Ζούμε ένα γλυκό μεθύσι... Μετά από ένα συγκλονιστικό 3ημερο, μετά από πρωτάθλημα και ευρωπαϊκό, μετά απο μία χρονιά που... τρέχει μαγικά για την ΑΕΚ, το πάρτι συνεχίζεται γυρίζοντας 29 χρόνια πίσω... Εκείνη την άγια νύχτα στο ΟΑΚΑ. Εκείνο το γκολ του Τάκη. Εκείνο το πρωτάθλημα του '89. Η νίκη επί του Ολυμπιακού με 1-0 στην τότε έδρα του, το ΟΑΚΑ, στον αγώνα της προτελευταίας αγωνιστικής του πρωταθλήματος 1988-89, σηματοδότησε την κατάκτηση του πρώτου επαγγελματικού τίτλου και πρώτου μετά από δέκα χρόνια, γεγονός που αποτέλεσε την απαρχή μιας δεκαετίας τίτλων, διακρίσεων και του ωραιότερου ποδοσφαίρου που έπαιξε ποτέ ελληνική ομάδα.
Ήταν η πιο ηδονική στιγμή για μια ολόκληρη γενιά. Ειδικά για τους σημερινούς σαραντάρηδες είναι η πιο σημαντική στιγμή τους στο γήπεδο ή… μπροστά στην τηλεόραση. Ήταν, βλέπετε, τηλεοπτικός ο «τελικός», αφού άρχισε με δυόμιση ώρες χρονική απόσταση από τα υπόλοιπα ματς της 29ης αγωνιστικής, στις 7.30 μ.μ., ώστε να μεταδοθεί από την ΕΡΤ.
Η ΑΕΚ είχε οδηγήσει την κούρσα από τις αρχές Δεκεμβρίου και όλα έδειχναν ότι θα έφτανε στην προτελευταία αγωνιστική με τη διαφορά ασφαλείας των τριών βαθμών που είχε αποκτήσει από την 22η αγωνιστική (ίσχυε ακόμα το βαθμολογικό σύστημα 2-1-0). Όμως η απρόσμενη ήττα από τον Απόλλωνα τρεις αγωνιστικές πριν το τέλος έφερε τον Ολυμπιακό στον ένα βαθμό και η οικογένεια της ΑΕΚ πέρασε ένα Πάσχα αγωνίας.
Την ίδια ώρα, στον Ολυμπιακό πανηγύριζαν… προκαταβολικά τον τίτλο. Τις μέρες που η ομάδα της ΑΕΚ είχε αποσυρθεί στην Πάρνηθα για απομόνωση και μίνι προετοιμασία με τον πρόεδρο Στράτο Γιδόπουλο να παρίσταται και να εμψυχώνει, ο αντίπαλος έκανε… φιέστες. Ο τότε πρόεδρος του Ολυμπιακού Αργύρης Σαλιαρέλης ξενάγησε τους παίκτες στον πύργο του στην Αίγινα και μάλιστα είχαν κόψει και μια τούρτα με γραμμένο πάνω της το σκορ 4-0! Δεν μας είπαν, όμως, πού έβαλαν στο τέλος το… κερασάκι.
Η ΑΕΚ ήθελε δύο αποτελέσματα, αφού την τελευταία αγωνιστική φιλοξενούσε τον βαθμολογικά αδιάφορο ΠΑΟΚ και ο Ολυμπιακός ταξίδευε στη Λάρισα. Το ζητούμενο ήταν η διατήρηση του ενός βαθμού διαφοράς, γι’ αυτό και ο Ντούσαν Μπάγεβιτς παρέταξε την ομάδα με αμυντικό προσανατολισμό. Ο Ολυμπιακός ήταν πιο επιθετικός (δεν είχε άλλη επιλογή) και σημάδεψε το δοκάρι στο 23’ με τον Τσιαντάκη, όμως την αληθινή πίεση η ΑΕΚ την ένιωσε στο δεύτερο ημίχρονο.
