Το πήρε η Αργεντινή μέσα στο Μαρακανά!

φιλε δε λεω καλος ο μαραντονα εβαζε γκολ αλλα δε ειναι καλυτερος του πελε το γκολ χερι στο παγκοσμιο κυπελλο η τα ναρκωτικα που τα πας παρο ολα αυτα το λεω καλος ηταν αλλα μην ισοπεδωνεις τον αλλο θρυλο του ποδοσφαιρου.

Ευχαριστώ φίλε cloudharris29 για το σχόλιο σου....Εννοείται ότι σέβομαι την προτίμησή σου για τον Πελέ (άλλωστε ο μισός πλανήτης είναι....Πελικός :-), αλλά μην το παίρνεις τοις μετρητοίς :-) Ποδόσφαιρο είναι και μάλιστα επαγγελματικό και όχι η ίδια ζωή μας για να μας χωρίζουν τέτοιου είδους διαφορές :-) ... Πάντως το ένα dislike είναι δικό μου :-) ....φόλα Μαραντονικός βλέπεις :-)

Φίλε έχεις δίκιο σε πολλά από αυτά που λες. Προσωπικά τελείωσα το Πανεπιστήμιο στην Ιταλία και μάλιστα πέρασα και από τη Νάπολη την εποχή που έπαιζε εκεί ο Ντιέγκο και είναι όντως έτσι όπως τα λες. Η Αργεντινή είναι η πιο ευρωπαϊκή από τις χώρες της Λατινικής Αμερικής και μάλιστα με έντονο το ιταλικό χρώμα (παρά το ότι μιλάνε ισπανικά). Ο λόγος είναι ότι οι περισσότεροι μετανάστες σε αυτή τη χώρα το δέκατο ένατο και στις αρχές του εικοστού αιώνα ήταν Ιταλοί. Και μάλιστα όχι μόνο... ΣΥΝΕΧΕΙΑ από τον (ιστορικά) «φτωχό» ιταλικό Νότο αλλά και από τον ιταλικό Βορρά. Γι αυτό και η «ιταλικότητα» πολλών ονομάτων Αργεντινών παικτών αλλά και γενικότερα πολιτών. Αν και θαυμάζω την αργεντίνικη σχολή ποδοσφαίρου ως μία από τις κορυφαίες του πλανήτη, προσωπικά κλίνω (δηλ. έχω τάση) προς το πιο «ορθολογικό» γερμανικό ποδόσφαιρο, το «φόυσμπαλ» με την άριστη φυσική κατάσταση, την τέλεια οργάνωση (σε όλα τα επίπεδα, τόσο όσον αφορά τον τρόπο παιχνιδιού όλων των εθνικών ομάδων, από τις Under 17, 19 και 21 έως τη Νατσιονάλ Μάνσαφτ, όσο και την τέλεια οργάνωση της Ομοσπονδίας (=Deutscher Fußball Bund, DFB)). Και εγώ θεωρώ το Ντιέγκο ανώτερο του Πελέ. Όμως στο σημείο που βάζεις like σε ένα link ενός φίλου όπου παραπέμπει σε μία ραδιοφωνική εκπομπή στην οποία ακούγεται ο αργεντίνικος εθνικός ύμνος την εποχή του πολέμου των Φώκλαντς ή Μαλβίνας όπως σωστά λες ότι είναι το όνομά τους στα ισπανικά, έχεις άδικο. Καλώς η κακώς τα Φώκλαντς κατοικούνταν ΜΟΝΟ από Βρετανούς (έστω από την εποχή της αποικιοκρατίας, να το δεχτώ) και καλώς ή κακώς ανήκαν στη Βρετανική Επικράτεια. Ο τότε ΔΙΚΤΑΤΟΡΑΣ Πρόεδρος της Αργεντινής Βιντέλα (είναι αυτός εξαιτίας του οποίου και της χούντας του ο Γιόχαν Κρόιφ αρνήθηκε να ταξιδέψει στην Αργεντινή με την υπόλοιπη Εθνική Ολλανδίας για το Μουντιάλ του 1978, στο οποίο η ομάδα του έφτασε στον τελικό και έχασε στην παράταση από την Αργεντινή του Μάριο Κέμπες 3-1, ενώ θα μπορούσε να «κλέψει» το ματς στο 90´ της κανονικής διάρκειας όταν ο Ντίρκ Νανίγκα είχε δοκάρι με το σκορ στο 1-1), ιδεάθηκε την εισβολή στα Φώκλαντς για λόγους αντιπερισπασμού στη χώρα του η οποία είχε πολλά προβλήματα πάσης φύσεως. Φυσικά το πιο ισχυρό στρατιωτικά Ηνωμένο Βασίλειο της Μάργκαρετ Θάτσερ τον «τσάκισε» στον πόλεμο που ακολούθησε με συνοπτικές (σχεδόν) διαδικασίες και έκτοτε γεννήθηκε η ιστορική κόντρα Βρετανών και Αργεντινών που βρήκε το κορυφαίο της σημείο στο παιχνίδι του Μουντιάλ του 1986 στο Μεξικό με το ένα γκολ του Ντιέγκο με το χέρι (του Θεού;) και το άλλο το γκολ του αιώνα. Ακόμη και σήμερα πολλοί στην Αγγλία (αλλά και στην Ιταλία όπου σπούδασα) ισχυρίζονται ότι αν η Αγγλία δεν είχε αποκλειστεί από την Αργεντινή με το γκολ από το «χέρι του Θεού» θα μπορούσε να είχε φτάσει μέχρι τον τελικό γιατί σε εκείνη τη διοργάνωση είχε πολύ καλή ομάδα (Γκάρι Λίνεκερ, Πήτερ Μπίρντσλει κλπ). Αυτά. Εν ολίγοις όντως οι Αργεντινοί ποδοσφαιρικά είναι αξιοθαύμαστοι αλλά μην τους θεοποιούμε κι όλας. Post Scriptum: και εγώ στο σημερινό τελικό του Γιούρο είμαι με την Ιταλία :-)

