ΜΥΘΙΚΟΣ τελικός, στην κορυφή του κόσμου η Γαλλία (VIDEO)

Ενταξει αυτο το παναξια η Γαλλια δε νομιζω να το λεγατε αν ειχε χασει ετσι τελικο η εθνικη ή η ΑΕΚ.

Βουτια κραμα Καραγκουνη Φορτουναρου στο φαουλ,οφσαιντ το γκολ και στα καπακια αυτο το πεναλντι που για μενα ειναι τραβηγμενο.Βεβαια ο Περισιτς το απλωσε το χερι αλλα η μπαλα του ηρθε απο το 1 μετρο.

Μεγαλους παικταραδες η Γαλλια αλλα στο πρωτο ημιχρονο πεσανε απο την ακροπολη και βρηκαν... ΣΥΝΕΧΕΙΑ πορτφολι οποτε αυτο το παναξιοι δε μου καθεται πολυ καλα.

Το λεπόν.


Είμαι γεννημένος το 1980, συνεπώς το πρώτο μουντιάλ που θυμάμαι συνειδητά είναι του 1990.


Ως πιτσιρίκος μεγάλωσα ακούγοντας ιστορίες για 4 μεγάλες δυνάμεις: Αργεντινή, Βραζιλία, Γερμανία... ΣΥΝΕΧΕΙΑ και Ολλανδία. Η Βραζιλία μάλιστα είχε να πάει τελικό από το 1970, οπότε μάλλον ακόμα κουβάλαγε την αύρα του Πελέ. Η δε Ολλανδία κουβαλούσε την αύρα του Κρόηφ και του ολοκληρωτικού ποδοσφαίρου της δεκαετίας του 70, αλλά και της ομάδας του Φαν Μπάστεν και του Γκούλιτ στα 80's, που με έκαναν να γίνω "Ολλανδικός" κόντρα στο Αργεντίνικο (λόγω Μαραντόνα) κλίμα της εποχής.


Από το 1990 έως και το 2018 λοιπόν, και σε 8 μουντιάλ είδα τα εξής:


Την αναγέννηση της Βραζιλίας με 3 συνολικά τελικούς και 2 κατακτήσεις, αλλά με τελευταία μεγάλη πορεία το 2002. Να σημειωθεί ότι τους τελικούς τους έπαιξε σερί από 1994 έως 2002.


Την Γερμανία να συνεχίζει την σταθερή της πορεία στους μεγάλους των μουντιάλ με 3 επίσης τελικούς και 2 επίσης κατακτήσεις. Η φετινή πορεία είναι απλά η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα.


Η Αργεντινή έπαιξε 2 τελικούς με μεγάλη διασπορά (1990 και 2014) βγαίνοντας δεύτερη και τις δυο φορές.


Η Ολλανδία που έχει πτωτική πορεία από το 1998 όταν παρουσίασε μεγάλη ομάδα με βάση τα πιτσιρίκια του Άγιαξ που πια είχαν ωριμάσει, κατάφερε απλά έναν τελικό το 2010, τρίτος στην ιστορία της, και επίσης τρίτος χαμένος.


Η Ισπανία έκανε ένα μια απίστευτη 4ετία κυριαρχίας 2008-2012, αλλά έχει ψωμιά για να μπει στην λίστα με τους διαχρονικά πολύ μεγάλους.


Η Ιταλία με αυτά και τα άλλα, χωρίς ποτέ να εντυπωσιάζει (το αντίθετο μάλιστα) κατάφερε 2 τελικούς (1994, 2006) και μια κατάκτηση το 2006.


Αλλά μάγκες μου μπορούμε πια με σιγουριά να πούμε ότι η νέα μεγάλη δύναμη της γενιάς όσων γεννήθηκαν από το 1980 έως το 1988 είναι η Γαλλία. 3 τελικοί με αξιομνημόνευτη διασπορά που δείχνει μια σταθερότητα (1998, 2006 και 2018), δυο κατακτήσεις με καθαρές νίκες (3-0 και 4-2) και μια ήττα στα πέναλτι. Κι αν σε αυτά βάλουμε και το Euro του 2000 οι επιτυχίες της ενισχύονται ακόμα πιο πολύ.


Με άλλα λόγια? Φαν της Γαλλίας ποδοσφαιρικά δεν υπήρξα ιδιαίτερα ποτέ, αλλά οφείλω να ομολογήσω ότι είναι η "Γερμανία" ή η "Βραζιλία" της γενιάς μου.