Η πρώτη μεγάλη στιγμή ήρθε στο 53’, όταν ο Στέλιος Μανωλάς έκανε την απόκρουση της ζωής του, όταν απέκρουσε με κεφαλιά-εκτίναξη την κεφαλιά του Λάγιος Ντέταρι. Ο Ούγγρος ήταν το πιο ακριβό απομεινάρι της εποχής Κοσκωτά, ο οποίος ήταν ήδη στις φυλακές του Σάλεμ της Μασαχουσέτης, έχοντας αφήσει πίσω του ένα πανάκριβο αλλά… κλεμμένο ρόστερ.
Στο 61’ ο λίμπερο του Ολυμπιακού Χάρης Μπανιώτης αποβλήθηκε από τον διαιτητή Καραμάνη για εκτός φάσης κτύπημα στον Παύλο Παπαϊωάννου και έκανε ένα ανεκτίμητο δώρο στην ΑΕΚ που, όμως, τελείωσε τον αγώνα με οκτώ παίκτες έναντι εννέα του αντιπάλου της. Στο 69’ ο διαιτητής ακύρωσε σωστά γκολ το Ντέταρι, επειδή τη στιγμή του σουτ, ο Μουστακίδης είχε… καθίσει στον τερματοφύλακα της ΑΕΚ Σπύρο Οικονομόπουλο. Τότε ήταν που ο αγωνιστικός χώρος γέμισε από σχετικούς και άσχετους, ο αγώνας διεκόπη για 6’ και όταν πια άρχισε, είχαν αποβληθεί ο Γιώργος Πεππές της ΑΕΚ και ο Μηνάς Χαντζίδης του Ολυμπιακού, ενώ στο 74’ αποβλήθηκε και ο Μανωλάς για φάουλ στον Ντέταρι.
Ένα λεπτό νωρίτερα είχε γίνει η αλλαγή που θα έγραφε ιστορία. Ο Τάκης Καραγκιοζόπουλος που πριν από δύο εβδομάδες είχε επιστρέψει μετά από απουσία δεκαπέντε μηνών λόγω επέμβασης στο γόνατο, αντικατέστησε τον Γιώργο Χριστοδούλου και στο 83’ πέρασε για πάντα στο πάνθεον των μεγάλων της ιστορίας της ΑΕΚ με το πιο γλυκό γκολ.
Ο «Τάκαρος» έκοψε μια επίθεση του Ολυμπιακού και έφυγε στην κόντρα. Ο (σέντερ φορ πια) Οκόνσκι τον περίμενε και έπαιξαν δύο φορές το ένα-δύο. Όταν πια έφτασε ο Καραγκιοζόπουλος στην περιοχή του Ολυμπιακού, η μπάλα στρώθηκε στο αριστερό του πόδι και με αυτό «σκότωσε» τον Ταληκριάδη και έδωσε σε 25.000 οπαδούς της ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ και σε εκατομμύρια άλλους όπου γης το έναυσμα για ένα από τα πιο μεγάλα πανηγύρια της ιστορίας!
Το 0-1 δεν άλλαξε, αν και η ΑΕΚ έμεινε με οκτώ παίκτες λόγω αποβολής του Μάκη Χατζή στο 90’. Ηταν μάλιστα τέτοιος ο χαμός μέσα στον αγωνιστικό χώρο, ώστε ο Μπάγεβιτς έμαθε για την αποβολή την άλλη μέρα, στην… πανηγυρική προπόνηση με τις σαμπάνιες στη Νέα Φιλαδέλφεια.
Η μεγάλη μάχη τελείωσε ακριβώς στις 21.28’.19’’. Η ΑΕΚ ήταν πρωταθλήτρια μετά από δέκα χρόνια και είχε τιμωρήσει τον Ολυμπιακό του (έστω έγκλειστου) Κοσκωτά για το βρώμικο 1-3 του 1988 και ειδικά τον προπονητή του Γιάννη Γούναρη που είχε παίξει ρόλο ως μεσάζων σε εκείνη τη σκοτεινή ιστορία. Στα αποδυτήρια του ΟΑΚΑ στήθηκε το πιο τρελό πανηγύρι με πρωταγωνιστή τον Στράτο Γιδόπουλο και το πανηγύρι αυτό ολοκληρώθηκε με την αξέχαστη φιέστα του αγώνα της τελευταίας αγωνιστικής με τον ΠΑΟΚ, δύο εβδομάδες αργότερα.
