Οι πιο κρίσιμες αλλαγές στην ΑΕΚ, ο προπονητής και το περιβάλλον στα Σπάτα

Ακόμη και στις πιο ακραίες στιγμές που ζήσαμε πολύ πρόσφατα, παραμονή του τελευταίου αγώνα και στη διάρκεια του, πιστεύω το μέγεθος των αλλαγών που θα ακολουθούσαν, ελάχιστοι το είχαν προβλέψει. Μπορεί και κανένας. Εμείς σίγουρα όχι.

Αφού σημειωθεί πως όλα δείχνουν ότι ο κύκλος των αλλαγών δεν έχει κλείσει καν, τι έχουμε ως τώρα; Νέο προπονητή. Οι δύο επικεφαλείς του σχεδιασμού που όπως και να το κάνεις δε γίνεται να μη συνδεθούν με τη φετινή αγωνιστική επιτυχία. Ο Γ. Παπαδημητρίου αποχώρησε τελείως, ο Π. Κονέ δεν είναι πλέον τεχνικός διευθυντής.

Με κινήσεις που ανταποκρίνονται απόλυτα στο «να αλλάξουν και τα πόμολα στα Σπάτα» που είχε κυριαρχήσει στο τέλος της σεζόν, έγιναν ήδη αλλαγές κι εκεί. Και θα γίνουν ενδεχομένως κι άλλες, που θα αφορούν πλέον και το ρόστερ. Αλλά θα έχουν σχέση και με την ανάγκη για αλλαγή της ατμόσφαιρας στα Σπάτα.

Νέος τεχνικός διευθυντής. Επιλογή σε πλαίσια τελείως διαφορετικά από αυτά που είχαμε συνηθίσει. Από το 2013 μέχρι σήμερα, ο Κουχάρσκι είναι ο πρώτος που αναλαμβάνει αυτή τη θέση και δεν έχει σχέση από το παρελθόν με την ΑΕΚ. Λυμπερόπουλος, Μιλοβάνοβιτς, Μαϊστόροβιτς, Ίβιτς, Κονέ. Όλοι πρώην παίκτες της ομάδας.

Ο Κουχάρσκι ούτε ΑΕΚ, ούτε Ελλάδα. Τίποτα. Σωστά ή λάθος θα φανεί από τη πορεία του, τα κριτήρια όμως φαίνεται να είναι απόλυτα πραγματιστικά και βάσει της εκτίμησης για ό,τι έχει να παρουσιάσει ως τώρα ως ποδοσφαιρικό στέλεχος.

Όλα αυτά κι ενδεχομένως κι άλλα που μπορεί να γίνουν, δε δείχνουν μόνο την αποφασιστικότητα για αλλαγές σε πολλούς τομείς. Δείχνουν και διάθεση για αλλαγή των κριτηρίων επιλογής.

Όλα αυτά ούτε ασήμαντα είναι, ούτε παραπέμπουν σε διαδικασία στο στυλ αλλαγές για τις αλλαγές. Αυτό ακριβώς εννοούσαμε εδώ στο προηγούμενο blog, όταν λέγαμε πως δεν ξεκίνησε αυτή τη διαδικασία ο Δ. Μελισσανίδης απλά για να παρουσιάσει ένα πακέτο αλλαγών που θα έριχνε τους τόνους στο κόσμο που είναι απογοητευμένοι και οργισμένοι. Ήθελε και θέλει να γίνουν πράγματα που θα αφήσουν αποτύπωμα.

Ωστόσο δύο είναι τα στοιχεία που κατά τη δική μας εκτίμηση έχουν τη μεγαλύτερη σημασία. Με βάση και τις νόρμες του ελληνικού ποδοσφαίρου, αλλά και τη πραγματικότητα του προβλήματος της ΑΕΚ τα τελευταία χρόνια. Ο προπονητής και το περιβάλλον στη καθημερινότητα της ομάδας. Αυτά είναι τα δύο βασικά στοιχεία που η ΑΕΚ έχει μεγάλο πρόβλημα. Τα δύο στοιχεία από το οποία τονίζονται μετά περισσότερο και άλλα που υπάρχει ζήτημα. Και που τώρα γίνεται σοβαρή προσπάθεια να διορθωθούν.

Δεν είναι θέμα ικανοτήτων των προπονητών που πέρασαν τα τελευταία χρόνια. Κανείς τους δεν είχε τη προσωπικότητα όπως αποδείχθηκε, για να βάλει τη καθημερινότητα της ομάδας στους δικούς του ρυθμούς. Κανείς προπονητής δεν έχει πετύχει στην Ελλάδα, χωρίς να γίνει πραγματικός αρχηγός στο περιβάλλον που δουλεύει καθημερινά.

Στη περίπτωση της ΑΕΚ το ζητούμενο είναι και να προκύψει αυτός ο τύπος του προπονητή και να εκλείψουν τα άρρωστα στοιχεία στη καθημερινότητα της, που κάνουν ακόμη χειρότερη τη κατάσταση με τεχνικούς που δε μπορούν να εμπνεύσουν και να επιβληθούν.

Αυτά είναι τα δύο μεγάλα στοιχήματα εν όψει της επόμενης σεζόν. Γιατί ό,τι και να είναι ο κάθε νέος τεχνικός διευθυντής για παράδειγμα, δεδομένα κάποιες κινήσεις θα βγουν, κάποιες όχι. Το ζήτημα είναι πως με τον κατάλληλο προπονητή και το κλίμα που πρέπει να έχει στη καθημερινότητα της, η ομάδα θα πάρει το 100% από τις πετυχημένες επιλογές. Και θα μειώσει στο ελάχιστο την επίδραση των μη πετυχημένων.

Ίσως να ήταν και γραφτό μετά από ένα πολύ μεγάλο κύκλο επιλογών που δεν βγήκαν κι οδήγησαν την ΑΕΚ μέχρι κι εκτός Ευρώπης φέτος, να προκύψει τώρα η απόλυτη ανάγκη και η απόλυτη επίγνωση για τις παρεμβάσεις που χρειάζονται. Ακριβώς πριν τη σεζόν μέσα στην οποία η ομάδα δίνει ραντεβού επανασύνδεσης με τη χαμένη της ταυτότητα. Αυτό δηλαδή που ιστορικά για την ΑΕΚ αντιπροσωπεύει η έδρα της. Που στερείται εδώ και 19 χρόνια. Ίσως να ήταν γραφτό, να γίνουν όλα μαζί, μετά από μια πολύ δύσκολη περίοδο... Μακάρι δηλαδή, αυτό να αποδειχθεί.