ΜΟΙΡΑΣΟΥ ΤΟ ΑΡΘΡΟ:

Κετσετζόγλου: Αν αποκτηθεί ο Τσιτσιρέτι, λογικά θα γίνουν τρεις μεταγραφες (AUDIO)

Ακούστε όσα είπε ο Κώστας Κετσετζόγλου, την Τετάρτη το πρωί, στον ΣΠΟΡ FM 94.6

Novibet ΕΠΑΘΑ με Super Προσφορά* Γνωριμίας* 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

SEAJETS Ταξιδεύουμε μαζί με το μεγαλύτερο στόλο ταχύπλοων παγκοσμίως σε 50 προορισμούς του Αιγαίου!

Konstantinos_1975 - 13/11/2019 12:14

Καλησπέρα, σε όλη την παρέα. Ύστερα από μία αποχή, όσον αφορά δικό μου γράψιμο, στα σχόλια, ήθελα να εκφέρω και' γω πέντε δικά μου, πράγματα. Η αλήθεια, είναι, πώς το μόνο που ήθελα να δω, αυτές τις ημέρες, ήταν η αντίδραση των περισσότερων εδώ μέσα και που θα καταλογιστούν οι ευθύνες - πράγμα το οποίο, ήταν 110% σίγουρο -.... ΣΥΝΕΧΕΙΑ
Έτσι, αποφάσισα σε μία μικρή αποχή, ώστε να δω διάφορες απόψεις. Πλέον, θεωρώ, μπορώ να εκφέρω και εγώ την δική μου πιο εμπεριστατωμένα για όλα όσα μας απασχολούν και όχι. Να ξέρετε, μου είναι αδιάφορα τα likes και τα dislikes και δεν γράφω ποτέ, με σκοπό να πάρω likes. Προτιμώ, να δεχθώ απαντήσεις, που μπορεί ακόμη και να διαφωνούν. Επίσης, αναμένεται, ένα αρκετά μακροσκελές κείμενο, οπότε αν κάποιος νιώσει έστω και αδιαφορία να διαβάζει για αρκετό χρονικό σημείο, ας σταματήσει τώρα.

Είμαι μόλις 19 χρονών. Η ιστορικότερη στιγμή, για εμένα, συνέβη στις 08 Μαΐου 2005. Ταυτόχρονα, ήταν μία από τις χειρότερες στιγμές, στην ιστορία της ομάδας. Για εμένα, τότε, ήταν η πρώτη μέρα, που έμαθα για την ΑΕΚ και όπου ο θείος μου, με πήρε για πρώτη φορά στο γήπεδο. Εκείνη την μέρα, λοιπόν, ήταν η μέρα, όπου έγινε εκείνο το καταραμένο παιχνίδι με τον Ιωνικό. Εκείνο το παιχνίδι, που μας στέρησε την ευκαιρία του πρωταθλήματος. Προφανώς, όντας έναν μήνα, πριν κλείσω τα 5 μου χρόνια, θα ήταν αδιανόητο να θυμάμαι, το οτιδήποτε - να' ναι καλά ο θείος μου που τα έχει όλα ακόμα και σήμερα σαν αναμνηστικά -.

Μετά, έχασα για έναν χρόνο την οποιαδήποτε απασχόληση, μέχρι έναν χρόνο αργότερα και συγκεκριμένα στις 5 Ιουνίου του 2006. Τότε, στα γενέθλια μου, ο θείος μου, μου είχε πει ότι για δώρο θα μου έπαιρνε το πρώτο μου διαρκείας. Έτσι κι έγινε, λοιπόν. Εκείνη την σεζόν, είχα το πρώτο μου διαρκείας, όπου μετέπειτα ακολούθησε η πρώτη μου εμφάνιση με το όνομα του Λυμπερόπουλου, στην πλάτη. Ακολούθησε, μία σεζόν όπου δεν έχασα, ούτε ένα εντός έδρας παιχνίδι και με την τρέλα που κουβαλούσε ο θείος μου, για να με κάνει ΑΕΚτζή, με πήρε και στο τότε, πρώτο και τελευταίο μου, εκτός έδρας παιχνίδι, με τον Παναθηναϊκό.

