13 χρόνια aek365: Τύχη, δουλειά, αγάπη και ψυχή ρε!

Του Kώστα Κετσετζόγλου

Καλησπέρα αγαπημένα μου αδέρφια. Οσα χρόνια κι αν περάσουν αυτός θα είναι ο χαιρετισμός σε τέτοιες στιγμές. Φτάσαμε στα 13α γενέθλια. Από τις 8.μ.μ την Παρασκευή 26 Ιουνίου 2009 μέχρι σήμερα. Πάντα στις 8 μπαίνει αυτό το κείμενο. Σαν ψέμματα έμοιαζε εκείνη τη μέρα που ο Ντιέγκο πάτησε το κουμπί και το ταξίδι ξεκίνησε αλλά να που όλα μπορούν να γίνουν. Με λίγη τύχη, πολύ δουλειά αγάπη και ψυχή που λέει κι ο πρόεδρος. Σήμερα δεν θα πλατιάσω όπως άλλες φορές. Παρότι μόνο η Αγία Σοφία που ΗΡΘΕ και το φρεσκάρισμα του aek365 που μετά από ένα μήνα και τρεις μέρες νομίζω μας έχει δικαιώσει απόλυτα θα αρκούσαν για να γράψω κανένα βιβλίο κι αντί για τις 8 το κείμενο να μπει στις 10 αφού πάντα τελευταία στιγμή κτλ. Ούτε νούμερα θα πω. Απλά βάσει μετρήσεων πρέπει να ξέρετε γιατί οφείλεται μόνο σε εσάς το ότι το aek365 είναι μέσα στην δεκάδα και όχι δέκατο των αθλητικών ιστοσελίδων στην Ελλάδα και είναι όπως σχεδόν από τον πρώτο χρόνο λειτουργίας στην κορυφή των ας πούμε “οπαδικών” ιστοσελίδων ανεξαρτήτος ομάδας(ΟΣΦΠ, ΠΑΟ, ΠΑΟΚ, ΑΕΚκτλ) με τον δεύτερο να έχει κάτω από το 50% των… κλιξ μας. Είμαστε καλά και με τις μέρες που έρχονται στην ΑΕΚ μας θα είμαστε καλύτερα. Υγεία και αγάπη μόνο και όλα θα γίνουν. Σήμερα λοιπόν θα κάνουμε κάτι διαφορετικό. Σήμερα θα γράψουν τα άλλα παιδιά που αν δεν υπήρχαν απλά θα διαβάζατε κάτι άλλο τώρα. Γιατί η δουλειά, η αγάπη και η ψυχή δεν είναι υπόθεση ενός και ο δικός μας αγώνας είναι πάντα ομαδικός. Σας ευχαριστώ όλους μέσα από την καρδιά μου. Και σας αγαπώ. Έρχονται καλύτερες μέρες. Υγεία να έχουμε να τις ζήσουμε όλοι μαζί ΕΔΩ. Στο σπίτι του κάθε ΑΕΚτζή.

Θα μου επιτρέψετε να αναφέρω μόνο ένα όνομα σήμερα. Τον Αντρέα Δημάτο. Τον ευχαριστώ για αυτά τα 7 χρόνια που τα περισσότερα ήταν δύσκολα αλλά γίνονται ευκολότερα όταν τα ζεις με τέτοιους επαγγελματίες και ανθρώπους. Είναι πάνω από τα μισά χρόνια της ζωής του aek365. Και τα λέω αυτά για έναν άνθρωπο που όταν ήρθε στην ΑΕΚ είχαμε απλά μια τυπική σχέση αλλά πάντα επαγγελματικό αλληλοσεβασμό. Θα είναι πάντα εδώ στην αγαπημένη μας ΑΕΚ και σίγουρα το επαγγελματικό του βήμα που θα ακολουθήσει θα δείξει άλλη μια φορά ποιος είναι. Του αφιερώνω το μερίδιο που μου αναλογεί από τα σημερινά γενέθλια. Σε έναν αγωνιστή που πάντα έβαζε την ομάδα πάνω από τον εαυτό του. Σε ένα φίλο μου. Αυτά… 

