Το πιο γλυκό μεθύσι... 30 χρόνια πίσω... Πέρασαν κιόλας 30 χρόνια από εκείνο το βράδυ στο ΟΑΚΑ. Εκείνο το γκολ του Τάκη. Εκείνο το πρωτάθλημα του '89. Η νίκη επί του Ολυμπιακού με 1-0 στην τότε έδρα του, το ΟΑΚΑ, στον αγώνα της προτελευταίας αγωνιστικής του πρωταθλήματος 1988-89, σηματοδότησε την κατάκτηση του πρώτου επαγγελματικού τίτλου και πρώτου μετά από δέκα χρόνια, γεγονός που αποτέλεσε την απαρχή μιας δεκαετίας τίτλων, διακρίσεων και του ωραιότερου ποδοσφαίρου που έπαιξε ποτέ ελληνική ομάδα.
Ήταν η πιο ηδονική στιγμή για μια ολόκληρη γενιά. Ειδικά για τους σημερινούς σαραντάρηδες είναι η πιο σημαντική στιγμή τους στο γήπεδο ή… μπροστά στην τηλεόραση. Ήταν, βλέπετε, τηλεοπτικός ο «τελικός», αφού άρχισε με δυόμιση ώρες χρονική απόσταση από τα υπόλοιπα ματς της 29ης αγωνιστικής, στις 7.30 μ.μ., ώστε να μεταδοθεί από την ΕΡΤ.
Η ΑΕΚ είχε οδηγήσει την κούρσα από τις αρχές Δεκεμβρίου και όλα έδειχναν ότι θα έφτανε στην προτελευταία αγωνιστική με τη διαφορά ασφαλείας των τριών βαθμών που είχε αποκτήσει από την 22η αγωνιστική (ίσχυε ακόμα το βαθμολογικό σύστημα 2-1-0). Όμως η απρόσμενη ήττα από τον Απόλλωνα τρεις αγωνιστικές πριν το τέλος έφερε τον Ολυμπιακό στον ένα βαθμό και η οικογένεια της ΑΕΚ πέρασε ένα Πάσχα αγωνίας.
Την ίδια ώρα, στον Ολυμπιακό πανηγύριζαν… προκαταβολικά τον τίτλο. Τις μέρες που η ομάδα της ΑΕΚ είχε αποσυρθεί στην Πάρνηθα για απομόνωση και μίνι προετοιμασία με τον πρόεδρο Στράτο Γιδόπουλο να παρίσταται και να εμψυχώνει, ο αντίπαλος έκανε… φιέστες. Ο τότε πρόεδρος του Ολυμπιακού Αργύρης Σαλιαρέλης ξενάγησε τους παίκτες στον πύργο του στην Αίγινα και μάλιστα είχαν κόψει και μια τούρτα με γραμμένο πάνω της το σκορ 4-0! Δεν μας είπαν, όμως, πού έβαλαν στο τέλος το… κερασάκι.
Η ΑΕΚ ήθελε δύο αποτελέσματα, αφού την τελευταία αγωνιστική φιλοξενούσε τον βαθμολογικά αδιάφορο ΠΑΟΚ και ο Ολυμπιακός ταξίδευε στη Λάρισα. Το ζητούμενο ήταν η διατήρηση του ενός βαθμού διαφοράς, γι’ αυτό και ο Ντούσαν Μπάγεβιτς παρέταξε την ομάδα με αμυντικό προσανατολισμό. Ο Ολυμπιακός ήταν πιο επιθετικός (δεν είχε άλλη επιλογή) και σημάδεψε το δοκάρι στο 23’ με τον Τσιαντάκη, όμως την αληθινή πίεση η ΑΕΚ την ένιωσε στο δεύτερο ημίχρονο.
Η πρώτη μεγάλη στιγμή ήρθε στο 53’, όταν ο Στέλιος Μανωλάς έκανε την απόκρουση της ζωής του, όταν απέκρουσε με κεφαλιά-εκτίναξη την κεφαλιά του Λάγιος Ντέταρι. Ο Ούγγρος ήταν το πιο ακριβό απομεινάρι της εποχής Κοσκωτά, ο οποίος ήταν ήδη στις φυλακές του Σάλεμ της Μασαχουσέτης, έχοντας αφήσει πίσω του ένα πανάκριβο αλλά… κλεμμένο ρόστερ.
