Οδοιπορικό στον Δρόμο των γκουλάγκ

Καλό θα ήταν όσοι θεωρούμε τους εαυτούς μας αριστερούς, να μην κλείνουμε τα μάτια μας όσον αφορά τα αμαρτήματα της ΕΣΣΔ και των άλλων σοσιαλιστικών κρατών όπως κάνει το ΚΚΕ. Πρέπει να δούμε κατάματα τις άσχημες πλευρές με ρεαλισμό και όχι να τις στρογγυλεύουμε με επιχειρήματα του στυλ "στα γκούλαγκ πηγαίνανε αστοί, φασίστες εχθροί της επανάστασης" ή "η ταξική πάλη έχει και παράπλευρες απώλειες". Αυτή η λογική είναι παρωχημένη και δεν βοηθάει στον υπαρξιακό επαναπροσδιορισμό μας... ΣΥΝΕΧΕΙΑ όσον αφορά το ποιοι είμαστε και που πάμε. Πρέπει να σκύψουμε στο παρελθόν μας όχι ενοχικά και με ανιστόρητους αφορισμούς που είναι της μόδας τις τελευταίες δεκαετίες και υποκρύπτουν πονηριά (π.χ ξέπλυμα του φασισμού μέσω της ταύτισης με τον κομμουνισμό), αλλά με τόλμη και ειλικρίνεια.


ΥΓ: Όσον αφορά τον Σολζενίτσιν είναι γνωστές οι ιδεολογικές του πεποιθήσεις και δεν ήταν καθόλου μα καθόλου ειλικρινής γιατί ενώ κατά τα λεγόμενα του καταδίκαζε κάθε έγκλημα ολοκληρωτικών καθεστώτων, για το Απαρχάιντ και το καθεστώς του Φράνκο δεν έβγαλε άχνα. Την αλήθεια για τα απάνθρωπα που γίνανε στα γκουλάγκ δε θα τα βρούμε στον Σολζενίτσιν, αλλά σε ειλικρινείς δημοκρατικούς αγωνιστές όπως ο Βίκτωρ Σερζ και άλλοι.