Φάκελος... πιτσιρικάδες στην πρώτη ομάδα (INFOGRAPHIC)

Η ΑΕΚ της σεζόν που ολοκληρώθηκε με τα -λίγα- καλά της και τα -πολλά- στραβά της, έχει να επιδείξει κάτι που συνηθισμένο δεν το λες, με βάση τον πρότερο βίο της: Έδωσε αρκετό χρόνο σε νέα παιδιά, ορισμένα εκ των οποίων, όχι όλα, προέρχονται από την Ακαδημία της. Και σε αντίθεση με ότι συνέβαινε άλλες χρονιές, φέτος δε μιλάμε για εθιμοτυπικές συμμετοχές, αλλά για συμμετοχές σε χρονικά διαστήματα στα οποία η μπάλα έκαιγε και που η ομάδα «κατέβαινε τον… Μπράλο δίχως φρένα», όπως είπε πρόσφατα ο Δημήτρης Μελισσανίδης στη συζήτηση που είχε με τους ρεπόρτερ της «Ένωσης». 

Βεβαίως, για να είμαστε απόλυτα σωστοί, δε μιλάμε ούτε για κάποιον συγκεκριμένο αγωνιστικό προγραμματισμό ως προς τη διαχείριση των πιτσιρικάδων αλλά κυρίως για αναγκαστικό κολύμπι των μικρών στα βαθιά ελλείψει άλλων λύσεων τη δεδομένη στιγμή που οι συνθήκες το απαιτούσαν. Κάπως έτσι μπήκε στα βαθιά ο Μιτάι ελλείψει άλλου αριστερού μπακ στο ΟΑΚΑ κόντρα στον ΠΑΟΚ, κάπως έτσι μπήκε και ο Λάτσι στο Χαριλάου τον χειμώνα με τον Άρη, όταν τραυματίστηκε ο Νεντελτσεάρου και ο Χιμένεθ ξέμεινε από κεντρικούς αμυντικούς. 

Οι υπόλοιποι είναι διαφορετικές περιπτώσεις, αφού ο Μαχαίρας είχε κερδίσει κάπου πριν την πρώτη καραντίνα τον Καρέρα, ενώ ο Κοσίδης με το που υπέγραψε επαγγελματικό συμβόλαιο κέρδισε αμέσως πόντους και στην πορεία χρόνο συμμετοχής ακόμα και σε διαστήματα που η ομάδα έψαχνε αγωνιωδώς γκολ (π.χ. στα play-off με τον Παναθηναϊκό στο ΟΑΚΑ). 

Ο Χριστόπουλος, που είναι πιο παλιά ιστορία από τους υπόλοιπους, παρότι είναι σέντερ φορ τις τέσσερις φορές που χρησιμοποιήθηκε η συμμετοχή του είχε περισσότερο… αμυντική σκοπιμότητα ντουμπλαρίσματος και βοήθεια στα πλάγια μπακ, ενώ από την άλλη η συμμετοχή του Σαρδέλη στην Τρίπολη με δεδομένο πως ήταν η μοναδική παίρνει περισσότερο έναν εθιμοτυπικό χαρακτήρα. Εδώ βέβαια πρέπει να σταθεί κανείς στο γεγονός ότι πρόκειται για ένα παιδί που πέρασε δύσκολα τα τελευταία χρόνια και με σοβαρό τραυματισμό. 

Σε καθαρά ποδοσφαιρικό επίπεδο και ψυχρά μιλώντας, η ΑΕΚ βρίσκεται για πρώτη φορά μετά από την εποχή του Λορένσο Σέρα Φερέρ (ο οποίος είχε απογειώσει αρκετούς πιτσιρικάδες μαζεμένους) σε θέση να ελπίζει ότι στο εγγύς μέλλον μπορεί να περιμένει ότι θα πάρει πράγματα από τουλάχιστον 3-4 νεαρούς. Και όταν λέμε περιμένει να πάρει, εννοούμε ότι κάποιοι από τους τέσσερις (ειδικά οι Κοσίδης, Μιτάι, Μαχαίρας και Λάτσι) έχουν τα φόντα να ανέβουν επίπεδο σχετικά σύντομα. Βέβαια, το «υπάρχουν τα φόντα» δεν σημαίνει ότι ντε και καλά οι νεαροί θα εξελιχθούν κιόλας. Το ταλέντο (που είναι το δύσκολο κομμάτι) υπάρχει, ωστόσο σε αυτό το timing θα κριθεί και η ωριμότητα με την οποία ο ίδιος ο σύλλογος θα προσπαθήσει να αξιοποιήσει το συγκεκριμένο πρότζεκτ. 