Όσο τρελό κι αν ακούγεται, παρόλο και τα επεισόδια που σημειώθηκαν, εγώ δεν έβγαλα άχνα. Προφανώς και λόγω άγνοιας κινδύνου. Αλλά ήταν και κάτι άλλο, που είχε τρελάνει τον θείο μου, όπου τα διαρκείας μας, ήταν στο πέταλο και πάντα ήμουν από τα πιο ήσυχα και χαρούμενα παιδιά που υπήρχαν σε αυτό. Μέχρι τα 10 μου, περίπου, η θέση μας ήταν πάντα στο κάτω μέρος του πετάλου, όπου συχνά πυκνά, ο Άγης - πρώην οργανωτής, για όποιον δεν γνωρίζει -, έκανε την ερώτηση στον θείο μου «Είσαι τρελός; Που πας, με τον πιτσιρικά;». Εγώ, όμως έπλεα σε πελάγη ευτυχίας. Απ' την πρώτη στιγμή, «δέθηκα» μαζί της.

Όσο τα χρόνια, περνούσαν, το διαρκείας ανανεωνόταν και η αγάπη μου, γι' αυτήν την ομάδα, γινόταν όλο και πιο έντονη. Είχα την ευκαιρία, να πηγαίνω σε όλα τα εντός έδρας παιχνίδια και πάντα περίμενα, την ώρα και την στιγμή, που θα έφτανε η μέρα, όπου θα ερχόταν ο θείος μου να με πάρει και να πάμε μέχρι το ΟΑΚΑ και θα είμαι σε έναν άλλον κόσμο για δύο ώρες, οι οποίες πάντα μου φαινόντουσαν σαν πέντε λεπτά.

Το 2008, παρόλα αυτά, δεν είχα καταλάβει τι ακριβώς είχε γίνει και πως. Βλέπετε, δεν είχα καμία επαφή με το ίντερνετ, μέχρι τα 12 μου, οπότε όταν άρχισα να φτάνω σε μία ηλικία, όπου μπορούσα να καταλάβω και δύο πράγματα, απλώς περίμενα υπομονετικά να τελειώσει το δελτίο ειδήσεων που παρακολουθούσε ο πατέρας μου, ώστε να χαζέψω σε αυτά τα ελάχιστα λεπτά, τα αθλητικά.

Την αμέσως επόμενη χρονιά, μου δόθηκε άλλη μία ευκαιρία, ώστε να πανηγυρίσω τον πρώτο μου τίτλο, στον τελικό κυπέλλου, με τον Ολυμπιακό. Πήγα στον αγώνα, λοιπόν, αλλά δυστυχώς το αποτέλεσμα, δεν ήρθε. Από εκεί και μετά, άρχισε σιγά σιγά, η διάλυση της ομάδας. Την σεζόν 2010/11, θα έχω να το λέω, πώς στον ημιτελικό με τον Παναθηναϊκό, έχασα το πρώτο ματς, απ' το 2006, όπου και είχα διαρκείας. Το ίδιο, έγινε και στον τελικό κυπέλλου εκείνης της χρονιάς.

Επίσης, παρόλο την κατάκτηση του κυπέλλου είχαμε εκείνη την χρονιά και τους εξευτελισμούς, από Ολυμπιακό στο Καραϊσκάκη (6-0) και με Ολυμπιακό Βόλου στο ΟΑΚΑ (0-4). Στο σχολείο μου, ειδικά, ήμουν από τους ελάχιστους ΑΕΚτζήδες και απ' αυτούς, που θα άκουγαν για την «Κούλα» και τα σχετικά. Η τελευταία μου, σεζόν, μέχρι να σπάσει το σερί των διαρκείας ήταν το 2011/12.

Η επόμενη χρονιά, ήταν του υποβιβασμού, στην οποία είχα μετακομίσει απ' την Ελλάδα, στην Γερμανία και γι' αυτό, δεν είχα την δυνατότητα να πηγαίνω στο γήπεδο, οπότε σταματήσαν και τα διαρκείας. Παρόλα αυτά, η αγάπη μου, για την ομάδα, δεν σταμάτησε ποτέ και ούτε πρόκειται και έτσι, κάθε φορά που είχα την ευκαιρία, στις διακοπές μου, πήγαινα στο γήπεδο.