Ήταν ο τίτλος που «ξύπνησε» την ΑΕΚ. Πάνω σε αυτόν έχτισαν ο Ντούσαν Μπάγεβιτς και οι επόμενες διοικήσεις, για έρθουν άλλοι τρεις την τριετία 1992-94. Γι’ αυτό και η 7η Μαϊου 1989 είναι σαν… εθνική εορτή για την ΑΕΚ. Είναι το ξεκίνημα μιας δεκαετίας που μας χάρισε τα πάντα και ειδικά ποδόσφαιρο υψηλού επιπέδου.
Η σύνθεση της ΑΕΚ: Οικονομόπουλος, Βασιλόπουλος, Χατζής, Μανωλάς, Πεππές, Παπαϊωάννου, Σαββίδης (81’ Γεωργιάδης) Σαβέβσκι, Σταματής, Οκόνσκι, Χριστοδούλου (74’ Καραγκιοζόπουλος)
Στις 7 Μαϊου
7/5/33 ΑΕΚ-Αρης 1-2 (Πρωτάθλημα Ελλάδας –ξεκίνημα στην τελική φάση του πρωταθλήματος με ήττα στο γήπεδο του Ρουφ από τον πανίσχυρο Αρης της εποχής)
7/5/36 ΑΕΚ-Ολυμπιακός 0-0 (Πρωτάθλημα Ελλάδας –μεγαλειώδης εμφάνιση του τερματοφύλακα της ΑΕΚ Χρήστου Ρίμπα)
7/5/39 Εθνικός-ΑΕΚ 1-3 (Πρωτάθλημα Ελλάδας –ιστορική στιγμή για την ΑΕΚ που αναδείχθηκε για πρώτη φορά πρωταθλήτρια Νότου και θα αντιμετώπιζε τον νικητή του βορείου ομίλου στον τελικό του Πρωταθλήματος Ελλάδας)
7/5/50 ΑΕΚ-Φωστήρας 1-2 (Πρωτάθλημα Αθήνας –οι φιλοξενούμενοι αιφνιδίασαν την ΑΕΚ και πήραν μεγάλη νίκη που, όμως, δεν θα στερούσε τον τίτλο της Αθήνας από την Ενωση)
7/5/61 ΑΕΚ-Προοδευτική 4-1 (Κύπελλο Ελλάδας –όλα τα γκολ της ΑΕΚ ο Κώστας Νεστορίδης στο διάστημα 36’-64’!)
7/5/78 Εθνικός-ΑΕΚ 1-6 (Α’ Εθνική -ήδη εστεμμένη πρωταθλήτρια η ΑΕΚ, έκανε μια επιβλητική εμφάνιση στο Φάληρο)
7/5/00 ΑΕΚ-Απόλλων Αθηνών 3-0 (Α’ Εθνική –τρίτη από τις έξι σερί νίκες στο τέλος του πρωταθλήματος με όλα τα γκολ από το 65’ και μετά)
7/5/01 Παναθηναϊκός-ΑΕΚ 0-1 (Α’ Εθνική –αδιάφορο βαθμολογικά ματς, αλλά μεγάλη νίκη γοήτρου με το γκολ του Ντέμη Νικολαϊδη, Δευτέρα απόγευμα στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας)
7/5/03 ΠΑΟΚ-ΑΕΚ 1-1 (Κύπελλο Ελλάδας –η ΑΕΚ προηγήθηκε με τον Μαλαδένη, αλλά ο Οκκάς ισοφάρισε και ο ΠΑΟΚ πήρε την πρόκριση σε συνδυασμό με το 0-1 του πρώτου αγώνα)
7/5/08 Άρης-ΑΕΚ 4-0 (PlayOff –δεύτερη συντριβή μετά από αυτή στη Λεωφόρο και πλέον όλες οι εντυπώσεις από τις δέκα τελευταίες αγωνιστικές της κανονικής περιόδου, είχαν χαλάσει)
7/5/12 ΑΕΚ-Παναθηναϊκός 2-0 (PlayOff–η τελευταία νίκη επί του Παναθηναϊκού, πριν την εφετινή, με το σουτ του Μάκου και την ατομική προσπάθεια του Κλωναρίδη)
Novibet ΕΠΑΘΑ με Super Προσφορά* Γνωριμίας* 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ
SEAJETS Ταξιδεύουμε μαζί με το μεγαλύτερο στόλο ταχύπλοων παγκοσμίως σε 50 προορισμούς του Αιγαίου!
