Ανέστης: Θέλω να παίξω στο εξωτερικό, οι μάνατζερ μου ψάχνουν

Μία εφ όλης της ύλης συνέντευξη παραχώρησε ο Γιάννης Ανέστης, αναφερόμενος στην αποχωρήσή του από την ΑΕΚ, τα όνειρά του, τις στιγμές του... Διαβάστε τη συνέντευξη που έδωσε ο πρώην πορτιέρε της Ενωσης στο gazzetta.gr: 

- Γιατί ένας πιτσιρικάς επιλέγει να κάτσει στο τέρμα, όταν όλοι παίζουν για να βάλουν γκολ;

«Να πω την αλήθεια κι εγώ μέσα ξεκίνησα να παίζω! Είχα πάει στην ομάδα του αδελφού μου, αλλά ήταν δύσκολα για μένα! Σταμάτησα και τότε ο φίλος του πατέρα μου, ο Νταβόρ Γιαγκόβλιεβιτς, παλιός ποδοσφαιριστής, μου είπε «εσύ πρέπει να κάτσεις τερματοφύλακας. Δεν ήμουν τόσο ψηλός τότε, αλλά κάθε καλοκαίρι έπαιρνα μπόι και σιγά-σιγά μου άρεσε ακόμα παραπάνω να παίζω στο τέρμα».

- Κατάλαβες νωρίς πως θες να παίξεις σαν επαγγελματίας;

«Περισσότερο το ένα έφερε το άλλο. Ξεκίνησα ερασιτεχνικά, περίπου 17 χρονών, στην Προποντίδα Χαλκίδας, απ’ όπου και κατάγομαι. Άρχισα να παίζω κάποια παιχνίδια, μετά βρέθηκα στη Θήβα, στη Δ’ Εθνική κι από κει στον Πανιώνιο».

- Στα 19 σου βρέθηκες στον Πανιώνιο, σε μια ομάδα γνωστή για τους παίκτες που αναδεικνύει από τις ακαδημίες της, αλλά και για τις ευκαιρίες που δίνει σε νεαρούς Έλληνες.

«Ξεκίνησα απευθείας στην ανδρική ομάδα, αν και δεν ήμουν ακόμα επαγγελματίας. Έπαιζα βέβαια παιχνίδια με τους Νέους, τις πρώτες δυο σεζόν. Την πρώτη χρονιά ο Πανιώνιος είχε τον Γιούργκεν Μάχο και τον Μπέλιτς, ενώ στη συνέχεια ήρθε και ο Παναγόπουλος. Η αλήθεια είναι πως παλαιότερα οι νέοι δεν έπαιρναν αληθινές ευκαιρίες, πολλοί σκέφτονταν πως οι μικροί μπορούν να περιμένουν. Λόγω πάντως των οικονομικών δυσκολιών, είτε επειδή τους πιστεύουν είτε από ανάγκη, τους βάζουν να παίζουν περισσότερο».

- Παρατηρείται πάντως στον σύλλογο πως σε αυτή τη 10ετία βγαίνουν «παρέες» Ελλήνων, που αναδεικνύονται ανά διετία, ο ένας βοηθάει τον άλλον και όλοι μαζί τον Πανιώνιο. Πως δημιουργείται αυτό το κλίμα;

«Είναι η ατμόσφαιρα πλέον, που οι παίκτες δεν βγάζουν πολλά λεφτά και «δένονται» περισσότερο, σαν οικογένεια. Αυτό βγαίνει και στο γήπεδο. Εγώ έκανα παρέα με τον Λαμπρόπουλο, τον Γιάννου, τον Αυλωνίτη, ήμασταν πολύ κοντά. Παίζει ρόλο και ότι ο Πανιώνιος έχει κόσμο που είναι κοντά στην ομάδα, τη στηρίζει».

«ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΟΠΩΣ ΑΥΤΟ ΣΤΟ ΜΙΛΑΝΟ ΔΙΑΦΕΡΟΥΝ»

- Η χρονιά για σένα ξεκίνησε στα παιχνίδια με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας, για τα προκριματικά του Champions League. Πόσο μακριά βρέθηκε τότε η ΑΕΚ μακριά από την πρόκριση;

«Ήταν η αρχή της προετοιμασίας, 25 μέρες μετά την έναρξή της και δεν ήμασταν απόλυτα έτοιμοι, όπως καμία ομάδα σε αυτή τη φάση. Η ΤΣΣΚΑ ήταν έμπειρη ομάδα, με πολλές παρουσίες στους ομίλους. Δεχθήκαμε δυο γκολ από στημένες φάσεις, δίχως οι Ρώσοι να είναι καλύτεροι. Η εμπειρία έπαιξε σημαντικό ρόλο τότε, πολλοί έπαιζαν 10 χρόνια μαζί. Δεν ήταν ανέφικτό, αν παίζαμε δυο εβδομάδες αργότερα μαζί τους, θα είχαμε περισσότερες πιθανότητες».

