόσφαιρα και η αύρα που συνοδεύουν την κάθε ομάδα. Η αύρα της ΑΕΚ αυτή τη στιγμή είναι εκπληκτική, το δέσιμο με τον κόσμο επέστρεψε πιο δυνατό από ποτέ, ενώ είναι σημαντικό και για τους ποδοσφαιριστές, ειδικά τους νεοαποκτηθέντες, που όπου κι αν βρεθούν βιώνουν μια πραγματικότητα η οποία τους «επεξηγεί» πόσο μεγάλος είναι ο σύλλογος που εκπροσωπούν φορώντας τη φανέλα του. 

ΑΚΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