Μερα οροσημο για την ΑΕΚ
14 χρονων , το θυμαμε σαν να μην περασε μια μερα, ο "τακης ο βιαστης"
Περαστικά περαστικά από τον ΤΑΚΗ τον..
εδώ και μια τριετία έχω καθιερώσει ως γούρι να ποσταρω το παρακάτω σχολιο στο συγκεκριμενο αρθρο για τη συγκεκριμενη μερα που άλλαξε την ΑΕΚτζήδικη ζωή μου:
είναι άλλο πράγμα ένας τίτλος αδέρφια..ένα ΑΕΚτζήδικο πρωτάθλημα είναι μαγεία, μόνο όσοι τα ζήσαμε μπρορούμε να τα νιώσουμε τόσο έντονα. την μεγάλη μου αγάπη σε όλα τα νεότερα αδέρφια που αγάπησαν μια ΑΕΚ χωρίς τίτλους, αλλά επέλεξαν το σωστό και πιο δύσκολο δρόμο. η ιστορία αυτής της ομάδας θα σας αναμείψει, τα καλύτερα έρχονται, αρκει να μην την αφήσουμε ποτέ μόνη. ΑΕΚ ΜΟΝΟ
Διαβάζω τις τοποθετήσεις σας αδέρφια και γεμίζουν δάκρυα τα μάτια. δε σας γνωρίζω προσωπικά αλλά ξέρω ότι νιώσαμε το ίδιο εκείνη τη βραδιά..σαν χτες.. θα παρακαλούσα και άλλα αδέρφια να γράψουν για... ΣΥΝΕΧΕΙΑ εκείνο το βράδυ. ας μου επιτρέψετε λοιπόν να γράψω και το δικό μου βίωμα:
5η Δημοτικού, σε μια τάξη 35 μαθητών εκ των οποίων τα 20 αγόρια (όλοι ποδοσφαιρόφιλοι αλλά όλοι βαζελόγαβροι, αν και σε γειτονιά ΑΕΚτζήδικη όπως η Λαμπρινή). στην τάξη μόνο 2 ΑΕΚτζήδες , εγώ και ο φίλος μου ο Αντρέας. πολλές καζούρες, άγνοια για το πώς είναι να σηκώνεις και να πανηγυρίζεις τίτλους, όμως εγώ εκεί, ταγμένος στην μεγάλη μου αγάπη. κάθε δεύτερη Κυριακή με τον πατέρα χέρι χέρι για τον Ναό. εκείνο το βράδυ οι γονείς μου γιόρταζαν την 12η επέτειο γάμου τους που συνοδεύτηκε με τη γέννηση λίγους μήνες πριν της αγαπημένης μου αδερφούλας. όλο το ματς ένα καρδιοχτύπι..σε κάθε επικίνδυνη φάση να κρύβω την κεφάλα μου στην αγκαλιά της μάνας μου...προσευχές, το κασκόλ σφιχτά στο μπράτσο και το βλέμμα στο ρολόι. να λήξει το γαμημένο Χ και την επόμενη κιόλας να τρέξουμε με τον πατέρα για ένα εισιτήριο για το επόμενο ματς-τελικό με τον ΠΑΟΚ στο Ναό. όμως δε χρειάστηκε.. ο Τάκης, ο γείτονας μου και Λαμπρινιώτης Τάκης, έμελλε να μου χαρίσει τη μεγαλύτερη ηδονή που μπορεί να νιώσει ένας 10χρονος ποδοσφαιρόφιλος. κοφτή ντρίπλα, σουτάρα άπιαστη κι εγώ στους ώμους του πατέρα να ξεσηκώνουμε τη γειτονιά στο πόδι. την επόμενη, στο σχολείο, την ώρα της προσευχής ο δάσκαλος της τάξης μου (απίστευτος τύπος, αριστερός κρυφοβάζελος, αλλά μεγάλη καρδιά) πήρε το μικρόφωνο από τον διευθυντή και είπε επί λέξη μπροστά σε καμιά 400αριά παιδιά "σήμερα ξέρω ότι έχω στην τάξη μου τους 2 πιο ευτυχισμένους μαθητές του κόσμου! συγχαρητήρια στην ομάδα σας παίδες!ΑΕΚ ΟΛΕ" ...ο σπόρος είχε πέσει...μέχρι να λήξει εκείνη η σχολική χρονιά ο πληθυσμός των ΑΕΚτζήδων της τάξης αλλά και του σχολείου μου ως δια μαγείας πενταπλασιάστηκε..