H φωτογραφία δεν είναι από την πρώτη μέρα. Ούτε ο Αραούχο είναι ο… Αραούχο.  Είναι 15 Αυγούστου 2009 και τα δύο πρώτα θέματα έχουν γραφτεί στη 1 το πρωί. Και εννοείται με λάθος σε τίτλο: Ερχομαι για... τίλους! That’s the spirit! Πάμε στα παιδιά μου: 

Του Ηλία Τομαρά:

13 (ολογράφως δεκατρία) χρόνια aek365 και με την ευκαιρία αυτή θέλω να σας μιλήσω για όλους εκείνους που καθημερινώς κρατούν την ιστοσελίδα σε ένα επίπεδο για το οποίο είμαστε περήφανοι. Για τη... σέχτα του aek365 στην οποία ανήκουν άτομα με ποιότητα, ήθος, εργατικότητα και συναδελφική αλληλεγγύη. Για αυτή την ομάδα που σταδιακά έγινε οικογένεια και έμεινε ενωμένη στις πάρα πολύ δύσκολες εποχές για να δικαιωθεί τελικά που πίστεψε σε αυτό που δημιουργήσαμε όλοι μαζί.

Θέλω να σας μιλήσω:

για τον Θοδωρή. Ένα παιδί (για εμένα θα είσαι πάντα παιδί Θεόδωρε) με τον οποίο η επαγγελματική μας πορεία ελάχιστες φορές μας βρήκε σε διαφορετικά Μέσα. Μαζί στα δύσκολα, στα πολύ δύσκολα και στα σπάνια διαλλείματα μεταξύ τους. «Βετεράνος» πλέον του κιτρινόμαυρου ρεπορτάζ, φίλος του πρωινού ξυπνήματος και μια ήρεμη δύναμη.

για τον Νίκο. Σαν άλλος Οδυσσέας έκανε τα ταξίδια του αλλά τελικά βρήκε την Ιθάκη στο aek365. Σταρ της διαδικτυακής τηλεόρασης και ένας ακούραστος εργάτης. Όταν κάποτε ο Κετς με ρώτησε ποιον θα έφερνες στο σάιτ του απάντησα «τον Τζαλίδη». Η... μοίρα μου έκανε το χατίρι.

για τον Βασιλη. Ίσως το πιο αξιόπιστο άτομο στην ιστορία της ανθρωπότητας. Έναν δημοσιογράφο-κολώνα για την ιστοσελίδα μας. Ένα παιδί που εργάζεται στο aek365 σχεδόν από την πρώτη του μέρα και έγινε άμεσα απαραίτητος. Εμείς που δεν ξυπνάμε και πολύ νωρίς κοιμόμαστε ήσυχοι γιατί ξέρουμε ότι στην πρωινή βάρδια είναι ο Μπιλ.

για τον Αλέξανδρο (ο οποίος τυγχάνει να είναι αδελφός μου, για να δανειστώ φράση από διαφήμιση φίλτρων νερού). Μια «μηχανή» κειμένων που βγάζει τη δουλειά τριών ατόμων. Μπορεί να γράψει παράλληλα 25 ματς και να ανεβάζει ειδήσεις από τις 4 το απόγευμα μέχρι τις 6 το πρωί της επόμενης μέρας. Μια ακόμα από τις σημαντικές κολώνες του aek365 και ο λόγος που η ιστοσελίδα μας δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τα τμήματα Διεθνών κανενός.

για την Αργυρώ. Η πριγκίπισσα της Ερασιτεχνικής ΑΕΚ. Αγωνίστρια και αξιόπιστη. Σχεδόν από την πρώτη μέρα του aek365 ήταν εκεί. Στα πάρα πολύ δύσκολα έδειξε απίστευτο χαρακτήρα και έβγαλε βάρδια ακόμα και από τα πιο αδιανόητα σημεία. Ένα ακόμα άτομο πάνω στο οποίο μπορείς να βασιστείς ότι δεν θα σε «κρεμάσει» ποτέ.