Και κάπως έτσι, ήρθε και η δεύτερη εποχή Μελισσανίδη - πρώτη για εμένα -, στην ομάδα. Οπότε, μετά απ' αυτόν τον πρόλογο, πάμε και στο σήμερα. Όπου, από εδώ και πέρα, αρχίζουν όλα όσα νιώθω και πιστεύω, πώς έχουν πάρει την λάθος στροφή και με όσα συμφωνώ και διαφωνώ, τόσο σε απόψεις άλλων φίλων εδώ πέρα, όσο και της διοίκησης.

Θα ήθελα να ξεκινήσω, με το άτομο, στο οποίο απευθύνεται μεγάλη μάζα σχολίων, στο site. Δεν είναι άλλος, απ' τον κύριο που προανέφερα πριν από λίγο, τον Δημήτρη Μελισσανίδη. Αυτά, που γράφονται, είναι τα κυρίως κλασικά «Κάβουρα, βάλε λεφτά», «Χωρίς λεφτά, δεν κάνεις τίποτα», «Φτιάξε το γήπεδο και φύγε» κτλ κτλ. Δεν θα πω ψέματα. Μετά το ματς, σε συνομιλία που είχα με έναν φίλο μου, είπα και' γω καναδυό κουβέντες παραπάνω. Ποτέ μου, όμως, με την έννοια, του «σήκω φύγε». Και ούτε πρόκειται, να το κάνω. Αυτός, ο άνθρωπος, είτε θέλουν να το δεχτούν μερικοί, είτε όχι, έχει κάνει πάρα πολλά πράγματα γι' αυτήν την ομάδα. Για όποιον πραγματικά, θέλει να βλέπει τα πράγματα καθαρά, ξέρει τι έχει κάνει και δεν είναι μόνο το γήπεδο, αλλά το πως μπορεί και τρέχει όλος ο οργανισμός ΑΕΚ.

Πριν, μου την μπείτε ότι τον δικαιολογώ, δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Απλώς, θεωρώ, χοντράδες κάτι τέτοιες φράσεις, όπως τα θεωρώ και αχαριστία. Επίσης, δεν είναι ούτε σωστό, ούτε δίκαιο, να βγαίνει κάποιος και να λέει «Δεν φταίει ο προπονητής, δεν φταίνε οι παίχτες, ο Μελισσανίδης φταίει». Πάλι, δεν τον αναιρώ απ' τις πράξεις του. Είμαι και της λογικής, ότι όταν η ομάδα πάει καλά, όπως όταν πήρε το πρωτάθλημα ας πούμε, πήραν τα εύσημα οι παίχτες, ο προπονητής, ο τεχνικός διευθυντής και ο πρόεδρος. Όταν, η ομάδα πάει χάλια, γίνεται το αντίθετο. Ακόμη, όμως, κι αν πούμε ότι η ομάδα, είναι χάλια, επειδή δεν κάνει ο προπονητής, η μπάλα παίρνει αυτόματα και τον πρόεδρο, ο οποίος είναι υπαίτιος, σε αυτό. Πάντα, ο πρόεδρος, θα έχει ευθύνη, στα καλά και στα άσχημα, ακόμη κι αν δεν αναφερθεί γραπτώς το όνομα του. Απ' την στιγμή, που δεν κάνει, ο οποιοσδήποτε, για την ομάδα, τότε φταίει και ο πρόεδρος. Απ' την στιγμή, που όλα πάνε ρολόι, είναι και δουλειά του προέδρου. Αυτά, όσον αφορά, στο θέμα του Μελισσανίδη και πάμε παρακάτω.

Επόμενο θέμα, είναι του τεχνικού διευθυντή. Μία θέση, που πίστευα, εδώ και δύο χρόνια - όπου επέστρεψε ο «Λύμπε» -, πώς αυτή η θέση, χρειαζόταν κάτι δυνατό. Και σίγουρα, αυτό το δυνατό, δεν ήταν ο «Λύμπε». Για μένα, ήταν χάσιμο δύο χρόνων, με έναν άνθρωπο, ο οποίος έχει μηδέν γνώσεις, στο συγκεκριμένο πόστο και κάτι το οποίο, είχε φανεί, τόσο στην πρώτη θητεία του, στην ομάδα μας, όσο και στην θητεία του στον Παναθηναϊκό. Βέβαια, έπαιρνε αρκετή στήριξη, τόσο απ' τον πρόεδρο, όσο και από αρκετά ΜΜΕ. Εγώ, ήμουν απ' αυτούς, που ουδέποτε πίστεψα, πώς κάτι μπορεί να αλλάξει, με τον συγκεκριμένο σε αυτό το πόστο και θεώρησα τεράστιο λάθος, την απομάκρυνση του προπονητή (Χιμένεθ) και την παραμονή του συγκεκριμένου.