ΥΓ: σόρρυ αν σας κούρασα...απλά κάπου έπρεπε να εκτονωθεί αυτή η φόρτιση κι εσείς είστε η καλύτερη παρέα.
Μη τυχόν και δεν το ποσταρεις και του χρόνου αδελφέ...
Με τον δάσκαλο κυρίως ανατρίχιασα αδερφέ! Άλλη φάση να είσαι ΑΕΚ! Όμορφο κείμενο.
1 χρόνο μικρότερος εγώ φίλε, δεν θα ξεχάσω ποτέ τα πρωτοσέλιδα με τις τούρτες του Σαλιαρέλη που μου προκαλούσαν απορία, δεν θα ξεχάσω την απόκρουση του Μανωλά στην γραμμή, δεν θα ξεχάσω ποτέ την στιγμή του γκολ και τον πανζουρλισμό στο σπίτι με τον πατέρα μου να με έχει σηκώσει ψηλά και τον... ΣΥΝΕΧΕΙΑ θείο μου δίπλα με τις γροθιές υψωμένες να ουρλιάζει δίχως αύριο! Απίστευτη στιγμή, είναι η πρώτη πολύ έντονη στιγμή που θυμάμαι καλά ως ΑΕΚτζής. Ιδίως για την γενιά τον τότε 20άρηδων ΑΕΚτζήδων που πέρασαν την προεφηβική και εφηβική τους περίοδο μέσα στα "πέτρινα" χρόνια πρέπει να ήταν η απόλυτη στιγμή.
Φέτος πάντως έκλαψα, και στο ΟΑΚΑ με τον Λεβαδειακό όταν βγήκε η ομάδα για ζέσταμα και στην Ριζούπολη όταν ο αρχηγός έπιασε την κούπα στα χέρια του. Ήταν η δικαίωση του στωικού Ενωσίτη, του έφηβου το 1994 που είχε όλο τον κόσμο μπροστά και σήμερα είναι σαραντάρης και πανηγύριζε αγκαλιά με το παιδάκι του, του παιδιού το 1994 έβρισκε χαρά από ένα απλό απελέκητο κομμάτι ξύλο για παιχνίδι και πια τριαντάρησε και έχει μπει στην επαγγελματική ρουτίνα ψάχνοντας την άκρη του, του αγέννητου τότε ΑΕΚτζή που έμεινε ΑΕΚ γιατί πάνω κι από την ομάδα αγαπούσε περισσότερο τον μπαμπά του που τον έκανε ΑΕΚ και ήθελε να είναι ΑΕΚ όπως εκείνος και τώρα ζει και το αγωνιστικό μεγαλείο, γιατί η ΑΕΚ μεγαλειώδης ήταν πάντα και θα είναι πάντα.
Δεν κοιμηθηκα ολη νυχτα εκεινο το βραδυ..χωρις σταθμους ραδιο και ίντερνετ κτλ...αλλα το στοπ του μανωλα στη γραμμή στη κεφαλιά του ντεταρι και το 1 2 οκο τακη να παιζουν ξανα και ξανα στο μυαλο μου...
ΑΠΛΑ ΕΠΟΣ!!!
Μη τη φατε ολη την τουρτα αφηστε μου ενα κομματι!!