Μια από τις μεγαλύτερες ευρωπαϊκές ευκαιρίες της ΑΕΚ χάθηκε σαν σήμερα πριν από 21 χρόνια στην παγωμένη Μόσχα. Ο αποκλεισμός από τη Λοκομοτίβ στις καθυστερήσεις της ρεβάνς των προημιτελικών του Κυπέλλου Κυπελλούχων 1997-98 δεν στέρησε μόνο τη συμετοχή σε έναν δεύτερο ημιτελικο (μετά από αυτόν του ΟΥΕΦΑ το 1977) αλλά σφράγισε με τραγικό τρόπο την πολυεπίπεδη αποτυχία της ΑΕΚ σε μια σεζόν που μέχρι τα μισά της εξελισσσόταν ιδανικά.
Έχοντας ολοκληρώσει τα τέσσερα ντέρμπι με Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό έχοντας μόνο νίκες, αλλά και έχοντας πέσει ήδη στην 3η θέση μετά από έναν καταστροφικό Ιανουάριο (κυρίως λόγω των πολλών τραυματισμών) η ΑΕΚ έβλεπε την Ευρώπη ως... διάσωση της χρονιάς της. Η Λοκομοτίβ ήταν θεωρητικά ο πιο ευπρόσδεκτος αντίπαλος στην κλήρωση του Δεκεμβρίου του 1997 (σε μια εποχή που η ΑΕΚ ήταν πρώτη στο πρωτάθλημα και «έτρεχε» ένα σερί που θα έφτανε στις δέκα νίκες!) αλλά μέχρι τις αρχές Μαρτίου είχαν προκύψει αρκετά προβλήματα για τη νεόκοπη διοίκηση της ENIC και για τον προπονητή Ντουμίτρου Ντουμιτρίου.
Το 0-0 της Νέας Φιλαδέλφειας έκανε ακόμα πιο δύσκολα τα πράγματα και αυτά έγιναν ακόμα πιο δύσκολα όταν η Λοκομοτίβ προηγήθηκε με 1-0 στο 55' της ρεβάνς στην έδρα της με τον Χαρλάτσεφ. Η ΑΕΚ αντέδρασε και ισοφάρισε στο 68' με το πέναλτι που κέρδισε ο Χρήστος Μαλαδένης και που αξιοποίησε ο αλάνθαστος από τα 11 μέτρα Χάρης Κοπιτσής.
Στο εικοσάλεπτο που απέμενε, η Λοκομοτίβ χρειαζόταν ένα γκολ και πίεσε για να το πετύχει. Ομως από από το 80' και μετά άφηνε μεγάλους κενούς χώρους στην άμυνά της, γεγονός που πήγε να αξιοποιήσει σε δύο περιπτώσεις ο Ντέμης Νικολαϊδης: με ένα σουτ που απέκρουσε ο Ρώσος τερματοφύλάκας στο 81' και με την... ιστορική ευκαιρία από τη μικρή περιοχή στο 90. Σε μια από τις τελευταίες επιθέσεις των γηπεδούχων, λίγο πριν ο Μάρκους Μερκ σφυρίξει τη λήξη, ο Τσουγκαΐνοφ έκανε το 2-1 και η ΑΕΚ θα έπαιρνε το δρόμο της επιστροφής πικραμένη...