Θεοδόσης Μαχαίρας

Δε θέλει και πολύ μυαλό για να διαπιστώσει κανείς ότι έστω και σε αυτή την άγουρη μορφή τους, οι συγκρίσεις ευνοούν τους μικρούς. Ο Μαχαίρας είναι ο τρίτος ντριμπλέρ της ομάδας και παρότι δεν έχει σταθερό χρόνο συμμετοχής για να χτίσει αυτοπεποίθηση έχει πάει περισσότερες φορές στο ένας εναντίον ενός από όλο το ρόστερ με εξαίρεση τους Γκαρσία και Αλμπάνη. Το ποδοσφαιρικό θράσος, πάντως, είναι κάτι που τον χαρακτηρίζει και αυτό αρέσει και στην υπόλοιπη ομάδα. 

Μάριο Μιτάι

Ο Μιτάι στα 17 του υπερτερεί του Λόπες σχεδόν σε όλες τις κατηγορίες επίθεσης και άμυνας όπως προκύπτει από τις ακριβέστατες μετρήσεις του Wyscout. Πάει σε περισσότερες μονομαχίες από τον Πορτογάλο, έχει ακριβέστερη σέντρα, έχει περισσότερες τελικές πάσες πριν από σουτ και έχει περισσότερα κλεψίματα. Σημειωτέον ότι ο ένας είναι 17 και ο άλλος 32…

Φυσικά ο 17χρονος δεν είναι ακόμα τόσο aggressive όσο το απαιτούν οι συνθήκες της επαγγελματικής ομάδας της ΑΕΚ, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι μιλάμε για ένα παιδί που ανέβηκε κατευθείαν από την Κ17 και με κενές σεζόν πίσω του λόγω ιδιαιτεροτήτων. Στην ηλικία του, ακόμα και παίκτες στη θέση του που έκαναν μεγάλες μεταγραφές στην πορεία, έπαιζαν στην ομάδα του χωριού τους. 

Μιχάλης Κοσίδης

Ο Κοσίδης που άρχισε να μπαίνει στα ματς κατά τη διάρκεια των Play-Off είναι άλλη μια ιδιαίτερη περίπτωση. Κατ’ αρχή δεν είναι εύκολο το εγχείρημα να αντέξει νεαρός Έλληνας σέντερ φορ σε ομάδα που έχει συνηθίσει να φέρνει καλούς ξένους για αυτή τη δουλειά (Τζιμπούρ, Αραούχο, Πόνσε, Ολιβέιρα). Έπειτα, η φετινή εντελώς αδούλευτη επιθετικά ΑΕΚ δεν ήταν μια ομάδα που μπορούσε να αναδείξει, ειδικά τους επιθετικούς τους οποίους δε φρόντισε να «ταϊστούν» σχεδόν ποτέ. Στο προηγούμενο διάστημα με την Κ19 είχε προλάβει να σκοράρει 5 φορές σε 7 μόλις αγώνες πρωταθλήματος. Έχει ενδιαφέρον η περίπτωσή του και σίγουρα θα χρειαστεί σωστή διαχείριση είτε μείνει στην ομάδα, είτε επιλεχθεί ένας δανεισμός σε ομάδα… ολλανδικής λογικής. 

Ζίγκα Λάτσι

Ο Σλοβένος είχε ξεχωρίσει από την περίοδο Καρέρα ωστόσο τότε πάρθηκε η απόφαση να μη χρησιμοποιηθεί για να μην «καεί» από την υπόλοιπη κακή εικόνα της άμυνας. Μπήκε τελικά αναγκαστικά στο Χαριλάου επί Χιμένεθ και μέχρι να τραυματιστεί είχε αξιοπρεπή παρουσία. Σε μια πιο… κανονική άμυνα και με το κατάλληλο πάντρεμα με την εμπειρία που απαιτείται δίπλα του, δείχνει ότι μπορεί να εξελιχθεί. 

Τι έρχεται από πίσω

Κατ’ αρχήν σε ότι έχει να κάνει με την επόμενη φουρνιά της Ακαδημίας, καλό θα είναι να υπάρχει μια πισινή λόγω των ιδιόμορφων συνθηκών που δημιούργησε η πανδημία. Η τελευταία φουρνιά είναι κάπως αδικημένη λόγω της απραξίας για μεγάλα χρονικά διαστήματα στις δύο τελευταίες σεζόν, γεγονός που σίγουρα θα παίξει ρόλο στις επόμενες ανόδους πιτσιρικάδων στην πρώτη ομάδα της ΑΕΚ. Υπάρχουν πάντως ήδη κάποιες, όχι πολλές περιπτώσεις, παικτών που έχουν τα φόντα για να κάνουν το βήμα για την επαγγελματική ομάδα, αλλά κάθε πράγμα στον καιρό του. Για την ώρα προέχει η ορθολογική διαχείριση και αξιοποίηση των παιδιών που βρίσκονται ήδη στην πρώτη ομάδα. 

ΑΚΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