για τον Λάμπρο. Στέλεχος του aek365 επίσης από την πρώτη μέρα. Με κάποια διαλλείματα ήταν πάντα κοντά μας. Δημοσιογράφος με εξαιρετικό κριτήριο και ικανός να «βγάλει» το πιο δύσκολο θέμα. Όπου κι αν κρυφτείς ο Λάμπρος θα σε βρει και θα σου πάρει δηλώσεις ακόμα και αν μιλάς σουαχίλι. Ακαδημιάρχης και προσφάτως χαζομπαμπάς.

για τη Μαρία. Δίπλα μας από τον σχεδιασμό του aek365. Ήρθε για να γράφει σινεμά και εξελίχθηκε σε βασικό στέλεχος που ελέγχει την πολιτική-κοινωνική επικαιρότητα. Γράφει μακράν τα καλύτερα ελληνικά απ' όλους μας (φιλόλογος γαρ) και έχει αναδείξει με σοβαρότητα ένα ειδησεογραφικό κομμάτι στο οποίο τα αθλητικά σάιτ συνήθως δεν έδιναν προτεραιότητα.

για τον Κώστα. Έναν γνήσιο «μπασκετάνθρωπο του μπάσκετ». Ήρθε πριν από λίγα χρόνια και αποτελεί μια ήρεμη δύναμη για το aek365. Αξιόπιστος, γνώστης του αντικειμένου και… φιλίστορας της Βασίλισσας.

για την Ελένη. Την τελευταία χρονικά άφιξη στην ιστοσελίδα μας. Έδεσε από τις πρώτες μέρες με το υπόλοιπο τιμ. Μας κέρδισε με την όρεξη της, την ταχύτητα να μαθαίνει και την αγάπη της για τη δημοσιογραφία. Ήταν ένα κομμάτι στο παζλ που μας έλειπε.

για όλα εκείνα τα παιδιά που πέρασαν από το aek365. Τον Μάριο, τον Τάσο, τον «Λύμπε», τον Πάνο, τον Λουκά, τον Στάθη, τον Θεόφιλο, τον Χάρη, τον Γιώργο, τον Βασίλη, τον Μιχάλη, τη Ρένια. Όλους όσοι έγραψαν έστω ένα κείμενο και έβαλαν το λιθαράκι τους ώστε το aek365 όχι μόνο να αντέξει αλλά να καθιερωθεί ώστε να είμαστε εδώ σήμερα και να μιλάμε για τα 13 του χρόνια.  

για τον Κώστα Κετσετζόγλου, τον οποίο τον γνώρισα ένα απόγευμα του μακρινού 1998 στα γραφεία της Ώρας, θα μπορούσα να γράψω πολλά. Για σήμερα θα σταθώ σε ένα. Σε μια εποχή που τα οπαδικά Μέσα ήταν συνυφασμένα με ακρότητες, ρητορική μίσους, αλλοίωση της πραγματικότητας και κακή ποιότητα επέλεξε να στήσει μια ιστοσελίδα η οποία έδειξε ότι υπάρχει και άλλος τρόπος.

Χρόνια μας πολλά λοιπόν και «Κετσετζόγλου μην το κόψεις σκέψου τον κόπο που έκανα για να το γράψω».

