Αυτές είναι οι πρώτες διαφορές του Αλμέιδα με τους προκατόχους του

1 | Εντελώς προσωπική επιλογή των συνεργατών του

Δεν είναι πολλές οι φορές κατά τις οποίες ο προπονητής που έρχεται στην ΑΕΚ φέρνει μαζί του ένα έτοιμο τιμ με συνεργάτες της απόλυτης εμπιστοσύνης του. Το παραπάνω δεν αποτελεί κάποια σίγουρη συνταγή επιτυχίας ωστόσο είναι ένα δείγμα σοβαρότητας και του γεγονότος ότι ο Αλμέιδα έχει κάτι συγκεκριμένο στο μυαλό του το οποίο θέλει να περάσει στην ομάδα και εμπιστεύεται κάποιους συγκεκριμένους ανθρώπους τους οποίους θεωρεί ότι μπορούν να τον βοηθήσουν προς αυτή την κατεύθυνση.

Ο Γιαννίκης π.χ. όταν ήρθε έφερε μαζί του μόλις έναν δικό του συνεργάτη, τον Τζίνο Λετιέρι, με τον οποίο δεν είχε ξανασυνεργαστεί ποτέ και στην ουσία τον γνώρισε προσωπικά στα Σπάτα. Ο Μιλόγεβιτς έφερε τον Ντάρκο Τέσοβιτς, που ήταν ένας πολύ καλός τύπος ο οποίος όμως δεν ήταν καν ο άμεσος συνεργάτης του προπονητή στο μικρό διάστημα που έμεινε στην ΑΕΚ. Ο Αλμέιδα, αντίθετα, σε αυτό το κομμάτι είναι υπερσυγκεντρωτικός.

2 | Στην Αθήνα 1,5 μήνα πριν την έναρξη της προετοιμασίας

Στις λεπτομέρειες που κάνουν τη διαφορά, συμπεριλαμβάνεται και το γεγονός ότι ο Αλμέιδα ήρθε στην Αθήνα αρκετό καιρό πριν την έναρξη του βασικού σταδίου της προετοιμασίας της ΑΕΚ. Η ομάδα δεν παίζει καν στην Ευρώπη, έχει τον περισσότερο χρόνο σε σχέση με όλους τους ανταγωνιστές της για να χτιστεί, ωστόσο ο Αργεντίνος επέλεξε να έρθει νωρίς, γεγονός που μαρτυρά τόσο δίψα όσο και σοβαρότητα. Σημειολογικά αναφέρουμε ότι ο προηγούμενος προπονητής της ΑΕΚ που ανέλαβε την ομάδα από την αρχή της περιόδου, ήρθε στην Αθήνα μόλις μία μέρα πριν την πρώτη συγκέντρωση της ομάδας στα Σπάτα και με το ξεκίνημα των επίσημων αγωνιστικών υποχρεώσεων της «Ένωσης» να ήταν τότε πολύ πιο κοντά σε σχέση με τώρα που υπάρχει χρόνος για να… φάνε και οι κότες.

3 | Διαπεραστική προσωπικότητα

Υπάρχουν προπονητές και προπονητές. Προπονητές πάντα ήρεμοι (σχολή Μπάγεβιτς) και προπονητές πιο έντονοι (σχολή Χιμένεθ, Πογιέτ). Δεν υπάρχει καλό και κακό σε αυτά, φτάνει να μπορεί ο κάθε προπονητής να γίνεται μεταδοτικός στην ομάδα. Την περασμένη σεζόν η ΑΕΚ πορεύτηκε με προπονητές χαμηλών τόνων οι οποίοι όμως είχαν σημαντικό πρόβλημα στη μεταδοτικότητα. Τον Μιλόγεβιτς μπορεί να τον είδαμε λίγο στα μέρη μας, ωστόσο το θέμα με τη μεταδοτικότητα και την αλληλεπίδραση στα αποδυτήρια πράγματι υπήρχε τότε. Για τον Γιαννίκη που εκτελώντας χρέη διαιτητή στα οικογενειακά διπλά και απέφευγε να σφυρίξει φάουλ για να μην… εκνευριστεί κάποιος που δεν έπρεπε, ούτε λόγος. Ο Οφρυδόπουλος που εκτέλεσε χρέη υπηρεσιακού δεν γίνεται να κριθεί σε αυτό το κομμάτι και θα ήταν άδικο κιόλας να συμβεί κάτι τέτοιο.

Η μετάβαση, λοιπόν, σε έναν προπονητή που είναι και τεράστια προσωπικότητα ποδοσφαιρικά, αλλά έχει και ένα διαπεραστικό ταμπεραμέντο όπως ο Ματίας Αλμέιδα ίσως αποδειχτεί ευεργετική, αφού στην παρούσα φάση ενδεχομένως αυτό να αποτελεί ένα στοιχείο που να χρειαζόταν η ΑΕΚ τη δεδομένη στιγμή.

Το αν τελικά θα πετύχει ή όχι ο Αλμέιδα στην «Ένωση» θα το δείξει μόνο ο δρόμος και κυρίως το τέλος της διαδρομής. Το γεγονός, όμως, ότι ήδη υπάρχουν κάποιες διαφορές από τους προκατόχους του σε θέματα που μπορεί να μοιάζουν με λεπτομέρειες (αλλά δεν είναι) για ένα τρίτο μάτι, σημειώνεται με την ελπίδα ότι θα υπάρξουν και πρακτικά διαφορές με τους προηγούμενους προπονητές της ΑΕΚ.

ΑΚΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