Στο 61’ ο λίμπερο του Ολυμπιακού Χάρης Μπανιώτης αποβλήθηκε από τον διαιτητή Καραμάνη για εκτός φάσης κτύπημα στον Παύλο Παπαϊωάννου και έκανε ένα ανεκτίμητο δώρο στην ΑΕΚ που, όμως, τελείωσε τον αγώνα με οκτώ παίκτες έναντι εννέα του αντιπάλου της. Στο 69’ ο διαιτητής ακύρωσε σωστά γκολ το Ντέταρι, επειδή τη στιγμή του σουτ, ο Μουστακίδης είχε… καθίσει στον τερματοφύλακα της ΑΕΚ Σπύρο Οικονομόπουλο. Τότε ήταν που ο αγωνιστικός χώρος γέμισε από σχετικούς και άσχετους, ο αγώνας διεκόπη για 6’ και όταν πια άρχισε, είχαν αποβληθεί ο Γιώργος Πεππές της ΑΕΚ και ο Μηνάς Χαντζίδης του Ολυμπιακού, ενώ στο 74’ αποβλήθηκε και ο Μανωλάς για φάουλ στον Ντέταρι.
Ένα λεπτό νωρίτερα είχε γίνει η αλλαγή που θα έγραφε ιστορία. Ο Τάκης Καραγκιοζόπουλος που πριν από δύο εβδομάδες είχε επιστρέψει μετά από απουσία δεκαπέντε μηνών λόγω επέμβασης στο γόνατο, αντικατέστησε τον Γιώργο Χριστοδούλου και στο 83’ πέρασε για πάντα στο πάνθεον των μεγάλων της ιστορίας της ΑΕΚ με το πιο γλυκό γκολ.
Ο «Τάκαρος» έκοψε μια επίθεση του Ολυμπιακού και έφυγε στην κόντρα. Ο (σέντερ φορ πια) Οκόνσκι τον περίμενε και έπαιξαν δύο φορές το ένα-δύο. Όταν πια έφτασε ο Καραγκιοζόπουλος στην περιοχή του Ολυμπιακού, η μπάλα στρώθηκε στο αριστερό του πόδι και με αυτό «σκότωσε» τον Ταληκριάδη και έδωσε σε 25.000 οπαδούς της ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ και σε εκατομμύρια άλλους όπου γης το έναυσμα για ένα από τα πιο μεγάλα πανηγύρια της ιστορίας!
Το 0-1 δεν άλλαξε, αν και η ΑΕΚ έμεινε με οκτώ παίκτες λόγω αποβολής του Μάκη Χατζή στο 90’. Ηταν μάλιστα τέτοιος ο χαμός μέσα στον αγωνιστικό χώρο, ώστε ο Μπάγεβιτς έμαθε για την αποβολή την άλλη μέρα, στην… πανηγυρική προπόνηση με τις σαμπάνιες στη Νέα Φιλαδέλφεια.
Η μεγάλη μάχη τελείωσε ακριβώς στις 21.28’.19’’. Η ΑΕΚ ήταν πρωταθλήτρια μετά από δέκα χρόνια και είχε τιμωρήσει τον Ολυμπιακό του (έστω έγκλειστου) Κοσκωτά για το βρώμικο 1-3 του 1988 και ειδικά τον προπονητή του Γιάννη Γούναρη που είχε παίξει ρόλο ως μεσάζων σε εκείνη τη σκοτεινή ιστορία. Στα αποδυτήρια του ΟΑΚΑ στήθηκε το πιο τρελό πανηγύρι με πρωταγωνιστή τον Στράτο Γιδόπουλο και το πανηγύρι αυτό ολοκληρώθηκε με την αξέχαστη φιέστα του αγώνα της τελευταίας αγωνιστικής με τον ΠΑΟΚ, δύο εβδομάδες αργότερα.