Του Θοδωρή Καρβουνιάρη:

Δεν είναι πολλά τα πράγματα και οι άνθρωποι στη ζωή που αγαπάς… τυφλά. Δεν είναι πολλά τα πράγματα στη ζωή που νιώθεις τόσα έντονα συναισθήματα, που όταν χρειαστεί να γράψεις γι’ αυτά… κολλάς. Δεν ξέρεις από πού να αρχίσεις, όμως είσαι σίγουρος πως αν κάνεις την αρχή μετά δε θα σταματάς. Ελπίζω να μην κουράσω, γιατί οι επόμενες γραμμές αφορούν κάτι που αγαπάω πολύ! Η οικογένειά μου, οι φίλοι, η ΑΕΚ και το… aek365. Αυτά είναι στη ζωή και το μυαλό κάθε μέρα για 24 ώρες. Τρόπος ζωής πλέον. Πέρασαν 13 χρόνια από εκείνη την πρώτη στιγμή, σε εκείνο το υπογειάκι, με την καντίνα δίπλα, όπου στις 8 το βράδυ ειπώθηκε το «είμαστε πάνω». 13 χρόνια. Είχαν περάσει κάποιοι μήνες πριν ιδιαίτεροι σε προσωπικό επίπεδο. Και από συγκυρίες και από επιλογή, είχα μείνει εκτός δουλειάς για περίπου 9 μήνες. Μέχρι που ήρθαν κάτι φίλοι από τα όχι και τόσο παλιά. Ο Κώστας και ο Ηλίας και μου εξήγησαν την ιδέα για τη δημιουργία ενός site. Ο Κετς πρόσφατα έτυχε και είπε στο ραδιόφωνο για μένα πως «αυτό το παιδί πήγε στη σχολή του Κέντρου Αθλητικού Ρεπορτάζ για να δουλεύει δίπλα μου». Η ζωή έδειξε πως έτσι έχει γίνει. Δημοσιογραφικός πατέρας μου είναι – και ας μπορεί να γελάει τώρα! Λίγους μήνες στην… αντικειμενική (στα πρώτα της βήματα) εφημερίδα Derby το 2001 που είχε ανοίξει τότε. Μετά στο Scoraki, λίγες ημέρες μετά το 3-3 με τη Ρεάλ στη Φιλαδέλφεια και για μία πενταετία. Μετά από σχεδόν ένα χρόνο, ξανά μαζί στην εφημερίδα «ΕΝΩΣΗ» για ένα χρόνο και πάλι μαζί, στο 365, τα τελευταία 13 χρόνια και προχωράμε καλά να είμαστε… Αυτό το δέσιμο με τον Κετς, αυτό το δέσιμο με αυτή την ομάδα. Η μεταφορά ουσιαστικά του SCORE στις… οθόνες. Αυτή η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ! Σπάνιο και ευλογημένο πράγμα. Την οικογένειά σου όσα προβλήματα κι αν εμφανίζονται, όσα κι αν έρχονται ή γίνονται μέσα στο χρόνο, δεν την αφήνεις. Συναντήσαμε δυσκολίες, βιώσαμε «βαριές» ημέρες και με την ΑΕΚ και γενικά. Δεν τα παρατήσαμε ποτέ! Αγάπη για το 365. Αγάπη για τον Κετς. Αγάπη μεταξύ μας και για την ΑΕΚ μας. Με τα καλά, με τα άσχημα, με τις αδυναμίες μας, με τα όλα μας. Θα ήθελα να γράψω κι άλλα. Πάρα πολλά. Όμως καλό είναι να κρατάμε και κάτι μέσα μας… Ένα μεγάλο ευχαριστώ για όλα στον Κετς που εδώ και σχεδόν 21 χρόνια με έχει κοντά του. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Ηλία. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στα παιδιά που δουλέψαμε μαζί και έφυγαν και σε αυτά φυσικά που συνεχίζουμε. Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε εσάς για την εμπιστοσύνη που μας δείχνετε. Και ένα μεγάλο ευχαριστώ στην ΑΕΚ με την οποία μέσα σε 13 χρόνια ζήσαμε υποβιβασμούς, ανόδους, πρωτάθλημα, Ευρώπη, Κύπελλα, φιέστες, γήπεδα, τα πάντα. Έτσι είναι η ζωή: Τα πάντα και η ΑΕΚ μας έχει δείξει το δρόμο! Όλα θα τα ζούμε στο 100% μαζί με την οικογένειά μας. Αντέξαμε, αντέχουμε… λατρεύω αυτή την ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ!