- Μια βραδιά, όπως αυτή με τον Ολυμπιακό στο ΟΑΚΑ ή μια νύχτα στο Σαν Σίρο; Τι μένει πιο έντονα στη μνήμη ενός ποδοσφαιριστή;

«Το καθένα είναι ξεχωριστό για να πω την αλήθεια, αλλά για μένα το δεύτερο. Είναι διαφορετικά αυτά τα παιχνίδια, είναι ευρωπαϊκά, σε βλέπουν πιο πολλά «μάτια», παίζεις με καλύτερους παίκτες, απέναντι σε μια ομάδα από ένα καλύτερο πρωτάθλημα, όπως το ιταλικό. Φυσικά και τα ντέρμπι, όπως αυτό με τον Ολυμπιακό είναι πολύ όμορφα, με τόσο κόσμο, στην έδρα μας και τελικά να παίρνεις τη νίκη με τέτοια ανατροπή από το 0-2».

- Τα «πρωτοσέλιδα» της επόμενης μέρας μιας τέτοιας εμφάνισης, όπως της δικιάς σου κόντρα στη Μίλαν, σου «παίρνουν» το μυαλό ή τα περιμένεις; Είναι και η στιγμή που έδωσες τις δικές σου «απαντήσεις» με τη δουλειά σου…

«Πάντα προσπαθείς να κρατάς μια ισορροπία. Όταν δεν πας καλά δεν είναι σωστό να σε «κρεμάνε» κι αντίστοιχα όταν τα καταφέρνεις να σε αποθεώνουν. Πρέπει να υπάρχει μια ισορροπία, κάτι που δεν υπάρχει στην Ελλάδα. Θεωρώ πως η θέση του τερματοφύλακα είναι η πιο δύσκολη θέση, διότι με κάθε λάθος που θα κάνεις, κατά 99% θα δεχθείς γκολ. Εκεί πρέπει να «γυρίσεις» τον διακόπτη, καθώς η ομάδα σου σε χρειάζεται έτοιμο, ίσως και πιο έτοιμο από πριν. Το παιχνίδι δεν τελειώνει σε ένα λάθος. Από κει και πέρα, η καθημερινή δουλειά σε βελτιώνει και σωματικά, αλλά και στο μυαλό».

- Πως διαχειρίστηκες την κριτική που δέχθηκες, ώστε να φτάσεις μέχρι την εμφάνιση του Σαν Σίρο;

«Η δουλειά βοηθάει, όπως και οι άνθρωποι που είναι δίπλα σου και σ’ αγαπάνε, όπως η οικογένεια και η γυναίκα μου, οι συμπαίκτες μου και ειδικά οι φίλοι μου, ο Μπακάκης, ο Μπακασέτας, ο Λαμπρόπουλος. Το «δούλεψα» με το μυαλό, να καταλάβω ποιοι με κριτικάρουν συνεχώς, χρησιμοποιώντας ως και άσχημα λόγια. Έδειξα πως είμαι πολύ δυνατός άνθρωπος και κατάφερα να γυρίσω το κλίμα».

- Ο τίτλος ήταν ο ξεκάθαρος στόχος εξαρχής για την ΑΕΚ ή το πιστέψατε στην πορεία, όταν είδατε πως είστε καλύτεροι;

Η ΑΕΚ βρέθηκε στις χαμηλότερες κατηγορίες και προοδευτικά έπρεπε να ανεβαίνει και να κατακτά τίτλους, να ανεβάζει τον πήχυ και να διεκδικεί το κάτι παραπάνω. Φέτος έπρεπε να βάλουμε ως στόχο το πρωτάθλημα, που ήταν υψηλότερος από το Κύπελλο, που είχαμε ήδη σηκώσει. Αυτό κάναμε και το καταφέραμε με τον καλύτερο τρόπο!

Διαβάστε τη συνέχεια της συνέντευξης στο gazzetta.gr πατώντας ΕΔΩ