Ήταν ο τίτλος που «ξύπνησε» την ΑΕΚ. Πάνω σε αυτόν έχτισαν ο Ντούσαν Μπάγεβιτς και οι επόμενες διοικήσεις, για έρθουν άλλοι τρεις την τριετία 1992-94. Γι’ αυτό και η 7η Μαϊου 1989 είναι σαν… εθνική εορτή για την ΑΕΚ. Είναι το ξεκίνημα μιας δεκαετίας που μας χάρισε τα πάντα και ειδικά ποδόσφαιρο υψηλού επιπέδου.
Η σύνθεση της ΑΕΚ: Οικονομόπουλος, Βασιλόπουλος, Χατζής, Μανωλάς, Πεππές, Παπαϊωάννου, Σαββίδης (81’ Γεωργιάδης) Σαβέβσκι, Σταματής, Οκόνσκι, Χριστοδούλου (74’ Καραγκιοζόπουλος)
Στις 7 Μαϊου
7/5/33 ΑΕΚ-Αρης 1-2 (Πρωτάθλημα Ελλάδας –ξεκίνημα στην τελική φάση του πρωταθλήματος με ήττα στο γήπεδο του Ρουφ από τον πανίσχυρο Αρης της εποχής)
7/5/36 ΑΕΚ-Ολυμπιακός 0-0 (Πρωτάθλημα Ελλάδας –μεγαλειώδης εμφάνιση του τερματοφύλακα της ΑΕΚ Χρήστου Ρίμπα)
7/5/39 Εθνικός-ΑΕΚ 1-3 (Πρωτάθλημα Ελλάδας –ιστορική στιγμή για την ΑΕΚ που αναδείχθηκε για πρώτη φορά πρωταθλήτρια Νότου και θα αντιμετώπιζε τον νικητή του βορείου ομίλου στον τελικό του Πρωταθλήματος Ελλάδας)
7/5/50 ΑΕΚ-Φωστήρας 1-2 (Πρωτάθλημα Αθήνας –οι φιλοξενούμενοι αιφνιδίασαν την ΑΕΚ και πήραν μεγάλη νίκη που, όμως, δεν θα στερούσε τον τίτλο της Αθήνας από την Ενωση)
7/5/61 ΑΕΚ-Προοδευτική 4-1 (Κύπελλο Ελλάδας –όλα τα γκολ της ΑΕΚ ο Κώστας Νεστορίδης στο διάστημα 36’-64’!)
7/5/78 Εθνικός-ΑΕΚ 1-6 (Α’ Εθνική -ήδη εστεμμένη πρωταθλήτρια η ΑΕΚ, έκανε μια επιβλητική εμφάνιση στο Φάληρο)
7/5/00 ΑΕΚ-Απόλλων Αθηνών 3-0 (Α’ Εθνική –τρίτη από τις έξι σερί νίκες στο τέλος του πρωταθλήματος με όλα τα γκολ από το 65’ και μετά)
7/5/01 Παναθηναϊκός-ΑΕΚ 0-1 (Α’ Εθνική –αδιάφορο βαθμολογικά ματς, αλλά μεγάλη νίκη γοήτρου με το γκολ του Ντέμη Νικολαϊδη, Δευτέρα απόγευμα στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας)
7/5/03 ΠΑΟΚ-ΑΕΚ 1-1 (Κύπελλο Ελλάδας –η ΑΕΚ προηγήθηκε με τον Μαλαδένη, αλλά ο Οκκάς ισοφάρισε και ο ΠΑΟΚ πήρε την πρόκριση σε συνδυασμό με το 0-1 του πρώτου αγώνα)
7/5/08 Άρης-ΑΕΚ 4-0 (PlayOff –δεύτερη συντριβή μετά από αυτή στη Λεωφόρο και πλέον όλες οι εντυπώσεις από τις δέκα τελευταίες αγωνιστικές της κανονικής περιόδου, είχαν χαλάσει)
7/5/12 ΑΕΚ-Παναθηναϊκός 2-0 (PlayOff–η νίκη επί του Παναθηναϊκού, με το σουτ του Μάκου και την ατομική προσπάθεια του Κλωναρίδη)
Novibet ΕΠΑΘΑ με Super Προσφορά* Γνωριμίας* 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ
SEAJETS Ταξιδεύουμε μαζί με το μεγαλύτερο στόλο ταχύπλοων παγκοσμίως σε 50 προορισμούς του Αιγαίου!