Του Νίκου Τζαλίδη:

13 χρόνια λοιπόν. Όχι σερί για μένα. Αλλά κι όταν έλειπα, με κάποιο τρόπο, εδώ ήμουν. Στην οικογένεια του aek365. Που το μυστικό της επιτυχίας, κρύβεται σ’ αυτήν ακριβώς τη λέξη. Διαχρονικά! Η δική μου επιστροφή, την ώρα που η ΑΕΚ είχε... επιστρέψει ήδη, ήταν ένα κάρμα. Έγινε, εκεί. Με όμορφη παρέα. Μετά από ένα τηλεφώνημα δευτερολέπτων και μια κουβέντα με τον Κώστα ακριβώς στο σημείο, που κάποιους μήνες αργότερα, η αποστολή γύριζε από το Φάληρο και την υποδεχόμασταν με το γνωστό σύνθημα για τον Γιακουμάκη. Όλοι διαισθανόμασταν πλέον, ότι η στιγμή είχε φτάσει. Άλλωστε, η διαίσθηση του καθενός, δύσκολα πέφτει έξω. Δεν ξέρω, αν η διαίσθηση έλεγε τότε, στις 26 Ιουνίου του 2009, πως το aek365 μετά από 13 χρόνια θα έχει τρυπήσει τον ουρανό, όντας η πρώτη οπαδική ιστοσελίδα, με ρεπορτάζ από ΑΕΚ μέχρι… Ομοσπονδία Γκάμπια, αλλά σίγουρα υπήρχαν όλες οι προϋποθέσεις. Η ιδέα, ο άνθρωπος που θα ηγηθεί, ο οποίος την πρώτη μέρα που τον γνώρισα σε εποχές εφημερίδας, προ aek365, μου ανέθεσε ρεπορτάζ ΕΠΣΑ και του χρωστάω ένα ευχαριστώ για την εμπιστοσύνη, φυσικά όλα τα παιδιά που είχε δίπλα του, ο Ηλίας, ο Θοδωρής, ΟΛΟΙ, και πάνω απ’ όλα, το κλίμα της οικογένειας. Όλα αυτά, οδηγούν το aek365 13 χρόνια τώρα. Και το οδηγούν πάντα μπροστά, με βήματα εξέλιξης, αναβάθμισης και βελτίωσης, όπου το aek365 της νέας εποχής, ήδη έχει προαναγγείλει πως τα καλύτερα έρχονται. Μαζί με την Αγιά Σοφιά, μαζί με την ΑΕΚ που επιστρέφει σπίτι!

Χρόνια πολλά aek365, ΑΕΚΑΡΑ για πάντα!

Του Αλέξανδρου Τομαρά

Πέρασαν 13 ολόκληρα χρόνια από την ημέρα που ξεκίνησε όλο αυτό το ταξίδι σε ένα ημιυπόγειο στη Μιχαλακοπούλου και μοιάζει σα να ήταν χθες. Το aek365 ξεκίνησε σε αχαρτογράφητα νερά το 2009. Τόσο αχαρτογράφητα που τις πρώτες μέρες ζωής του σάιτ, ζητούσαμε κλικ από φίλους και συγγενείς καθώς δεν μπορούσαμε να γνωρίζουμε την απήχηση που θα είχε το όλο εγχείρημα. Και φτάσαμε αυτή τη στιγμή να βρισκόμαστε μέσα στα κορυφαία αθλητικά σάιτ της χώρας βάσει αριθμών!

Πολλοί ήρθαν, πολλοί έφυγαν, πολλά είδαν τα μάτια μας… Περάσαμε αρκετές δύσκολες στιγμές και ακόμη περισσότερες όμορφες αλλά ποτέ δε χάσαμε την όρεξή μας για δουλειά. Ακόμη και όταν η ΑΕΚ περιπλανήθηκε στα αλώνια της Γ’ Εθνικής.

