Ένας από τους ανθρώπους του αθλητισμού που εκφράζουν, αρκετά συχνά, την απέχθειά τους προς το ρατσισμό είναι και ο Πεπ Γκουαρντιόλα. Υπενθυμίζεται πως, πρόσφατα, είχε αναφερθεί με πολύ καυστικά λόγια για τα όσα κάνουν οι λευκοί στους μαύρους.
Τώρα, ο Καταλανός τεχνικός της Μάντσεστερ Σίτι θέλησε να πάρει, ξανά, θέση, αλλά όχι με κάποια δήλωση αλλά με μπλουζάκι που φορούσε κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου που παραχώρησε την Τρίτη (7/7) ενόψει του εντός έδρας αγώνα με την Νιούκαστλ το βράδυ της Τετάρτης, και το οποίο έγραφε: "Αγαπώ την Σιμόν, σιχαίνομαι το φασισμό" (Love Simone, Hate Facism).
Το μήνυμα για το ρατσισμό ήταν σαφές ενώ μόνο τυχαία δεν ήταν επιλογή του συγκεκριμένου προσώπο για να γίνει η αντιδιαστολή των εννοιών μίσος και αγάπης, με την Νίνα Σιμόν να είναι μία γυναίκα που συνέδεσε το όνομά της όχι μόνο με την τέχνη και το τραγούδι, αλλά και με τον αγώνα που έδωσε κόντρα στο ρατσισμό.
Η Νίνα Σιμόν (Nina Simone, πραγματικό όνομα: Γιουνίς Καθλίν Γουέιμον, Eunice Kathleen Waymon, 21 Φεβρουαρίου 1933 - 21 Απριλίου 2003) ήταν Αμερικανίδα τραγουδίστρια, στιχουργός και πιανίστρια.
Η Σιμόν γεννήθηκε στην πόλη Τράιον της Νότιας Καρολίνας, ήταν το έκτο από τα οκτώ παιδιά πολυμελούς οικογένειας. Όπως πολλοί άλλοι μαύροι τραγουδιστές, επηρεάστηκε όταν ήταν παιδί από την περίφημη μεσόφωνο του λυρικού ρεπερτορίου Μάριαν Άντερσον και άρχισε να τραγουδάει στην τοπική της εκκλησία, φανερώνοντας παράλληλα πλούσιο ταλέντο και ως πιανίστρια.
Ένα περιστατικό εκείνης της περιόδου, συνέβαλε στη μετέπειτα ανάμειξή της στο κίνημα για τα Πολιτικά Δικαιώματα: στην πρώτη της δημόσια εμφάνιση στο πιάνο, σε ηλικία δέκα ετών, οι γονείς της, οι οποίοι είχαν πιάσει θέσεις στην πρώτη σειρά, υποχρεώθηκαν με τη βία να μετακινηθούν, για να καθίσουν Λευκοί.
Σε ηλικία 17 ετών μετακόμισε στη Φιλαδέλφεια της Πενσιλβάνια, όπου έδινε μαθήματα και συνόδευε στο πιάνο την ερμηνεία διαφόρων τραγουδιστών. Χάρις την οικονομική συνεισφορά δωρητών, άρχισε σπουδές πιάνου στην περίφημη σχολή Juilliard School of Music της Νέας Υόρκης.
Ωστόσο, η έλλειψη πόρων την ανάγκασε να τα παρατήσει και να εγκαταλείψει το όνειρό της να γίνει η πρώτη Αφρο-αμερικανή σολίστας πιάνου. Αργότερα προσπάθησε να εισαχθεί στο ιδιαίτερα απαιτητικό Curtis Institute της Φιλαδέλφεια, αλλά απορρίφθηκε. Η ίδια πίστευε ότι αυτό έγινε λόγω της φυλετικής της καταγωγής.
Στη συνέχεια στράφηκε στη μπλουζ και την τζαζ μουσική. Το 1954 άρχισε να εμφανίζεται σε νυχτερινό κέντρο της Ατλάντικ Σίτυ με το καλλιτεχνικό όνομα "Νίνα Σιμόν". Το "Νίνα" -στα ισπανικά "κορίτσι"- ήταν το παρατσούκλι που της κόλλησε ο φίλος της ενώ το "Σιμόν" προήλθε από το όνομα της Γαλλίδας ηθοποιού Σιμόν Σινιορέ.
Κατά τη δεκαετία του 1960 η Σιμόν αναμείχθηκε στο κίνημα για τα Πολιτικά Δικαιώματα και ηχογράφησε μία σειρά στρατευμένων τραγουδιών, όπως τα "To Be Young, Gifted And Black" (που έγινε αργότερα μεγάλη επιτυχία σε εκτέλεση της Αρίθα Φράνκλιν) "Blacklash Blues", "Mississippi Goddam" (με αφορμή τη δολοφονία του Μαύρου αγωνιστή Μέντγκαρ Έβερς και την έκρηξη βόμβας σε εκκλησία, στο Μπέρμιγχαμ της Αλαμπάμα, όπου σκοτώθηκαν τέσσερα Μαύρα παιδιά), "I Wish I Knew How It Would Feel To Be Free" και το "Pirate Jenny" του Κουρτ Βάιλ (από την Όπερα της Πεντάρας).
Novibet ΕΠΑΘΑ με Super Προσφορά* Γνωριμίας* 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ
SEAJETS Ταξιδεύουμε μαζί με το μεγαλύτερο στόλο ταχύπλοων παγκοσμίως σε 50 προορισμούς του Αιγαίου!