Αδέρφια, το πιο δυνατό "Γκοοοοοοοοολ" της ζωής μου. Θέλω να μοιραστώ μαζί σας μια απίστευτη, μεταφυσική ιστορία από εκείνη την άγια μέρα. Ημουν μαθητής, Γ' Λυκείου στην επαρχία και έβλεπα σπάνια την ομάδα. Οι υπόλοιποι έλειπαν από το σπίτι, ευτυχώς, και το έβλεπα με ένα γείτονα βάζελο. Πριν τον αγώνα του εκμηστηρεύτηκα το όνειρο που είχα δει το προηγούμενο βράδυ: Ήμουν λέει στο γήπεδο, χάσαμε πέναλτυ, αλλά τελικά κερδίσαμε 0-1, με σκόρερ το Νο 14. Έσπαγα το κεφάλι μου να βρω... ΣΥΝΕΧΕΙΑ ποιος είναι το 14 το πρωί, αλλά μάταια. Βλέπουμε τον αγώνα, οι σφυγμοί στο 200+. Γίνεται αλλαγή ο Χριστοδούλου, σηκώνεται η πινακίδα με το 14. "Ρε συ, το 14!" μου λέει ο φίλος. Του απαντώ, "ρε δεν γίνεται, ο Τάκης είναι, αμυντικός..." Ε λίγα λεπτά μετά, ο τέλειος συνδυασμός., η υποδειγματική αντεπίθεση, η γκολάρα του Τάκαρου που έβαλε τέρμα στα πέτρινα χρόνια και σημάδεψε τη γενιά μας. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στους συντελεστές αυτής της ομαδάρας, που μας έστειλαν στα ουράνια εκείνο το μαγικό βράδυ
ΥΓ.: Ευτυχώς, πέρασα Αθήνα και έγινα ...μόνιμος κάτοικος σκεπαστής :)
στο 2ο βίντεο, η συνέντευξη Γούναρη όλα τα λεφτά.
τα ρίχνει όλα στη διαιτησία αλλά πρέπει να τη δείτε, να ακούσετε τα επιχειρήματά του για να γελάσετε με την ψυχή σας!!!
αντιπροσωπευε όλο τον ολυμπιακό 100% εκείνη την εποχή
ειδικά το σημείο που αναρωτιέται γιατί αποβλήθηκαν οι παίκτες της ΑΕΚ και κατέληξε στο... ΣΥΝΕΧΕΙΑ συμπέρασμα "απο ενοχές του διαιτητή"
ναι αξιζει να τη δεις ολη την συνεντευξη.πολύ γέλιο ρε παιδιά ο Γούναρης. κιεμενα θα μου μείνει αξέχαστη αυτη η βραδυα.14 χρονων τοτε..
εδώ και μια τετραετία έχω καθιερώσει ως γούρι να ποσταρω το παρακάτω σχολιο στο συγκεκριμενο αρθρο για τη συγκεκριμενη μερα που άλλαξε την ΑΕΚτζήδικη ζωή μου:
είναι άλλο πράγμα ένας τίτλος αδέρφια..ένα ΑΕΚτζήδικο πρωτάθλημα είναι μαγεία, μόνο όσοι τα ζήσαμε μπρορούμε να τα νιώσουμε τόσο έντονα. την μεγάλη μου αγάπη σε όλα τα νεότερα αδέρφια που αγάπησαν μια ΑΕΚ χωρίς τίτλους, αλλά επέλεξαν το σωστό και πιο δύσκολο δρόμο. η ιστορία αυτής της ομάδας θα σας αναμείψει, τα καλύτερα έρχονται, αρκει να μην την αφήσουμε ποτέ μόνη. ΑΕΚ ΜΟΝΟ