Η σύνθεση της ΑΕΚ: Ατματσίδης, Καλλιτζάκης, Κασάπης, Μανωλάς, Μαχαιρίδης, Γκρέταρσον, Μαλαδένης (88' Κεφαλάς) Σαβέβσκι (65' Σέμπουε) Κοπιτσής, Κωστένογλου, Νικολαΐδης
Στις 19 Μαρτίου
19/3/39 Ολυμπιακός-ΑΕΚ 5-1 (Πρωτάθλημα Ελλάδας -η ΑΕΚ είχε «καθαρίσει» το πρωτάθλημα Νότου και εμφανίστηκε υπερβολικά αδιάφορη)
19/3/50 Απόλλων -AEK 2-2 (Κύπελλο Ελλάδας -το γκολ του Ηλία Παπαθεοδώρου στο 75' έστειλε τον προημιτελικό σε ρεβάνς)
19/3/61 Θερμαϊκός-ΑΕΚ 2-4 (Α' Εθνική)
19/3/67 Ηρακλής-ΑΕΚ 0-0 (Α' Εθνική)
19/3/69 Χαλκίδα-ΑΕΚ 1-1 (Α' Εθνική -επώδυνη απώλεια και οριστική απώλεια του τίτλου)
19/3/72 Ολυμπιακός-AEK 1-1 (Α' Εθνική)
19/3/75 ΑΕΚ-Καβάλα 3-0 (Κύπελλο Ελλάδας)
19/3/78 ΑΕΚ-Πιερικός 5-2 (Α' Εθνική)
19/3/89 Διαγόρας-AEK 0-2 (Α' Εθνική -ένα ακόμα βήμα τίτλου με τα γκολ του και του Χριστοδούλου και του Κλόπα στο τελευταίο τέταρτο)
19/3/95 ΑΕΚ-Λεβαδειακός 4-0 (Α' Εθνική)
19/3/00 ΑΕΚ-Ιωνικός 5-1 (Α' Εθνική -τέσσερα γκολ ο Ντέμης Νικολαϊδης)
19/3/01 ΠΑΣ Γιάννινα-ΑΕΚ 2-2 (Α' Εθνική)
Novibet ΕΠΑΘΑ με Super Προσφορά* Γνωριμίας* 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ
SEAJETS Ταξιδεύουμε μαζί με το μεγαλύτερο στόλο ταχύπλοων παγκοσμίως σε 50 προορισμούς του Αιγαίου!
Μετά το παιχνίδι του υποβιβασμού με τον Πανθρακικό που είναι εκτός συναγωνισμού. Αυτή είναι μακράν η χειρότερη ποδοσφαιρική ημέρα μου. Ευτυχώς που ήμουν μικρός τότε, 24 χρόνων και άντεξα, σήμερα θα το είχα πάθει το εγκεφαλικό. Θυμάμαι μετά το τέλος του ματς ήπια έξω στο μπαλκόνι μόνος μου, ένα μπουκάλι ουίσκι και κάπνισα δύο πακέτα τσιγάρα. Τώρα κατάφερα να ξαναδώ το βίντεο με τις φάσεις, μετά από τόσα χρόνια και συγχιστηκα ξανά.
Φύση αισιόδοξος αλλά κάτι μέσα μου μου έλεγε πως δεν.. Γείτονας πήγε τότε κ ενώ του έλεγα α ρε τυχερέ πας για την πρόκριση, μέσα μου έλεγα κρίμα τα έξοδα στο τσακ κάτι θα γίνει, όπως κ έγινε.
Aυτη η ευκαιρια και αυτη η απογοητευση ηταν η εντονοτερη που ειχα ζησει ποτε για την ΑΕΚ μαζι με το 4-3 με τον σιχαμενο ..δεν φανταζομουν τοτε στα 21 μου χρονια οτι θα ζησω στιγμες οπως το παιχνιδι με τον πανθρακικο στο οακα ...
Α ρε ΑΕΚΑΡΑ μου... Λυκειο τοτε, το βλεπαμε στην τηλεοραση και δε μπορουσαμε να το πιστεψουμε. Με το τελος του αγωνα δεν ειχε κανεις κουραγιο να μιλησει, να σχολιασει. Την επομενη μερα στο σχολειο μονο οι οπαδοι των αλλων ομαδων μιλαγανε για το ματς. Η κιτρινομαυρη παρεα ηταν εντελως μουδιασμενη απο τον παρα μα παρα παρα πολυ πικρο αποκλεισμο....
Το θυμάμαι σαν χθες. Ημουν 9 χρονων. Πήγαμε με τον αδερφό μου να το δούμε στη μονοκατοικία της γιαγιας μου. Μέχρι τότε οτι παιχνίδι ειχαμε δει εκεί ειχαμε μονο νίκες. Θυμαμαι ακόμα τον αδερφό μου να μην μπορεί να μιλήσει(κόντευε τα 20 τοτε) μετα το τέλος του αγώνα, οπως θυμάμαι και τα δυναμητακια που έριχναν οι γαύροι στην πλατεία της γειτονιάς. Όσο για την φάση του Ντέμη, εμένα μου εχει μεινει κανενα δεκάλεπτο πριν η αποκρουση του Ρώσου σε ενα πολυ δυνατό σουτ του Ντέμη απο το... ΣΥΝΕΧΕΙΑ υψος της περιοχης. Ακομα δεν μπορω να καταλαβω πως το επιασε.