Αμέτρητα ξενύχτια, άπειρες ώρες στο πληκτρολόγιο, στεναχώρια όταν η ΑΕΚ δεν πάει καλά αλλά στο τέλος της ημέρας το aek365 παραμένει το «σπίτι» μας, το χόμπι μας που κάναμε επάγγελμα και συνεχίζουμε δυνατά και με ακόμη περισσότερη όρεξη. Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους όσους συνεργαστήκαμε έστω και μια μέρα και ένα μεγαλύτερο ευχαριστώ στον κόσμο που μας ακολουθεί πιστά!

Του Βασίλη Μαυροματάκη

Κλείσαμε λοιπόν 13 χρόνια! Από εκείνο το πρωινό του Ιουνίου 2009 μέχρι και σήμερα, συνεχώς πάνω από ένα πληκτρολόγιο να γράφω για τη Ρεάλ, την Μπαρτσελόνα, τη Λίβερπουλ, τη Γιουνάιτεντ, τη Μίλαν, αλλά και για την αγαπημένη... τους ΑΕΚ, μιας και εγώ... Παναθηναϊκός από τα γενοφάσκια μου. aek365, η μεγαλύτερή μου... σχέση και θα μείνω πιστός και για τα επόμενα 13 χρόνια, καλά να είμαστε. Κάθε στιγμή, από τα πρωινά στα υπόγεια της Μιχαλακοπούλου μέχρι σήμερα, άξιζε. Χαλάλι και τα ξενύχτια για τους Μπακς και τον Γιάννη και ένα συγγνώμη στον κύριο Κώστα για κάτι τηλέφωνα, 5:30 το πρωί, όταν το σάιτ είχε τα τεχνικά θεματάκια του.

Χρόνια πολλά και καλά aek365, με υγεία, πάνω από όλα, σε εσάς τους αναγνώστες που αγκάλιασαν την προσπάθεια, αλλά και στους ανθρώπους που, καθημερινά, "τρέχουν" το σάιτ, δίνοντας τον καλύτερό τους εαυτό.

Της Αργυρούς Φλουρή

Και να 'μαστε λοιπόν εδώ... 13χρόνια aek365! Δεν είναι ψέμα, δεν είναι όνειρο! Συνεχίζουμε δυναμικά πάντα με την ΑΕΚ στην καρδιά!!!

Τα χρόνια πέρασαν σαν νερό, η ομάδα του aek365 όμως συνεχίζει να έχει το ίδιο πάθος και την ίδια όρεξη όπως την πρώτη μέρα, για να σας μεταφέρουμε έγκαιρα, έγκυρα και προ πάντων... φρέσκο «κιτρινόμαυρο» ρεπορτάζ και όχι μόνο.  

Το aek365 έγινε η γλυκιά καθημερινή συνήθεια όλων μας και ελπίζω με τα χρόνια που έρχονται να ζήσουμε ακόμα περισσότερες επιτυχίες, με πολλούς τίτλους και διακρίσεις.

Η ΑΕΚ μεγαλώνει σε όλα τα επίπεδα και μαζί της κι εμείς.

Στόχος μας ήταν το aek365 να αποτελεί μονόδρομο στην ενημέρωση σας καθημερινά, σε αργίες και γιορτές και με την στήριξή σας έγινε πραγματικότητα.

365 μέρες το χρόνο και 24 ώρες τη μέρα όλοι γινόμαστε μια γροθιά για την αγαπημένη μας ομάδα!

Τα λόγια και τα συναισθήματα είναι πολλά και η συγκίνηση ακόμα μεγαλύτερη. Είναι τόσα που θα μπορούσα να γράψω, αλλά θα κλείσω λέγοντας μόνο Χρόνια μας πολλά aek365! Χρόνια μας πολλά ΑΕΚάρα! Χρόνια πολλά δεύτερή μου οικογένεια!