Miracolo, miracolo :-) (επειδή είσαι και Ιταλόφωνος)....Βρέθηκε επιτέλους άνθρωπος να διαβάσει ένα κάπως μεγάλο σχόλιο χωρίς να το προσπεράσει με ένα απλό like η dislike, αλλά να αιτιολογήσει που συμφωνεί, που διαφωνεί και για ποιο λόγο. Τα credits βέβαια πάνε όλα στον φίλο της "Leipzig" (Red Bull ;-) )...Όσο για εκείνα τα λίγα σημεία που διαφωνούμε, θα σου απαντήσω επιγραμματικά...Την Νάπολι την έχω επισκεφτεί αρκετές φορές γιατί αγαπώ πολύ τη Νότια Ιταλία τόσο την ομορφιά της (στο Σορέντο έχω κάνει τρία... ΣΥΝΕΧΕΙΑ χρόνια διακοπές), όσο και για την Ελληνικότητα της από τα χρόνια της αρχαιότητας. Άλλωστε δεν είναι τυχαίο το ότι οι Ναπολιτάνοι τιφόζι, έχουν για ύμνο τους το "Siamo Partenopei" σε μνήμη εκείνης της αρχαίας Ελληνίδας νύμφης της Παρθενόπης που έφτασε νεκρή με το κύμα στη Νάπολι! Για τα Μαλβίνας έχεις δίκιο όσον αφορά στα στατιστικά πληθυσμιακά στοιχεία εκείνης της εποχής. Απλά αντιπαθώ την Αγγλική υπεροψία που εννοεί να κρατάει ακόμη και τώρα που δεν είναι πια αυτοκρατορία αλλά απλά ένα υποκατάστημα της Αμερικής (είμαι Αμερικανόφιλος) στρατηγικά σημεία του πλανήτη υπό την κυριαρχία της. Βλέπε Μαλβίνας, Γιβραλτάρ, τις δύο βάσεις στην Κύπρο, Μάλτα (Αγγλικός εθνικός ύμνος) κ.α. π,χ. νησιά στο αρχιπέλαγος της Καραϊβικής). Τέλος για τις "θεοποιήσεις" στο ποδόσφαιρο ειδικά, θα έλεγα 'ότι είναι ένα χούϊ που εμείς οι ποδοσφαιρόφιλοι το έχουμε στο DNA μας....Θεός ο Μαραντόνα, Θεά και η Αργεντινοί....Θεοί σήμερα και οι Ιταλοί εάν προσγειώσουν....ανώμαλα τους Άγγλους που δώσανε τα περισσότερα (?) παιχνίδια τους στο νησί τους και "σπρώχτηκαν" από τα κοράκια στον ημιτελικό με την απλώς συμπαθή Δανία. Α, ναι ξέχασα τη Γερμανία....Να σου πω την αμαρτία μου :-) εγώ δεν θαυμάζω αυτό το απόλυτα πειθαρχημένο ποδόσφαιρο που βασίζεται κυρίως στα φυσικά προσόντα και την ταχυδύναμη...Μου αρέσει το τεχνικό ποδόσφαιρο, οι απρόοπτες πρωτοβουλίες αυτών των παιχτών που έχουν την τεχνική δυνατότητα και οι ....τρίπλες ...γι'αυτό επιλέγω Αργεντινή και όχι Γερμανία η Αγγλία.... Post Scriptum: :-) Στη Λειψία έχω πάει αρκετές φορές (επί κομμουνισμού) σε μια διεθνή έκθεση που είχαν εκεί, την Leipsig Messe. Forza Italia!!! λοιπόν για σήμερα!! ......και βέβαια πάλι ευχαριστώ που απάντησες στο σχόλιο μου!