Αν πουμε οτι το 0-1 απο Πανθρακικο ειναι σαφως εκτος συναγωνισμου, τοτε το εν λογω παιχνιδι με τν Λοκομοτιβ ειναι μακραν το πιο στεναχωρο ματς ως συνειδητοποιηση μιας τεραστιας χαμενης ευκαιριας οχι απλως να παιξουμε σε ημιτελικο ευρωπαικης διοργανωσης αλλα να διεκδικησουμε και την εισοδο σε τελικο. Οταν ξερεις οτι εισαι ελληνικη ομαδα γνωριζεις πολυ καλα οτι τετοιες ευκαιριες ερχονται σπανια και μετρημενα. Κι εμεις την απωλεσαμε.... ΣΥΝΕΧΕΙΑ
Φυσικα θυμαμαι την κοπανα απο το φροντιστηριο για να δω το ματς, φυσικα θυμαμαι το μουδιασμα στον εγκεφαλο στο 2-1 και βεβαιως θυμαμαι και το κλαμα (μια απο τις 4 φορες συνολικα που εχω κλαψει λογω ηττας της ΑΕΚ).
Διαβαζω καθε χρονο το (ευλογο?) παραπονο προς τον Ντεμη αλλα το θεωρω κομματι αδικο. Δεν το εστειλε στα πουλια, δεν το εστειλε στο δοκαρι, σε ενα βοσκοτοπι εστειλα την μπαλα προς τα δικτυα μην εχοντας αντιληφθει ισως οτι υπαρχει παιχτης που προλαβαινει την μπαλα.
Προσωπικα δεν θα ξεχασω τα εξης. Μην ξεχναμε οτι παρολο που εχασε την μεγαλη ευκαιρια ο Ντεμης κρατουσαμε την προκριση στα χερια μας και με το 1-1. Θυμαστε τι γινοταν στο τελευταιο δεκαλεπτο? Μας ειχαν κανει χωνί από δεξιά, ο επόπτης είχε ακυρώσει ήδη δυο γκολ της Λοκομοτιβ ως οφ σάηντ, ο Ντούντου είχε μια ακόμα αλλαγή αλλά δεν την χρησιμοποίησε για να ενισχύσει το δεξί άκρο της αμυνας (παρα τα σημάδια) ενώ ούτε καν έκανε την αλλαγή στο 90' για καθυστέρηση. Παρά μόνο τον θυμάμαι να στραβοκοπιεται κάθε φορά που η κάμερα τον έπιανε στον πάγκο. Την πρόκριση μάγκες μου την έχασε ο Ντουμιτρίου γιατί στο τελευταίο δεκάλεπτο απλά περίμενε να τελειώσει το ματς.
Κρίμα μεγάλο, 21 χρόνια μετά το σφίξιμο στο στομάχι δεν λέει να φύγει.
Τέσσερα παιχνίδια θυμάμαι που έχω κλάψει για την ΑΕΚ. Το ένα είναι αυτό. Το άλλο είναι ο αποκλεισμός από την ΑΙΚ στη Σουηδία τον Αύγουστο του 1999, το τρίτο είναι η ήττα από τον γαύρο το 2002 που ήρθε 4-3 και το τέταρτο είναι το παιχνίδι στο περιστέρι με τον Ατρόμητο το '13.