Έστω και με αρκετή καθυστέρηση, κατ εμέ, η απομάκρυνση του, έγινε γεγονός. Εκείνη την μέρα, σκέφτηκα, πώς όλα θα κριθούν από 'κείνη την ημέρα και έπειτα. Πώς η πιο μεγάλη απόφαση, που έχει κάνει ο Μελισσανίδης, θα ήταν αυτή. Ποιος, θα αναλάβει αυτό το πόστο. Θεωρώ, την επιλογή που έκανε, ως την πιο σοφή του, απ' όλες όσες έχει κάνει έως και σήμερα. Έφερε, έναν άνθρωπο, όπου θα μπορεί να επιβληθεί και να προσφέρει το κατάλληλο έργο. Φυσικά, είναι νωρίς ακόμη, για να προϊδεάζουμε, τόσο θετικά, όσο και αρνητικά. Όμως, προσωπικά, θεωρώ, πώς το μέλλον, μπορεί να είναι μονάχα λαμπρό.

Είναι μία περίοδος, όπου πιστεύω, πώς ο ΑΕΚτζής, πραγματικά, αξίζει να κάνει υπομονή και να αφήσει αυτόν τον άνθρωπο, να αναλάβει τις τύχες της ομάδας, όπως μόνο ο ίδιος, ξέρει να κάνει. Ήδη, βλέπω κάποια θετικά σημάδια. Διότι, αυτό το πόστο, δεν απαιτεί μονάχα, να κλείνεις συμφωνίες με παίχτες. Αυτό το πόστο, απαιτεί να μπορείς να αγοράζεις και να πουλάς. Απαιτεί, να τους έχεις όλους στις θέσεις τους και να ξέρει ο καθένας τα όρια του. Με την «εξουσία«, που έδωσε ο πρόεδρος, σε αυτόν τον άνθρωπο, νιώθω πως όλα θα μπουν σιγά σιγά, στην θέση τους.

Αμέσως μετά, ακολουθεί η δεύτερη κομβική θέση, μετά του τεχνικού διευθυντή, η οποία είναι του προπονητή. Μία θέση, στην οποία πιστεύω, έχουμε ταλαιπωρηθεί, όσο σε καμία άλλη. Τόσο με ανθρώπους ανεπαρκείς, όσο και με συχνές αλλαγές προσώπων. Πράγμα, το οποίο, πιστεύω «πληγώνει» την ομάδα. Διότι, δεν υπάρχει ένα σοβαρό κεφάλι, σε αυτό το πόστο, όπου θα περάσει το δικό του πλάνο στην ομάδα και την δική του φιλοσοφία, η οποία μπορεί μέσα σε βάθος μερικών χρόνων, να αναπτυχθεί όλο και περισσότερο.

Αντ' αυτού, εμείς τους αλλάζουμε σαν τα πουκάμισα. Δεν θέλω καν, να μπω σε κουβέντα, για τον αστείο προπονητή, με τον οποίο ξεκινήσαμε την σεζόν - ακόμη κι αν εγώ, υπήρξα υποστηρικτής του -. Νιώθω, ότι θα χαραμίσουμε χρόνο, χωρίς λόγο. Παρόλα αυτά, οφείλω να πω κάποια πράγματα, για τον τωρινό προπονητή. Χωρίς κανένα ίχνος, κακοβουλίας.

Προσωπικά, ανέφερα και πίσω στον Σεπτέμβρη, πώς ο Κωστένογλου, έκανε απλώς μία σωστή και ορθολογική διαχείριση, στα δύο ματς σε Τραπεζούντα και Τρίπολη, με συνδυασμό ανύψωσης ηθικού και τίποτα παραπάνω, ώστε να μπορεί να θεωρηθεί κανονικός προπονητής. Σε αντίθεση, με εμένα, το μεγαλύτερο ποσοστό, ήθελε την παραμονή του, διότι πίστευε, πώς θα μπορέσει να συνεχίσει στο ίδιο τέμπο, η ομάδα. Εκεί, ερχόταν και ο άλλος μου αντίλογος και αυτός ήταν, ότι δεν είχε προλάβει να προπονήσει την ομάδα και να βάλει το δικό του λιθαράκι, πράγμα που απ' την στιγμή που έμεινε, θα έπρεπε να κάνει και αμφισβητούσα, στο πόσο θα κατάφερνε κάτι τέτοιο.