#Ραντεβού στην Αγιά Σοφιά!

Του Λάμπρου Λέτσιου

Τι ώρα που έστειλε το αφεντικό (για μενα, κατά κόσμον Ηλίας) να γράψουμε τι είναι για εμάς το aek365, από μπροστά μου πέρασαν 13 ολόκληρα χρόνια αναμνήσεων. Γεμάτα χαρές, χαβαλέ, επιτυχίες, στεναχώριες. Όταν είσαι από την πρώτη ημέρα στο aek365 έχοντας ζήσει όλες τις φάσεις, τις δύσκολες στιγμές, τις καλές στιγμές, είναι αμέτρητα αυτά που μπορείς να πεις για τα 13 αυτά χρόνια. Πέρασαν δεκατρία χρόνια από εκείνη την ημέρα που μπήκα στα γραφεία της Μιχαλακοπουλου για να ξεκινήσω το ταξίδι της αθλητικής δημοσιογραφίας δίπλα σε κάτι παιδιά- διαμάντια που ουσιαστικά σου έμαθαν και την δουλειά. Δάσκαλοι, φίλοι, αδέλφια. Έγινα μέλος ενός Μέσου που σε κάνει συνεχώς να ψάχνεις, να παραμένεις ανήσυχος (σε αυτό βοηθά και η ΑΕΚ με την... ανώμαλη πορεία της). Δεκατρία χρόνια μετά και εύχομαι να είμαστε καλά να είναι καλά το aek365 και το ταξίδι συνεχίζεται...

ΥΓ. Μακάρι σε όλες τις δουλειές του κόσμου να υπήρχε ένας Θοδωρής Καρβουνιάρης.

Της Μαρίας Τουρλή:

Ίσως δεν είναι πολλοί αυτοί που μπορούν να πουν ότι μια δουλειά τούς άλλαξε τελείως τη ζωή ακόμα και σε προσωπικό επίπεδο και κατέληξε να μην είναι απλώς μια δουλειά. Και είναι σίγουρο ότι αυτή η φράση ακούγεται κάτι παραπάνω από κλισέ- από αυτές που συνηθίζονται στη δημοσιογραφία- ωστόσο κάποιες φορές δεν υπάρχει κάτι καλύτερο για να περιγράψεις την πραγματικότητα των τελευταίων 13 ετών στο aek365. Όλα τα παιδιά με τα οποία ζήσαμε μαζί με τις δύσκολες, τις πολύ δύσκολες και τις πολύ όμορφες στιγμές όλα αυτά τα 13 χρόνια. Μοιάζει απίστευτο και μόνο που γράφω αυτόν τον αριθμό.

Και μην ξεχνάμε την ΑΕΚ… Το καλοκαίρι του 2009, όταν βρέθηκα στην πόρτα του aek365, αν με ρωτούσες τι ομάδα είμαι θα απαντούσα «Εθνική Ελλάδας» (ναι, ναι, ξέρω την αντίδραση που ακολουθεί…). Οπότε είναι λογικό να απορεί κανείς τι δουλειά είχα σε μια αθλητική ιστοσελίδα. Για το καλό όλων και κυρίως του αθλητισμού, ο δικός μου τομέας ήταν και παραμένει η επικαιρότητα και ο κινηματογράφος. Ωστόσο, η ιστορία της ΑΕΚ και ο κόσμος της με τον οποίο ήρθα σε επαφή δεν θα μπορούσαν να μην με κάνουν να αγαπήσω αυτήν την οικογένεια και να έχω πλέον μια σωστή απάντηση για την ερώτηση!

Και ναι, αν αναρωτιέστε, τώρα πια ξέρω τι είναι το οφ σάιντ.