Διαβάζω τις τοποθετήσεις σας αδέρφια και γεμίζουν δάκρυα τα μάτια. δε σας γνωρίζω προσωπικά αλλά... ΣΥΝΕΧΕΙΑ ξέρω ότι νιώσαμε το ίδιο εκείνη τη βραδιά..σαν χτες.. θα παρακαλούσα και άλλα αδέρφια να γράψουν για εκείνο το βράδυ. ας μου επιτρέψετε λοιπόν να γράψω και το δικό μου βίωμα:
5η Δημοτικού, σε μια τάξη 35 μαθητών εκ των οποίων τα 20 αγόρια (όλοι ποδοσφαιρόφιλοι αλλά όλοι βαζελόγαβροι, αν και σε γειτονιά ΑΕΚτζήδικη όπως η Λαμπρινή). στην τάξη μόνο 2 ΑΕΚτζήδες , εγώ και ο φίλος μου ο Αντρέας. πολλές καζούρες, άγνοια για το πώς είναι να σηκώνεις και να πανηγυρίζεις τίτλους, όμως εγώ εκεί, ταγμένος στην μεγάλη μου αγάπη. κάθε δεύτερη Κυριακή με τον πατέρα χέρι χέρι για τον Ναό. εκείνο το βράδυ οι γονείς μου γιόρταζαν την 12η επέτειο γάμου τους που συνοδεύτηκε με τη γέννηση λίγους μήνες πριν της αγαπημένης μου αδερφούλας. όλο το ματς ένα καρδιοχτύπι..σε κάθε επικίνδυνη φάση να κρύβω την κεφάλα μου στην αγκαλιά της μάνας μου...προσευχές, το κασκόλ σφιχτά στο μπράτσο και το βλέμμα στο ρολόι. να λήξει το γ#@$%νο Χ και την επόμενη κιόλας να τρέξουμε με τον πατέρα για ένα εισιτήριο για το επόμενο ματς-τελικό με τον ΠΑΟΚ στο Ναό. όμως δε χρειάστηκε.. ο Τάκης, ο γείτονας μου και Λαμπρινιώτης Τάκης, έμελλε να μου χαρίσει τη μεγαλύτερη ηδονή που μπορεί να νιώσει ένας 10χρονος ποδοσφαιρόφιλος. κοφτή ντρίπλα, σουτάρα άπιαστη κι εγώ στους ώμους του πατέρα να ξεσηκώνουμε τη γειτονιά στο πόδι. την επόμενη, στο σχολείο, την ώρα της προσευχής ο δάσκαλος της τάξης μου (απίστευτος τύπος, αριστερός κρυφοβάζελος, αλλά μεγάλη καρδιά) πήρε το μικρόφωνο από τον διευθυντή και είπε επί λέξη μπροστά σε καμιά 400αριά παιδιά "σήμερα ξέρω ότι έχω στην τάξη μου τους 2 πιο ευτυχισμένους μαθητές του κόσμου! συγχαρητήρια στην ομάδα σας παίδες!ΑΕΚ ΟΛΕ" ...ο σπόρος είχε πέσει...μέχρι να λήξει εκείνη η σχολική χρονιά ο πληθυσμός των ΑΕΚτζήδων της τάξης αλλά και του σχολείου μου ως δια μαγείας πενταπλασιάστηκε..
ΥΓ: σόρρυ αν σας κούρασα...απλά κάπου έπρεπε να εκτονωθεί αυτή η φόρτιση κι εσείς είστε η καλύτερη παρέα.