Αδερφε, εχουμε κοινα την Λοκομοτιβ και την ΑΙΚ. Το πρωτο ηταν η απωλεια του κυπελλου το 1994 στα πεναλτι με Παο, ματσαρα μεγαλη και ειχαμε κανει μεγαλη ανατροπη απο 2-0 σε 2-3. Δεν μπορουσα να χωνεψω οτι ισοφαριστηκαμε προς το τελος της παρατασης και τελικα χασαμε το κυπελλο (και αρα το νταμπλ) στα πεναλτι. Το τελευταιο ηταν με Πανθρακικο το 2013 (εκλαψα και με Ατρομητο που ηταν το τελειωτικο χτυπημα, αλλα αυτα τα δυο τα πιανω ως ενα).
Ακομα κ σημερα δεν μπορώ να το χωνέψω. Οσα χρόνια κ να περασουν αυτη η μερα δεν ξεχνιέται.Η χειρότερη κ πιο πικρη μερα που εχω βιωσει οσον αφορά την ομάδα μας.Η μοναδικη φορα που έκλαιγα ασταμάτητα για την ευκαιρία που χάθηκε να παμε στους 4 κ ποιος ξερει τι θα γινόταν μετα.Α ρε aek365 τι μας κανεις....
θυμάμαι ακριβώς που ήμουν, με ποιον ήμουν τι έκανα και πως ένοιωσα εκείνη τη στιγμή στο σφύριγμα της λήξης. Είναι συναισθήματα που δε σβήνουν.
Κι εγώ το ίδιο φίλε!
Περιπου 15 χρονων τοτε, δεν μπορουσα να το πιστεψω και ξεσπασα σε κλαματα.
Υπάρχει σοβαρή περίπτωση στα 100 μου να μην θυμάμαι κανένα πρωτάθλημα αλλά σίγουρα θα θυμάμαι αυτό το παιχνίδι που το έβλεπα μόνος μου και μετά δεν είχα άνθρωπο να μιλήσω να πω τον πόνο μου!!!!!!
Η πιο στενάχωρη στιγμή μου ως ΑΕΚτζης...δεν πιστεύω να έχω πονέσει περισσότερο στη ζωή μου...Πολύ πιο πισω είναι το 0-1 με Ιωνικό...Έκανα 2 μέρες να μιλήσω...Δυστυχώς ο Ντέμης δεν το βαλε και δεν του το συγχωρησα ποτέ...
Φιλε μου δεν επαιξε ρολο οτι ΔΕΝ το εβαλε ο Ντεμης αλλα οτι στην τελευταια φαση ΔΕΝ πηγε στο κορνερ να κερδισει χρονο και να τελειωσει το παιχνιδι εκει....
αντιθετα εκανε επιθεση και στην κοντρα φαγαμε το γκολ....
Φίλε μου,επειδή ήμουν μέσα,το γήπεδο ήταν άθλιο.Στο παραμικρό γκέλ η μπάλα αναπηδούσε πολύ και εκσφενδονιζόταν με την διπλάσια ταχύτητα.Παραπάνω από τους μισούς μας παίκτες μεταξύ προθέρμανσης και αγώνα άλλαξαν παπούτσια/τάπες.Μπορεί να φαινόταν ένα απλό πλασέ,αλλά στις συγκεκριμένες συνθήκες δεν ήταν.
Δεν θα το ξεχασω ποτε!!! Μεγαλη πικρα ειδικά ετσι όπως ήρθε ο αποκλεισμός, θα μιλαγαμε ακομη αν περνουσε η ομαδα ημιτελικο και ποιος ξερει;Τελος τι να κανουμε ετσι ειναι το ποδοσφαιρο και γι αυτο μας αρεσει περισσότερο απο τα αλλα σπορ!Περυσι για παράδειγμα με τον Γιωργακη τον Γιακουμακη μας ανταμειψε η τυχη και με γκολ στίς καθυστερησης πηραμε σχεδον το πρωταθλημα!!!
Μονο kappa να δω αυτη την εμφανιση με τον δικεφαλο ξανα μεσα στην Αγια Σοφια θα κανω να πατησω γη καμια 10αρια χρονια!!!!
Για εμάς τους αεκτζήδες που ζήσαμε εκείνη τη μέρα, αυτή τη βραδιά δυστυχώς δεν θα τη ξεχάσουμε ποτέ. Είναι κάτι σαν τους σεισμούς, που όλοι θυμόμασταν που ήμασταν και τι κάναμε....