Της Ελένης Μαστραντώνη

Ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα, να βρεθώ να είμαι μέλος της πιο Αεκτζηδικης γωνίας στο ίντερνετ. Το πιο κιτρινόμαυρο σάιτ που μου κρατάει συντροφιά 13 ολόκληρα χρόνια, σήμερα έχει γενέθλια, συνεχίζει να εντυπωσιάζει και να μετράει δισεκατομμύρια κλικ. Χρόνια πολλά aek365, χρόνια μας πολλά λοιπόν, αφού πλέον μπορώ να το πω, καθώς είμαι μέλος κι εγώ αυτής της οικογένειας. Γιατί αυτό είναι το aek365. Χρόνια πολλά γεμάτα επιτυχίες, συνεντεύξεις και ενημέρωση!!

Του Λουκά Μαστροδήμου

Κάθε φορά που με ρωτάνε κάτι σχετικό με το aek365, μου αρέσει ν’ απαντώ πως πρόκειται για ένα μικρό ΑΕΚτζήδικο θαύμα.

Αυτή, όμως, είναι η μίση αλήθεια.

Τα τρομακτικά νούμερα αναγνωσιμότητας αποτελούν -απλώς και μόνο- επίδειξη ισχύος του κόσμου της ΑΕΚ;

Όχι.

Είναι, συγχρόνως, η επιβράβευση της αθόρυβης δουλειάς και της αυταπάρνησης των συντελεστών του σάιτ.

Η ανταμοιβή της αξιοπιστίας του ρεπορτάζ της ΑΕΚ.

Η αναγνώριση της φιλοσοφίας / συνέπειάς του, ακόμη και όταν τα αίματα -δικαίως- ανάβουν.

Δεκατρία χρόνια, εν μέσω απίθανων καταστροφών που βίωσαν η χώρα και ο Σύλλογος, είναι αυτά.

Κι αν το καλοσκεφτείς, σε μια εποχή απέραντης (πλαστής) γαματοσύνης στο διαδίκτυο, το aek365 είναι μια αυθεντική ιστορία πάθους και αφοσίωσης.

Μια ιστορία χωρίς τέλος.

Του Κώστα Παρασκευόπουλου

Όσοι με γνωρίζουν προσωπικά, ξέρουν πολύ καλά ότι δεν είμαι ακριβώς… πολυλογάς. Επίσης, δεν ήμουν «παρών» από την αρχή του aek365, αλλά φυσικά θα πω με χαρά μου, 2-3 πραγματάκια και εγώ, για τα 13α γενέθλια. Προσωπικά ήμουν τυχερός στην καριέρα μου, γιατί πάντα συναντούσα καλό κλίμα στον χώρο εργασίας. Στο aek365, αυτό ισχύει και με το… παραπάνω. Είναι πολύ σημαντικό να νιώθεις άνετα στη δουλειά σου και αυτό είναι κάτι που μου το παρέχει ο Κώστας, που είναι και ο λόγος που ήρθα άλλωστε εδώ. Το ίδιο ισχύει για τον Ηλία και τον Θοδωρή και ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλα τα παιδιά που με «αγκάλιασαν» από την πρώτη στιγμή και με έκαναν να αισθανθώ άμεσα, ως ισότιμό τους, μέλος. Στο κομμάτι του μπάσκετ, μου έχει μείνει το «σκηνικό» στα Δύο Αοράκια, στο Ηράκλειο της Κρήτης, τον Φεβρουάριο του 2018, μετά από τον τελικό Κυπέλλου της ΑΕΚ κόντρα στον Ολυμπιακό. Ναι, τότε που η Βασίλισσα πήρε το τρόπαιο και ο Κώστας, μαζί και με τον Λουκά, με περίμεναν υπομονετικά στο πλήρως άδειο κλειστό στα Δύο Αοράκια. Κι ενώ έγραφα ακατάπαυστα, ο Κώστας γυρίζει και με ρωτάει με ένα επικό χαμόγελο: «Καλά ρε Κώστα. Για πόσες… μέρες γράφεις»; Έπεσε πολύ γέλιο όπως είναι φυσικό… Χρόνια πολλά aek365 και πάντα τα καλύτερα σε όλα τα τμήματα της ΑΕΚ.