Κ γω μεγαλωμένος σαν πιτσιρικάς στα δύσκολα χρόνια της ΑΕΚάρας εκείνη την ημέρα την θυμάμαι σαν χτες (ήμουν κ 12 ετών) να πανηγυρίζω σαν τρελος κ ο πατέρας μου να με συγκρατει στο μπαλκόνι γτ είμασταν στο κεντρο του Πειραιά -5 λεπτα μ τα πόδια-απο το πασαλιμάνι...Οι υπεροχες επόμενες μερες περηφάνειας στο σχολείο ειναι γ ν γράφω βιβλίο
ΔΕ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΜΗ ΓΡΑΨΩ, ΦΙΛΕ, ΑΠΟ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΠΟΥ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΚΡΙΒΩΣ ΙΔΙΑ ΓΕΝΙΑ. ΠΕΜΠΤΗ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΛΟΙΠΟΝ ΚΑΙ ΕΓΩ ΚΑΙ ΕΧΟΝΤΑΣ ΠΑΡΕΙ ΤΟ ΒΑΠΤΙΣΜΑ ΤΟΥ ΠΥΡΟΣ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΠΕΤΡΙΝΑ ΚΑΙ ΤΟ Κ.....ΟΑΚΑ ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΧΑΣΕΙ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΣΤΗ Ν.Φ. ΤΟ 1988-89 ΚΑΙ ΤΑ ΕΙΧΑ ΔΕΙ ΟΛΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ ΣΤΗΝ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ 5-6-7 (Ο ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΑΔΕΛΦΟΣ ΣΚΕΠΑΣΤΗ). ΗΜΟΥΝΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΡΙΖΟΥΠΟΛΗ ΠΟΥ ΧΑΣΑΜΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΠΟΛΛΩΝΑ ΜΙΑ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΡΙΝ ΤΟ ΓΑΥΡΟ ΚΑΙ ΔΕΝ ΑΞΙΩΘΗΚΑ ΕΤΣΙ ΝΑ ΤΟ ΠΑΝΗΓΥΡΙΣΩ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗ ΜΕΡΑ. ΕΡΧΟΜΑΣΤΕ ΛΟΙΠΟΝ... ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΗ ΔΟΞΑΣΜΕΝΗ ΗΜΕΡΑ, ΟΠΟΥ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΜΟΥ ΔΕΝ ΜΕ ΠΗΡΕ ΟΑΚΑ, ΦΟΒΟΥΜΕΝΟΣ ΓΙΑΤΙ ΗΜΟΥΝ ΜΙΚΡΟΣ ΚΑΙ ΠΗΓΕ ΜΕ ΤΟΝ ΑΔΕΛΦΟ ΜΟΥ, ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΜΕΓΑΛΩΣΕΙ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΠΕΤΡΙΝΑ. ΜΕΝΩ ΣΠΙΤΙ, ΛΟΙΠΟΝ, ΚΟΥΡΝΙΑΣΜΕΝΟΣ ΣΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ ΤΩΝ ΓΟΝΕΩΝ ΚΑΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ. Η ΜΑΝΑ ΜΟΥ ΕΙΧΕ ΚΑΛΕΣΜΕΝΟΥΣ ΣΤΟ ΣΑΛΟΝΙ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΚΑΡΦΩΝΕΙ Ο ΤΑΚΗΣ ΠΕΤΑΓΟΜΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ ΚΑΙ ΔΙΑΣΧΙΖΩ ΟΛΟ ΤΟ ΔΙΑΜΕΡΙΣΜΑ ΟΥΡΛΙΑΖΟΝΤΑΣ ΓΚΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΛ. ΟΙ ΚΑΛΕΣΜΕΝΟΙ ΜΕΝΟΥΝ ΑΝΑΥΔΟΙ ΚΑΙ Η ΜΑΝΑ ΜΟΥ ΤΟΥΣ ΛΕΕΙ . ΘΑ ΗΤΑΝ ΨΕΜΑ ΑΝ ΕΛΕΓΑ ΟΤΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΔΕΝ ΜΕ ΑΡΡΩΣΤΗΣΕ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΜΕ ΤΗΝ ΑΕΚ. Η ΑΡΡΩΣΤΕΙΑ,ΟΜΩΣ, ΦΙΛΕ, ΕΓΙΝΕ ΑΝΙΑΤΗ ΜΕ ΤΑ ΤΡΙΑ ΣΕΡΙ ΚΑΙ ΤΗ ΜΠΑΛΑΡΑ ΠΟΥ ΠΑΙΞΑΜΕ,ΧΑΡΗ ΚΥΡΙΩΣ ΣΕ ΕΚΕΙΝΟΝ ΠΟΥ ΥΠΟΝΟΕΙΣ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΣΑΝ ΕΦΗΒΟΣ ΜΕΤΑΚΟΜΙΣΑ ΜΙΑ ΘΥΡΑ ΔΙΠΛΑ, ΣΤΗ ΛΑΤΡΕΜΕΝΗ ΜΟΥ ΣΚΕΠΑΣΤΗ.