Η πιο συχνή απάντηση, ήταν για όταν ανέλαβε την ομάδα του Φερέρ το 2008 και την έκανε πρωταθλήτρια - εντός αγωνιστικού χώρου -. Όπως, όμως, γράφω και στην πρόταση, παρέλαβε την ομάδα του Φερέρ. Το 2008, ο Κωστένογλου, ανέλαβε μία ομάδα, την οποία προπονούσε ο Φερέρ, από το 2006 και είχε καταφέρει, να περάσει το δικό του πλάνο και την δική του φιλοσοφία. Οπότε, με λίγα λόγια, ο Κωστένογλου, παρέλαβε μία έτοιμη ομάδα, τότε, στην οποία το μόνο που χρειαζόταν να κάνει, ήταν η διαχείριση.

Σίγουρα, δεν φταίει αποκλειστικά αυτός, για όσα έχουν γίνει. Όμως, θεωρώ, πώς σε διάστημα δύο μηνών, είναι αδιανόητο να μην έχει την οποιαδήποτε ευθύνη. Αυτό, διότι, σε ένα τέτοιο διάστημα, θα έπρεπε να παίζει η ομάδα με ένα πλάνο τουλάχιστον, κάτι το οποίο δεν βλέπουμε να υπάρχει, ακόμη κι όταν η ομάδα κερδίζει. Με λίγα λόγια, δεν υπάρχει κάτι καινούργιο στην ομάδα, όπως δεν υπάρχει και ένας τρόπος λειτουργίας της. Όσο και κάτι άλλο το οποίο θεωρώ αδιανόητο, είναι η «ελευθερία» κάποιον ενεργειών των παιχτών του (βλ. Λιβάγια), στα οποία θα αναφερθώ, λίγο αναλυτικότερα αργότερα.

Για εμένα, προσωπικά, η άποψη μου, είναι ότι το καλύτερο θα ήταν η αντικατάσταση του, το συντομότερο δυνατών και όχι το καλοκαίρι. Είναι και μία πετυχημένη συνταγή του παρελθόντος - πρόσληψη Χιμένεθ, τον Ιανουάριο του 2017 -, η οποία πιστεύω θα δούλευε και σήμερα.

Το επόμενο κομμάτι, στο οποίο θα περάσω, είναι οι παίχτες. Είναι και το κομμάτι, στο οποίο, έχω αρκετά παράπονα. Βλέπετε, το καλοκαίρι, μεγάλη πλειοψηφία, έλεγε για Πορτογαλική κλίκα στα αποδυτήρια. Έβγαινα και έλεγα, πώς δεν υπάρχει κάτι τέτοιο. Ακόμη και σήμερα, το πιστεύω. Δεν πίστευα, όμως, γενικότερα ότι υπάρχουν κλίκες. Παρόλα αυτά, πλέον, πιστεύω πως υπάρχει μία. Αυτή, είναι η «Βαλκανικοί κλίκα». Προφανώς, εννοώ, Βράνιες, Λιβάγια και Κρίστιτσιτς - ίσως κάποιοι να έβαζαν και Ντέλετιτς και Σαμπανάτζοβιτς, λόγω του ότι είναι παρεάκι όλοι μαζί -. Κυρίως, οι δύο πρώτοι.

Μία άποψη, που «κυκλοφορεί» απ' όταν ανακοινώθηκε η τιμωρία του Βράνιες, είναι η φράση «Ναι, ο Βράνιες είναι το πρόβλημα» - ειρωνικά, φυσικά -. Τώρα, κάποια σχόλια επικεντρωνόταν στον προπονητή και ήταν ένα 50-50, μεταξύ του ποιος είναι πιο εγωιστής: Λιβάγια ή Ολιβέιρα. Προσωπικά, θεωρούσα και συνεχίζω να θεωρώ, ολόσωστη την τιμωρία Βράνιες. Ενός παίχτη, τον οποίο εκτιμούσα για τις δυνατότητες μέσα στον αγωνιστικό χώρο.