Τέλος να πω ότι κάθε μουντιάλ για να σου αφήσει κάτι θα πρέπει να έχει μια ομάδα που να ήθελες να την βλέπεις και επίσης μέσα από το μουντιάλ να έχει αναδειχθεί ένας ποδοσφαιρικό ήρωα. Το 1990 ήταν το Καμερούν και το τελευταίο μεγάλο τουρνουά του Ντιέγκο καθώς και το μεγάλο μουντιάλ των Σκιλάτσι και Γκασκόιν, το 1994 ήταν η Βραζιλία, ο Ρομάρια, ο Μπεμπέτο και ο Μπάτζιο, το 1998 ήταν η Ολλανδία και ο Ζιντάν, το 2002 δεν είχε κάποια ομαδάρα αλλά ήταν η ποδοσφαιρική εκδίκηση και το μεγάλο τουρνουά του Ρονάλντο και του Ριβάλντο, το 2006 ήταν ο Ζιντάν που απέδειξε ότι πρέπει να ανήκει δίπλα στον Πελέ, τον Κρόηφ, τον Μπεκενμπάουερ και τον Μαραντόνα, ήταν τόσο μεγάλος σταρ που ακόμα και η κουτουλιά του έσωσε έναν τελικό από την λήθη. Το 2010 ήταν ο θρίαμβος του τσούκου τσούκου μπολ για όσους το στηρίζαμε και μας είχε αιχμαλωτίσει εκείνη την εποχή μέσα από την Μπαρτσελόνα του Γκουαρδιόλα.


Φοβάμαι πια ωστόσο ότι πρέπει να προσαρμοστούμε σε ένα ποδόσφαιρο που αρχίζει να χάνει κάτι από την γοητεία του, σε μια εποχή που ο "αθλητής" κερδίζει περισσότερα μέσα στο γήπεδο από τον "ποδοσφαιριστή" και ο νοών νοείτω. Η αρχή έγινε το 2014, όπου δεν μου άφησε τίποτα προσωπικά το τουρνουά. Το 2018 μπορούμε να το θυμόμαστε μόνο ως το μουντιάλ που αποκαθηλώθηκαν οι παραδοσιακές μεγάλες δυνάμεις (Γερμανία, Βραζιλία, Αργεντινή και Ιταλία) αλλά και το μουντιάλ που βάζει την Γαλλία πλάι στις 4 προαναφερθείσες δυνάμεις. Συμπαθάτε όμως, αλλά όταν (δίκαια) ως MVP ενός μουντιάλ αναδεικνύεται ο Μόντριτς, και όχι κάποιος "Μαραντόνα", "Ρομάριο", "Μπάτζιο", "Ζιντάν", "Ρονάλντο (ο παλιός)", "Μέσι" ή "Ρονάλντο (ο κονιόρδος)" τότε αρχίζουμε να αποκτάμε πρόβλημα. Γιατί αν φτάσουμε κάποτε να εξισωθεί το ποδόσφαιρο με τον κλασικό αθλητισμό, εκεί που μετράει αποκλειστικά η σωματοδομή, η δουλειά, η εκγύμναση, η επιμονή, η επίδοση εν τέλει σε αριθμούς και μόνο αλλά όχι η έμπνευση, η φαντασία, η εξυπνάδα, η ταχύτητα σκέψης, το θέαμα και το μεγαλείο της στιγμιαίας φάσης, τότε μάγκες μου θα έχουμε μεγάλο θέμα για το μέλλον. Συμπαθάτε με αλλά ποτέ δεν μου άρεσε ο κλασσικός αθλητισμός. Τον "άνθρωπο" σαν ον τον θαυμάζω πρώτα από όλα για την δυνατότητα του να φαντάζεται και να απεικονίζει την φαντασία στην πραγματικότητα, τον θαυμάζω για την ευφυΐα του, για την δημιουργικότητά του και για την ικανότητά του να παράγει ομορφιά. Μαγκιά του σε όποιον γεννήθηκε με δυνατό μυικό σύστημα και ταχύτητα και είχε την οξυδέρκεια και την υπομονή/επιμονή να τα δουλέψει για να πετύχει τους στόχους του, αλλά πραγματιά δεν μου λέει πολλά πράγματα. Πρώτα το πνεύμα και η δημιουργία, και όσο και να κινδυνεύω να χαρακτηριστώ βέβηλος, το γυριστό του Ζιντάν στον τελικό Τσάμπιονς Ληγκ με την Λεβερκούζεν είναι μια έκφραση υψηλής πνευματικής καλαισθησίας. Σόρρυ, αλλά δεν μπορώ να πω το ίδιο απλά για τα αμέτρητα τρεξίματα του Μόντριτς.


Αυτά.

Αυτό που θα μείνει από το Μουντιάλ 2018 είναι εννοείται η Γαλλία ως παγκόσμια πρωταθλήτρια κι από τις υπόλοιπες ομάδες που έπαιξαν επίσης πολύ καλά κι άξια έφτασαν ως εκεί που έφτασαν η Κροατία και το Βέλγιο.Τρεις πάρα πολύ καλές ομάδες που εννοείται είχαν τους ηγέτες τους αλλά βασίστηκαν κυρίως στο σύνολο.