Υ.Γ.1 ΜΟΝΑΧΑ ΕΝΩΣΙΣ
ΥΓ.2 ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΝΑΟ ΕΧΟΥΝ ΓΙΑ ΘΕΟ ΤΟ ΔΙΚΕΦΑΛΟ
Η ΜΑΝΑ ΜΟΥ ΤΟΥΣ ΛΕΕΙ
ΤΡΙΤΗ ΚΑΙ ΦΑΡΜΑΚΕΡΗ, ΔΑΙΜΟΝΑ ΤΟΥ ΤΥΠΟΓΡΑΦΕΙΟΥ. Η ΜΑΝΑ ΜΟΥ ΤΟΥΣ ΛΕΕΙ,ΜΗΝ ΑΝΗΣΥΧΕΙΤΕ, ΕΙΝΑΙ ΤΡΕΛΟ ΤΟ ΠΑΙΔΙ
Ευχαριστώ που το μοιράστηκες φίλε. Είμαι λίγο μεγαλύτερος κι ήμουν μέσα στην πορεία και σε όλα τα γεγονότα πριν, κατα τη διάρκεια και μετά τον αγώνα. Το γκολ που πανηγυρισα όσο κανένα άλλο. Γυρισαμε με τα πόδια με τη φωνή να έχει κλείσει για μέρες. Είμαστε όπως είπε κι ένας φίλος 3 μετρα ψηλοι στο δρόμο. Τι 3?? 30 .... και τυρρανοσαυρος ρεξ να έμπαινε μπροστά μας θα τον επνιγα με τα χέρια. Απίστευτη αυτοπεποίθηση, ηδονη, δικαιωση. Αναμνηση που θα με συνοδευει οσο ζω. Τελικά οι νίκες και... ΣΥΝΕΧΕΙΑ οι τίτλοι μένουν ..... αιώνια. ΜΟΝΟ ΑΕΚ ΡΕ!!
ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ ΡΕ ΜΑΓΚΑ! ΜΕ ΣΥΓΚΙΝΗΣΕΣ! ΕΤΣΙ, ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΙΩΣ ΤΕΛΙΚΑ!!!!!
Να εισαι καλα φιλε συγκινηθηκα. Ευχομα στο μελλον να εχεις να πεις και αλλες τετοιες ιστοριες
Ήμουν μέσα με ένα φίλο, πάνω διάζωμα, τίποτα άλλο, όσοι ήταν εκεί, θυμούνται...
να είστε καλά αδέρφια για τα καλά λόγια. ζηλεύω όσους ήσασταν μέσα στο ΟΑΚΑ αυτό το βράδυ..όλη εκείνη η σεζόν ήταν ενα απίστευτο ταξίδι.είδα πολλές φορές την ΑΕΚ εκείνη τη χρονιά, την λάτρεψα και πραγματικά δεν ξέρω πώς θα ήμουν αν χανόταν εκείνος ο τίτλος..μάλλον ακόμα πιο άρρωστος για πάρτη της!! και όλοι οι παίκτες, ο πάγκος, που σήκωσαν αυτήν την μάγκικη κούπα θα είναι πάντα στο μυαλό και στην καρδιά μου..με εξαίρεση εναν,αλλα ας μη χαλάμε τις καρδιες μας τετοια μερα.
Yellowstorm 1000 like απο μενα. καθε χρονο τετοια μερα ν αγραφεις την ιστορια σου εγω καθε χρονο δε θα βαριεμαι να την διαβαζω. εγω εκεινη την ημερα αν και 11 χρονων ειχα γινει 2,30 μη πω 3 μετρα απο την υπερηφανια μου.
Στο γκόλ πρέπει να βρέθηκα 10 σκαλιά κάτω,χαμός!
Και ενα παιδι, δυστυχως επεσε απο το πανω στο κατω διαζωμα
Zlatan21 και τι έπαθε; Έζησε;
O Τάσος...φιλος...ταλαιπωρήθηκε αλλά είναι μια χαρά
οπως ειπε και ο Παντουστος καποτε, το "γκολ" των ΑΕΚτζηδων, πρεπει να ακουστηκε μεχρι τη Βουλγαρια
η φωτο του Τακη που πανηγυρίζει με τα 2 χέρια ψηλά πρέπει να μπει στη φυσούνα της Αγίας Σοφίας δίπλα με άλλες ιστορικές μορφές της ΑΕΚ
Ακόμα πρέπει να πανηγυρίζει ο Ντέταρι :)
Αφού το λέει ότι δεν είναι οφσάιντ