Από 'κει και πέρα, όταν το καλοκαίρι, πολλοί λέγαν, να φύγει ο Λιβάγια, εγώ έμπαινα και έγραφα, πώς έχει ακόμη πολλά να δώσει, θα έχει καλύτερη χρονιά, αρκεί να έχει σοβαρότητα. Δυστυχώς, μπορεί να ισχύουν κάπως τα πρώτα δύο, αλλά το τρίτο, που για εμένα είναι το πιο σημαντικό, δεν το εφαρμόζει. Επίσης, βλέπει τον εαυτό του, σαν τον μεγάλο σούπερ σταρ. Στο ματς, με τον Παναθηναϊκό, απλώς κατάφερε να με τσαντίσει, όσο δεν πάει. Διότι, ναι μεν, ήταν λάθος του Ολιβέιρα, που δεν έδωσε εκείνη την καταραμένη πάσα, όμως, ούτε ο πρώτος που το κάνει είναι, ούτε ο τελευταίος. Ακόμη και ο ίδιος, ο Λιβάγια, το' χει κάνει πολλές φορές. Ακόμη και πριν, απ' αυτήν την φάση, όπου σούταρε στα περιστέρια, δεν είδα εκνευρισμό από τους συμπαίχτες, αλλά αντιθέτως, πήρε και χειροκρότημα για να εμψυχωθεί.

Επίσης, τραγικό, είναι το γεγονός, ότι δέχθηκε και συγγνώμη, απ' τον Ολιβέιρα και αυτός, παρέμεινε να γκρινιάζει. Όταν ο ίδιος, πολλές φορές, παίρνει την μπάλα και αντί να τρέξει λίγο, μαζί με τους συμπαίχτες του που κάνουν κίνηση, σταματάει και κλείνεται από δύο και τρεις παίχτες και συνήθως, πέφτει κάτω και ζητάει φάουλ - το έχει κάνει και πριν απ' αυτό το ματς -, κανείς δεν του λέει κάτι. Όταν κάθεται και μαρκάρει, με τα μάτια και δεν τρέχει καν, να πιέσει, κανείς δεν του λέει κάτι. Αυτή η κατάσταση, δεν μπορεί να συνεχιστεί. Δεν γίνεται, ο κάθε Βράνιες και ο κάθε Λιβάγια, επειδή το παίζουν τσαμπουκάδες, να έχουν άσυλο σε όλα.

Επίσης, εδώ υπάρχει και σφάλμα προπονητή. Διότι, παρόλο που βλέπει, πώς εδώ και 2-3 παιχνίδια, ο Λιβάγια, δεν «τσουλάει», τον κρατάει μέσα ότι κι αν γίνει και βγάζει, όλους τους άλλους. Πρέπει, να υπάρχει ισότητα, διότι ΚΑΝΕΝΑΣ, μα ΚΑΝΕΝΑΣ, δεν είναι πάνω απ' την ομάδα. Όλοι, είναι το ίδιο. Όποιος, νομίζει, πώς είναι κάτι παραπάνω, να φύγει αύριο κιόλας.

Επίσης, πριν κλείσω, αυτό το θέμα, να πω και για τους Πορτογάλους. Οι οποίοι, έχουν δεχθεί αρκετή κριτική, για την δήθεν κλίκα τους, η οποία αμφιβάλλω 100%, πώς υπάρχει. Όλοι τους, μπορεί να μην είναι παιχταράδες. Μπορεί, να μην είναι καν μέτριοι. Όμως, δεν προκαλούν προβλήματα και σέβονται την ομάδα, στην οποία βρίσκονται. Ίσως, όντως τα παιδιά, να μην μπορούν παραπάνω. Δεν προσπαθούν να εκμεταλλευτούν, την άσχημη κατάσταση, κάνοντας παρόμοια πράγματα, με τους παραπάνω. Αντιθέτως, σέβονται το πιάτο που τους ταΐζει και προσπαθούν στο 100%. Μπορεί, να μην βγαίνει κάτι στο γήπεδο, αλλά τόσο μπορούν. Είναι απ' τις λίγες φορές, που συμφωνώ, με την φράση «Μόνοι τους ήρθαν;».

15 5