ΟΠΩΣ ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΗΜΩΝ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΠΟΥ ΤΙΜΩΡΟΥΣΑΝ ΤΑ ΘΕΑΤΡΙΚΑ ΕΡΓΑ ΠΟΥ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΑΝ "ΟΙΚΕΙΑ ΚΑΚΑ", ΟΠΩΣ ΕΝΑΝ ΧΑΜΕΝΟ ΠΟΛΕΜΟ, ΕΤΣΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΑΓΟΡΕΥΘΕΙ ΕΦΕΞΗΣ ΚΑΘΕ ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΕ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΑΠΟΦΡΑΔΑ ΗΜΕΡΑ. ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΧΕΙΡΟΤΕΡΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΣΥΝΟΛΙΚΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΣΙΓΟΥΡΑ Η ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΑ. Α ΡΕ ΝΤΕΜΗ, ΓΙΑ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ ΗΜΟΥΝ ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ/ΒΡΑΔΥ. ΠΕΡΝΑΓΕΣ ΣΤΟΥΣ 4 ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΤΙΠΑΛΟΙ ΗΤΑΝ ΙΣΟΔΥΝΑΜΟΙ, ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟ ΠΑΙΡΝΑΜΕ ΜΠΟΡΟΥΣΑΜΕ. ΜΟΝΟ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΕ ΕΥΡΩΠΑΙΚΟ ΤΕΛΙΚΟ ΘΑ ΞΟΡΚΙΣΕΙ... ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ
Φίλε μου, επειδή πολύ μυθολογία και κράξιμο έχει φάει ο Νικολαΐδης γι' αυτή τη φάση, πρέπει να λάβουμε υπόψη μας ότι σε τέτοιο γήπεδο δεν νομίζω ότι ξαναέπαιξε η ΑΕΚ, ήταν καμένο από τον πάγο και η μπάλα κολλούσε στη λάσπη και δεν μπορούσες εύκολα να στοχεύσεις έστω και σε άδειο τέρμα γιατί από την ολισθηρότητα έπαιρνε άλλη ώθηση!
ΔΕΝ ΤΟΝ ΚΡΑΖΩ, ΦΙΛΕ, ΠΑΡΑΠΟΝΟ ΕΚΦΡΑΖΩ, ΟΛΑ ΧΑΝΟΝΤΑΙ. Ο ΣΕΜΠΟΥΕ ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΓΗΠΕΔΟ ΧΟΡΕΥΕ, ΠΑΝΤΩΣ,ΜΑΤΣΑΡΑ ΕΙΧΕ ΚΑΝΕΙ. ΤΟΝ ΒΛΕΠΩ ΣΤΗ ΦΩΤΟ ΚΑΙ ΣΠΑΡΑΖΩ ΜΑΖΙ ΤΟΥ
Βάλ'το ρε Ντέμη!Η kappa μας είχε φέρει ειδικά ρούχα για τον αγώνα(και στη juventus που την προηγούμενη μέρα έπαιζε με την Δυναμό στο Κίεβο),κι εσύ με το κοντομάνικο.Για έναν επιθετικό των λίγων επαφών,ίσως να έπαιξε κι αυτό τον ρόλο του.Στο αεροπλάνο της επιστροφής,πρώτη φορά πραγματικά δεν μιλούσε κανείς.Ήταν πραγματικά μοναδική ευκαιρία να πάμε μέχρι και τον τελικό.
Έκανα 7 μήνες για να συνέλθω από αυτό τον αποκλεισμό!
Παράκληση προς aek365: Μη μας το ξαναθυμίσετε ποτέ.
Υ.Γ.: Πραγματικά έχω την περιέργεια πόσοι απ' όσους το είδαν αυτό το ματς τότε, βρίσκουν το κουράγιο να δουν ξανά το βίντεο με τις φάσεις...
Μας εκαψε τοτενες μαυρη μερα
Η προτελευταία φορά που έκλαψα για την ΑΕΚάρα
Για εμενα προσωπικα ειναι η πιο στεναχωρη στιγμη που εχω ζησει με την ΑΕΚ.
Βάλτο ρε Ντέμη...