H ΑΕΚτζήδικη τρέλα των Χατζηχρήστου και Κωνσταντάρα! (ΦΩΤΟ)

Αρκετοί καλλιτέχνες εξωτερίκευσαν την αδυναμία τους στον σύλλογο, άλλοι λόγω προσφυγικής καταγωγής και άλλοι επειδή έτσι, απλά συμπάθησαν σε κάποια φάση της ζωής τους την ΑΕΚ. Μεταξύ αυτών υπήρξαν και κάποια από τα μεγαλύτερα ονόματα του ελληνικού κινηματογράφου. Τα παρακάτω παραδείγματα -παρότι όχι τα μοναδικά- είναι άκρως αντιπροσωπευτικά λόγω του πάθους τους με την ομάδα που αποτυπώνεται μέσα από ωραία περιστατικά. 

Λάμπρος Κωνσταντάρας 1913-1985

Ο Λάμπρος Κωνσταντάρας δεν ανήκει απλά στην κατηγορία των καλλιτεχνών που είχαν αδυναμία στην ΑΕΚ αφού το πήγε ένα βήμα παραπέρα. Εκτός από οπαδός της, έφτασε στο σημείο να φορέσει και τη φανέλα της για λίγο ως τερματοφύλακας. Τελικά αποφάσισε ότι η υποκριτική και ο ρόλος του οπαδού του πήγαινε καλύτερα, με αποτέλεσμα να πορευτεί με αυτούς τους δύο ρόλους μέχρι το τέλος της ζωής του. Ούτως ή άλλως, ως τερματοφύλακας είχε μπροστά του πολύ… πράμα καθώς την εστία της «Ένωσης» υπερασπίζονταν εκείνα τα χρόνια οι Μιχάλης Δελαβίνιας, Χρήστος Ρίμπας και Γιώργος Γιάμαλης.

Για να περιγράψει κανείς το… μικρόβιό του με την ΑΕΚ, αρκεί να ανατρέξει στα λόγια της Μάρως Κοντού από μια κοινή τους παράσταση τη δεκαετία του ’70. «Θυμάμαι στο θέατρο μια φορά, παίζαμε τη «Βροχή» του Σόμερσετ Μωμ. Ο Λάμπρος ήταν ο πάστορας και εγώ υποδυόμουν την πόρνη. Κάποια στιγμή έπρεπε να γονατίσω στα πόδια του για να ζητήσω άφεση αμαρτιών και ξαφνικά… ακούω μέσα από την κοιλιά του να βγαίνει ένας ήχος μετάδοσης ποδοσφαιρικού αγώνα! 

Τον ρώτησα μετά την παράσταση τι ακριβώς είχε συμβεί και μου είπε ότι έπαιζε η ΑΕΚ ένα μεγάλο ματς! Δεν θυμάμαι τώρα τον αντίπαλο. Ήταν πολύ φανατικός ΑΕΚτζής, δεν μπορούσε να ζήσει αν δεν ήξερε τι κάνει η ΑΕΚ. Ο άνθρωπος είχε βάλει το μαγνητοφωνάκι στην τσέπη και το ακουστικό στη μεριά που δεν είναι ορατή από το κοινό για να ακούει την εξέλιξη του αγώνα».

Κώστας Χατζηχρήστος 1921-2001

Στον κοσμικό Τύπο μιας άλλης -εντελώς ασπρόμαυρης- εποχής, μιας άλλης Αθήνας, μιας άλλης ΑΕΚ και μιας άλλης Ελλάδας γενικότερα μπορεί να βρει κανείς παπάδες. Εμείς βρήκαμε το παρακάτω απόσπασμα διαλόγου που προκύπτει από μια επίσκεψη του Κώστα Νεστορίδη στο θέατρο του Κώστα Χατζηχρήστου. Ένα από τα πάθη του μεγάλου Χατζηχρήστου ήταν -δυστυχώς μεταξύ άλλων- και η ΑΕΚ. Ο διάλογος μαρτυρά του λόγου το αληθές.

Χατζηχρήστος: Αμάν Κώστα μου, το πρωτάθλημα καρδούλα μου. Το πρωτάθλημα να πάρουμε και πάρε μου την ψυχούλα!

Νεστορίδης: Καλά βρε Κώστα θα το πάρουμε

Χατζηχρήστος: Να το πάρουμε Κωστάκη μου δεν αντέχω άλλο. Να το πάρουμε και να ντύσω στα χρυσά όλα τα ορφανά του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου! Να το πάρουμε και να παίζει το θέατρό μου τζάμπα για τους ΑΕΚτζήδες τρία χρόνια!

Νεστορίδης: Μην ανησυχείς σου λέω, δικό μας είναι το πρωτάθλημα. 

Χατζηχρήστος: Να σε φιλήσω Κώτσο μου! Δυο Κωστάδες είμαστε, είμαστε και οι δυο χαροκαμένοι!

Νεστορίδης: Ε όχι και χαροκαμένοι!

Χατζηχρήστος: Χάρος Κώστα μου είναι για μένα το πρωτάθλημα. Δεν ζω εγώ παιδάκι μου, μαράζι το έχω… Ένα πρωτάθλημα να δουν τα μάτια μου και δεν θέλω τίποτα άλλο στη ζωή! Παιδιά μου, αν θέλετε να ζήσω και να σας κάνω να γελάτε σκιστείτε για το πρωτάθλημα. Σκιστείτε, σκίστε τους, να σκιστούμε να το πάρουμε! Θα μείνω στο γήπεδο, θα πεθάνω και θα το ‘χετε κρίμα!

ΑΚΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ

*Το κείμενο δημοσιεύτηκε σε παλαιότερο τεύχος του Submarine Magazine