Καλά δεν τους είδα και να ενοχλήθηκαν και πολύ που το έχασαν η αλήθεια.


Δεν πειράζει ας το έχασαν θα το πάρουν την επόμενη.. ήταν η τελευταία ευκαιρία του κοντού να κάνει κάτι.. ευτυχώς το πήρε.

Το μεγεθος της αποτυχιας του Μεσι, με την Αργεντινη ειναι οτι σε μια δεκαπενταετια, χωρις αντιπαλο στη Λατινικη Αμερικη, εχει παρει μολις ενα κοπα Αμερικα και αυτο χαριστικα

Τι εννοείς χωρίς αντίπαλο; Η Βραζιλία πάντα είναι δυνατή εκεί μπορεί να μην είναι η Βραζιλία που μάθαμε με παιχταράδες αλλά πάντα είναι πιο δυνατή απ όλους. Ένα διάστημα και η Χιλή ήταν πολύ δυνατή και τους έριχνε φάπες. Είσαι λίγο υπερβολικός.


Επίσης ο κοντός αν δεν είχε για συμπαίκτη τον ιγκουαίν να τα χάνει σε κενή εστία θα σήκωνε κι άλλες... ΣΥΝΕΧΕΙΑ κούπες (άλλη μια σίγουρα) με την εθνική.


Τα λέω εγώ που αδιαφορώ για την αργεντινή.. απλά αυτός ο παίκτης έπρεπε να πετύχει κάτι και με την εθνική. Έστω και μια κούπα!

ειδες την ενδεκαδα που παρεταξε χθες η Αργεντινη? Ο Μεσι εχει την ατυχια να ειναι με την χειροτερη γενια ποδοσφαιριστων της χωρας

Κανέναν δεν κέρδισε χαριστικά. Φτάνει πια με την κακεντρέχεια και τη μιζέρια.