Μπορεί οι τρεις καλύτεροι παίχτες του Μουντιάλ να προέρχονταν από αυτές τις Εθνικές,ο Μπαπέ από... ΣΥΝΕΧΕΙΑ Γαλλία και οι Μόντριτς-Αζάρ από Κροατία και Βέλγιο αντίστοιχα,να ήταν αυτοί που ηγήθηκαν της πορείας των Εθνικών τους ομάδων,αλλά είχαν πανάξιους συμπαίχτες.Μόνο έτσι μπορούσαν να προχωρήσουν οι ομάδες αυτές στο σημερινό ποδόσφαιρο.Βασιζόμενες στην πολύ καλή ομάδα.

Δεν πάει να είναι οι Μέσι και Ρονάλντο οι καλύτεροι παίχτες,αν δεν έχεις ομάδα σήμερα δεν πας πουθενά.Παλιότερα μπορεί να έφτανε ένας Μέσι κι ένας Ρονάλντο να πάνε οι Εθνικές τους μέχρι τα ημιτελικά για παράδειγμα ή και τελικό,τώρα μέχρι τους 16 και πολύ είναι.Θα έγραφα και για τον Νεϊμάρ,αλλά η Βραζιλία ήταν ανώτερη ομάδα από Πορτογαλία-Αργεντινή κι ο Βραζιλιάνος δεν είναι σε καμία περίπτωση στο επίπεδο που είναι ο Μέσι κι ο Ρονάλντο.

Όταν μια ομάδα είναι πραγματικά καλή και οι πρωτοκλασάτοι παίχτες της θα βοηθηθούν μέσα από αυτήν αλλά και η ομάδα θα πάρει πράγματα από αυτούς.Απλή λογική.Μπαπέ,Μόντριτς και Αζάρ έδωσαν πολλά στις ομάδες τους,αλλά κι αυτές τους βοήθησαν να φανούν πολύ περισσότερο από τα μεγαθήρια Μέσι και Ρονάλντο.

Μπορεί ο MVP του Μουντιάλ για μένα να ήταν ο Μόντριτς κι ας μην πήρε τη κούπα η Κροατία,αλλά ο Μπαπέ θα μνημονεύεται περισσότερο για τις επόμενες δεκαετίες ως πρόσωπο αυτού του Μουντιάλ.Γιατί ήταν η πρώτη μεγάλη διοργάνωση που συμμετείχε κι έκανε το μεγάλο μπαμ ο Γάλλος.Αυτό θα έλεγα ακόμα κι αν δεν έπαιρνε το Μουντιάλ η Γαλλία.

Στον πολύ κόσμο μέσα από αυτό το Μουντιάλ έγινε γνωστός αυτός ο παίχτης.Έχει όλες τις προδιαγραφές να είναι αυτός ο επόμενος κορυφαίος στον κόσμο παίρνοντας τη σκυτάλη από τους τωρινούς Μέσι και Ρονάλντο,συζητώντας όλος ο πλανήτης γι' αυτόν για τα επόμενα 15 χρόνια.

Ένα πράγμα χρειάζεται μόνο για να τα καταφέρει,που είναι και το πιο δύσκολο πράγμα στον κόσμο.Να παραμείνει ταπεινός κι αφοσιωμένος στη μπάλα.Να μην πάρουν τα μυαλά του αέρα και να μην επικεντρωθεί σε πράγματα έξω από τη μπάλα που κερδίζει πανεύκολα κάποιος μέσω αυτής.

Ανούσια η χρήση του VAR όταν μετράνε γκολ όπως το πρώτο της Γαλλίας.

Ωραίο ματς. Πολύ καλή η Γαλλία κυρίως στο δεύτερο.

Πολλά μπράβο όμως και σε αυτή τη βιονικη Κροατία που ειδικά στο πρώτο έδειξε τρομερές δυνάμεις και ποιότητα.

Ο Γιορις μου θύμισε Αραμπατζή με Λοκομοτιβ Μόσχας στο Οακα το 2011 για το Europa για όποιον θυμάται

Η απονομή και οι πανηγυρισμοί σκέτο έπος!!!!!!!!

Κουβαααααας

Οι Κροάτες προδόθηκαν απο την κούραση . Η Γαλλία σε κανένα ματς δεν έπαιξε καμοα σπουδαία μπάλα , είχε την ουσία

Συγχαρητήρια στην Γαλλία που κατέκτησε παναξια το παγκόσμιο κύπελλο συγχαρητήρια και στην Κροατία που έφτασε μέχρι το τέλος

Νομίζω δίκαια κατάκτηση από τη Γαλλία!