Novibet ΕΠΑΘΑ με Super Προσφορά* Γνωριμίας* 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ
SEAJETS Ταξιδεύουμε μαζί με το μεγαλύτερο στόλο ταχύπλοων παγκοσμίως σε 50 προορισμούς του Αιγαίου!
Τι να πεις για αυτόν τον γίγαντα άνθρωπο?! ΑΘΑΝΑΤΟΣ
Αθλητής κόσμημα ελπίζω ο πρόεδρος στο νέο γήπεδο να κάνει αυτό που πρεπει
Ήταν αυτός που το Νοέμβριο του 1965 με δικό του καλάθι του στη τελευταία επίθεση τού αγώνα απέναντι στη Βίσλα Κρακοβίας στην Πολωνία άνοιγε το δρόμο προς το Final Four της Μπολόνιας που διεξήχθη το 1966. Στον πρώτο αγώνα η ομάδας μας είχε επικρατήσει με έναν πόντο και πήγε στην Πολωνία να υπερασπιστεί το +1. Το σκορ ήταν 79-79 και με ένα σουτ λίγα δευτερόλεπτα πριν τελειώσει ο αγώνας έδωσε τη νίκη και την πρόκριση. Με σουτ μάλιστα από την κορυφή της ρακέτας, κάτι που ως πλέι μεικερ δε συνήθιζε να... ΣΥΝΕΧΕΙΑ κάνει.
Έζησε ενάμιση χρόνο περισσότερο από όση διάρκεια του έδιναν οι γιατροί. Και αγωνιζόταν μέχρι όσο άντεξε και παραπάνω. Την αλήθεια για τον καρκίνο στους λεμφαδένες τη γνώριζαν μόνο τρία άτομα στην ομάδα. Ο πρόεδρος, προπονητής και ο γιατρός. Δεν ήθελε να αποσπάσει την προσοχή των συμπαικτών του με τα "δικά" του προβλήματα.
Στις 30 Μαρτίου του 1966 ήταν προγραμματισμένος ο ημιτελικός του Final Four στην Μπολόνια απέναντι στη Σλάβια Πράγας. Ο Μόσχος δεν ακολούθησε την αποστολή της ομάδας. "Λόγοι προσωπικοι" είχε πει. Είχε μεταβεί στο Λονδίνο για θεραπείες ενάντια στον καρκίνο. Δεν έχασε όμως το ραντεβού του ημιτελικού. Εξαντλημένος όμως σωματικά η απόδοση του δεν ήταν καλή, όπως όμως και όλης της ομάδας. Η ήττα με 30 πόντους έφερε νεύρα και ο οξύθυμος Παγκόσμιος Γιώργος Αμερικάνος τα έβαλε μαζί του. Τότε ο Μόσχος σήκωσε τη φανέλα του και έδειξε στο κορμί του τα σημάδια από τις θεραπείες. Ήταν η στιγμή της αποκάλυψης μιας οδυνηρής πραγματικότητας, το τέλος της αθωότητας, αλλά η αρχή για το έπος του 68. Η ομάδα συσπειρώθηκε όσο ποτέ γύρω από το Μοσχο και όλοι η ομάδα μεταξύ τους. (Μοιραία το τελευταίο δικό του του παιχνίδι ήταν με τη Σλάβια Πράγας)
Όταν στο Καλλιμάρμαρο η ομάδας μας σήκωνε το τρόπαιο η παρουσία του Μόσχου ήταν εκεί. Ακόμα κι αν είχε φύγει από τη ζωή 15 μήνες πριν, πάντα αποτελούσε μέρος της ομάδας, πάντα κι αφότου η καρδιά του είχε σταματήσει να χτυπά. Άλλωστε ποτέ δεν πεθαίνει κάποιος, όταν υπάρχουν εκείνοι που δεν τον ξεχνάνε.
Τι να ξεχάσουμε;ότι έπαιζε με την ανίατη αρρώστια; Ότι στο ημίχρονο με την Ινις(αν θυμάμαι καλά) είπε στους συμπαίκτες του πως παίζει;ΑΘΑΝΑΤΟΣ όντως.